Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.387.2017.1.RR
z 6 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • sposobu rozliczania transakcji nabywania i zbywania kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) – jest nieprawidłowe;
  • kosztów uzyskania przychodów przy transakcjach nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe;
  • możliwości rozliczenia straty poniesionej w związku z obrotem kryptowalutą, w tym Bitcoinami (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 27 października 2017 r., nr 0113-KDIPT2 -3.4011.272.2017.1.RR (doręczonym w dniu 2 listopada 2017 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 10 listopada 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 9 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza dokonywać czynności w zakresie obrotu wirtualnymi kryptowalutami, w szczególności Bitcoinami. Wnioskodawca zamierza często dokonywać tych czynności, czyli w sposób ciągły brać udział w obrocie Bitcoinami w celach zarobkowych. Obecna działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona jest w zakresie świadczenia usług informatycznych. Dochody uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje stawką podatku w wysokości 19% (tzw. podatkiem liniowym).

Technologia stojąca u podstaw kryptowaluty Bitcoin pozwala na nabywanie jednostek rozliczeniowych, które mogą być przedmiotem obrotu na wolnym rynku i reprezentują tym samym określoną wartość, która może być w drodze transakcji wymieniona na wartości pieniężne lub na inne kryptowaluty funkcjonujące na rynku kryptowalut. Wnioskodawca dokonywał będzie wymiany kryptowalut poprzez zawarcie transakcji na tak zwanej „giełdzie” prowadzonej w internecie przez wyspecjalizowane w tym zakresie serwisy internetowe, zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA).

Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu Bitcoinów za posiadane środki pieniężne w walucie polskiej w „kantorze”, czyli serwisie internetowym prowadzonym przez polski podmiot gospodarczy. Zakup udokumentowany zostanie poprzez potwierdzenie przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek podmiotu polskiego prowadzącego „kantor kryptowalut”. Wnioskodawca będzie znał dane podmiotu polskiego prowadzącego „kantor”. Po zakupie Bitcoinów przez Wnioskodawcę, „kantor” przetransferuje nabyte Bitcoiny na rachunek operatora „giełdy” w USA. Środki te zostaną zarejestrowane przez operatora giełdy na koncie użytkownika Wnioskodawcy i za te Bitcoiny będzie On dokonywał zakupu innych kryptowalut od innych użytkowników tej „giełdy”. Ten zakup będzie polegał faktycznie na wymianie jednej kryptowaluty na inną po aktualnym kursie kryptowalut obowiązującym na „giełdzie”. Przedmiotem działalności „giełdy” jest zapewnienie możliwości automatycznego kojarzenia kontrahentów (Użytkowników), celem zawierania przez nich transakcji kupna/sprzedaży jednostek rozliczeniowych kryptowaluty (wymiany kryptowalut). Oferty są rejestrowane przez serwis w tabeli ofert. Transakcje nabycia (wymiany) będą dokonywane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem „giełdy” z anonimowymi (nieznanymi Wnioskodawcy i niemożliwymi do ustalenia) innymi użytkownikami serwisu. Ze specyfiki działalności „giełdy” wynika, że nie wiadomo kto będzie nabywcą Bitcoinów (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą (z punktu widzenia nabywcy). Dlatego też Wnioskodawca nie będzie wiedział na czyją rzecz będzie sprzedawał Bitcoiny, ani od kogo będzie je kupował. Następnie Wnioskodawca będzie mógł wycofać zakupione (wymienione) kryptowaluty z konta użytkownika „giełdy” i przetransferować je do polskiego „kantoru” w celu ich sprzedaży po aktualnie obowiązującym kursie kryptowalut.

Sprzedaż kryptowalut może odbywać się w ten sposób, że nie wszystkie posiadane kryptowaluty Wnioskodawca będzie sprzedawał w tym samym czasie w „kantorze” i w tej kolejności, w której nabył. Część nabywanych kryptowalut może gromadzić i przechowywać do czasu uzyskania korzystnego kursu sprzedaży i dopiero wówczas sprzedać.

