Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.154.2017.1.BS
z 23 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie uznania za środki trwałe wskazanych we wniosku składników majątku oraz ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla ww. środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie uznania za środki trwałe wskazanych we wniosku składników majątku oraz ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla ww. środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się sprzedażą, serwisowaniem i remontowaniem urządzeń przemysłowych - sprężarek śrubowych (kompresorów).

W związku z rozwojem swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca:

1. wybudował na swój koszt halę magazynową na działce nr 514/8 (o powierzchni 0,1356 ha), której jest on w 1/3 współwłaścicielem (współwłasność ułamkowa),
   
2. wybudował na swój koszt infrastrukturę towarzyszącą na ww. działce, na którą składają się następujące obiekty:
   
   
   1. droga wewnętrzna,
      
   2. plac postojowy dla samochodów (parking),
      
   3. sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem,
      
   4. sieć opadowa,
      
   5. ogrodzenie wyposażone w bramę,
      
   6. fundament, na którym posadowiona jest hala magazynowa,
      
   7. zjazd,
      
   8. przyłącze gazu,
      
   9. przyłącze wody,
3. wybudował na swój koszt zjazd z ww. działki;
   
4. zamontował na swój koszt w powyższej hali następujące obiekty:
   
   
   1. podłogi z płytek ceramicznych,
      
   2. system kamer (monitoringu),
      
   3. klimatyzator,
      
   4. system wentylacji,
      
   5. regały,
      
   6. system alarmowy,
      
   7. instalacja elektryczna,
      
   8. instalacja centralnego ogrzewania (CO),
      
   9. piec centralnego ogrzewania podłączony do instalacji CO.
   
   
   

Podjęcie czynności, o których mowa powyżej, zostało poprzedzone zawarciem przez Wnioskodawcę z pozostałymi współwłaścicielami ww. działki umowy w formie aktu notarialnego określającej sposób korzystania z nieruchomości wspólnej. Na mocy tej umowy:

• Wnioskodawca został uprawniony do samodzielnego dysponowania nieruchomością, a w związku z tym do budowy na nieruchomości obiektu budowlanego - hali magazynowej oraz do prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej;
• Wnioskodawca zobowiązał się do uiszczania stosownego wynagrodzenia periodycznego (w okresach rocznych) na rzecz pozostałych współwłaścicieli;
• współwłaściciele udzielili Wnioskodawcy prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 11 oraz art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane; na podstawie udzielonego prawa Wnioskodawca został uprawniony do złożenia oświadczenia o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane;
• współwłaściciele wyrazili zgodę na wystąpienie przez Wnioskodawcę do właściwych organów z wnioskiem o zatwierdzenie projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę dla przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie na nieruchomości hali magazynowej wraz z zagospodarowaniem terenu oraz infrastrukturą;
• współwłaściciele wyrazili zgodę na budowę przez Wnioskodawcę na nieruchomości własnym kosztem i staraniem, na podstawie i zgodnie z ostatecznym pozwoleniem na budowę przedsięwzięcia inwestycyjnego, o którym mowa powyżej;
• strony zgodnie ustaliły, iż przez czas obowiązywania umowy Wnioskodawca jest wyłącznie zobowiązanym do ponoszenia wszystkich wydatków i ciężarów związanych z nieruchomością, a w tym do opłacania podatku od nieruchomości; kosztów wszystkich niezbędnych remontów, napraw, konserwacji, przeglądów i innych kosztów związanych z wyłącznym korzystaniem z nieruchomości oraz wzniesionej na nieruchomości hali magazynowej;
• strony zgodnie ustaliły, iż przez czas obowiązywania umowy Wnioskodawca jest wyłącznie zobowiązanym do utrzymywania nieruchomości w czystości, zawarcia we własnym zakresie umowy na wywóz odpadów z nieruchomości;
• strony zgodnie ustaliły, iż przez czas obowiązywania umowy Wnioskodawca jest wyłącznie zobowiązanym do pokrywania kosztów związanych z eksploatacją nieruchomości oraz wzniesionej na nieruchomości hali magazynowej, a w tym energii elektrycznej, wody, odprowadzenia ścieków, itp.;
• strony zgodnie ustaliły, iż przez czas obowiązywania umowy Wnioskodawca jest wyłącznie uprawnionym do pobierania pożytków i innych przychodów z nieruchomości;
• strony zgodnie ustaliły, iż po rozwiązaniu umowy ciężary i wydatki związane z nieruchomością ponosić będą wszyscy współwłaściciele w wysokości odpowiadającej ich udziałowi w nieruchomości, w takim samym stosunku przypadać im będą pożytki i inne przychody z nieruchomości;
• strony ustaliły, że w przypadku niezapłacenia przez Wnioskodawcę wynagrodzenia w terminie łącznie za dwa okresy rozliczeniowe, współwłaścicielom, każdemu z osobna, przysługuje prawo odstąpienia od umowy, które to prawo wykonają składając pisemne, z podpisami poświadczonymi przez notariusza, oświadczenie Wnioskodawcy i w takiej sytuacji umowa ulega rozwiązaniu z chwilą skutecznego doręczenia takiego oświadczenia Wnioskodawcy, zaś prawo to mogą wykonać w terminie do 5 lat od dnia zawarcia umowy;
• strony oświadczyły, że zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego na okres 5 lat, to jest do dnia 1 lipca 2020 roku, wyłączają możliwość zniesienia współwłasności nieruchomości i jednocześnie zastrzegają sobie możliwość przedłużenia wyłączenia możliwości zniesienia współwłasności nieruchomości na kolejny okres 5 lat poprzez pisemne oświadczenie złożone w ostatnim roku upływu zastrzeżonego terminu oraz ponowienia tego przedłużenia na kolejny 5-letni okres czasu;
• strony zgodnie ustaliły, iż w przypadku rozwiązania umowy współwłaściciele zobowiązani będą do zwrotu Wnioskodawcy poniesionych przez niego kosztów nakładów na nieruchomość każdy w wysokości odpowiadającej udziałowi w nieruchomości w terminie do 14 dni od daty rozwiązania umowy; wartość nakładów zostanie ustalona w oparciu o faktury i rachunki potwierdzające poniesienie poszczególnych wydatków, umowa może być rozwiązana w każdym czasie za zgodą stron w formie porozumienia zawartego na piśmie pod rygorem nieważności; w porozumieniu strony ustalą zasady rozliczeń z tytułu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów nakładów na nieruchomość;
• strony ustaliły, że w przypadku sprzedaży przez jednego lub obydwu ze współwłaścicieli przysługujących im udziałów w nieruchomości, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo pierwokupu;
• strony ustaliły, iż w przypadku sprzedaży przez jednego lub obydwu ze współwłaścicieli przysługujących im udziałów w nieruchomości cena sprzedaży udziału będzie ustalona bez uwzględnienia nakładów poczynionych na nieruchomość przez Wnioskodawcę, jeżeli cena sprzedaży będzie uwzględniała wartość tych nakładów, wówczas współwłaściciel sprzedający udział w nieruchomości zobowiązany będzie do zwrotu Wnioskodawcy różnicy w cenie, jaką ten zapłacił za udział w nieruchomości nabyty w wykonaniu prawa pierwokupu, a wartością tego udziału ustaloną bez uwzględnienia tych nakładów.
  
  

Przedmiotowa hala oraz infrastruktura towarzysząca, jak i obiekty w tej hali, opisane szczegółowo w dalszej części wniosku, zostały już - odpowiednio - wybudowane bądź zamontowane. Wszystkie koszty poniesione z tego tytułu zostały pokryte wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Po spełnieniu wymogów wynikających z przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j Dz.U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm. – winno być: t.j Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.), Wnioskodawca przystąpił do użytkowania obiektów budowlanych opisanych w niniejszym wniosku, przyjmując je do używania, a także przyjął do używania pozostałe obiekty (niebudowlane) opisane we wniosku.

Hala magazynowa (opis szczegółowy)

Hala magazynowa wybudowana na działce nr 514/8 nie jest własnością Wnioskodawcy. Korzysta on z niej na mocy umowy leasingu operacyjnego zawartej z firmą leasingową (leasingodawcą), której przedmiotem jest oddanie Wnioskodawcy jako Korzystającemu przez Finansującego (firmę leasingową, leasingodawcę) przedmiotu leasingu (hali magazynowej), nabytego na podstawie umowy sprzedaży, do używania i pobierania pożytków, na czas oznaczony, w zamian za wynagrodzenie w wysokości i terminach wynikających z tej umowy. Zgodnie z postanowieniami ww. umowy leasingu:

• umowa sprzedaży oznacza umowę zawartą pomiędzy Finansującym i Dostawcą, na mocy której Finansujący nabywa przedmiot leasingu od Dostawcy, na warunkach wskazanych i akceptowanych przez Korzystającego. Wskazane w umowie sprzedaży warunki nabycia przedmiotu leasingu stanowią integralną część umowy leasingu. Za umowę sprzedaży uważa się także umowę sprzedaży zawartą uprzednio przez Korzystającego z Dostawcą, po podpisaniu przez Strony i Dostawcę aneksu, na podstawie którego Finansujący wstępuje w prawa i obowiązki kupującego. Zakres niniejszej definicji obejmuje także umowy zawarte przez Finansującego, takie m.in. jak umowy dostawy, o świadczenie usług, zlecenia, o dzieło, licencyjne i inne o podobnym charakterze, niezbędne dla zapewnienia przedmiotu leasingu zgodnego z wyborem Korzystającego oraz umowy zawierane w drodze zamówiona wysyłanego przez Finansującego do Dostawcy przystępującego następnie do jego realizacji;
  
• zawarcie umowy sprzedaży następuje po zapłacie przez Korzystającego opłaty administracyjnej oraz wstępnej opłaty leasingowej, ustanowieniu wymaganych umową leasingu zabezpieczeń oraz zrealizowaniu dodatkowych zobowiązań Korzystającego; obowiązki te są zastrzeżone na korzyść Finansującego wobec czego Finansujący jest uprawniony zawrzeć umowę sprzedaży mimo ich niespełnienia przez Korzystającego;
• Korzystający gwarantuje, że jednostronne zamówienie wysłane przez Finansującego do Dostawcy, zgodnie z warunkami wskazanymi w umowie leasingu, zostanie przez Dostawcę zaakceptowane warunki te zostały bowiem między nimi ustalone a po otrzymaniu takiego zamówienia dostawca przystąpi do jego realizacji zgodnie z tymi warunkami;
• na Korzystającym spoczywa ryzyko i odpowiedzialność za wybór przedmiotu leasingu i dostawcy, warunki umowy sprzedaży oraz sposób jej realizacji przez dostawcę, właściwości przedmiotu leasingu oraz zakres gwarancji i rękojmi jakimi objęty jest przedmiot leasingu;
• Finansujący upoważnia i zobowiązuje Korzystającego do dokonania w jego imieniu odbioru przedmiotu leasingu i podpisania Protokołu Odbioru w ramach umowy sprzedaży. Korzystający, działając na własny koszt i ryzyko zobowiązany jest do dokonania odbioru przedmiotu leasingu z zachowaniem należytej staranności i uwzględnieniem warunków umowy sprzedaży;
• Strony ustalają że korzyści i ciężary związane z przedmiotem leasingu oraz niebezpieczeństwo jego przypadkowej uraty lub uszkodzenia przechodzą na Korzystającego z chwilą ich przejścia na Finansującego jako kupującego przedmiot leasingu. Z chwilą zawarcia umowy sprzedaży na Korzystającego przechodzą uprawnienia z tytułu wad przedmiotu leasingu, z wyjątkiem uprawnienia do odstąpienia od umowy sprzedaży. Nie uchybia to innym uprawnieniom Finansującego z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy sprzedaży;
• zobowiązania Finansującego wynikające z umowy będą realizowane nie wcześniej niż po wejściu w życie umowy sprzedaży. Umowa leasingu zostaje zawarta z chwilą złożenia na niej podpisów przez obie Strony zgodnie z zasadami ich reprezentacji wobec osób trzecich;
• umowa leasingu wygasa z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego, w którym Finansujący odstąpił od umowy sprzedaży,
• Finansujący może odstąpić od umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli umowa sprzedaży nie zostanie zawarta lub nie wejdzie w życie w terminie 30 dni (w przypadku dostawcy z siedzibą w Polsce) lub 60 dni (w przypadku dostawcy z siedzibą poza granicami Polski);
• termin zakończenia umowy leasingu przypada na ostatni dzień miesiąca, na który przypada płatność ostatniej okresowej opłaty leasingowej;
• po zakończeniu umowy leasingu i wywiązaniu się przez Korzystającego ze wszystkich wynikającej z niej zobowiązań wobec Finansującego, przy jednoczesnym braku trwających opóźnień w realizacji przez Korzystającego obowiązków wobec Finansującego wynikających z innych umów zawartych przez Strony, Wnioskodawca ma prawo do nabycia przedmiotu leasingu (hali magazynowej) za wartość końcową. Niniejszym Korzystający składa Finansującemu nieodwołalną ofertę zakupu przedmiotu leasingu po upływie okresu umowy leasingu za wartość końcową. Oferta wiąże Korzystającego i wygasa z upływem trzech miesięcy od dnia zakończenia okresu umowy leasingu. Finansujący jest zobowiązany przyjąć powyższą ofertę Korzystającego w przypadku, gdy Korzystający nie pozostaje w opóźnieniu w realizacji wobec Finansującego obowiązków wynikających z umowy leasingu lub innych umów zawartych między Stronami. Do czasu uregulowania tych należności Finansujący nie jest zobowiązany do przyjęcia oferty Korzystającego, lecz jego prawo do jej przyjęcia nie jest wyłączone;
• odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje Finansujący;
• Korzystający jest zobowiązany na własny koszt i ryzyko uzyskać stosowne pozwolenia na budowę, użytkowanie i eksploatację przedmiotu leasingu, w tym jako część składowa nieruchomości, jeśli takie pozwolenia wymagane są przez obowiązujące przepisy prawa;
• jeżeli przystąpienie do użytkowania przedmiotu leasingu, w tym jako części składowej nieruchomości, wymaga uzyskania pozwolenia na użytkowanie lub podjęcia innych kroków formalnoprawnych, miesiąc, w którym przypadnie płatność pierwszej okresowej opłaty leasingowej jest miesiącem, w którym uzyskano pozwolenie na użytkowanie lub użytkowanie przedmiotu leasingu, w tym jako części składowej nieruchomości, stało się możliwe z formalnoprawnego punktu widzenia;
• Korzystający jako posiadacz nieruchomości, na której posadowiono przedmiot leasingu jest obowiązany do terminowego uiszczenia podatków i wszelkich ciężarów publicznoprawnych związanych z eksploatacją przedmiotu leasingu;
• w przypadku powstania po stronie Korzystającego obowiązku zwrotu przedmiotu leasingu Finansującemu, Korzystający na własny koszt dokona demontażu przedmiotu leasingu i dostarczy go w miejsce wskazane przez Finansującego, korzystając w zakresie realizacji tych obowiązków z pomocy podmiotów wskazanych lub zaakceptowanych przez Finansującego, posiadających specjalistyczną wiedzę i umiejętności umożliwiające prawidłowe wykonanie tych obowiązków. W przypadku poniesienia koszów demontażu i transportu przedmiotu leasingu przez Finansującego, Korzystający zobowiązany jest do ich zwrotu Finansującemu;
• Korzystający bezwarunkowo i nieodwołanie upoważnia Finansującego do wstępu na teren nieruchomości, na której jest posadowiony, wbudowany będzie przedmiot leasingu oraz dokonania jego demontażu i wywozu przedmiotu leasingu, na koszt Korzystającego, w przypadku powstania po stronie Korzystającego obowiązku jego zwrotu na rzecz Finansującego;
• Korzystający jest zobowiązany do zapłaty wartości końcowej (oznaczającej ostatnią część należności Finansującego w związku z oddaniem przedmiotu leasingu do używania i pobierania pożytków, stanowiącą jednocześnie cenę sprzedaży przedmiotu leasingu Korzystającemu, jeżeli taka umowa sprzedaży, po upływie okresu leasingu, zostanie zawarta, płatną do dnia zakończenia umowy leasingu) w terminie płatności ostatniej okresowej opłaty leasingowej. Wraz z chwilą otrzymania przez Finansującego wszystkich kwot głównych i ubocznych należnych Finansującemu od Korzystającego w związku z umową leasingu i wystawienia przez Finansującego stosownego pisemnego potwierdzenia w tym zakresie, nie wcześniej jednak niż ostatniego dnia okresu, na który umowa leasingu została zawarta Finansujący przenosi na Korzystającego prawo do nakładów dokonanych w celu budowy, montażu przedmiotu leasingu na nieruchomości Korzystającego;
• okres umowy leasingu rozpoczyna się z dniem zawarcia umowy leasingu, a kończy z upływem ostatniego dnia miesiąca, w którym przypada płatność ostatniej okresowej opłaty leasingowej;
• okresowe opłaty leasingowe - w liczbie 59 - są płatne w terminie do 25 dnia okresu rozrachunkowego, którym jest miesiąc kalendarzowy, przy czym pierwszy okres rozrachunkowy rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu wstępnego okresu używania (okresu pomiędzy dniem odbioru przedmiotu leasingu przez Korzystającego a ostatnim dniem miesiąca poprzedzającego miesiąc wystawienia faktury obejmującej pierwszą okresową opłatę leasingową).
  
  

Przedmiotowa hala będąca przedmiotem umowy leasingu służy do składowania towarów, części zamiennych i podobnych rzeczy, w tym przede wszystkim sprężarek (kompresorów) śrubowych oraz części zamiennych do nich, które stanowią przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Hala ma powierzchnię ok 500 m², a jej wysokość w szczycie wynosi ok. 8 metrów.

