Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB4/415-558/13/17-9/S/JM
z 17 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 858/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 2 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 12 listopada 2013 r. Nr IPPB4/415-558/13-2/JK (data nadania 13 listopada 2013 r., data doręczenia 15 listopada 2013 r.) oraz pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (fax – data nadania 28 listopada 2013 r., data wpływu 29 listopada 2013 r., za pośrednictwem poczty – data nadania 28 listopada 2013 r., data wpływu 2 grudnia 2013 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 28 listopada 2013 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 listopada 2013 r. Nr IPPB4/415-558/13-2/JK (data nadania 13 listopada 2013 r., data doręczenia 15 listopada 2013 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła ww. braki w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 28 listopada 2013 r. Wnioskodawczynię (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (fax – data nadania 28 listopada 2013 r., data wpływu 29 listopada 2013 r., za pośrednictwem poczty – data nadania 28 listopada 2013 r., data wpływu 2 grudnia 2013 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe.

W dniu 3 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów (obecnie Ministra Rozwoju i Finansów) wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację Nr IPPB4/415-558/12-6/JK, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe w części dotyczącej wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek osobisty na nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej skorzystania ze zwolnienia w przypadku, gdy postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości uprawomocni się po terminie 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości, tj. po 1 stycznia 2014 r.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawczyni w dniu 6 grudnia 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawczyni, wniosła pismem z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 10 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-558/13-8/JK (skutecznie doręczonym w dniu 13 stycznia 2014 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 3 grudnia 2013 r. Nr IPPB4/415-558/13-6/JK, złożyła skargę z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 858/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 3 grudnia 2013 r. Nr IPPB4/415-558/13-6/JK. Od powyższego wyroku, w dniu 11 marca 2015 r. Nr IPA/46-23/15 została złożona przez tut. Organ skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W wyniku skargi kasacyjnej, wniesionej przez Organ, wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II FSK 1475/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Wobec powyższego, wyrok WSA z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 858/14 stał się prawomocny od dnia 14 czerwca 2017 r.

W dniu 2 października 2017 r. do tut. Organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z aktami.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 2 kwietnia 2009 r. w darowiźnie od rodziców nieruchomość mieszkaniową („Nieruchomość 1”). W dniu 29 września 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała Nieruchomość. W związku z tym złożyła deklarację PIT-39, w której zadeklarowała kwotę dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób fizycznych („PIT”) zamierzając skorzystać ze zwolnienia z podatku PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

W listopadzie 2012 r. Wnioskodawczyni otrzymała indywidualną interpretację prawa podatkowego (Nr IPPB4/415-794/12-2/BW) potwierdzającą, że aby skorzystać ze zwolnienia z PIT przychodu ze sprzedaży Nieruchomości 1, Wnioskodawczyni musi wydatkować kwotę uzyskaną ze sprzedaży do końca 2013 r. Wnioskodawczyni w czerwcu 2013 r. wstąpiła w związek małżeński. Od chwili zawarcia małżeństwa pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem obowiązuje ustrój wspólności majątkowej (wspólność ustawowa).

