INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011r. (data wpływu 23 listopada 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kursu przy przeliczaniu kwot wyrażonych w walucie obcej wynikających z faktury korygującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2011r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kursu przy przeliczaniu kwot wyrażonych w walucie obcej wynikających z faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji pojazdów samochodowych oraz produkcji podzespołów do tych pojazdów. W tym celu zawiera umowy dostawy komponentów i materiałów do produkcji z zagranicznymi podmiotami posiadającymi siedziby w krajach Unii Europejskiej („Dostawcy”). Z tytułu dostawy komponentów i materiałów do produkcji samochodów Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT).

Spółka planuje zawrzeć z Dostawcami porozumienia, na podstawie których zamierza wystawiać faktury, faktury zaliczkowe, faktury korygujące oraz duplikaty faktur w imieniu i na rzecz Dostawców tych komponentów/materiałów (samofakturowanie/self-biling). Po wystawieniu faktury Spółka będzie przedstawiała Dostawcom faktury do akceptacji. Faktury wystawione w systemie samofakturowania będą stanowiły podstawę do wystawienia przez Spółkę faktur wewnętrznych, na podstawie których Spółka będzie deklarować WNT. Należności z tytułu WNT wyrażone będą w walucie obcej.

Jednocześnie możliwe są sytuacje, w których po wystawieniu faktury wewnętrznej dokumentującej WNT, kwota należna dostawcy ulega zmianie np. na skutek reklamacji jakościowej.

W razie zaistnienia takiej sytuacji, z uwagi na treść zawartych porozumień, Spółka będzie uprawniona do wystawiania w imieniu Dostawców i na ich rzecz faktur korygujących, które będą stanowiły dla Spółki podstawę do wystawienia korekty faktur wewnętrznych, które z kolei będą stanowiły podstawę dokonywania zmniejszenia obrotu. Spółka pragnie zaznaczyć, iż faktury korygujące będą wystawiane zgodnie z przepisami kraju siedziby Dostawcy, które niejednokrotnie nie wymagają zawarcia na fakturze korygującej referencji do faktury korygowanej.

Ponieważ Spółka planuje dokonywać licznych i częstotliwych transakcji z Dostawcami, może dojść do sytuacji, w której pomimo znanej wartości obniżki obrotu, nie będzie istniała możliwość zidentyfikowania faktury pierwotnej (korygowanej), której obniżka ta może dotyczyć. W przypadku, gdy regulacje kraju siedziby Dostawcy nie przewidują takiego obowiązku, brak będzie również konieczności Identyfikowania takiej faktury pierwotnej (brak referencji na fakturze korygującej do faktury pierwotnej). W związku z powyższym Spółka dokonując przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej wynikających z wystawionych faktur korygujących nie będzie miała możliwości zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP na dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (dzień wystawienia faktury pierwotnej).

Spółka posiada pełne prawo do odliczania podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy nie ma możliwości zidentyfikowania faktury pierwotnej do przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej wynikających z wystawionych faktur korygujących możliwe jest przyjęcie kursu z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 31 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. W mysi zaś ust. 3 tego artykułu przy ustalaniu podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (w tym reklamacji) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług („Rozporządzenie”) w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przepis ten stosuje się również w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów lub zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy - § 13 ust. 5 pkt 1 Rozporządzenia;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu - § 13 ust. 5 pkt 2 Rozporządzenia.
   
   

Nadto fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - § 14 ust. 1 Rozporządzenia.

Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 10a ustawy o VAT w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę otrzymał.

Należy jednakże pamiętać, że zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT Spółka dla potrzeb rozliczenia WNT zobowiązana będzie wystawiać faktury wewnętrzne. Za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą WNT dokonane w tym okresie.

W związku z powyższym, co do zasady podatnik rozliczający WNT, który otrzymał fakturę korygującą jest zobowiązany do wystawienia wewnętrznej faktury korygującej (faktura taka nadal będzie dokumentować WNT, wobec tego jako faktura zbiorcza może obejmować korekty za cały okres), stanowiącej podstawę do dokonania korekty WNT a co się z tym wiąże do obniżenia wartości obrotu oraz kwot podatku należnego i naliczonego.

W przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W odniesieniu do WNT wskazać należy, iż w myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Natomiast art. 20 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż w opisanym stanie faktycznym kwota na fakturze korygującej wykazana w walucie obcej powinna być przeliczana według tego samego kursu co kwota z faktury pierwotnej (korygowanej), tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, którym zazwyczaj będzie dzień poprzedzający dzień wystawienie faktury pierwotnej (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT).

W ocenie Spółki wyżej opisane zasady korekty znajdą zastosowanie odpowiednio w sytuacji, gdy faktury korygujące zostaną wystawione przez Spółkę w systemie samofakturowania tj. w imieniu i na rzecz Dostawców na podstawie zawartego z nimi porozumienia.

Wątpliwości Spółki odnoszą się do sytuacji, w której nie ma możliwości przyporządkowania korekty do konkretnej faktury pierwotnej (np. na skutek braku obowiązku zamieszczania stosownej referencji w regulacjach podatkowych państwa wystawcy faktury), a co się z tym wiąże niemożliwym jest ustalenie kursu właściwego do przeliczenia kwoty wynikającej z faktury korygowanej.

W ocenie Spółki w sytuacji, gdy nie ma możliwości ustalenia kursu z daty poprzedzającej powstanie obowiązku podatkowego można rozważyć rozwiązanie polegające na zastosowaniu metody pozwalającej na przypisanie obiektywnie określonego kursu waluty. W tym celu Spółka powinna przyjąć kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej (wystawionej w systemie samofakturowania).

Spółka podkreśla, iż zastosowanie tej metody miałoby miejsce jedynie w sytuacji, gdy ustalenie faktury pierwotnej (korygowanej) byłoby niemożliwe. W ocenie Spółki taki sposób postępowania jest zasadny na tle przedstawionego stanu faktycznego, z uwagi na fakt, iż stanowi obiektywną regułę umożliwiającą identyfikację właściwego kursu waluty, co wyklucza dowolność Spółki w tym względzie.

Ustalenie sposobu przeliczenia korekty jest istotne dla celów wystawiania przez Spółkę faktur wewnętrznych i korekt do faktur wewnętrznych rozliczających WNT i korektę WNT.

Nadto należy zaznaczyć, iż w stosunku do transakcji WNT zasada neutralności podatku VAT wyraża się tym, iż kwota podatku naliczonego stanowi co do zasady kwotę podatku należnego (art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT). Z tego też względu, skoro Spółka posiada pełne prawo do odliczenia podatku VAT efekt budżetowy rozliczenia podatku VAT pozostaje neutralny. Brak jest więc ryzyka uszczuplenia wpływów do budżetu z tytułu podatku VAT.

Spółka pragnie nadto zaznaczyć, iż w sytuacji, gdyby uznać, że podatek VAT należny zostałby wykazany w nieprawidłowej wysokości w związku z błędnym rozliczeniem kursu korekty WNT, jednocześnie dochodziłoby do niewłaściwego określenia kwoty VAT naliczonego (identycznej w tym przypadku jak VAT należny). Zatem w przypadku kwestionowania wysokości VAT należnego lub VAT naliczonego organy podatkowe zobowiązane będą do uwzględnienia drugiej strony rozliczenia. Stanowisko to potwierdza m.in. wyrok NSA (sygn. akt I FSK 352/10), zgodnie z którym, gdy organ podatkowy stwierdził wadliwość rozliczenia podatku wynikającego z faktury wewnętrznej, organ dokonując korekty tego rozliczenia musi dokonać korekty zarówno podatku naliczonego, jak i podatku należnego wykazanego w fakturze wewnętrznej.

Ponadto wskazać należy, że za opisanym sposobem przeliczania waluty obcej dla potrzeb korekty WNT przemawia zasada proporcjonalności wyrażona w art. 5 ust. 31 ust 4 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. UE C 83/13), a następnie doprecyzowana przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (np. w sprawie C-446703 MarksSpencer czy też C-361/98 Sociale Generale). Z zasady tej wynika, że państwa członkowskie mogą nakładać na obywateli tylko takie obowiązki (stosować tylko takie środki), które są niezbędne dla osiągnięcia celów zakładanych przez dyrektywy. W ocenie Spółki uwzględniając konieczność zachowania proporcjonalności środków, które mają służyć realizacji prawa wspólnotowego, naruszeniem tej zasady będzie kwestionowanie zaproponowanego przez Spółkę sposobu kalkulacji kursu waluty obcej jeśli, jak wskazano powyżej, prowadzi do tego samego efektu - do budżetu odprowadzona zostanie ta sama kwota podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do art. 20 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasady dotyczące powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów właściwie analogiczne do zasad dotyczących powstania tego obowiązku podatkowego w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Tak więc:

• obowiązek ten powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem unijny podatnik VAT, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, bo wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury,
• obowiązek ten powstaje z chwilą wystawienia przez unijnego podatnika faktury potwierdzającej otrzymanie przez niego całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.
  
  

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca art. 31 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. W mysi zaś ust. 3 tego artykułu przy ustalaniu podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (w tym reklamacji) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 i ust 2 ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4. W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Zatem w sytuacji gdy wartość na fakturze jest wyrażona w obcej walucie przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Jeśli jednak obowiązujące przepisy pozwalają na wystawienie faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego i faktura jest wystawiana w takim terminie, wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przepis ten stosuje się również w przypadku:

3. zwrotu sprzedawcy towarów lub zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy - § 13 ust. 5 pkt 1 Rozporządzenia;
4. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu - § 13 ust. 5 pkt 2 Rozporządzenia.

Nadto fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - § 14 ust. 1 Rozporządzenia.

Trzeba tutaj zauważyć, że faktury korygujące nie stanowią samodzielnego dokumentu, lecz jedynie korygują treść dokumentu pierwotnego.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w świetle art. 20 ust. 6 ustawy, dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności (tj. wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów) powodujących powstanie obowiązku podatkowego jest faktura VAT. Celem faktury korygującej natomiast jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, tj. w sytuacji gdy faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub błędy, powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi.

Dlatego też dokonując przeliczenia wartości wynikających z faktur korygujących, a wyrażonych w obcej walucie należy stosować kurs jaki był zastosowany przy przeliczaniu kwot z faktury pierwotnej.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w jego przypadku zastosowanie innego kursu do przeliczenia wartości z faktur korygujących niż był użyty do przeliczania wartości z faktur pierwotnych jest neutralny dla wartości samej deklaracji podatkowej. Niewątpliwie jest to stwierdzenie prawdziwe niemniej nie stanowi ono normy prawnej, a co za tym idzie nie może stanowić podstawy do przeliczania walut w sposób inny niż wskazują przytoczone powyżej przepisy.

Trzeba też pamiętać, że powyższa neutralność występuje jedynie w sytuacji gdy nabywca jest podatnikiem tak jak przy WNT. Natomiast w sytuacji gdy z wartości faktury wyrażonej w walucie obcej jest odzwierciedlony tylko podatek naliczony (wykazany do odliczenia) zastosowanie mechanizmu przeliczania walut wskazanego przez Wnioskodawcę, przy znacznych wahaniach kursu doprowadziłby do oderwania rzeczywistych wartości nabycia wykazanych w deklaracji pierwotnej od wartości wykazanych w deklaracji korygującej. Przepisy określające kurs jaki winien zostać przyjęty do dokonania stosownych przeliczeń są jedne dla obu ww. okoliczności. Gdyby przyjąć interpretacje proponowaną przez Wnioskodawcę dla jego przypadku brak byłoby podstawa dla nie przyjęcia takiej samej zasady dla pozostałego rodzaju transakcji.

Warto też zauważyć, że kurs do przeliczenia walut ma odzwierciedlenie nie tylko w przypadku deklaracji VAT lecz także w informacjach podsumowujących. Jak wynika z art. 100 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje m.in. o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej. Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7.

W sytuacji zastosowania sposobu przeliczania walut przedstawionego przez Wnioskodawcę w przypadku znacznych korekt połączonych ze znaczną zmianą kursu otrzymane wartości w żaden sposób by nie odpowiadały rzeczywiście dokonanym transakcją. Np. w sytuacji zwrotu przez nabywcę znacznej części nabytego towaru przy równoczesnym wzroście kursu wymiany mogło by dojść do sytuacji gdy wartość korekty zrównałaby się bądź przewyższałaby wartość transakcji, a w konsekwencji należałoby wykazać zerową bądź ujemną wartość transakcji. Nota bene powyższe odnalazłoby również odzwierciedlenie w deklaracji podatkowej.

W świetle powyższe, tut. organ nie może się zgodzić ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że brak możliwości zastosowania innego kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących niż był zastosowany dla faktury pierwotnej narusza zasadę proporcjonalności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.