Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.689.2017.1.MN
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) uzupełnionym w dniu 28 listopada 2017 r. (daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że czynności wykonywane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania nie stanowią działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że czynności wykonywane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania nie stanowią działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany w dalszej części niniejszego wniosku również „Zarządzającym” jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu R. spółka z o. o., w której Województwo posiada 100% udziałów (dalej Spółka). Spółka jest spółką prawa handlowego, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawcę ze Spółką wiązała umowa o pracę, lecz w związku ze zmianą stanu prawnego (wejście w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami; Dz. U. z 2016 r., poz. 1202), uległa zmianie forma prawna stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę oraz Spółkę. W związku z pełnioną funkcją i w oparciu o ww. ustawę została zawarta z Wnioskodawcą umowa o świadczenie usług zarządzania (dalej: Umowa).

Strony w ramach Umowy o świadczenie usług zarządzania (Umowa obowiązuje od 1 sierpnia 2017 r.) w następujący sposób ukształtowały łączący je stosunek prawny:

1. Obowiązki Wnioskodawcy (zgodnie z treścią Umowy):

• prowadzenie spraw Spółki z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z Funkcji (tj. Prezesa Zarządu),
• reprezentowanie Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki, a w tym zakresie w szczególności zarządzanie projektami finansowanymi lub współfinansowanymi ze środków Unii Europejskiej, w których Spółka uczestniczy,
• osobiste zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do Funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki,
• działania zmierzające do realizacji wyznaczonych celów zarządczych, o których mowa w Umowie, z zastrzeżeniem, że cele zarządcze albo cele zarządcze i ich wagi na każdy kolejny rok obrotowy Spółki będą ustalane dla wszystkich członków Zarządu Spółki (w tym Zarządzającego) lub z osobna dla każdego członka Zarządu Spółki mocą odrębnej uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki podejmowanej w terminie do dnia 31 stycznia roku obrotowego, na który mają być one ustalone,
• wykonywanie obowiązków pracodawcy względem pracowników Spółki,
• kierowanie i koordynowanie pracami Zarządu, w przypadku ustanowienia w Spółce zarządu wieloosobowego,
• wykonywanie uchwał organów Spółki,
• opracowywanie planu działalności na każdy kolejny rok kalendarzowy, począwszy od 2017 r. oraz strategii rozwoju Spółki na kolejne lata,
• tworzenie ofert, prezentacji, negocjacje kontraktów,
• udział w tworzeniu nowych rozwiązań i rozwoju usług,
• dokonywanie analiz rynku oraz definiowanie potrzeb klientów,
• przekazywane wspólnikom Spółki wszelkich niezbędnych informacji i wyjaśnień dotyczących spraw Spółki,
• wykonywanie innych czynności przewidzianych w Kodeksie spółek handlowych oraz aktach korporacyjnych Spółki przewidzianych dla Zarządu.

Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia powyższych Usług z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki oraz w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce, w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki. Wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest współdziałać z pozostałym członkami Zarządu i organami Spółki na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym w szczególności przepisach Kodeksu spółek handlowych, postanowieniach Aktu założycielskiego Spółki, uchwałach organów Spółki, a także innych aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki.

2. Miejsce wykonywania usług, określone w Umowie:

Zarządzający obowiązany jest świadczyć usługi w siedzibie Spółki, w lokalizacjach jej jednostek organizacyjnych, jej obiektach oraz w innych miejscach faktycznego prowadzenia przez Spółkę czynności składających się na określony Aktem założycielskim Spółki przedmiot jej działalności.

W przypadku faktycznego braku możliwości świadczenia usług w miejscach wskazanych w zdaniu poprzedzającym lub zaistnienia uzasadnionej ku temu potrzeby. Zarządzający jest uprawniony i zobowiązany do wykonywania czynności składających się na treść Umowy w każdym innym, odpowiednim miejscu, jednakże warunkiem wykonania tego uprawnienia jest spełnienie łącznie następujących przesłanek: zapewnienie stałej komunikacji pomiędzy Zarządzającym a Radą Nadzorczą, a także z pozostałymi członkami Zarządu Spółki (w przypadku zarządu wieloosobowego), co najmniej za pośrednictwem służbowego telefonu komórkowego i służbowej poczty elektronicznej oraz złożenie Radzie Nadzorczej, za pośrednictwem jej Przewodniczącego, pisemnego sprawozdania z czynności wykonanych w takim miejscu, z dołączonymi do niego rachunkiem lub fakturą wystawioną z tytułu świadczenia usług objętych Umową poza siedzibą Spółki i uzyskanie przez Zarządzającego zatwierdzenia tego sprawozdania.