Obecnie mąż Wnioskodawczyni, po wygranej licytacji komorniczej dotyczącej nabycia nieruchomości mieszkaniowej o wartości przekraczającej Nieruchomość 1 („Nieruchomość 2”) jest stroną postępowania sądowego dotyczącego wydania postanowienia w sprawie przybicia na podstawie art. 987 Kodeksu postępowania cywilnego („KPC”). Po uprawomocnieniu się postanowienia w sprawie przybicia, cena nabycia Nieruchomości 2 zostanie sfinansowana w części z przychodu Wnioskodawczyni uzyskanego ze zbycia Nieruchomości 1, a w części z innych źródeł wspólnie przez oboje małżonków. Następnie zostanie wydane postanowienie w sprawie przysądzenia własności Nieruchomości 2 („Postanowienie PW”) na podstawie art. 998 § 1 KPC, na podstawie którego zgodnie z KPC nastąpi przeniesienie własności Nieruchomości 2. Małżonkowie będą się starać, aby oboje byli adresatami Postanowienia PW. Gdyby jednak, jedynie Mąż był wymieniony jako adresat Postanowienia PW, nie rzutuje to na fakt, że własność Nieruchomości 2 zostanie nabyta przez oboje małżonków do majątku wspólnego, co potwierdza m.in. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2007 r.. Po uprawomocnieniu się Postanowienia PW, na podstawie wniosku obojga małżonków, oboje zostaną ujawnieni jako właściciele w treści księgi wieczystej dotyczącej Nieruchomości 2. Małżonkowie nabędą Nieruchomość 2 w celu zamieszkania w niej. Nieruchomość Nr 2 zostanie przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża nabyta do wspólności majątkowej małżonków. Postanowienie w sprawie przybicia uprawomocniło się w dniu 26 września 2013 r. w dniu, w którym Sąd oddalił zażalenia stron na to postanowienie. Faktyczne wydatkowanie przez Wnioskodawczynię całości środków uzyskanych ze sprzedaży Nieruchomości Nr 1 nastąpiło w dniu 18 listopada 2013 r. w wyniku zrealizowania przez Wnioskodawczynię przelewu na rachunek Sądu kwoty nabycia Nieruchomości Nr 2, po uprzednim otrzymaniu wezwania Sądu do wpłacenia kwoty za Nieruchomość Nr 2. Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała, że postanowienie w sprawie przysądzenia Nieruchomości Nr 2 nie zostało jeszcze wydane („Postanowienie”). Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni wraz z Mężem spełniła wszystkie warunki niezbędne do wydania tego Postanowienia, przede wszystkim uiszczenie na rachunek Sądu ceny za Nieruchomość Nr 2, obecnie nic nie stoi na przeszkodzie, aby Postanowienie zostało wydane. Zaraz po uiszczeniu ceny nabycia za Nieruchomość Nr 2 (tj. 18 listopada 2013 r.), w celu przyspieszenia wydania Postanowienia złożono wniosek o jego wydanie do Sądu. Z ustnych informacji uzyskanych z biura informacji Sądu wynika, że Postanowienie powinno być wydane na początku grudnia 2013 r. Istotnym jest, że obecnie na ma formalnych, ani prawnych możliwości opóźnienia wydania Postanowienia, z uwagi na fakt, że nie można już na tym etapie wycofać się z nabycia własności Nieruchomości Nr 2, ani zaskarżyć samą procedurę, prowadzącą do jej nabycia. Wszystkie proceduralne wymogi nabycia Nieruchomości Nr 2 zostały spełnione. Zatem wydanie Postanowienia jest sprawą formalną i są wszelkie przesłanki, aby twierdzić, że nastąpi jeszcze w 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatkowanie środków pochodzących ze sprzedaży Nieruchomości 1, która stanowiła majątek odrębny Wnioskodawczyni, na nabycie własności Nieruchomości 2 objętej wspólnością majątkową małżeńską spełnia warunki zwolnienia dochodu ze zbycia Nieruchomości 1 z podatku PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy o PIT?
2. Czy momentem poniesienia wydatku będzie chwila zapłaty ceny nabycia za Nieruchomość 2 po uprawomocnieniu się postanowienia w sprawie przybicia, na wezwanie sądu?
3. Czy prawidłową jest wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy o PIT, w ten sposób, że zwolnienie z podatku PIT będzie przysługiwać, o ile kwota przychodu ze zbycia Nieruchomości 1 zostanie wydatkowana w ciągu dwóch lat od końca roku, w którym zbyto Nieruchomość 1 (czyli do końca 2013 r.) na nabycie Nieruchomości 2, pomimo, że formalne przejście własności Nieruchomości 2 może nastąpić w 2014 r. (Postanowienie PW może się uprawomocnić w 2014 r.)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Odnośnie pytania Nr 1, Wnioskodawczyni uważa, że wydatkowanie środków pochodzących ze sprzedaży Nieruchomości 1, która stanowiła Jej majątek odrębny, na nabycie własności Nieruchomości 2 objętej wspólnością majątkową małżeńską spełnia warunki zwolnienia dochodu ze zbycia Nieruchomości 1 z podatku PIT na postawie art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy o PIT.

Co do zasady, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. Nr 361, poz. 654 – dalej PIT), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu będącego odrębną własnością), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Fakt, że Wnioskodawczyni otrzymała Nieruchomość 1 w darowiźnie w 2009 r. i zbyła ją w 2011 r., czyli przed upływem 5 lat, rzutuje na obowiązek rozliczenia podatku PIT z tytułu dochodu ze zbycia Nieruchomości 1.

Dla oceny skutków podatkowych powyższej czynności znajdą zastosowanie przepisy ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o PIT w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy o PIT, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość 1 na podstawie umowy darowizny, zastosowanie w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu znajdzie art. 22 ust. 6d ustawy o PIT. Zgodnie z tym artykułem, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o PIT, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT przewiduje, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o PIT, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia mieszkania, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W związku z tym, w sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o PIT precyzuje, jak należy rozumieć wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. W tej kategorii, znajdują się wydatki poniesione na m.in.: nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wnioskodawczyni dopełniła obowiązku złożenia w urzędzie skarbowym wysokości osiągniętego dochodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (PIT-39), w którym wykazała kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania ze względu na wydatkowanie środków na własne cele mieszkaniowe. Z uwagi na fakt, że w czerwcu 2013 r. Wnioskodawczyni wstąpiła w związek małżeński i od chwili zawarcia małżeństwa obowiązuje ją ustrój wspólności majątkowej, nabycie Nieruchomości 2, zostanie dokonane do majątku wspólnego małżonków.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm., dalej „KRO”). Zgodnie z art. 31 § 1 KRO, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Stosownie natomiast do art. 43 § 1 KRO, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Kolejno z art. 33 pkt 2 i 10 KRO wynika, że do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, ale także przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Warto zauważyć, że ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, żadne z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może również rozporządzać, ani zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli przychód ze zbycia będącej przedmiotem majątku osobistego Wnioskodawczyni Nieruchomości 1 zostanie wydatkowany w ciągu dwóch lat od końca roku, w którym nastąpiło jej zbycie (do końca 2013 r.), na nabycie własności Nieruchomości 2 przez oboje Małżonków do majątku wspólnego, to nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten w całości przeznaczony na nabycie Nieruchomości 2 na cele mieszkaniowe, korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostaje spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na nabycie Nieruchomości 2. W tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki, które pochodziły ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawczyni zostały wydatkowane na nabycie Nieruchomości 2, która wejdzie w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni przeznaczenie środków pieniężnych ze sprzedaży Nieruchomości 1 w całości na nabycie Nieruchomości 2 do majątku wspólnego Małżonków wypełnia dyspozycję własnego celu mieszkaniowego, a tym samym możliwe jest skorzystanie przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi mieszkaniowej w oparciu o regulację art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy o PIT.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają przykładowo wskazane interpretacje:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 kwietnia 2013 r. Nr IBPBII/2/415-59/13/NG;
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 czerwca 2013 r. Nr IBPBII/2/415-275/13/Mza;
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 kwietnia 2013 r. Nr IPPB4/415-3/13-4/JK2.
  
  
  

W zakresie pytania Nr 2, zdaniem Wnioskodawczyni, momentem wydatkowania przychodu, o którym mówi art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, będzie chwila zapłaty ceny nabycia za Nieruchomość 2 po uprawomocnieniu się postanowienia w sprawie przybicia, na wezwanie, bądź bez wezwania sądu.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosując wykładnię językową powyższego przepisu należy wskazać, że ważny jest nie tylko cel poniesienia wydatku, ale równie ważny jest moment uzyskania przychodu i moment poniesienia wydatku. Zdaniem Wnioskodawczyni, przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, wyraźnie wskazuje datę początkową oraz datę końcową, w których można wydatkować przychód na cele mieszkaniowe.

Datą początkową jest dzień zbycia nieruchomości, a datą końcową ostatni dzień okresu dwóch lat, następujących po końcu roku podatkowego, w którym nastąpiło jej zbycie.

W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli w 2013 r., po uprawomocnieniu się postanowienia w sprawie przybicia, na podstawie art. 967 KPC, na wezwanie sądu, bądź bez wezwania, Wnioskodawczyni wpłaci cenę nabycia Nieruchomości 2, której znaczna część będzie sfinansowana z ceny za zbycie Nieruchomości 1, to spełniony zostanie warunek z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, dotyczący „wydatkowania” przychodu. Momentem poniesienia tego wydatku będzie data wpłacenia ceny nabycia za Nieruchomość 2 na rachunek sądu.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 stycznia 2013 r. (Nr IBPBII/2/415-1441/12/NG).

Odnosząc się do pytania Nr 3, Wnioskodawczyni wskazała, że w Jej ocenie art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy o PIT należy interpretować, w ten sposób, że zwolnienie z podatku PIT będzie przysługiwać, o ile kwota przychodu ze zbycia Nieruchomości 1 zostanie wydatkowana w ciągu dwóch lat od końca roku, w którym zbyto Nieruchomość 1 (czyli do końca 2013 r.) na nabycie Nieruchomości 2, pomimo, że formalne przejście własności Nieruchomości 2 może nastąpić w 2014 r. (Postanowienie PW może się uprawomocnić w 2014 r.).

Wnioskodawczyni pragnie zauważyć, że w świetle art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, warunkiem uzyskania zwolnienia jest, aby wydatek, sfinansowany przychodem ze zbycia nieruchomości; był poniesiony na cel mieszkaniowy w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości. W przepisie tym, nie ma warunku, aby formalne nabycie nieruchomości sfinansowanej tym przychodem nastąpiło w okresie, w którym należy wydatkować przychód.

Warto wskazać, że taką wykładnię zwolnienia dotyczącego przychodu ze zbycia nieruchomości na cele mieszkaniowe, podzielił m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 28 marca 2008 r. (sygn. I SA/Po 1618/07).

Co prawda, orzeczenie to zapadło na tle przepisów ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym w 2002 r., tj. art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „a” ustawy o PIT, jednak zwolnienie przewidziane w tym przepisie dotyczyło „wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na nabycie w ciągu dwóch lat” m.in. nieruchomości lub praw majątkowych określonych w tym przepisie, a więc w swej konstrukcji było analogiczne do obecnie obowiązującego zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

W cytowanym wyroku wskazano, że „Dla zastosowania ulgi podatkowej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „a” p.d.f. oprócz wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego w okresie 2 lat od dnia sprzedaży, decydujące znaczenie ma wydatkowanie dochodów na cele uzasadniające zwolnienie. Cel ten (zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych) musi być osiągnięty i to nawet po upływie 2 lat od daty sprzedaży.

Musi być osiągnięty w okresie, w którym organ podatkowy może wydać decyzję z zryczałtowanym podatku, a więc przed upływem przedawnienia. W przeciwnym przypadku, zapis ustawowy o celu wydatkowania przychodu byłby nieracjonalny”.

Wyrok ten wskazał jednocześnie graniczną datę zrealizowania tzw. celu mieszkaniowego, tj. upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego tytułu podatku PIT od przychodu (w tamtym stanie prawnym, a obecnym od dochodu) ze zbycia nieruchomości.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 lutego 1997 r. (sygn. FPS 9/96), dotyczącej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „a” ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. Przepis ten w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. był analogiczny do brzmienia w 2002 r., z tą różnicą, że na wydatkowanie przychodu przepisy ustanawiały termin roczny, a nie dwuletni.

W uchwale tej NSA wskazał: „Analiza art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „a” tej ustawy, jednak prowadzi do wniosku, że to zwolnienie może mieć zastosowanie również wówczas, gdy wydatkowanie przychodu na nabycie budynku nastąpi w okresie roku od dnia sprzedaży, natomiast umowa sprzedaży, której dotyczyła ta wpłata (tj. wydatkowanie przychodu) zostanie zawarta po upływie wspomnianego okresu (…). Jeżeli więc, wydatkowanie wspomnianego przychodu na uiszczenie przedpłaty nastąpiło w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „a” powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., to uzasadnione będzie ustalenie, że wystąpiły warunki do zastosowania przewidzianego w tym przepisie zwolnienia podatkowego. Warunki takie wystąpią również wtedy, gdy umowa sprzedaży (umowa przyrzeczona) zostanie zawarta po upływie jednorocznego okresu; okres ten bowiem dotyczy daty wydatkowania przychodu na nabycie budynku mieszkalnego, a nie daty jego faktycznego nabycia”.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni uważa, że jeśli przychód ze zbycia Nieruchomości 1 zostanie wydatkowany do końca 2013 r. na nabycie Nieruchomości 2 (wpłacenie do sądu ceny na podstawie postanowienia w sprawie przybicia), to niezależnie od okoliczności, że data uprawomocnienia się Postanowienia PW, w której zgodnie z art. 999 § 1 KPC Wnioskodawczyni nabędzie formalnie własność Nieruchomości 2 wraz z mężem, przypadnie w 2014 r. Wnioskodawczyni zrealizuje warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia z podatku PIT przychodu ze zbycia Nieruchomości 1 na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 2 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie od rodziców nieruchomość mieszkaniową, którą sprzedała w dniu 29 września 2011 r.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Powyższe oznacza, że nie upłynął pięcioletni okres, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem odpłatne zbycie stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytek w 2009 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.), zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziały w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Wyjaśnić należy, że z wykładni językowej przedstawionych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na cele mieszkaniowe. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe, czyli na nabycie lokalu mieszkalnego muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy wydatkowanie środków pochodzących ze sprzedaży Nieruchomości 1, która stanowiła majątek odrębny Wnioskodawczyni, na nabycie własności Nieruchomości 2 objętej wspólnością majątkową małżeńską spełnia warunki zwolnienia dochodu ze zbycia Nieruchomości 1 z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Co do zasady zatem, przedmioty nabyte w darowiźnie stanowią majątek odrębny małżonka. Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe przepisy ww. ustawy, określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, uznać należy, że skoro sprzedana Nieruchomość 1 stanowiła majątek osobisty Wnioskodawczyni, a uzyskany ze sprzedaży tych nieruchomości przychód został wydatkowany na nabycie Nieruchomości 2, która będzie stanowić wspólny majątek dorobkowy małżonków, nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten mógł być rozpatrywany w odniesieniu do zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w darowiźnie (Nieruchomość 1) Wnioskodawczyni przeznaczyła na nabycie przez Nią oraz Jej męża nieruchomości mieszkaniowej (Nieruchomość 2) do wspólności majątkowej małżonków. Przy czym, ww. nieruchomość zostanie przez małżonków nabyta w drodze licytacji komorniczej. Postanowienie w sprawie przybicia uprawomocniło się w dniu 26 września 2013 r., zaś faktyczne wydatkowanie przez Wnioskodawczynię całości środków uzyskanych ze sprzedaży Nieruchomości 1 nastąpiło w dniu 18 listopada 2013 r. w wyniku zrealizowania przez Wnioskodawczynię przelewu na rachunek Sądu kwoty nabycia Nieruchomości 2. Nie zostało jeszcze wydane postanowienie w sprawie przysądzenia własności Nieruchomości 2. Wnioskodawczyni wskazała, że z ustnych informacji uzyskanych z biura informacji Sądu wynika, że Postanowienie powinno być wydane na początku grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni nie wskazała natomiast, kiedy uprawomocni się rzeczone postanowienie o przysądzeniu własności Nieruchomości 2. Istnieje możliwość, że postanowienie to może uprawomocnić się po upływie terminu dwóch lat od daty zbycia Nieruchomości 1, tj. po 1 stycznia 2014 r.

Jak wynika z powyżej przedstawionych uregulowań prawnych, okolicznością decydującą o prawie do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wydatkowanie przychodu m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Pojęcie „nabycia”, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i b) ustawy, nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane, zatem należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które wskazują, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie tytułu własności.

Zgodnie z art. 998 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822, z późn. zm.), po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Natomiast w myśl art. 999 § 1 ww. ustawy Kodeks postępowania cywilnego, prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentów do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 999 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego wynika, że prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę. Takie prawomocne postanowienie sądu jest m.in. podstawą do dokonania wpisu w księdze wieczystej, zatem to dzień uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności jest dniem, w którym następuje nabycie nieruchomości w drodze licytacji.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że samo postanowienie o przybiciu, jak też dokonanie, po uprawomocnieniu się tego postanowienia, wpłat na poczet ceny, prowadzą do nabycia nieruchomości lub praw, ale nie są z nim równoważne. Samo postanowienie o przybiciu nie przenosi bowiem prawa własności. Z cytowanych przepisów ustawy Kodeksu postępowania cywilnego wynika, że przeniesienia własności nieruchomości nabytej w drodze licytacji nastąpi dopiero z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności.

Przy czym, zgodnie ze stanowiskiem Sądu wyrażonym w wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 858/14, art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w żaden sposób nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego zakupu. Wystarczy, by wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy, a jego celem winny być zdarzenia określone w art. 21 ust. 25 ustawy. Ustawa wymaga wyłącznie celowości działania podatnika, nie wymaga natomiast by podatnik nabył określone prawo we wskazanym w tym przepisie terminie. W związku z tym, wpłata na poczet umówionej ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego całości ceny za mieszkanie jest działaniem podatnika równoznacznym z poniesieniem wydatków na własne cele mieszkaniowe. Jeżeli więc Wnioskodawczyni w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie Nieruchomości Nr 1 (co nastąpiło w dniu 29 września 2011 r.), wydatkuje kwotę uzyskaną ze sprzedaży tej nieruchomości do końca 2013 r. na zakup Nieruchomości Nr 2, to tym samym zostaną spełnione przesłanki uzasadniające zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sprawie bezspornym jest, że faktyczne wydatkowanie przez Wnioskodawczynię całości środków ze sprzedaży Nieruchomości Nr 1 nastąpiło w dniu 18 listopada 2013 r. w wyniku zrealizowania przez Wnioskodawczynię przelewu na rachunek Sądu kwoty nabycia Nieruchomości Nr 2, po uprzednim wezwaniu Sądu do wpłacenia kwoty za Nieruchomość Nr 2.

Dlatego też okoliczność, że przeniesienie prawa własności do lokalu na rzecz Wnioskodawczyni (co zresztą nastąpi bez jej winy, gdyż Postanowienie w sprawie przysądzenia własności Nieruchomości Nr 2 jest od niej niezależne) nastąpi po upływie terminu, wynikającego z tego przepisu, nie pozbawi Wnioskodawczyni prawa do tego zwolnienia.

Reasumując, do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o których mowa w art. 30e ustawy, na własne cele mieszkaniowe w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycia. Przepis ten nie wymaga jednak, by nabycie prawa własności lokalu nastąpiło we wskazanym powyżej terminie, a w realiach sprawy, po uprawomocnieniu się postanowienia w sprawie przysądzenia Nieruchomości Nr 2 przez Sąd, które może nastąpić z powodów przedstawionych przez Wnioskodawczynię w uzasadnieniu wniosku „formalnie” dopiero na początku 2014 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołane przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięcia organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych/osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanym rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.