Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.260.2017.1.AKR
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody administracyjnej zawartej z Gminą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej na podstawie ugody administracyjnej zawartej z Gminą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (emerytką). Była uprawniona do zwrotu nieruchomości stanowiącej obecnie część nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów miasta … jako działki nr 854/1 i nr 854/6, obręb 007, o łącznej powierzchni 1 910 m², w ... Część ta została wywłaszczona pod budowę osiedla mieszkaniowego na podstawie decyzji i nabyta aktem notarialnym rep. 7671/82 z dnia 10 grudnia 1982 r., stanowiąc obecnie własność Gminy ….

W dacie wywłaszczenia Wnioskodawczyni była właścicielką przedmiotowej nieruchomości, która wówczas oznaczona była jako działki nr 16/2 oraz nr 17/1.

W dniu 7 września 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zwrot opisanej wyżej nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.).

Zgodnie z tym przepisem nieruchomość podlega zwrotowi, jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, jeżeli:

1. pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu albo
2. pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, cel nie został zrealizowany.
   
   

W związku z tym, że nieruchomość była własnością Gminy …, Prezydent Miasta …podlegał wyłączeniu od orzekania w tym postępowaniu, Gmina … pozostawała jedynie jego stroną. W sprawach dotyczących zwrotu wywłaszczonych nieruchomości właściwy jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Do rozpoznania sprawy zgodnie z art. 142 ust. 1 i 2 u.g.n., Wojewoda …. wyznaczył Starostę …. Stronami w postępowaniu była więc Wnioskodawczyni oraz Gmina …. W toku prowadzonego postępowania obie strony wyraziły chęć zawarcia ugody administracyjnej przed organem prowadzącym postępowanie, ponieważ spełnione były przesłanki do zwrotu nieruchomości zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, a Gmina … była zainteresowana pozostawieniem tej nieruchomości w swoim zasobie. W związku z tym, zgodnie z art. 114 k.p.a., strony podjęły rozmowy w celu zawarcia ugody administracyjnej.

Zgodnie z treścią zawartej ugody, Wnioskodawczyni odstąpiła od wnoszenia o zwrot przedmiotowej nieruchomości w zamian za wypłatę części wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości. Kwota została zapłacona jednorazowo na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, niezwłocznie po tym jak decyzja o zawartej przed organem prowadzącym postępowanie ugodzie stała się ostateczna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, którego podstawą będzie uzyskanie dochodu w postaci otrzymanej kwoty?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego, ponieważ otrzymana przez Nią kwota będzie w istocie zapłatą za nieruchomość, której własności nie powinna utracić. Wnioskodawczyni podkreśla, że zawierana ugoda ma, w świetle art. 121 k.p.a., moc decyzji administracyjnej, a zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12 „Decyzja o zwrocie pełni funkcję restytucyjną” (przywracającą stan własności sprzed wywłaszczenia). Nie stanowi nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że za takim stanowiskiem przemawia stanowisko poruszone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 sierpnia 2012 r., znak: IPTPB2/415-437/12-2/AK. Według Wnioskodawczyni, w związku z tym, że po pierwsze - decyzja o zwrocie nieruchomości w trybie art. 136 u.g.n. pełni funkcję restytucyjną (przywracającą stan własności sprzed wywłaszczenia) i nie jest nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po drugie Wnioskodawczyni jest osobą wywłaszczoną, to obowiązek podatkowy wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Stosownie bowiem do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym zakres art. 20 ust. 1 ww. ustawy obejmuje wypłaconą Wnioskodawczyni część wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości za zrzeczenie się roszczeń do tej nieruchomości, nienależącą do żadnego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była uprawniona do zwrotu nieruchomości uprzednio wywłaszczonej pod budowę osiedla mieszkaniowego na podstawie decyzji i nabytej aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 1982 r. przez Gminę. W dacie wywłaszczenia Wnioskodawczyni była właścicielką tej nieruchomości. W dniu 7 września 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zwrot ww. nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W toku prowadzonego postępowania obie strony Gmina i Wnioskodawczyni wyraziły chęć zawarcia ugody administracyjnej przed organem prowadzącym postępowanie, ponieważ spełnione były przesłanki do zwrotu nieruchomości zgodnie z obowiązującymi przepisami, a Gmina była zainteresowana pozostawieniem tej nieruchomości w swoim zasobie. W związku z tym, zgodnie z art. 114 k.p.a., strony podjęły rozmowy w celu zawarcia ugody administracyjnej. Zgodnie z treścią zawartej ugody, Wnioskodawczyni odstąpiła od wnoszenia o zwrot przedmiotowej nieruchomości w zamian za wypłatę części wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości. Kwota została zapłacona jednorazowo na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, niezwłocznie po tym jak decyzja o zawartej przed organem prowadzącym postępowanie ugodzie stała się ostateczna.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że na podstawie ugody administracyjnej została dokonana Wnioskodawczyni wypłata części wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości za zrzeczenie się roszczeń do tej nieruchomości, która ma charakter odszkodowawczy.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Analiza cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Ponieważ ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie ugody pozasądowej wypłacono część wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości, to stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy wypłata ta nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego niezależnie od istnienia lub nieistnienia podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas, gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę.

