Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.238.2017.2.AK
z 12 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za niedostarczenie lokali socjalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za niedostarczenie lokali socjalnych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 18 września 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.238.2017.1.AK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 września 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 20 września 2017 r.), zaś w dniu 27 września 2017 r. (data nadania 26 września 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Kwota odszkodowania 18 194,50 zł za niedostarczenie dwóch lokali socjalnych przez Gminę. Okres kalendarzowy odszkodowania od 1 października 2014 r. do 31 października 2016 r.

Wnioskodawca w zakresie zdarzenia przyszłego wskazał, że zdarzenia będą się powtarzać do miesiąca kalendarzowego, w którym Gmina przydzieli ww. dwa lokale mieszkalne socjalne, dwóm lokatorom zamieszkałym w nieruchomości X.

Zainteresowany wskazuje, że w odniesieniu do opodatkowania odszkodowania wg urzędu skarbowego: płatnik podatku w sprawie co do odszkodowania Wnioskodawca otrzyma od przedstawiciela gminy-Zarządu Komunalnego Zasobów Lokalowych, dokument PIT-8C z wyznaczoną kwotą.

W odniesieniu do przychodu odszkodowania Zainteresowany podaje, że termin przekazania informacji PIT-8C nie jest równoległy z datą przelewu odszkodowania (do końca lutego 2018 r.). Kwotę przychodu z PIT-8C płatnik podatku Wnioskodawca wpisuje do zestawienia rocznego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku kalendarzowym 2017, w PIT-36 str. 2 wiersz 9 - inne źródła, niewymienione w wierszu od 1 do 8, czyli nie można łączyć kwoty przychodu odszkodowania z przychodem wg wiersza 6, PIT-36 najem lub dzierżawa, mimo, że kwota odszkodowania należy do przedmiotu - dzierżawa i jest zwrotem dla Wnioskodawcy, kwot za zamieszkiwanie lokali mieszkalnych co uwidacznia postanowienie - protokół sądu sygn. akt z dnia 17 lutego 2017 r.

Podstawą otrzymania ww. odszkodowania przyznanego postanowieniem-protokołem sądu, dotyczące mieszkania nr 1 ww. nieruchomości i nie przekazania lokatorowi mieszkania nr 1 lokalu socjalnego przez gminę miasta są:

• wyrok Sądu Rejonowego sygn. akt z dnia 2 marca 2011 r. o eksmisji lokatora mieszkania nr 1 do lokalu socjalnego;
• dokument Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych, z dnia 11 kwietnia 2011 r. informujący Wnioskodawcę - właściciela nieruchomości o lokalach socjalnych, przyznawanych do zamieszkania eksmisją sądu.
  
  

Natomiast podstawą otrzymania ww. odszkodowania przyznanego postanowieniem-protokołem sądu, dotyczące mieszkania ww. nieruchomości i nie przekazania lokatorowi mieszkania lokalu socjalnego przez gminę miasta są:

• wyrok Sądu Rejonowego sygn. akt z dnia 15 stycznia 2012 r. o eksmisji lokatora mieszkania o lokalu socjalnego;
• dokument Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych, z dnia 17 kwietnia 2013 r. informujący Wnioskodawcę - właściciela nieruchomości o lokalach socjalnych, przyznawanych do zamieszkania osobom eksmisją sądu.
  
  

Lokal socjalny lokatorom mieszkań zamieszkujących nieruchomość łącznie z miesiącem sierpniem 2017 r. nie został przez Gminę Miasta przyznany.

Zainteresowany wskazuje, że będąc właścicielem przedmiotowej nieruchomości otrzymał ją w spadku po rodzicach.

Ponadto wskazał, że prowadzi Administrację Domu Najmu Mieszkań Lokalnych. Mieszka w tej nieruchomości od urodzenia, Nieruchomość stanowi dom mieszkalny lokatorski, budowany przez dziadków Wnioskodawcy od 1895 r. do 1905 r. W skład nieruchomości wchodzi 10 mieszkań (składających się z pokoju z kuchnią o pow. użytkowej od 26m² do 31 m²).

W dalszej części wniosku Zainteresowany prezentuje informacje dotyczące budynku w którym znajdują się przedmiotowe lokale mieszkalne (m.in. stawki czynszu, stan techniczny budynku) oraz wymienia wszystkie załączone w kserokopii dokumenty.

Wnioskodawcy na podstawie wyroków sądowych przyznano następujące kwoty odszkodowań:

• za okres kwiecień 2011 r. – listopad 2011 r. kwotę 2 833,44 zł wypłaconą w dniu 21 sierpnia 2012 r. (sygn. akt z dnia 2 marca 2011 r.);
• za okres grudzień 2011 r. – maj 2013 r. kwotę 7 037,29 zł wypłaconą w dniu 9 kwietnia 2014 r. (sygn. akt z dnia 29 października 2013 r.);
• za okres czerwiec 2013 r. – wrzesień 2014 r. oraz luty 2013 r. – wrzesień 2014 r. kwotę 11 298,11 zł wypłaconą w dniu 5 listopada 2015 r. (sygn. akt z dnia 5 listopada 2015 r.);
• za okres październik 2014 r. – październik 2016 r. kwotę 18 194,50 zł wypłaconą w dniu 2 marca 2017 r. (sygn. akt z dnia 17 lutego 2017 r.);
  
  

Dodatkowo Zainteresowany podaje, że przedmiotowe odszkodowanie w formie przelewu w kwocie 18 194,50 zł otrzymał w dniu 2 marca 2017 r. wg postanowienia – protokołu sądu sygn. akt z dnia 17 lutego 2017 r. Odszkodowanie zostało Zainteresowanemu przyznane w wysokości 20 594,50 zł i zostało pomniejszone o kwotę 2 400,00 zł. Przelewu dokonał ZKZL.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że kwota odszkodowania które otrzymuje od Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych Miasta, po orzeczeniu postanowieniem - protokołem Sądu I Wydziału Cywilnego Rejonowego dotyczą: dwóch lokali mieszkań lokatorskich lokatorów tych mieszkań, niepłacących opłat comiesięcznych, za zamieszkiwane przez nich mieszkania (czynszu, opłat za wywóz nieczystości, opłat za wodę i ścieki).

Kwota odszkodowania dotyczy okresu zamieszkiwania lokalu mieszkalnego przez lokatora, który wyrokiem sądu ma otrzymać lokal socjalny z Gminy Miasta.

Odszkodowanie przyznane na podstawie orzeczenia – postanowieniem protokołem sądu sygn. akt z dnia 17 lutego 2017 r. dotyczy okresu zamieszkiwania ww. mieszkań od dnia 1 października 2014 r. do dnia 31 października 2016 r.

Wnioskodawca wskazuje, że zaistniały stan faktyczny dotyczy odszkodowania w kwocie 20 594,50 zł, wg postanowienia - protokołu sądu sygn. akt z dnia 17 lutego 2017 r. a wypłaconą kwotą 18 194,50 zł wg ZKZL P. ul. (transakcja z dnia 2 marca 2017 r.).

W odniesieniu natomiast do zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, że w powyższym zakresie obejmuje on okres zamieszkiwania lokali – mieszkań od dnia 1 listopada 2016 r. do dnia 31 października 2017 r.

Ponadto Zainteresowany podaje, że zaprezentowane zdarzenia przyszłe mogą się powtarzać, natomiast nie będą się powtarzały od dnia przeniesienia lokatorów mieszkań do lokali socjalnych, które dostarczy Gmina Miasta.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku sformułowano następujące pytanie.

Czy kwota ww. odszkodowania podlegającego ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolniona od podatku dochodowego, czy nie jest zwolniona od podatku dochodowego na rzecz urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, to że wg Urzędu Skarbowego kwota przychodu wykazana w PIT-8C, przekazanego Zainteresowanemu (termin do końca lutego 2018 r.) będzie podlegać podatkowi dochodowemu w wysokości 18%, jest sprzeczne z art. 21 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b wolne od podatku dochodowego są:

inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień a) b), które zdaniem Wnioskodawcy nie dotyczą najmu, dzierżawy od lokali mieszkalnych, mieszkań lokatorskich.