Sprzedaż zostanie udokumentowana poprzez zachowanie potwierdzenia przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego podmiotu prowadzącego „kantor” na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie także posiadał wyciąg rejestru transakcji w formie pliku elektronicznego, w którym zarejestrowane będą: transakcje nabycia, rodzaj zlecenia, waluta zlecenia, wartość transakcji w walucie, liczba jednostek rozliczeniowych Bitcoin, cena jednostki rozliczeniowej w danej transakcji i numer transakcji.

W piśmie z dnia 3 listopada 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca będzie przeprowadzać transakcje nabycia i zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoiny, we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy dokonywanie transakcji (zbywania i nabywania) mających za przedmiot kryptowaluty, w tym Bitcoiny, należy zakwalifikować do kategorii „pozarolnicza działalność gospodarcza” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej PIT), czy też uznać za transakcje mające za przedmiot „kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 PIT ?
  2. Czy w świetle art. 22 ust. 1 PIT nabywanie i zbywanie kryptowaluty, w tym Bitcoinów, należy rozliczyć w ten sposób, że pierwsze z zakupionych należy uznać za sprzedane jako pierwsze? (Jeśli nabyto trzy kryptowaluty najpierw A, potem B, na końcu C, w trzech różnych datach, a następnie sprzedano je pojedynczo w trzech różnych datach, należy przyjąć, że najwcześniej sprzedano A, potem B i jako ostatni C? Czy można posłużyć się analogią i zastosować art. 30a ust. 3 PIT? Czy wydatek poniesiony na nabycie pierwszej kryptowaluty należy uznać za koszt uzyskania przychodu uzyskanego ze zbycia kryptowaluty zbytej jako pierwszej i podobnie z pozostałymi kryptowalutami?
  3. Czy transakcje nabywania i zbywania kryptowalut, w tym Bitcoinów, można rozliczyć wyłącznie na podstawie przelewów bankowych (otrzymanych w związku ze zbyciem Bitcoinów minus przelewy dotyczące nabycia Bitcoinów)?
  4. Czy dochód ze zbycia kryptowalut, w tym Bitcoinów, powinien podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce ?
  5. Co stanowi koszt uzyskania przychodu przy transakcjach nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów ?
  6. Czy obowiązek podatkowy następuje w momencie wypłaty pieniędzy po sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów w „kantorze”?
  7. Jeśli koszty uzyskania przychodu przekroczą przychód Wnioskodawcy w zakresie obrotu kryptowalutami, w tym Bitcoinami, to czy może wykazać stratę i obniżyć dochód uzyskany z tego źródła ?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, 3, 5 i 7. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

Ad 2

Z uwagi na to, że specyfika transakcji dokonywanych za pośrednictwem opisanej „wymiany giełdowej” uniemożliwia pozyskanie dokumentów określających dane stron transakcji wymiany giełdowej kryptowalut wedle obowiązującego kursu na giełdzie (transakcje są anonimowe), a posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (wydruk potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto „kantoru”) jednoznacznie będą potwierdzać jedynie zakup kryptowaluty w „kantorze” (ich ilość, cenę zakupu), to dokumenty te będą mogły stanowić podstawę do zaliczenia wydatków na nabycie kryptowaluty do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące przychodów z praw majątkowych nie zawierają uregulowań dotyczących kolejności sprzedaży kryptowalut. Wnioskodawca będzie prowadzić dokumentację zakupu i sprzedaży kryptowaluty pozwalającą na ich identyfikację. Natomiast w przypadku, gdy nie będzie możliwości identyfikacji sprzedawanych Bitcoinów Wnioskodawca będzie mógł zastosować metodę „pierwsze przyszło, pierwsze wyszło”. Nabywanie i zbywanie Bitcoinów należy rozliczać zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 30a ust. 3 PIT. Jeśli Wnioskodawca nabyłby trzy Bitcoiny (najpierw A, potem B, na końcu C) w trzech różnych datach, a następnie sprzeda je pojedynczo, również w trzech różnych datach, należałoby przyjąć, że najwcześniej sprzedano Bitcoin A, potem B i jako ostatni Bitcoin C. W sytuacji opisanej we wniosku dopuszczalne jest posłużenie się analogią i zastosowanie art. 30a ust. 3 PIT W związku z tym wydatek poniesiony na nabycie pierwszego Bitcoina należy uznać za koszt uzyskania przychodu uzyskanego ze zbycia Bitcoina zbytego jako pierwszy.

Ad 3

Specyfika transakcji dokonywanych za pośrednictwem opisanej „giełdy” uniemożliwi pozyskanie dokumentów określających dane stron (transakcje będą anonimowe), a posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (przelewy bankowe) jednoznacznie będą potwierdzać zakup Bitcoinów. Dokumenty te będą mogły stanowić podstawę do zaliczenia wydatków na nabycie Bitcoinów do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 PIT. Powyższe dokumenty będą także wystarczające do dokumentowania i ewidencjonowania transakcji zbycia Bitcoinów.

Ad 5

W zakresie sposobu obliczania dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem i sprzedażą kryptowalut, w tym Bitcoinów, w świetle art. 22 ust. 1 PIT, kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 PIT.

Co do zasady, kosztem uzyskania przychodu będą więc wszelkie rzeczywiście poniesione wydatki, które zostały udokumentowane oraz są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione i poniesiono je w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut, zgodnie z cytowanym przepisem, można co do zasady zaliczyć wszelkie koszty poniesione w celu nabycia kryptowalut (np. koszt ich nabycia, koszty uczestniczenia w obrocie „giełdowym”, tj. wynagrodzenie firmy prowadzącej „giełdę”).

Ad. 7

Jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodów przekroczą sumę przychodów, w zakresie obrotu kryptowalutami, w tym Bitcoinami, to różnica jest stratą z tego źródła przychodów, i którą rozlicza się na zasadach określonych w art. 9 ust. 3 PIT, zgodnie z którym, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych koleino po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

  • sposobu rozliczania transakcji nabywania i zbywania kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) – jest nieprawidłowe;
  • kosztów uzyskania przychodów przy transakcjach nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe;
  • możliwości rozliczenia straty poniesionej w związku z obrotem kryptowalutą, w tym Bitcoinami (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo -skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

  • zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
  • nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
  • są odpowiednio udokumentowane.

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Należy podkreślić, że wirtualne waluty zwane kryptowalutami pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod różnymi nazwami takimi jak: Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin. Niemniej jednak Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin, jako systemy wirtualnej waluty, nie posiadają uregulowania w przepisach prawa. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór. Na gruncie polskiego prawa kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U z 2017 r., poz. 2003, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768, z późn. zm.). W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

W sytuacji, gdy podatnik dokonuje transakcji obrotu kryptowalutą, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wydatek poniesiony na jej nabycie należy traktować jako koszt uzyskania przychodu.

Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu kryptowalut, w tym Bitcoinów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego też koszty uzyskania przychodów będzie ustalał w oparciu o art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5c cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 6 powoływanej ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z kolei, art. 22 ust. 6b cyt. ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z art. 30a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwa identyfikacja umarzanych albo wykupywanych lub w inny sposób unicestwianych tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, przyjmuje się, że kolejno są to tytuły uczestnictwa począwszy od nabytych przez podatnika najwcześniej (FIFO). Zasadę, o której mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się odrębnie dla każdego rachunku inwestycyjnego.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w Załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług.

Natomiast z punktu 10 tych objaśnień wynika, że kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie do treści § 8 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 – także ewidencje, o których mowa w tym przepisie.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w § 17 ust. 1 wskazują, że zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi (do kol. 10), z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane (w kol. 7) na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami – na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30 (§ 19 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika, zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni – § 30 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Zatem, gdy przedmiotem działalności jest handel wirtualną walutą, podatnik po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, stosuje takie zasady ich ujmowania jakie obowiązują w przypadku towarów handlowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał czynności w zakresie obrotu wirtualnymi kryptowalutami, w szczególności Bitcoinami. Wnioskodawca zamierza przeprowadzać transakcje nabycia i zbycia kryptowaluty, w tym Bitcoinów, we własnym imieniu, w sposób zorganizowany, ciągły i w celach zarobkowych. Obecna działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona jest w zakresie świadczenia usług informatycznych. Wnioskodawca dokonywał będzie wymiany kryptowalut poprzez zawarcie transakcji na tak zwanej „giełdzie” prowadzonej w internecie przez wyspecjalizowane w tym zakresie serwisy internetowe, zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu Bitcoinów za posiadane środki pieniężne w walucie polskiej w „kantorze”, czyli serwisie internetowym prowadzonym przez polski podmiot gospodarczy. Po zakupie Bitcoinów przez Wnioskodawcę, „kantor” przetransferuje nabyte Bitcoiny na rachunek operatora „giełdy” w USA. Środki te zostaną zarejestrowane przez operatora giełdy na koncie użytkownika Wnioskodawcy i za te Bitcoiny będzie On dokonywał zakupu innych kryptowalut od innych użytkowników tej „giełdy”. Ten zakup będzie polegał faktycznie na wymianie jednej kryptowaluty na inną po aktualnym kursie kryptowalut obowiązującym na „giełdzie”. Transakcje nabycia (wymiany) będą dokonywane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem „giełdy” z anonimowymi (nieznanymi Wnioskodawcy i niemożliwymi do ustalenia) innymi użytkownikami serwisu. Ze specyfiki działalności „giełdy” wynika, że nie wiadomo kto będzie nabywcą Bitcoinów (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą (z punktu widzenia nabywcy). Sprzedaż kryptowalut może odbywać się w ten sposób, że nie wszystkie posiadane kryptowaluty Wnioskodawca będzie sprzedawał w tym samym czasie w „kantorze” i w tej kolejności, w której nabył. Sprzedaż zostanie udokumentowana poprzez zachowanie potwierdzenia przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego podmiotu prowadzącego „kantor” na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie także posiadał wyciąg rejestru transakcji w formie pliku elektronicznego, w którym zarejestrowane będą: transakcje nabycia, rodzaj zlecenia, waluta zlecenia, wartość transakcji w walucie, liczba jednostek rozliczeniowych Bitcoin, cena jednostki rozliczeniowej w danej transakcji i numer transakcji. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Odnosząc się do rodzajów transakcji, jakie Wnioskodawca będzie przeprowadzał na kryptowalutach, w tym Bitcoinach, wskazać należy, że koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności powstanie nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do transakcji zakupu kryptowaluty, ale także wtedy, gdy będzie miała miejsce zamiana jednej kryptowaluty, w tym Bitcoinów na inną kryptowalutę. Zamianę walut wirtualnych należy traktować analogicznie jak zamianę jakichkolwiek innych praw majątkowych (np. wierzytelności).

Zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Należy zauważyć, że przedmiotem umowy zamiany mogą być nie tylko rzeczy, lecz także wszelkie zbywalne dobra materialne, jak również niematerialne.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że zamiana, to w efekcie forma zbycia jednej rzeczy (w tym prawa majątkowego), a w zamian – nabycie własności drugiej rzeczy. Istotą umowy zamiany jest zatem wymiana dóbr. Nie zmienia to jednak faktu, że zamieniane rzeczy/prawa majątkowe mają swoją wartość, którą można określić (np. w przypadku zamiany Bitcoin na Ether na giełdzie kryptowalut – giełda ta określa wartości zarówno Bitocin, jak i Ether wyrażone w walucie tradycyjnej).

A zatem, także w przypadku, gdy w dokonywanej transakcji nie występuje element tradycyjnej waluty, a jedynie zachodzi zamiana jednej kryptowaluty, w tym Bitcoinów, na drugą – momentem powstania kosztu uzyskania przychodu z tytułu nabycia kryptowaluty jest moment wymiany jednej kryptowaluty na drugą. Wobec tego Wnioskodawca wydatek na nabycie kryptowaluty, w tym Bitcoinów, w ramach transakcji wymiany rozpoznaje jako koszt uzyskania przychodu w momencie dokonania takiej transakcji.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki na zakup kryptowaluty, w tym Bitcoinów, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca winien ujmować w kosztach uzyskania przychodów w momencie dokonania tego wydatku, tj. „na bieżąco”. Zatem, Wnioskodawca winien rozpoznać koszt uzyskania przychodu w związku z transakcjami handlu kryptowalutą, w tym Bitcoinami, w momencie dokonania transakcji zakupu ww. kryptowaluty, bądź w momencie zamiany jednej kryptowaluty na drugą, czyli w dacie poniesienia wydatku. Również „na bieżąco”, czyli w dacie powstania przychodu, Wnioskodawca winien ujmować przychód osiągnięty z tytułu sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów, jak również przychód uzyskany z zamiany jednej kryptowaluty, na inną kryptowalutę.

W konsekwencji stwierdzić należy, że stosowanie w drodze analogii metody FIFO, o której mowa w art. 30a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla księgowania transakcji obrotu kryptowalutami jest nieprawidłowe. Wydatki na zakup kryptowaluty, w tym Bitcoinów, sklasyfikowanych jako towar handlowy Wnioskodawca winien ewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według cen zakupu w dacie zakupu. Natomiast w kolumnie 7 ww. księgi, Wnioskodawca powinien wpisywać przychód ze zbycia kryptowaluty, wg cen sprzedaży w dacie sprzedaży.

Odnosząc się do kwestii rozliczania transakcji nabywania i zbywania kryptowaluty, w tym Bitcoinów, wyłącznie na podstawie przelewów bankowych należy zauważyć, że w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodom i rozchodów – katalog dokumentów stanowiących podstawę do księgowania kosztów uzyskania przychodów i przychodów określa co do zasady rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie § 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

  1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
    1a) (uchylony),
    1b) (uchylony),
    1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
    2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
    4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
  2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
    1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
    2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
    3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
    4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
    –oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

  1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
  2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
  3. dowody przesunięć;
  4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
  5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

  1. zakup, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
  2. zakup od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
  3. wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
  4. zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
  5. koszty diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
  6. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
  7. wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
  8. opłaty sądowe i notarialne;
    8a) opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
    9a) wydatki związane z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Zatem, podatnik powinien dokonywać księgowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w ww. rozporządzeniu na podstawie dowodów księgowych przewidzianych tym rozporządzeniem.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że w oparciu o przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów brak jest podstaw do zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku na zakup kryptowaluty, w tym Bitcoinów, w kosztach uzyskania przychodów, na podstawie potwierdzenia przelewów bankowych, bowiem ww. rozporządzenie nie przewiduje takiego dokumentu jako dowodu księgowego.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie mógł na podstawie przelewów bankowych dokumentować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów transakcji zbycia kryptowaluty.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym posiadane przez Niego dokumenty (przelewy bankowe) będą mogły stanowić podstawę do zaliczenia wydatków na nabycie kryptowaluty, w tym Bitcoinów, do kosztów uzyskania przychodów i będą wystarczające do dokumentowania i ewidencjonowania transakcji zbycia ww. kryptowaluty.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami osiągniętymi w związku z dokonaniem transakcji nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów, o ile zostaną one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania ww. przychodu będą zatem, poniesione wydatki na nabycie kryptowaluty, a także wydatki poniesione z tytułu uczestnictwa w obrocie „giełdowym”, tj. wynagrodzenie firmy prowadzącej „giełdę”.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia kosztu uzyskania przychodu przy transakcjach nabycia i sprzedaży kryptowaluty, w tym Bitcoinów należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia możliwości rozliczenia straty poniesionej w związku z obrotem kryptowalutą, w tym Bitcoinami, wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jak stwierdzono powyżej, Wnioskodawca będzie dokonywał obrotu kryptowalutą, w tym Bitcoinami, w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem, przychody i koszty uzyskania przychodów z tej działalności obowiązany będzie rozliczać w roku podatkowym łącznie z pozostałymi przychodami i kosztami uzyskania przychodów osiągniętymi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W sytuacji, gdy poniesione przez Wnioskodawcę koszty uzyskania przychodów ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z działalności w zakresie usług informatycznych i obrotu kryptowalutami, w tym Bitcoinami, (pozarolnicza działalność gospodarcza) przekroczą sumę przychodów z tego źródła, to różnica – w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie stratą ze źródła przychodów, którą Wnioskodawca rozliczy na zasadach określonych w cytowanym wyżej art. 9 ust. 3 ww. ustawy.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, w którym odniósł się On do rozliczenia straty jedynie w zakresie obrotu ww. kryptowalutą w sytuacji, gdy prowadzi również działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj