Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.345.2017.5.ALN
z 11 października 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu osobowego,
  • prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego,

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu osobowego,
  • prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego

oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 29 sierpnia 2017 r. wydano postanowienie nr 0113-KDIPT1-3.4012.345.2017.2.ALN o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w zakresie:

  • obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycie samochodu osobowego,
  • prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W związku z uwzględnieniem zażalenia złożonego na ww. postanowienie zostało ono uchylone postanowieniem z dnia 3 października 2017 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.345.2017.4.UNR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – usługi budowlane. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz posiada NIP UE. Dnia 20.05.2017 r. zakupił samochód osobowy na terenie Niemiec od firmy handlującej autami. Po sprawdzeniu NIP kontrahenta w systemie VIES Wnioskodawca stwierdził, że NIP jest aktywny. Kwota jaką Wnioskodawca zapłacił za samochód to 3000 Euro, opłacone gotówką. Wnioskodawca otrzymał dokument potwierdzający transakcje – umowę kupna. Wnioskodawca nie otrzymał faktury ani rachunku. Na umowie tej nie ma informacji ani powołanych przepisów czy sprzedaż była dokonana na warunkach dostawy wewnątrzwspólnotowej, czy też na warunkach VAT marża. Wnioskodawca ma zamiar użytkować samochód do opodatkowanej działalności gospodarczej, lecz nie zamierza składać VAT-26. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochód ponad rok.

Na pytanie tut. Organu, „Czy przedmiotowy pojazd samochodowy Wnioskodawca nabył od podatnika podatku od wartości dodanej?” Wnioskodawca odpowiedział, że na umowie kupna pojazdu w danych sprzedającego widnieje NIP DE ..., który sprawdził w bazie VIES (VAT Information Exchange System). Na dzień zakupu podany w umowie NIP był aktywny, natomiast niezgodne były dane dotyczące nazwy firmy, kontrahent niemiecki nie podał imienia i nazwiska tylko nazwę firmy – ....

Na pytania Organu, tj. „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, to należy wskazać, czy dostawa pojazdu samochodowego była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT (VAT marża)?” oraz „Czy Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie pojazdu samochodowego na zasadach zawartych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy? Jeżeli tak, to jakie.” Wnioskodawca odpowiedział, że dokument jaki uzyskał, potwierdzający zakup pojazdu, to umowa kupna (dołączona do wniosku wraz z tłumaczeniem).Na dokumencie tym kontrahent niemiecki nie podał informacji czy sprzedaż została dokonana na zasadzie VAT marży (art. 120 ust. 4 i 5 ustaw o VAT). Kontrahent nie podał na dokumencie żadnych przepisów podatkowych, które by wskazywały, że samochód został sprzedany na zasadzie VAT marży bądź na zasadzie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na pytanie Organu, „Czy Wnioskodawca złożył Informację podsumowującą o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (WNT), w której wykazał nabycie pojazdu samochodowego będącego przedmiotem wniosku? Jeśli nie, to należy wskazać podstawę prawną i okoliczności jej niezłożenia”, Wnioskodawca odpowiedział, że Złożył Informację Podsumowującą o dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w której wykazał nabycie pojazdu samochodowego.”

Na dokumencie zakupu jako nabywca pojazdu występuje: .....

Na pytanie w wezwaniu, tj. „Należy wskazać okoliczności, które spowodowały, że z tytułu sprzedaży pojazdu samochodowego będącego przedmiotem wniosku nie została wystawiona przez kontrahenta faktura?”, Wnioskodawca wskazał, że Kontrahent niemiecki nie uzasadnił, dlaczego nie wystawił faktury. Wnioskodawca otrzymał jedynie umowę kupna, kontrahent odmówił wystawienia faktury, twierdząc, że umowa kupna jest dokumentem prawidłowym.

Wnioskodawca wskazał, że samochód jest wykorzystywany do opodatkowanej działalności gospodarczej podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca podał, że nie zamierza składać informacji VAT-26, gdyż samochód ten sporadycznie będzie też wykorzystywany do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany od transakcji zakupu auta zapłacić VAT należny i jednocześnie ma prawo do odliczenia 50% VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy.

(stanowisko oznaczone jako Nr 1)

Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany do odprowadzenia VAT należnego od transakcji zakupu samochodu ponieważ zakupił go od firmy, która również posiada NIP UE, przetransportował go do Polski i zamierza użytkować auto do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Otrzymanie dokumentu – umowy kupna pozbawia Wnioskodawcę prawa do odliczenia 50% VAT, ponieważ firma ta nie wystawiła faktury lub rachunku.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca uważa, że ma prawo zakupiony samochód wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Samochód jest kompletny i zdatny do użytku, będzie wykorzystywany głownie do celów działalności gospodarczej powyżej 1 roku i spełnia definicję środka trwałego zgodnie z art. 22a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych pojazdu, Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z użytkowaniem pojazdu takie jak paliwo, oleje, części samochodowe, ubezpieczenie, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu rat amortyzacji, ponieważ kwota zakupu samochodu wraz z uiszczonym podatkiem VAT przekraczała 15.000 zł, a zapłata nastąpiła w formie gotówkowej.

Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany do odprowadzenia VAT należnego od zakupu pojazdu na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zakupił pojazd od firmy niemieckiej z aktywnym numerem NIP w bazie podatników unijnych (VIES). Auto będzie użytkowane do opodatkowanej VAT działalności. Wnioskodawca nie otrzymał faktury, jedynie umowę kupna więc nie ma prawa do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu na mocy art. 86 ust. 10b ustawy o VAT w powiązaniu z art. 86a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

  • obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu osobowego,
  • prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego,

–jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na mocy art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

  1. nabywcą towarów jest:
    1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
    2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
    -z zastrzeżeniem art. 10;
  1. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przepis ust. 1 – stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy – stosuje się również w przypadku, gdy:

  1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
  2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

-jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

  • po pierwsze określony podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
  • po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego przepisu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. (…).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 9 ustawy, w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 99 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Według art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika – art. 103 ust. 5 ustawy.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium Polski – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011 r., str. 1, z późn. zm.), termin „środki transportu” obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Przepis ten zawiera również, w ust. 2, niewyłączną, przykładową listę takich środków transportu.

Obejmuje ona w szczególności następujące pojazdy:

  1. pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
  2. przyczepy i naczepy;
  3. wagony kolejowe;
  4. statki;
  5. statki powietrzne;
  6. pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
  7. ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
  8. pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Z kolei dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz posiada NIP UE. Dnia 20.05.2017 r. zakupił samochód osobowy na terenie Niemiec od firmy handlującej autami. Po sprawdzeniu NIP kontrahenta w systemie VIES Wnioskodawca stwierdził, że NIP jest aktywny. Wnioskodawca otrzymał dokument potwierdzający transakcje – umowę kupna. Na umowie tej nie ma informacji ani powołanych przepisów czy sprzedaż była dokonana na warunkach dostawy wewnątrzwspólnotowej, czy też na warunkach VAT marża. Wnioskodawca złożył Informację Podsumowującą o dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w której wykazał nabycie pojazdu samochodowego. Wnioskodawca wskazał, że Kontrahent niemiecki nie uzasadnił, dlaczego nie wystawił faktury. Wnioskodawca otrzymał jedynie umowę kupna, kontrahent odmówił wystawienia faktury, twierdząc, że umowa kupna jest dokumentem prawidłowym. Wnioskodawca wskazał, że samochód jest wykorzystywany do opodatkowanej działalności gospodarczej podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca podał, że nie zamierza składać informacji VAT-26, gdyż samochód ten sporadycznie będzie też wykorzystywany do celów prywatnych.

Mając na uwadze powyższe i przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (opisanego we wniosku środka transportu).

Skoro przedmiotowy środek transportu, jak wskazał we wniosku Wnioskodawca, jest użytkowany na terytorium kraju, to zgodnie z art. 103 ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy o VAT, Wnioskodawca zobowiązany był wpłacić należny podatek od towarów i usług z tytułu nabycia tego środka transportu we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego i wykazać ten podatek w deklaracji VAT-7.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny w zakresie obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu osobowego, to stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się zaś do kwestii odliczenia 50% podatku naliczonego, tut. Organ wskazuje, iż stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:

  1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
  2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Zgodnie z art. 86 ust. 10h ustawy, otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.

Stosownie do art. 86 ust. 10i ustawy, w przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.

Z niniejszych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy pod warunkiem spełnienia przez podatnika określonych przesłanek. Po pierwsze, warunkiem odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy. Po drugie, warunkiem odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest uwzględnienie przez podatnika kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że zakupił samochód do działalności gospodarczej opodatkowanej na podstawie umowy kupna. Wnioskodawca nie otrzymał faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Posiadanie faktury jest jednym z warunków skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, kiedy kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W świetle przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nabył samochód do działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych i Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku należnego z tytułu WNT, który w świetle przepisu art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy stanowi podatek naliczony, to należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże, skoro – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie jest w posiadaniu faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącej u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to na podstawie przepisu art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy, nie może skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu osobowego.

Mając na względzie powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie:

  • obowiązku zapłaty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu osobowego,
  • prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj