Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-628/11/CJS
z 8 sierpnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBII/2/415-628/11/CJS
Data
2011.08.08



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów


Słowa kluczowe
akt notarialny
garaż
przeniesienie własności rzeczy
przychód


Istota interpretacji
Czy powstaje przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości – garażu?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 08 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura 13 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1961r. ojciec wnioskodawczyni wybudował ze środków własnych garaż na terenie, do którego nabył prawa na mocy umowy zawartej z Miejskim Zarządem Budynków Mieszkalnych. Użytkował go w oparciu o ówczesne przepisy jako najemca.

W 1991r. zgodnie z zapisem art. 211 ustawy o gospodarce nieruchomościami ojciec wnioskodawczyni zwrócił się do Zarządu Budynków Mieszkalnych o zwrot garażu i przeniesienie na niego jako właściciela wieczystej dzierżawy gruntu pod garażem.

Długa procedura sprawiła, że ojciec wnioskodawczyni nie doczekał zwrotu garażu, umierając w 2005r. Od tego momentu garaż użytkowała wnioskodawczyni wraz z mężem na zasadzie umowy z Zarządem Budynków Mieszkalnych, czekając na wydanie garażu.

Dopiero w dniu 18 lipca 2008r. Gmina przeniosła nieodpłatnie na rzecz wnioskodawczyni i jej męża własność tego garażu i oddała w wieczyste użytkowanie grunt związany z garażem.

W akcie notarialnym obejmującym umowę ustanowienia i przeniesienia własności garaży podano w par. 6 kwotę wartości garażu, mimo że garaż przekazano nieodpłatnie.

Akt notarialny zobowiązywał wnioskodawczynię i jej męża do zapłaty:

  • pierwszej opłat za użytkowanie wieczyste,
  • corocznej opłaty za użytkowanie wieczyste,
  • z tytułu ustanowienia służebności drogi dojazdowej do garażu,
  • opłaty sądowej,
  • wynagrodzenia notariusza.

W grudniu 2010r. małżonkowie sprzedali przedmiotowy garaż na trzy raty – jedna płatna w 2010r., pozostałe w 2011r. Uzyskana kwotę chcą przeznaczyć na częściową spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego w 2008r. na zakup mieszkania, w którym do dzisiaj mieszkają.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy należy zapłacić podatek dochodowy z odpłatnego zbycia garażu...

Czy w razie konieczności zapłaty podatku kosztami uzyskania przychodu są określone powyżej opłaty...

Jaki jest termin zapłaty podatku, jeżeli uzyskano przychód częściowo w 2010r. i w 2011r....

Zdaniem wnioskodawczyni, garażu nie kupiła od Gminy, lecz jego własność została przeniesiona nieodpłatnie zgodnie z zapisem w akcie notarialnym. Wnioskodawczyni podnosi, że nie można mówić o dacie nabycia, a tylko o dacie przekazania. W normalnych warunkach, dostałaby ten garaż na zasadzie spadku po ojcu, który ten garaż wybudował z własnych środków.

Ponadto wnioskodawczyni wskazuje, że nie może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, bo meldunek z oczywistych względów nie dotyczył tej budowli, jednoczesnie twierdzi, że przekazanie pozyskanych ze sprzeadży środków na cele mieszknaiowe wypełnia ramy ulgi mieszkaniowej i zamysł ustawodawcy.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna płacić podatku dochodowego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów są odpłatne zbycie:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
    - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Aby móc ustalić źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem określić dwie daty: datę nabycia i datę sprzedaży.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Natomiast w myśl art. 48 Kodeksu, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Z powyższego zatem w sposób jednoznaczny wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ojciec wnioskodawczyni w 1961r. wybudował garaż na terenie, który użytkował jako najemca na podstawie umowy zawartej z Miejskim Zarządem Budynków. W 1991r. ojciec wnioskodawczyni zgodnie z art. 211 ustawy o gospodarce nieruchomościami zwrócił się do Zarządu o zwrot garażu i przeniesienie na niego prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym wzniesiony został przedmiotowy garaż. Ojciec wnioskodawczyni nie doczekał zwrotu garażu umierając w 2005r. Od tego momentu wnioskodawczyni wraz z mężem użytkowała garaż na zasadzie umowy zawartej z Zarządem Budynków Mieszkalnych. Dopiero w dniu 18 lipca 2008r. Gmina przeniosła nieodpłatnie na rzecz wnioskodawczyni i jej męża własność tego garażu i oddała w wieczyste użytkowanie grunt związany z garażem.