3. Środki techniczne wykorzystywane prze Wnioskodawcę:

W ramach świadczenia usług skazanych w Umowie Zarządzający jest uprawniony i zobowiązany do wykorzystywania zasobów Spółki, w szczególności przedmiotów i urządzeń technicznych składających się na mienie Spółki. Wykorzystywanie przy świadczeniu tych usług lub podejmowaniu tych czynności zasobów i przedmiotów innych niż składające się na mienie Spółki, wymaga uzyskania każdorazowo uprzedniej zgody Rady Nadzorczej, wyrażanej za pośrednictwem jej Przewodniczącego i odbywa się wyłącznie na koszt członka Zarządu Spółki bez możliwości żądania zwrotu jego równowartości od Spółki. Warunkiem uzyskania takiej zgody jest wykazanie przez członka Zarządu Spółki, iż przedmioty lub urządzenia techniczne, które zamierza on wykorzystywać do świadczenia usług objętych Umową lub podjęcia czynności z nią związanych, spełniają takie same standardy i wymogi bezpieczeństwa, zwłaszcza w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz danych osobowych, co przedmioty i urządzenia składające się na zasoby Spółki przeznaczone dla Zarządzającego.

Spółka pokrywa koszty wynikłe z tytułu wydatków poniesionych przez Zarządzającego związanych bezpośrednio ze świadczeniem przez niego usług objętych Umową lub z podejmowania przez niego czynności bezpośrednio z nią związanych, pod warunkiem, iż są to koszty uzasadnione interesem Spółki i należycie udokumentowana. Rada Nadzorcza w każdym wypadku może zażądać, za pośrednictwem jej Przewodniczącego, szczegółowego pisemnego uzasadnienia i rozliczenia wydatków poniesionych w tym zakresie przez Zarządzającego.

Dodatkowo Zarządzający obowiązany jest do przedstawiania Radzie Nadzorczej, za pośrednictwem jej Przewodniczącego, pisemnych kwartalnych sprawozdań z poniesionych przez niego wydatków i podjętych czynności, generujących koszty, zawierających w szczególności wykaz odbytych podróży służbowych, noclegów i innych zdarzeń, skutkujących powstaniem tych kosztów.

4. Wynagrodzenie oraz inne świadczenia na rzecz Zarządzającego.

Z tytułu świadczenia Usług oraz wykonywania innych zobowiązań wynikających z Umowy, w tym z tytułu przeniesienia praw autorskich, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (Wynagrodzenie Stałe) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Zmienne).

Wynagrodzenie Stałe ustala się jako określoną krotność podstawy wymiaru w rozumieniu art. 1 ust. 3 pkt 11 ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, stanowiącej wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (zwanej dalej: podstawą wymiaru).

Dodatkowo Rada Nadzorcza Spółki drogą uchwały określa szczegółowe zasady wykorzystywania przez Prezesa Zarządu zasobów Spółki, w tym ustalenia szczegółowych limitów w zakresie korzystania z poszczególnych składników tego zasobu.

Szczegółowy wykaz przedmiotów pozostawionych do wykorzystywania przez Zarządzającego kształtuje się następująco:

1. prawo do korzystania z telefonów służbowych - stacjonarnych i komórkowych;
2. prawo do korzystania z komputera osobistego, stacjonarnego i przenośnego;
3. pokrycie kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co obejmuje m.in.: koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, koszty szkoleń, kursów i seminariów, koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych;
4. świadczenie niepieniężne polegające na wykupieniu polisy ubezpieczeniowej obejmującej ubezpieczenie na życie oraz zdrowotne, a także od odpowiedzialności cywilnej z tytułu zarządzania Spółką, polisa ubezpieczeniowa może być wykupiona w dowolnym, powszechnym towarzystwie ubezpieczeniowym z zastrzeżeniem, że wysokość rocznej składki nie może przekroczyć 5.000 zł., świadczenie będzie rozliczane zgodnie z przepisami prawa podatkowego i ubezpieczeń społecznych;
5. prawo do nieodpłatnego korzystania przez Prezesa Zarządu z bazy noclegowo- gastronomicznej Spółki w wymiarze ryczałtowym 1.000 zł rocznie. Świadczenie będzie rozliczane zgodnie z przepisami dot. podróży służbowych.
6. prawo do nieodpłatnego korzystania przez Prezesa Zarządu z bazy noclegowo- gastronomicznej Spółki dla celów prywatnych w wymiarze ryczałtowym 3.000 zł rocznie.
7. wynagrodzenie w naturze w wysokości 500 zł miesięcznie w formie prawa do używania do celów prywatnych samochodu służbowego. Powstały z tego tytułu przychód zostanie opodatkowany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 60. poz. 350 z późn. zm.).

Wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymuje od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, nie stanowi przychodów, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032. z późn. zm.: dalej: .ustawa o PIT lub updof).

Wynagrodzenie, które otrzymuje Zarządzający od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, kwalifikowane jest przez Wnioskodawcę do przychodów, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o PIT.

5. Odpowiedzialność za szkody związane z wykonywaniem Umowy i zasady ubezpieczenia:

Zarządzający jest obowiązany zawrzeć prawnie skuteczną umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez niego w trakcie świadczenia usług objętych Umową oraz w związku ze świadczeniem tych usług, w terminie trzydziestu dni licząc od dnia zawarcia Umowy. Brak zawarcia umowy ubezpieczenia w tym terminie skutkuje zawarciem przez Spółkę zastępczej umowy ubezpieczenia, zakres której odpowiada umowie ubezpieczenia, o której mowa w zdaniu pierwszym powyżej, przy czym koszty zawarcia tej umowy oraz koszty tego ubezpieczenia Spółka potrąca ze środków przysługujących Zarządzającemu z tytułu jego Wynagrodzenia. Zastępcza umowa ubezpieczenia obowiązuje do momentu, w którym obowiązującą stanie się umowa ubezpieczenia zawarta przez Zarządzającego. Minimalna wartość ubezpieczenia Zarządzającego wynosi. 3.000.000 zł (słownie: trzy miliony złotych).

Wypełnieniem zobowiązania jest także zawarcie przez Spółkę umowy ubezpieczenia osób zarządzających Spółką, w tym Zarządzającego, od odpowiedzialności cywilnej, w tym w szczególności wobec Spółki (ubezpieczenie typu D&O) do wysokości łącznej sumy gwarancyjnej 3 mln zł.

Za wyjątkiem winy umyślnej, Zarządzający odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie Umowy do wysokości 3-krotności Wynagrodzenia Stałego, określonego w Umowie.

W związku z powyższym zapisem została zawarta Umowa Ubezpieczenie odpowiedzialności z tytułu zarządzania Spółką, której stronami jest Spółka oraz Firma Ubezpieczająca, natomiast osoby wskazane do ubezpieczenia to Prezes Zarządu (Wnioskodawca) oraz 3 członków Rady Nadzorczej Spółki, łączny limit odpowiedzialności ubezpieczyciela – 3 mln zł.

Zakres ubezpieczenia:

Klauzula A - odpowiedzialność członków kierownictwa za szkody wyrządzone w związku z zarządzaniem;

Klauzula B - zwrot zarządzanej spółce kosztu odszkodowania z tytułu odpowiedzialności członków kierownictwa za szkody wyrządzone w związku z zarządzaniem;

Klauzula D - koszty obrony spółki;

Katalog rozszerzeń do ubezpieczenia obejmuje:

Kierownictwo spółką zewnętrzną;

Koszty obrony w związku z zanieczyszczeniem;

Koszty dochodzenia;

Koszty obrony w sprawach szkód na mieniu i na osobie;

Koszty obrony dobrego imienia;

Ochrona aktywów i wydatki niezbędne dla pozostawania na wolności;

Grzywny i kary administracyjne lub cywilne;

Zaliczki na poczet kosztów obrony;

Koszty awaryjne;

Nadwyżkowe koszty obrony dla członków kierownictwa;

Koszty wsparcia psychologicznego w związku z roszczeniem dotyczącym błędów w zarządzaniu;

Koszty stawiennictwa;

Koszty zdarzenia kryzysowego w spółce;

Dodatkowy limit dla członków organów nadzorczych.

Ubezpieczenie nie obejmuje:

Klauzula C - odpowiedzialność spółki za czyny bezprawne pracodawcy (employment malpractice Insurance);

Klauzula E - odpowiedzialność z tytułu czynów bezprawnych, dotyczących programów świadczeń pracowniczych;

Klauzula F - odpowiedzialność spółki z tytułu obrotu papierami wartościowymi spółki;

Klauzula G - utrata danych lub dokumentów w związku z błędami w zarządzaniu.

6. Dodatkowe ustalenia, które wynikać będą z zawartej Umowy.

Przerwy w świadczeniu usług.

Zarządzającemu przysługuje prawo do przerw w świadczeniu usług objętych Umową, w łącznym wymiarze wynoszącym 26 dni w roku obrotowym.

Do wymiaru przerw, określonego w zdaniu poprzedzającym, nie wlicza się sobót, niedziel oraz dni wolnych od pracy w rozumieniu ustawy z dnia 16 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy.

O zamiarze wykorzystania prawa do przerwy Zarządzający obowiązany jest powiadomić pisemnie Radę Nadzorczą, za pośrednictwem jej Przewodniczącego w terminie: nie później niż 14 dni od dnia zamierzonego przystąpienia do efektywnego wykonywania tego prawa. Za dni wykorzystanej przez Zarządzającego przerwy w świadczeniu usług objętych Umową przysługuje mu wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej 50% przysługującego mu Wynagrodzenia Stałego.

Do wymiaru przerw w świadczeniu usług objętych Umową, nie wlicza się dni, w których Zarządzający był niezdolny do świadczenia tych usług z powodu choroby. Zarządzający otrzyma wynagrodzenie za dni przerwy w świadczeniu usług spowodowane udokumentowaną chorobą, w przypadku nabycia przez niego uprawnień do zasiłku chorobowego.

W przypadku rozwiązania Umowy osobie pełniącej uprzednio funkcję Zarządzającego przysługuje odprawa w wysokości 2-krotności Wynagrodzenia Stałego przysługującego tej osobie w chwili rozwiązania Umowy. W każdym przypadku warunkiem przyznania odprawy jest pełnienie przez osobę, której ma ona zostać wypłacona, funkcji Zarządzającego przez okres co najmniej dwunastu miesięcy przez rozwiązaniem łączącej go ze Spółką Umowy.

Zakaz konkurencji w trakcie trwania Umowy.

Zarządzający zobowiązany jest do poinformowania Rady Nadzorczej, za pośrednictwem jej Przewodniczącego, o zamiarze pełnienia przez mego funkcji w organach innej spółki handlowej albo objęcia lub nabycia przez niego udziałów albo akcji takiej spółki. Zarządzający, stosownie do brzmienia § 17 ust. 1 Aktu założycielskiego Spółki, nie może bez zgody Spółki zajmować się interesami konkurencyjnymi ani też uczestniczyć w spółce konkurencyjnej jako wspólnik spółki cywilnej, spółki osobowej lub jako członek organu spółki kapitałowej bądź uczestniczyć w innej konkurencyjnej osobie prawnej jako członek organu. Zakaz ten obejmuje także udział w konkurencyjnej spółce kapitałowej w przypadku posiadania przez Zarządzającego co najmniej 10% (dziesięć procent) udziałów lub akcji tej spółki albo prawa do powołania co najmniej jednego członka zarządu. Poinformowanie, o którym mowa w zdaniu pierwszym niniejszego ustępu wymaga formy pisemnej pod rygorem bezskuteczności i powinno nastąpić co najmniej 15 dni przed zamiarem pełnienia funkcji przez Zarządzającego.

Z Zarządzającym nie jest zawierana umowa o zakazie konkurencji, o której mowa w art. 6 w związku z art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, jak również jakakolwiek inna umowa, treścią której miałby być objęty zakaz podejmowania się przez osobę uprzednio pełniącą funkcję Zarządzającego działalności konkurencyjnej wobec działalności Spółki i przyznanie z tego tytułu takiej osobie jakichkolwiek świadczeń o charakterze majątkowym, w szczególności pieniężnych.

Obowiązek tajemnicy zawodowej.

Zarządzający, poza przypadkami określonymi w przepisach prawa powszechnie obowiązującego lub uzasadnionymi realizacją zadań Spółki, nie będzie ujawniać, przekazywać, ani upowszechniać jakichkolwiek informacji, jakie uzyskał w szczególności podczas lub w związku ze świadczeniem usług objętych Umową, a których to ujawnienie, przekazanie albo upowszechnienie mogłoby narazić Spółkę na powstanie szkody lub niebezpieczeństwo jej zaistnienia albo zagrażać jej dobrom osobistym.

Prawa autorskie.

Jeżeli w ramach świadczenia usług objętych Umową lub podejmowania czynności bezpośrednio z nią związanych Zarządzający stworzy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to przenosi on na Spółkę w całości autorskie prawa majątkowe do danego utworu, co następuje z chwilą dostarczenia go do Spółki, a Spółka z tą samą chwilą nabywa wszelkie autorskie prawa majątkowe do takiego utworu, w tym wyłączne prawa do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich oraz przenoszenia praw nabytych na podstawie Umowy na inne osoby wraz z prawem do dokonywania w nim zmian oraz prawem własności oryginału utworu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku dodatkowo wskazano, co następuje.

Kwalifikacja przychodów na gruncie ustawy o PIT:

Wynagrodzenie, które otrzymuje Zarządzający od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, kwalifikowane jest przez Wnioskodawcę do przychodów, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, tj.: „przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7”, przy czym Wnioskodawca nie otrzymuje tych przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, przychody osiągane przez Zarządzającego z tytułu umowy o zarządzanie Spółką zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres odpowiedzialności.

Odpowiedzialność Prezesa Zarządu wobec osób trzecich:

Umowa nie przewiduje odpowiedzialności wobec osób trzecich innej niż z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Odpowiedzialność Prezesa Zarządu wobec Spółki:

Zgodnie z umową odpowiedzialność Prezesa Zarządu co do zasady również ukształtowana jest zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa, jednak z dwoma wyjątkami.

Wyjątki te dotyczą odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, która jest ukształtowana na zasadzie kar umownych.

I tak, są to następujące postanowienia:

1. § 5 ust. 2, zgodnie z którym:

,,W przypadku przekształcenia Spółki lub wiążącego prawnie jej zakwalifikowania jako osoby prawnej, o której mowa w art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych, Spółka reprezentowana przez Radę Nadzorczą wprowadzi do niniejszej Umowy, w drodze jej aneksowania, zakazów i ograniczeń niezbędnych z punktu widzenia statusu Spółki jako osoby prawnej określonej w przywołanym przepisie ustawy Prawo zamówień publicznych. W ten sam sposób Rada Nadzorcza wprowadzi do niniejszej Umowy postanowienie, zgodnie z którym naruszenie przez Zarządzającego takiego zakazu lub ograniczenia skutkuje natychmiastowym odwołaniem Zarządzającego z pełnionej w nim funkcji i ze składu tego Organu oraz natychmiastowym rozwiązaniem Umowy bez prawa do odprawy, a także stanowi przesłankę sankcjonowania zaistniałego naruszenia w drodze poniesienia przez osobę, która się go dopuściła kary umownej w wysokości 1-krotności przysługującego jej w chwili tego naruszenia Wynagrodzenia Stałego”.

2. § 12 ust. 5 i 6 dot. zakazu ujawniania tajemnicy przedsiębiorstwa i informacji poufnych, zgodnie z którymi:

5. Naruszenie obowiązków określonych w ust. 1-3 albo warunków zwolnienia, o którym mowa w ust. 4 skutkuje dochodzeniem przez Spółkę roszczeń odszkodowawczych od osoby, która dopuściła się takiego naruszenia, a niezależnie od tego Spółce przysługuje kara umowna za każdy przypadek takiego naruszenia, w wysokości trzykrotności kwoty Wynagrodzenia Stałego, ustalonego zgodnie z postanowieniami § 3 ust. 2 Umowy. Spółka jest uprawniona do potrącenia kwoty kary umownej z kwotami Wynagrodzenia Stałego oraz z kwotą Wynagrodzenia Zmiennego przysługującego osobie, która dopuściła się naruszenia, aż do pełnego pokrycia roszczenia przysługującego Spółce z tytułu tej kary.

6. Uiszczenie przez Zarządzającego kary umownej, lub uzyskanie przez Spółkę zaspokojenia kwoty tej kary poprzez dokonanie potrącenia, o których mowa w ust. 5, nie wyłącza uprawnienia Spółki do dochodzenia od sprawcy naruszenia odszkodowania za szkody jej wyrządzone, w części przekraczającej wysokość świadczenia uzyskanego z tytułu kary umownej.

Z powyższego można wyciągnąć wniosek, że odpowiedzialność Prezesa Zarządu jest stosunkowo niewielka mając na uwadze zakres jego obowiązków (za żadne naruszenia podstawowych obowiązków takie kary nie są przewidziane). Należy zaznaczyć, że pierwsza z tych kar ma charakter hipotetyczny, ponieważ zaktualizowałaby się dopiero w przypadku przekształcenia Spółki w określony podmiot.