Hala magazynowa jest zamontowana na fundamencie (o którym mowa w dalszej części niniejszego wniosku). Hala stanowi konstrukcję stalową, której ściany wypełnione są płytami warstwowymi w okładzinach metalowych z rdzeniem poliuretanowym. Hala jest przytwierdzona do fundamentu za pomocą kotw mocujących skręcanych śrubami, co zapewnia jej stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym ją zniszczyć lub spowodować jej przesunięcie czy przemieszczenie. Jednakże istnieje faktyczna możliwość demontażu hali i przeniesienia jej w inne miejsce bez naruszenia jej konstrukcji. W szczególności techniczna możliwość odłączenia hali od gruntu (fundamentu) wynika ze sposobu zamocowania hali kotwami do fundamentu (innymi słowy, odłączenie kotew od fundamentu pozwala na demontaż i przemieszczenie hali, a następnie zamontowanie hali poprzez połączenie kotwami z innym fundamentem w innej lokalizacji).

Hala magazynowa nie stanowi części składowej gruntu, na którym jest zamontowana (nie można przypisać jej cechy trwałego związania z gruntem w rozumieniu art. 48 Kodeksu cywilnego), ale jest przedmiotem odrębnej własności (która na dzień złożenia niniejszego wniosku przysługuje leasingodawcy).

Ponadto, możliwość demontażu hali magazynowej i jej przeniesienia w inne miejsce została przez Wnioskodawcę i firmę leasingową przewidziana w umowie leasingu, której warunki zostały szczegółowo omówione powyżej. Bowiem w przypadku powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku zwrotu hali (przedmiotu leasingu), ma on na własny koszt dokonać jej demontażu i dostarczyć ją w miejsce wskazane przez firmę leasingową, korzystając w zakresie realizacji tych obowiązków z pomocy podmiotów posiadających specjalistyczną wiedzę i umiejętności umożliwiające prawidłowe wykonanie tych obowiązków.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa hala magazynowa jest klasyfikowana do grupy 1, rodzaju 104 KŚT „Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”. Nadmienia on, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której potwierdzono ww. kwalifikację na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2010 r., nr 242, poz. 1622 ze zm., dalej jako „KŚT”).

Infrastruktura towarzysząca

Na działce nr 514/8 została również wybudowana przez Wnioskodawcę wspomniana na wstępie infrastruktura towarzysząca w postaci następujących obiektów:

• droga wewnętrzna,
• plac postojowy dla samochodów (parking),
• sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem,
• sieć opadowa,
• ogrodzenie wyposażone w bramę,
• fundament, na którym posadowiona jest hala magazynowa,
• przyłącze gazu,
• przyłącze wody.
  
  

Poszczególne elementy (obiekty) ww. infrastruktury stanowią część składową gruntu obejmującego działkę nr 514/8. Infrastruktura ta stanowi zatem współwłasność Wnioskodawcy z tego względu, że jest trwale związana z ww. gruntem, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem (art. 48 Kodeksu cywilnego). Wnioskodawcy przypada udział w wysokości 1/3 w tej współwłasności. Przedmiotowa infrastruktura była kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania. Poszczególne elementy (obiekty) tej infrastruktury stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm. – winno być: t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) lub „inne przedmioty”, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF. Przewidywany okres używania przedmiotowej infrastruktury jest dłuższy niż rok (12 miesięcy). Infrastruktura ta jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Na ww. infrastrukturę składają się następujące obiekty opisane szczegółowo w pkt 1-8 poniżej:

Droga wewnętrzna (opis szczegółowy).

Droga wewnętrzna służy jako ciąg komunikacyjny dla samochodów pomiędzy bramą (wjazdowo-wyjazdową) a hala magazynową, z funkcją ciągu dla ruchu pieszych. Droga ta jest wykonana w technologii kostki brukowej wraz z krawężnikami. Droga wewnętrzna jest związana wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będącą budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi ona obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa droga wewnętrzna winna być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowana do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii Standardów Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur studzienek separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem w zakresie rodzaju właściwego dla hali tj. KŚT 104”.

Plac postojowy dla samochodów (parking) (opis szczegółowy).

Plac postojowy (parking) jest wykonany w technologu kostki brukowej wraz z krawężnikami i służy do parkowania samochodów. Plac postojowy dla samochodów (parking) jest związany wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będąca budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi on obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy plac postojowy dla samochodów (parking) winien być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowany do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur studzienek separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem, w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104”.

Sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem (opis szczegółowy).

Przedmiotowa sieć służy do doprowadzania do budynku wody, jak i odprowadzania nieczystości płynnych z nieruchomości do zbiornika (szamba). Sieć wodno-kanalizacyjna jest wykonana z rur plastikowych. Zbiornik (szambo) posiada pojemność 10000 litrów.

Sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem jest związana wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będącą budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi ona obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem winna być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowana do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur, studzienek, separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem, w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104”.

Sieć opadowa (opis szczegółowy).

Sieć opadowa służy do odprowadzania wód opadowych (deszczowych) z nieruchomości. Sieć ta jest wykonana z rur plastikowych, studzienek betonowych wraz z kratkami oraz deklami zamykającymi, filtrem pośrednim oraz zbiornikiem na wodę opadową o pojemności 10000 litrów. Integralną część tej sieci stanowi separator oleju. Woda opadowa zbierana jest w celu zabezpieczenia systemu przeciwpożarowego oraz z uwagi na brak w pobliżu miejskiej kanalizacji opadowej. Sieć opadowa jest związana wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będącą budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi ona obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa sieć opadowa winna być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowana do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur, studzienek, separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem, w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104”.

Ogrodzenie wyposażone w bramę (opis szczegółowy).

Ogrodzenie służy do odgrodzenia nieruchomości od sąsiednich nieruchomości, w tym zamknięcia nieruchomości przed dostępem osób trzecich. Ogrodzenie to wykonane jest z płyt betonowych gotowych wraz z wykonanym murem od przodu posesji z kształtek betonowych o długości ok. 175 mb oraz jest wyposażone w bramę wjazdową (dwuskrzydłową), wykonaną ze stali, otwieraną elektrycznie, połączoną trwale z ogrodzeniem, służącą do wjazdu i wyjazdu z nieruchomości, jak i zamknięcia nieruchomości przed dostępem do niej osób trzecich. Ogrodzenie jest związane wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będącą budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi ono obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe ogrodzenie winno być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowany do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur, studzienek, separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem, w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104”.