Zainteresowany uważa, że należy zwolnić od podatku dochodowego ww. zakres odszkodowań, zgodnie z ustawą art. 21 ust. 3b (Dz. U. Nr 80/1991 r.) o podatku dochodowym.

Wnioskodawca wskazuje również, aby kwotę odszkodowania „przychód” wg PIT-8C przyznaną przez sąd, przekazaną przelewem na odbiorcę w danym miesiącu kalendarzowym – zezwolić na złączenie z przychodem miesięcznym wg PIT-36 wiersz 6, najem - dzierżawa, tworzącą nieodzowną kwotę na potrzeby budynku mieszkalnego w najmie lokatorskim – „koszty utrzymania”.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 3b wolne od podatku dochodowego są: inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
2. otrzymanych korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli kwota odszkodowania wg wyroku sądu będzie zwolniona od podatku dochodowego, to Zainteresowany nie będzie miał obowiązku wykazywania kwot odszkodowania przed Urzędem Skarbowym, w deklaracji PIT-36 rocznego rozliczenia w wierszu 9 – „inne źródła niewymienione w wierszu od 1-8. Nie będzie on miał również obowiązku dokonywania przypisania kwoty odszkodowania w roku kalendarzowym do przychodu PIT-5, wiersz 6 „najem-dzierżawa”.

Zainteresowany wskazał, że przelew dokonany w dniu 2 marca 2017 r. przez ZKZL został niezgodnie z protokołem sądu pomniejszony o kwotę 2 400,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej nie zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że jednym ze źródeł przychodów są „inne źródła”.

Po myśli art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań w tym przepisie wymienionych.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego – na podstawie cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 – korzystają bowiem jedynie te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie. Z kolei zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, obejmuje tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści.

Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie lub zadośćuczynienia z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie lub zadośćuczynienia z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie lub zadośćuczynienie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcy przyznane zostało odszkodowanie za poniesione koszty w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego przez właściwą gminę jak również, że z powodu niedostarczenia lokali socjalnych osobom uprawnionym Zainteresowany w przyszłości również może otrzymywać odszkodowanie.

W myśl natomiast art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1610), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585).

Z przepisu art. 417 § 1 ww. Kodeksu cywilnego wynika, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Zwrócić należy uwagę, że powołany powyżej art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz art. 417 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego regulują jedynie możliwość wystąpienia strony o odszkodowanie, nie określają jednak wprost jego wysokości, a także nie wskazują zasad ustalania odszkodowania. Przepisy te dają więc właścicielowi rzeczy wynajmującemu lokal mieszkalny prawo do roszczenia o wynagrodzenie, które obejmuje kompensatę utraconych korzyści, jakie właściciel uzyskałby, gdyby rzecz (lokal mieszkalny) wynajął (wydzierżawił). Utrata korzyści w szczególności polega na nieuzyskaniu pożytków cywilnych (czynsz z najmu, dzierżawy), które rzecz przynosi. Zatem odszkodowanie wypłacone przez urząd gminy właścicielowi lokalu z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych przepisów wynika ponadto, że odszkodowanie, o którym mowa nie jest odszkodowaniem za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli za poniesioną stratę , ale dotyczy utraconych korzyści. Dotyczy ono bowiem korzyści, które właściciel lokalu mógłby osiągnąć gdyby bez przeszkód mógł dysponować swoją własnością.

W konsekwencji, otrzymane od gminy odszkodowanie nie podlega również zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, skoro otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie nie mieści się w katalogu zwolnień przedmiotowych, należy stwierdzić, że otrzymane kwoty z tego tytułu stanowią przychód z innych źródeł, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód z powyższego tytułu należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym został uzyskany i opodatkować według skali podatkowej.

Wskazać zatem należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie jest związane z prowadzonym przez Zainteresowanego najmem lokali mieszkalnych, jednakże nie stanowi ono przychodu z tytułu tego najmu tylko przychód z innych źródeł. Zatem w zeznaniu rocznym PIT-36 przychód ten należy wykazać w wierszu „inne źródła” a nie jak wskazuje Wnioskodawca „najem lub dzierżawa”.

W konsekwencji powyższego stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.