Oznacza to, że odpowiedzialność (w rozumieniu całego kontraktu) jest stosunkowo niewielka.

Warto też zaznaczyć, że odpowiedzialność w tym zakresie jest limitowana zgodnie z § 13 ust. 4 (,,Za wyjątkiem winy umyślnej, Zarządzający odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie Umowy do wysokości 3-krotności Wynagrodzenia Stałego określonego w § 3 ust. 3”) oraz jest objęta ubezpieczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie umowy pomiędzy Zarządzającym i Spółką i realizowanie przez niego czynności na podstawie kontraktu menadżerskiego - umowy cywilnoprawnej stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym, czy Zarządzający będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie przyszłe - świadczenie usług zarządzania Spółką, które świadczone będą w oparciu o kontrakt menedżerski, nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”).

Tym samym, z tytułu wykonywania czynności przewidzianych w Umowie Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Aby dana czynność podlegała VAT, musi być wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Przy czym chodzi tu o działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do:

• warunków wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia,
• odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich.

Zgodnie natomiast z art. 13 pkt 9 updof: „Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7”.

Dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie są działalnością gospodarczą i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o VAT istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Ministerstwo Finansów w odpowiedzi z 4 sierpnia 2015 r. na interpelację poselską nr 33794 dotyczącą rozbieżności w interpretacjach organów podatkowych odnoszących się do tej kwestii przywołał uchwałę NSA z 12 stycznia 2009 r. (I FPS 3/08), w której sąd orzekł, że w swoich orzeczeniach ETS wyznaczył dość wyraźne kryteria interpretacji pojęcia samodzielna działalność gospodarcza. Za taką działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Jak wskazano powyżej, w opisie stanu faktycznego, powyższe warunki z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT są spełnione. Wynagrodzenie, które otrzymuje Zarządzający od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, kwalifikowane jest przez Wnioskodawcę do przychodów, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r. poz. 60, 528, 648 i 859);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1) (uchylony);

2) przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;

3) przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;

4) przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;

5) przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;

6) przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;

7) przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:


a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością


– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;


9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że „odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich” jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej nie powodującej powstania podmiotowości prawno-podatkowej na gruncie ww. ustawy. Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę oraz Spółkę.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). Stwierdza on, że warunek określony w art. 9 (1) stwierdza, że działalność gospodarcza prowadzona „samodzielnie” wyklucza pracowników i inne osoby z podatku VAT, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący relacje między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty. Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że „państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi (...)”.

Dyrektywa VAT zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G. Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Z kolei w wyroku z dnia 18 października 2007 r. sprawa C-355/06 J.A. van der Steen, Trybunał wskazał, że osoba fizyczna, która wykonuje wszystkie prace w imieniu i na rachunek spółki na podstawie umowy o pracę wiążącej ją z tą spółką, będąc ponadto jedynym wspólnikiem, zarządzającym i członkiem personelu pracowniczego tej spółki, sama nie jest podatnikiem. Uznano bowiem, że istnieje stosunek podporządkowania pomiędzy ww. obydwoma zainteresowanymi podmiotami. J.A. van der Steen, świadcząc usługi jako pracownik, nie działał we własnym imieniu, na własny rachunek lub na własną odpowiedzialność, lecz na rachunek i na odpowiedzialność spółki, która ponosiła de facto ryzyko gospodarcze – zawierała umowy z klientami i wykonywała na ich rzecz usługi o charakterze gospodarczym.

Dokonując więc wykładni analizowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy należy wskazać, że za niespełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt I FPS 3/08, w której wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Analiza opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z przywołanego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że należy się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach sprawy, czynności, które wykonuje jako zarządzający na rzecz Spółki, na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za czynności podejmowane w ramach wykonywania umowy o świadczenie usług zarządzania w określonym zakresie. Ponadto Umowa nie przewiduje odpowiedzialności wobec osób trzecich innej niż z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Ponadto z umowy wynika, że wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca, składa się z wynagrodzenia stałego i zmiennego. Okoliczności sprawy wskazują również, że umowa została zawarta w związku z regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202), a otrzymywane wynagrodzenie – jak wskazał Wnioskodawca – stanowi przychody, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

W tych okolicznościach należy uznać, że czynności, które wykonuje Wnioskodawca na rzecz Spółki, o której mowa we wniosku, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełnione są wszystkie warunki zawarte w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, co oznacza, że w zakresie tych czynności Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.