Fundament, na którym posadowiona jest hala magazynowa (opis szczegółowy).

Fundament służy posadowieniu hali magazynowej. Opis jego połączenia z tą halą został przedstawiony powyżej (w części niniejszego wniosku dotyczącej hali magazynowej). Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy fundament stanowi w rozumieniu KŚT wyposażenie hali magazynowej, nie stanowi oddzielnego obiektu inwentarzowego i nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Fundament ten winien być klasyfikowany do celów KŚT w zakresie grupowania KŚT odpowiedniego dla hali, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, która potwierdza, że fundament powinien zostać potraktowany jako wyposażenie danego budynku i nie stanowi on oddzielnego obiektu inwentarzowego. Należy go klasyfikować w zakresie grupowania KŚT odpowiedniego dla budynku, w którym się znajduje.

Przyłącze gazu (opis szczegółowy).

Przyłącze gazu stanowi połączenie pomiędzy instalacją wewnętrzną a infrastrukturą przedsiębiorstwa przesyłowego w zakresie gazu.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe przyłącze gazu jest klasyfikowane do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w którym zaklasyfikowano przyłącze gazu do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”.

Przyłącze wody (opis szczegółowy).

Przyłącze wody stanowi połączenie pomiędzy instalacją wewnętrzną a infrastrukturą przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe przyłącze wody jest klasyfikowane do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której zaklasyfikowano przyłącze wody do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”.

Zjazd (opis szczegółowy).

Wnioskodawca wybudował także zjazd zlokalizowany poza obszarem działki nr 514/8, tj. na gruncie stanowiącym własność gminy, służący do wjazdu na działkę nr 514/8 z działki drogowej stanowiącej własność gminy, jak i do wyjazdu z tej działki.

Przedmiotowy zjazd był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania Zjazd stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm. – winno być: t.j Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) lub „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF. Przewidywany okres używania zjazdu będzie dłuższy niż rok (12 miesięcy). Zjazd jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zjazd jest wykonany z kostki betonowej. Zjazd jest związany wyłącznie z przedmiotową halą magazynową będącą budynkiem w rozumieniu KŚT (KŚT 104), tzn. służy tylko tej hali i żadnemu innemu budynkowi. Stanowi on obiekt pomocniczy względem tej hali i jako taki obiekt pomocniczy nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy zjazd winien być jako obiekt pomocniczy względem hali klasyfikowany do celów KŚT łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Obiekty pomocnicze obsługujące ww. budynek hali magazynowej: droga wewnętrzna, plac postojowy dla samochodów (parking), sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem, sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych (składająca się z rur, studzienek, separatora oleju i zbiornika wody opadowej), ogrodzenie, brama, zjazd należy klasyfikować łącznie z budynkiem, w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104”.

Ponadto w przedmiotowej hali Wnioskodawca zainstalował następujące obiekty stanowiące (wyłączną) własność Wnioskodawcy - szczegółowo opisane poniżej:

• podłogi z płytek ceramicznych,
• system kamer (monitoringu),
• klimatyzator,
• system wentylacji,
• regały,
• system alarmowy,
• instalacja elektryczna,
• instalacja centralnego ogrzewania (CO),
• piec centralnego ogrzewania podłączony do instalacji CO.
  
  

Obiekty wymienione powyżej były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania. Poszczególne te obiekty stanowią „inne przedmioty”, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF. Przewidywany okres używania przedmiotowych obiektów jest dłuższy niż rok (12 miesięcy). Obiekty te są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Podłogi z płytek ceramicznych (opis szczegółowy)

Podłogi z płytek ceramicznych są położone wewnątrz hali magazynowej i służą m.in. zapewnieniu prawidłowych ciągów komunikacyjnych. Wnioskodawca wskazuje, że podłoga z płytek ceramicznych wykonana w hali stanowi jej część i jest klasyfikowana na gruncie KŚT łącznie z halą, w zakresie rodzaju właściwego dla tej hali, tj. KŚT 104 - nie stanowi zatem odrębnego od tej hali obiektu inwentarzowego i nie posiada odrębnego symbolu klasyfikacyjnego. Wnioskodawca zarazem nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w odniesieniu do podłogi żywicznej, która pośrednio potwierdza ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

System kamer (monitoringu) (opis szczegółowy)

System kamer służy do monitoringu terenu na zewnątrz (terenu ogrodzonej posesji), jak i wewnątrz hali magazynowej. Kamery są przymocowane do konstrukcji hali. System kamer składa się z kilku kamer (na zewnątrz hali, jak i w jej wnętrzu) połączonych do jednej centrali rejestrującej, podłączonej do Internetu. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy system kamer (monitoringu) jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 624 KŚT „Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

Klimatyzator (opis szczegółowy).

Klimatyzator stanowi urządzenie do ochładzania powietrza w części hali magazynowej. Posiada moc ok. 10 kW. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy klimatyzator jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 653 KŚT „Urządzenia klimatyzacyjne” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KST.

System wentylacji (opis szczegółowy).

System wentylacji służy do zapewnienia prawidłowej cyrkulacji powietrza wewnątrz hali magazynowej. System wentylacji składa się z zamontowanych wentylatorów dachowych wraz z kanałami wentylacyjnymi. System wentylacji jest niezależnym systemem od ww. klimatyzatora. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy system wentylacji jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 652 KŚT „Urządzenia wentylacyjne” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

Regały (opis szczegółowy).

Regały służą do przechowywania towarów, które stanowią przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w tym przede wszystkim sprężarek (kompresorów) śrubowych oraz części zamiennych do nich. Regały są wykonane ze stali, o wysokości ok. 5 mb. o długości ok. 25-30 mb. Część regałów posiada blaty z drewna. Regały nie są wbudowane w konstrukcję hali. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe regały są klasyfikowane do grupy 8, rodzaju 808 KŚT „Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

System alarmowy (opis szczegółowy).

System alarmowy składa się z czujek połączonych przewodami ze sobą oraz z modułem radiowym do komunikacji z bazą, z funkcją powiadamiania grupy interwencyjnej o włączeniu się czujki. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy system alarmowy jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 624 KŚT „Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

Instalacja elektryczna (opis szczegółowy).

Instalacja elektryczna służy zapewnieniu potrzeb energetycznych Wnioskodawcy na nieruchomości. Instalacja elektryczna nie jest wbudowana w konstrukcję hali i może być z niej usunięta bez ingerencji w jej konstrukcję. Instalacja ta zawiera pełne okablowanie hali wraz z lampami oświetleniowymi wewnętrznymi oraz zewnętrznymi. Częścią instalacji jest szafa rozdzielcza zamontowana wewnątrz hali magazynowej. Wnioskodawca wskazuje, że nakłady na przedmiotową instalację elektryczną (czy też sama instalacja) nie stanowią odrębnego od hali magazynowej obiektu inwentarzowego, nie posiadają odrębnego symbolu klasyfikacyjnego

i winny być klasyfikowane do celów KŚT - jako wyposażenie hali - łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, w której wyjaśniono: „Zgodnie z wyjaśnieniami do Grupy I KŚT: Do wyposażenia budynku zalicza się wszelkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku, np. wbudowane meble. W skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp.

Powyższy zapis dotyczy instalacji w budynkach, które są zamontowane na stałe, do ścian, podłóg, sufitów i innych części składowych budynku. Departament stoi na stanowisku, że instalacje budowalne wewnątrz hali, wykonane zgodnie z sztuką budowlaną stanowią jej wyposażenie, dotyczy to instalacji elektrycznej (składającej się z okablowania hali wraz z lampami oświetleniowymi wewnętrznymi i zewnętrznymi oraz z szafą rozdzielczą) oraz instalacji CO (składającej się m.in. z rur zasilających, grzejników i zamontowanych na rurach CO nadmuchów ciepłego powietrza)”.

Instalacja centralnego ogrzewania (CO) (opis szczegółowy).

Instalacja CO służy zapewnieniu potrzeb cieplnych w hali magazynowej poprzez rozprowadzanie ciepła przy wykorzystaniu elementów wchodzących w jej skład (grzejniki nadmuchy ciepłego powietrza rury zasilające cały układ). Instalacja CO nie jest wbudowana w konstrukcję hali i może być z niej usunięta bez ingerencji w jej konstrukcję. Wnioskodawca wskazuje, że nakłady na przedmiotową instalację centralnego ogrzewania (CO), czy też sama instalacja nie stanowią odrębnego od hali magazynowej obiektu inwentarzowego nie posiadają odrębnego symbolu klasyfikacyjnego i winny być klasyfikowane do celów KŚT - jako wyposażenie hali - łącznie z tą halą, a więc jako KŚT 104. Wnioskodawca nadmienia że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Departament Metodologu Standardów Rejestrów Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie w której wyjaśniono: „Zgodnie z wyjaśnieniami do Grupy I KŚT. Do wyposażenia budynku zalicza się wszelkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe np. instalacje sanitarne, elektryczne sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. W skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Powyższy zapis dotyczy instalacji w budynkach, które są zamontowane na stałe do ścian, podłóg sufitów i innych części składowych budynku. Departament stoi na stanowisku, że instalacje budowalne wewnątrz hali wykonane zgodnie z sztuką budowlaną stanowią jej wyposażenie dotyczy to instalacji elektrycznej (składającej się z okablowania hali wraz z lampami oświetleniowymi wewnętrznymi i zewnętrznymi oraz z szafą rozdzielczą) oraz instalacji CO (składającej się m.in. z rur zasilających grzejników i zamontowanych na rurach CO nadmuchów ciepłego powietrza)”.

Piec centralnego ogrzewania podłączony do instalacji CO (opis szczegółowy)

Piec służy do wytwarzania i dostarczania ciepła do instalacji CO. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowy piec centralnego ogrzewania jest klasyfikowany do grupy 3 podgrupy 31 KŚT „Kotły grzewcze i parowe” i nadmienia, że uzyskał opinię statystyczną wydaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, w której potwierdza się ww. klasyfikację na gruncie KŚT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy hala magazynowa stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy o PDOF?

2. Czy droga wewnętrzna stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niej roczna stawka amortyzacyjna?

3. Czy plac postojowy dla samochodów (parking) stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

4. Czy sieć wodno-kanalizacyjna wraz z szambem stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niej roczna stawka amortyzacyjna?

5. Czy sieć opadowa stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niej roczna stawka amortyzacyjna?

6. Czy ogrodzenie wyposażone w bramę stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

7. Czy fundament, na którym posadowiona jest hala magazynowa stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

8. Czy zjazd stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

9. Czy przyłącze gazu stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

10. Czy przyłącze wody stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

11. Czy podłogi z płytek ceramicznych stanowią dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla nich roczna stawka amortyzacyjna?

12. Czy system kamer (monitoringu) stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

13. Czy klimatyzator stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

14. Czy system wentylacji stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

15. Czy regały stanowią dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla nich roczna stawka amortyzacyjna?

16. Czy system alarmowy stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

17. Czy instalacja elektryczna stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niej roczna stawka amortyzacyjna?

18. Czy instalacja centralnego ogrzewania (CO) stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niej roczna stawka amortyzacyjna?

19. Czy piec centralnego ogrzewania podłączony do instalacji CO stanowi dla Wnioskodawcy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust 1 ustawy o PDOF, czy środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, jak i ile wynosi dla niego roczna stawka amortyzacyjna?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., dalej: „ustawy o PDOF”), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 ustawy o PDOF amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania.

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi,

1. tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).
   
   

Jak wynika z art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOF, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Oznacza to, że roczna stawka amortyzacyjna dla ww. inwestycji może być ustalona przez podatnika dowolnie, z tym zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Z objaśnień szczegółowych zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. – winno być: z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622 – winno być: t.j Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 z późn. zm., dalej: Rozporządzenie) wynika, że:

• do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble;
• w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp.;
• obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
  
  

Hala magazynowa (stanowisko szczegółowe).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, hala magazynowa nie stanowi własności Wnioskodawcy, a odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, czyli hali magazynowej, zgodnie z postanowieniami umowy leasingu, dokonuje firma leasingowa. Hala jest klasyfikowana do grupy 1, rodzaju 104 KŚT „Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy jako podatnika podatku PDOF ww. hala nie stanowi zatem środka trwałego, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, przez wzgląd na brak przysługiwania mu prawa własności czy współwłasności do tej hali. Taki stan rzeczy będzie trwać do dnia poprzedzającego dzień ewentualnego nabycia ww. hali w ramach wykupu przedmiotu leasingu, po zakończeniu umowy leasingu. Przedmiotowa hala nie stanowi także dla Wnioskodawcy żadnego środka trwałego spośród wymienionych w art. 22a ust. 2 ustawy o PDOF.

Droga wewnętrzna (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT droga wewnętrzna - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT droga wewnętrzna - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Wykładni art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF należy dokonywać z uwzględnieniem wykładni systemowej zewnętrznej, w tym przepisów Rozporządzenia, celem zachowania spójności systemu prawa. Skoro zatem na gruncie przepisów statystycznych nie istnieje możliwość sklasyfikowania danego składnika majątku pod którekolwiek grupowanie KŚT przez wzgląd na przyjęte tam zasady klasyfikowania środków trwałych, tak konsekwentnie należy przyjąć, iż dany składnik majątku nie stanowi również środka trwałego w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o PDOP. Również analiza załącznika nr 1 do ustawy o PDOF prowadzi do wniosku, że roczne stawki amortyzacyjne stosowane dla środków trwałych, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOP, opierają się na klasyfikacji według KŚT. Wykaz ten nie wymienia składników nieposiadających odrębnego grupowania według KŚT. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że droga wewnętrzna nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF. Jednakże nakłady składające się na jej budowę stanowią inwestycję w obcym środku trwałym (jakim jest hala), o której mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF. Inwestycja wymieniona w tym przepisie należy bowiem do kategorii środków trwałych niepowiązanych z KŚT, o czym świadczą przepisy art. 22j ust. 4 ustawy o PDOF, które pozwalają na ustalenie wskazanych tam indywidualnych stawek amortyzacyjnych w oderwaniu od wykazu z załącznika nr 1 do ustawy o PDOF.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że droga wewnętrzna - a ściślej nakłady poczynione na jej wybudowanie - stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Plac postojowy dla samochodów (parking) (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT plac postojowy dla samochodów (parking) - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT plac postojowy dla samochodów (parking) - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że plac postojowy dla samochodów (parking) nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jego wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla drogi wewnętrznej.

Sieć wodno-kanalizacyjna (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT sieć wodno-kanalizacyjna - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT sieć wodno-kanalizacyjna - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sieć wodno-kanalizacyjna nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jej wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla drogi wewnętrznej.

Sieć opadowa (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT sieć opadowa - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT sieć opadowa - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sieć opadowa nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jej wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla drogi wewnętrznej.

Ogrodzenie wyposażone w bramę (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT ogrodzenie wyposażone w bramę - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT ogrodzenie wyposażone w bramę - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ogrodzenie wyposażone w bramę nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jego wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla drogi wewnętrznej.

Fundament (stanowisko szczegółowe).

Fundament - z racji tego, że stanowi wyposażenie przedmiotowej hali w rozumieniu KŚT - należy klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT fundament, na którym posadowiona jest hala magazynowa - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że stanowi wyposażenie hali (będącej budynkiem w rozumieniu KŚT).

Wykładni art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF należy dokonywać z uwzględnieniem wykładni systemowej zewnętrznej, w tym przepisów Rozporządzenia, celem zachowania spójności systemu prawa. Skoro zatem na gruncie przepisów statystycznych nie istnieje możliwość sklasyfikowania danego składnika majątku pod którekolwiek grupowanie KŚT przez wzgląd na przyjęte tam zasady klasyfikowania środków trwałych, tak konsekwentnie należy przyjąć, iż dany składnik majątku nie stanowi również środka trwałego w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o PDOP. Również analiza załącznika nr 1 do ustawy o PDOF prowadzi do wniosku, że roczne stawki amortyzacyjne stosowane dla środków trwałych, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOP, opierają się na klasyfikacji według KŚT. Wykaz ten nie wymienia składników nieposiadających odrębnego grupowania według KŚT. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że fundament nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF. Jednakże nakłady składające się na jego budowę stanowią inwestycję w obcym środku trwałym (jakim jest hala), o której mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF. Inwestycja wymieniona w tym przepisie należy bowiem do kategorii środków trwałych niepowiązanych z KŚT, o czym świadczą przepisy art. 22j ust. 4 ustawy o PDOF, które pozwalają na ustalenie wskazanych tam indywidualnych stawek amortyzacyjnych w oderwaniu od wykazu z załącznika nr 1 do ustawy o PDOF.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że fundament - a ściślej nakłady poczynione na jego wybudowanie - stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Przyłącze gazu (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT przyłącze gazu jest klasyfikowane do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Na gruncie KŚT przyłącze gazu - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowe przyłącze gazu stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do przyłącza gazu, ponieważ:

1. przyłącze stanowi współwłasność Wnioskodawcy z tego względu, że jest trwale związane z gruntem (działką nr 514/8), którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem,
2. przyłącze zostało wytworzone we własnym zakresie,
3. przyłącze było kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przyłącze stanowi budowlę lub „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania przyłącza jest dłuższy niż rok,
6. przyłącze jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowe przyłącze gazu jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy o PDOF.

Przyłącze wody (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT przyłącze wody jest klasyfikowane do grupy 2, rodzaju 211 KŚT „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”. Na gruncie KŚT przyłącze wody - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowe przyłącze wody stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do przyłącza wody, ponieważ:

1. przyłącze stanowi współwłasność Wnioskodawcy z tego względu, że jest trwale związane z gruntem (działką nr 514/8), którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem,
2. przyłącze zostało wytworzone we własnym zakresie,
3. przyłącze było kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przyłącze stanowi budowlę lub „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania przyłącza jest dłuższy niż rok,
6. przyłącze jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowe przyłącze wody jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy o PDOF.

Zjazd (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT zjazd - z racji tego, że obsługuje wyłącznie jeden budynek w rozumieniu KŚT, tj. halę magazynową - stanowi obiekt pomocniczy w rozumieniu KŚT obsługujący tę halę, w związku z czym należy go klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT zjazd - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że obsługuje wyłącznie (jedną) halę (będącą budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zjazd nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jego wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla drogi wewnętrznej.

Podłogi z płytek ceramicznych (stanowisko szczegółowe).

Podłogi z płytek ceramicznych - z racji tego, że stanowią wyposażenie przedmiotowej hali w rozumieniu KŚT - należy klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT podłogi z płytek ceramicznych - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowią odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiadają także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że stanowią wyposażenie hali (będącej budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podłogi z płytek ceramicznych nie są środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na ich wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla fundamentu.

System kamer (monitoringu) (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT system kamer (monitoringu) jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 624 KŚT „Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne”. Na gruncie KŚT system kamer (monitoringu) - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowy system kamer (monitoringu) stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do sytemu kamer (monitoringu), ponieważ:

1. monitoring stanowi własność Wnioskodawcy,
2. monitoring został wytworzony we własnym zakresie,
3. monitoring był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. monitoring stanowi „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania monitoringu jest dłuższy niż rok,
6. monitoring jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowy system kamer (monitoringu) jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

Klimatyzator (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT klimatyzator jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 653 KŚT „Urządzenia klimatyzacyjne”. Na gruncie KŚT klimatyzator - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowy klimatyzator stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do klimatyzatora, ponieważ:

1. klimatyzator stanowi własność Wnioskodawcy,
2. klimatyzator został wytworzony we własnym zakresie,
3. klimatyzator był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. klimatyzator stanowi „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania klimatyzatora jest dłuższy niż rok,
6. klimatyzator jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowy klimatyzator jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

System wentylacji (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT system wentylacji jest klasyfikowany do grupy 6, rodzaju 652 KŚT „Urządzenia wentylacyjne”. Na gruncie KŚT system wentylacji - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowy system wentylacji stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do systemu wentylacji, ponieważ:

1. system wentylacji stanowi własność Wnioskodawcy,
2. system wentylacji został wytworzony we własnym zakresie,
3. system wentylacji był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. system wentylacji stanowi „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania systemu wentylacji jest dłuższy niż rok,
6. system wentylacji jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowy system wentylacji jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

Regały (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT regały są klasyfikowane do grupy 8, rodzaju 808 KŚT „Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Na gruncie KŚT regały - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowią odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiadają własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowe regały stanowią odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do regałów, ponieważ:

1. regały stanowią własność Wnioskodawcy,
2. regały zostały wytworzone we własnym zakresie,
3. regały były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. regały stanowią „inne przedmioty”, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania regałów jest dłuższy niż rok,
6. regały są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowe regały są środkami trwałymi, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do których można stosować 20% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

System alarmowy (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT system alarmowy jest klasyfikowany do 6, rodzaju 624 KŚT „Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne”. Na gruncie KŚT system alarmowy - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowy system alarmowy stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do systemu alarmowego, ponieważ:

1. system alarmowy stanowi własność Wnioskodawcy,
2. system alarmowy został wytworzony we własnym zakresie,
3. system alarmowy był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. system alarmowy stanowi „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania systemu alarmowego jest dłuższy niż rok,
6. system alarmowy jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowy system alarmowy jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 10% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

Instalacja elektryczna (stanowisko szczegółowe).

Instalację elektryczną - z racji tego, że stanowi wyposażenie przedmiotowej hali w rozumieniu KŚT - należy klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT instalacja elektryczna - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT, a to dlatego, że stanowi wyposażenie hali (będącej budynkiem w rozumieniu KŚT). Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że instalacja elektryczna nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jej wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%.

Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla fundamentu. Instalacja CO (stanowisko szczegółowe).

Instalację CO - z racji tego, że stanowi wyposażenie przedmiotowej hali w rozumieniu KŚT - należy klasyfikować łącznie z ową halą w zakresie rodzaju właściwego dla hali, tj. KŚT 104. Na gruncie KŚT instalacja CO - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - nie stanowi odrębnego obiektu inwentarzowego, a w związku z tym nie posiada także własnego symbolu klasyfikacyjnego opartego o KŚT a to dlatego, że stanowi wyposażenie hali (będącej budynkiem w rozumieniu KŚT).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że instalacja CO nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, lecz nakłady poczynione na jej wybudowanie stanowią środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF, a więc inwestycję w obcym środku trwałym (tj. inwestycję dotyczącą hali), dla którego Wnioskodawca może dowolnie ustalić roczną stawkę amortyzacyjną, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 10%. Uzasadnienie prawne dla tej kwalifikacji jest analogiczne, jak to przedstawiono dla fundamentu.

Piec centralnego ogrzewania (stanowisko szczegółowe).

Na gruncie KŚT piec centralnego ogrzewania jest klasyfikowany do 3, podgrupy 31 KŚT „Kotły grzewcze i parowe”. Na gruncie KŚT piec centralnego ogrzewania - w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku - stanowi odrębny obiekt inwentarzowy, a w związku z tym posiada własny symbol klasyfikacyjny oparty o KŚT.

W konsekwencji, przedmiotowy piec centralnego ogrzewania stanowi odrębny środek trwały, który można rozważać w kontekście art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF.

Wszystkie warunki dla zastosowania ww. przepisu są spełnione w odniesieniu do pieca centralnego ogrzewania, ponieważ:

1. piec stanowi własność Wnioskodawcy,
2. piec został wytworzony we własnym zakresie,
3. piec był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. piec stanowi „inny przedmiot”, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF,
5. przewidywany okres używania pieca jest dłuższy niż rok,
6. piec jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

Oznacza to, że przedmiotowy piec centralnego ogrzewania jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, do którego można stosować 7% roczną stawkę amortyzacyjną na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o PDOF w zw. z załącznikiem nr 1 do ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy KŚT. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W razie wątpliwości zainteresowany może zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Opinie wydawane są na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Mając na względzie powyższe, należy zauważyć, że tut. Organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji środków trwałych na gruncie ww. KŚT.

Zaznaczyć również należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.