Z powyższego wynika, że ojciec wnioskodawczyni budując garaż murowany w 1961r. poniósł jedynie nakłady na cudzym gruncie - na gruncie będącym własnością Gminy. To oznacza, że w świetle prawa wnioskodawczyni nie mogła w dacie śmierci ojca nabyć w żaden sposób własności garażu, nawet jeśli koszty budowy z własnych środków poniósł jej ojciec. Skoro bowiem budowa ta prowadzona była na gruncie będącym własnością Gminy, to Gmina była właścicielem garażu wzniesionego na należącym do niej gruncie. W chwili wybudowania garażu ojciec wnioskodawczyni nie miał prawa wieczystego użytkowania udziału w gruncie, nie miał zatem żadnych własnościowych praw do garażu, podobnie jak po jego śmierci nie miała ich wnioskodawczyni. Dlatego należy podkreślić, iż momentem decydującym przy nabyciu garażu będzie data ustanowienia prawa wieczystego użytkowania udziału w gruncie i przeniesienia na wnioskodawczynię i jej męża prawa własności garażu czyli dzień 18 lipca 2008r. W żadnym wypadku za datę nabycia własności garażu nie można uznać daty śmierci ojca wnioskodawczyni.

Ze względu na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia użytkowania wieczystego, należy odnieść się do przepisów zawartych w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. Natomiast w myśl art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie. Prawem głównym jest w tym przypadku prawo wieczystego użytkowania, a prawem związanym jest prawo własności budynków i urządzeń. Jednakże żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

Oznacza to, że prawo własności tych budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego. Zatem zbycie tego prawa odnosi się też do budynków, natomiast sama własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego.

Jednocześnie wskazać należy, że termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu notarialnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzezy oznaczonej co do tożsamości.

W opisanym stanie faktycznym faktem bezspornym jest, iż w dniu 18 lipca 2008r. została zawarta umowa ustanowienia prawa wieczystego użytkowania gruntu i przeniesienia własności garażu położonego na tym gruncie, w wyniku której wnioskodawczyni wraz z mężem stała się współwłaścicielem tego garażu wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu związanego z tym garażem. Fakt, że na wnioskodawczynię i jej męża własność garażu została przeniesiona nieodpłatnie, nie stanowi przeszkody do określenia tej czynności mianem „nabycia”. Jak już wyżej wskazano o nabyciu bowiem nie decyduje odpłatność czy też nieodpłatność czynności, lecz sam fakt rozporządzenia przedmiotem umowy w ten sposób, że prawo własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości zostaje przeniesione na nabywcę.

Zatem twierdzenie wnioskodawczyni, że skoro garażu nie kupiła, lecz jego własność została przeniesiona nieodpłatnie, to nie można mówić o dacie nabycia jest niezgodne z prawdą. Dopiero moment nieodpłatnego przeniesienia własności garażu na wnioskodawczynię i jej męża jest momentem jego nabycia. Przed tą datą zarówno małżonkowie jak i ojciec wnioskodawczyni użytkowali garaż jako najemcy, nie mając do niego żadnego prawa własności. Prawo to uzyskali dopiero małżonkowie w 2008r. Zatem datą, z którą wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem przedmiotowego garażu jest bezwzględnie dzień 18 lipca 2008r. i data ta jest wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni datą jego nabycia bez względu na to czy wnioskodawczyni będzie ją nazywać przeniesieniem, czy przekazaniem.

W przypadku odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku oraz budowli trwale z tym gruntem związanego źródłem przychodu jest zawsze odrębnie odpłatnie zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu i odrębnie odpłatne zbycie budynku, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz budynku. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest w takim przypadku liczony odrębnie – od daty nabycia prawa do gruntu i od daty nabycia budynku.

W przedmiotowej sprawie zarówno nabycie prawa wieczystego użytkowania udziału w gruncie jak i własności budynku miały miejsce w 2008r. natomiast sprzedaż w 2010r. Tym samym od końca roku, w którym miały miejsce oba nabycia aż do daty ich zbycia nie upłynęło 5 lat, co oznacza, że sprzedaż ta będzie źródłem przychodu dla wnioskodawczyni podlegającym opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej mają jednak zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009r. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy). Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Stosownie do art. 22 ust. 6d za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż cytowany powyżej przepis art. 22 ust. 6d ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w nieodpłatny sposób i jak te koszty muszą być udokumentowane.