Biorąc pod uwagę okoliczność, że skoro podstawą wypłaty środków pieniężnych była zawarta ugoda administracyjna, to otrzymany przez Wnioskodawczynię przychód nie mieści się w katalogu zwolnień przedmiotowych wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.) wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z kolei, w myśl art. 131 ust. 1 ww. ustawy, w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Natomiast art. 136 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na cel inny niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, z uwzględnieniem art. 137, chyba że poprzedni właściciel lub jego spadkobierca nie złożą wniosku o zwrot tej nieruchomości.

Ponadto, zgodnie z ustępem 3 artykułu 136 ww. ustawy, poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Podkreślić należy, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie przewiduje roszczenia o zapłatę odszkodowania, a jedynie zwrot wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu (art. 136 ust. 3 ww. ustawy). Zatem, odszkodowanie za niezwróconą nieruchomość nie może być dochodzone i wypłacane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Wobec powyższego, wypłata Wnioskodawczyni części wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości stanowi przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. przychód z innych źródeł), podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Stosownie do art. 45 ust. 4 ww. ustawy w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić:

1. różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników;
2. należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 1;
3. należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek;
4. należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.
   
   

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu wypłaty za niezwróconą nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Zatem, Wnioskodawczyni powinna wykazać przedmiotową wypłatę środków pieniężnych w zeznaniu podatkowym PIT-36 za rok podatkowy, w którym została ona dokonana i opodatkować według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dokonać zapłaty podatku stosownie do art. 45 ust. 4 ww. ustawy.

Organ uznał w całości stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, pomimo że zasadnie wskazała w nim, że obowiązek podatkowy wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystąpi, ponieważ argumentacja poprzedzająca to stwierdzenie była błędna, nieodpowiadająca stanowi faktycznemu przedstawionemu we wniosku. Według przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni wypłacona została na podstawie ugody administracyjnej część wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości za zrzeczenie się roszczeń do tej nieruchomości. Zatem, Wnioskodawczyni uzyskała ww. wypłatę nie w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz w wyniku zawartej z Gminą ugody, ponieważ Gmina była zainteresowana pozostawieniem tej nieruchomości w swoim zasobie. Wnioskodawczyni nie przeniosła prawa własności nieruchomości na rzecz Gminy, gdyż to Gminie przysługiwało prawo własności w momencie zawarcia ugody.

Odnosząc się do wskazanej we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 sierpnia 2012 r., znak: IPTPB2/415-437/12-2/AK należy stwierdzić, że została ona wydana w innym stanie faktycznym niż przedstawiony przez Wnioskodawczynię we wniosku. Wnioskodawczyni otrzymała wypłatę części wartości rynkowej podlegającej zwrotowi nieruchomości w zamian za zrzeczenie się roszczeń do tej nieruchomości natomiast w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w ww. interpretacji miał nastąpić zwrot nieruchomości spadkobiercy współwłaściciela wywłaszczonej nieruchomości. Również powołany przez Wnioskodawczynię wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12 wydany został w podobnym stanie faktycznym jak opisany w ww. interpretacji z dnia 28 sierpnia 2012 r., czyli w innym stanie faktycznym niż przedstawiony przez Wnioskodawczynię we wniosku. W związku z tym powołana interpretacja oraz wyrok nie potwierdzają prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni.

Organ podatkowy podkreśla ponadto, że orzeczenia sądów administracyjnych stanowią rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w Rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.