Mając zatem na uwadze powyższe uregulowania prawne jak również przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawczyni nie można zakwalifikować wydatków poniesionych na zapłatę pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste, corocznej opłaty za użytkowanie wieczyste, jak również wydatków związanych z ustanowieniem służebności drogi dojazdowej do garażu, bowiem sama wnioskodawczyni podnosi, że prawo własności nieruchomości zostało na nią i jej męża przeniesione przez Gminę nieodpłatnie. Wobec powyższego brak jest podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków. Wydatki te nie stanowią również nakładów na nieruchomość, które zwiększają jej wartość poczynionych w trakcie jej posiadania, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te wynikają ze zwykłego użytkowania nieruchomości i ciążą na jej właścicielu z tego tytułu. Wydatki te nie mają charakteru prac inwestycyjnych dokumentowanych fakturą VAT, które podnosiłyby wartość nieruchomości, są to wyłącznie ciężary wynikające ze zwykłej jej eksploatacji. Jednakże kosztem nabycia mogą być wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości. Do kosztów transakcji należeć będą zatem wydatki poniesione przez wnioskodawczynię na uiszczenie taksy notarialnej jak również wydatki związane z uiszczoną opłatą sądową.

Dokonując zatem obliczenia kwoty należnego podatku z tytułu sprzedaży części nieruchomości wnioskodawczyni powinna postąpić w następujący sposób: przychód uzyskany ze sprzedaży w całej kwocie należnej wynikającej z umowy sprzedaży bez względu na sposób zapłaty ceny (ustalony zgodnie z art. 19) należy pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu czyli taksę notarialna i opłatę sądową (ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6d i art. 22 ust. 6e). Różnicę będzie stanowił dochód – podstawa obliczenia podatku. Od podstawy obliczenia podatku należy wyliczyć 19%, w wyniku czego uzyskamy kwotę należnego podatku. Podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ww. ustawy, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Czyli biorąc pod uwagę przedstawiony przez wnioskodawczynię stan faktyczny, podatek od dochodu uzyskanego w 2010r. wnioskodawczyni winna była zapłacić do 30 kwietnia 2011r. wykazując go na formularzu PIT-36.

Ustalając przychód i koszty wnioskodawczyni powinna mieć na względzie również wielkość swojego udziału w nieruchomości nabytej wspólnie z mężem. Winna była zatem obliczyć podatek dochodowy przypadający na nią stosownie do udziału we współwłasności – czyli jeśli między małżonkami obowiązywała wspólność ustawowa – od połowy przychodu ze sprzedaży pomniejszając go o połowę kosztów. Od pozostałej połowy przychodu, pomniejszonego o połowę kosztów podatek winien był wykazać i wpłacić mąż wnioskodawczyni.

Odnośnie natomiast możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia garażu wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r. (a więc dotyczącym nabycia w latach 2007-2008) nie przewiduje zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości przed upływem okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w przypadku przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży tej nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego w celu nabycia lokalu mieszkalnego. Organ nadmienia, iż jedyne zwolnienie przewidziane przez ustawodawcę przy odpłatnym zbyciu nieruchomości nabytych w latach 2007-2008 dotyczyło zwolnienia przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia m.in. lokali mieszkalnych w ramach tzw. ulgi meldunkowej. Zwolnienie to nie ma zastosowania w przypadku sprzedaży lokalu niemieszkalnego.

Tym samym przeznaczenie kwoty ze sprzedaży garażu wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, nie stanowi podstawy do zwolnienia z obowiązku uiszczenia podatku dochodowego osób fizycznych, gdyż w stanie prawnym, który dotyczy niniejszej sprawy takie zwolnienia nie obowiązywało.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż sprzedaż w 2010r. przez wnioskodawczynię i jej męża prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności garażu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość przychodu, od której należy odprowadzić podatek w wysokości 19% winna wynikać z aktu notarialnego sprzedaży, bez znaczenia jest sposób zapłaty ceny. Termin zapłaty podatku przypadł na 30 kwietnia 2011r. (ponieważ to była sobota – na 02 maja 2011r.).

W niniejszej sprawie nie miały zastosowania żadne zwolnienia z opodatkowania, natomiast do kosztów uzyskania przychodu można było zaliczyć wynagrodzenie notariusza i opłatę sądową.

Stanowisko wnioskodawczyni uznać należało zatem za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawczyni. Stosownie do powyższego mąż wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj