2017.09.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.208.2017.1.KF
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka należy do grupy kapitałowej. W każdej spółce tworzącej grupę kapitałową działają związki zawodowe. Pracownicy Spółki jako reprezentanci załogi wyjeżdżają i będą wyjeżdżać na posiedzenia Europejskiej Rady Zakładowej (dalej zwanej: „ERZ”). Posiedzenia te odbywają się we Francji, a zwoływane są przez przewodniczącego ERZ, niezależnie od woli i wiedzy władz Spółki. Pracownicy wyjeżdżają na te posiedzenia jako przedstawiciele załogi.

ERZ działa we Francji na podstawie poniższych przepisów, tj.:

article 22 de la loi n°2011-302 du 22 mars 2011 portant diverses dispositions d’adaptation de la législation au droit de l’Union européenne en matiére de santé, de travail et de communications électroniques (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française (JORF), data publikacji: 23 marca 2011 r.),
Ordonnance no 2011-1328 du 20 octobre 2011 portant transposition de la directive 2009/38/CE du Parlement européen et du Conseil du 6 mai 2009 concernant l’institution d’un comité d’entreprise européen ou d’une procédure dans les entreprises de dimension communautaire et les groupes d’entreprises de dimension communautaire en vue d’informer et de consulter les travailleurs (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française (JORF), data publikacji: 21 października 2011 r.),
Décret no 2011-1414 du 31 octobre 2011 relatif à la composition du groupe spécial de négociation et du comité d’entreprise européen (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française (JORF), data publikacji: 1 listopada 2011 r.).

W ocenia Spółki przepisy te są przepisami rangi ustawowej.

Zasady tworzenia i funkcjonowania europejskich rad zakładowych oraz sposoby informowania pracowników i konsultacji z pracownikami w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym w celu realizacji prawa pracowników do informowania i konsultacji w zakresie spraw ponadnarodowych określa w Polsce ustawa z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1146 z późn. zm.).

Zarówno polskie, jak i francuskie przepisy dotyczące ERZ, są przepisami, które wdrażały Dyrektywę 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz. Urz. UE L 122 z 16 maja 2009 r., s. 28, z późn. zm.).

W myśl Porozumienia z dnia 4 marca 2011 r. o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej w Grupie oraz protokołu porozumienia istniejącego między ERZ a Spółką koszty dojazdów na obrady ponoszą zarządy lokalne, a wyżywienie oraz nocleg ponosi zarząd centralny. W konsekwencji Spółka w całości zwraca i będzie zwracać koszty poniesione przez pracowników będących reprezentantami załogi, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany pracownikowi będącemu reprezentantem załogi.

Ponadto w podobnym do ww. stanu faktycznego w dniu 14 kwietnia 2015 r. została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na wniosek Spółki interpretacja indywidualna.

We wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka należy do grupy kapitałowej. W każdej spółce tworzącej grupę kapitałową działają związki zawodowe. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej w Grupie z dnia 4 marca 2011 r. członkowie związku zawodowego, będący jednocześnie pracownikami Spółki, wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez członków związku zawodowego, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany członkom związku zawodowego.

Do tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka zadała następujące pytania:

Czy kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ, stanowią przychód tego członka związku zawodowego i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ stanowi dla tego członka związku zawodowego przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

W zakresie pierwszego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że wydatki zwracane przez Spółkę członkowi związku zawodowego, który poniósł je odbywając podróż na posiedzenie ERZ, stanowią jego przychód podatkowy. Analiza zaś ustawy o PIT wskazuje, że przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

W zakresie drugiego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego, będzie stanowił dla członka związku zawodowego nieodpłatny przychód ze stosunku pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej interpretacji z dnia 14 kwietnia 2015 r. potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki.

Następnie, w celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych Spółka złożyła kolejny (drugi) wniosek interpretacyjny w podobnym stanie faktycznym, jaki został wskazany w pierwszym wniosku.

Stan faktyczny przedstawiony w drugim wniosku wskazywał, że pracownik wyjeżdżający na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej jedzie tam jako przedstawiciel załogi, a nie jako przedstawiciel Spółki czy związków zawodowych. We wniosku wskazano, że posiedzenia ERZ zwoływane są przez przewodniczącego ERZ, niezależnie od woli i wiedzy władz Spółki. W pozostałym zakresie stan faktyczny był tożsamy ze stanem faktycznym zawartym w pierwszym wniosku.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

Czy kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowi przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

W zakresie pierwszego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że wydatki zwracane przez Spółkę pracownikowi, który poniósł je odbywając podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, stanowią jego przychód podatkowy. Analiza zaś ustawy o PIT wskazuje, że przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

W zakresie drugiego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego, będzie stanowił dla pracownika odbywającego podróż jako przedstawiciel załogi, nieodpłatny przychód ze stosunku pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu ponownie potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki w wydanej w dniu 12 sierpnia 2015 r. interpretacji indywidualnej.

W grudniu 2014 r. grupie pracowników Spółki, przyznane zostały premie uznaniowe w kwocie po 4.305,70 zł (3.000 zł netto). Spółka uznała udzielenie pojazdu służbowego, w celu wyjazdu na ERZ, za nieodpłatne świadczenie. Wartość przedmiotowego świadczenia nieodpłatnego Spółka wyceniła na kwotę 2.882,08 zł, a następnie naliczyła i opłaciła składki emerytalno-rentową, chorobową i zdrowotną oraz zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej kwocie 873,96 zł. Wskazanego rozliczenia Spółka dokonała jednocześnie z rozliczeniem i wypłatą przyznanej premii uznaniowej, wypłacając kwotę 2.186,04 zł.

Pracownik pozwem z dnia 12 marca 2015 r. skierowanym przeciwko Spółce wniósł o zasądzenie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 873 zł tytułem niewypłaconej części nagrody jubileuszowej wraz z ustawowymi odsetkami. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 marca 2015 r. Sąd Rejonowy nakazał Spółce, aby zapłaciła na rzecz pracownika żądaną kwotę 873 zł wraz z ustawowymi odsetkami, tytułem nagrody jubileuszowej. W terminie ustawowym Spółka wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o zasądzenie od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy Wydział Pracy oddalił powództwo i nie obciążył Spółki kosztami postępowania. Apelację od powyższego wyroku wniósł pracownik, w której wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zasądzenie od Spółki na jego rzecz kwoty 873 zł z odsetkami, tytułem niewypłaconej mu części nagrody jubileuszowej. Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 1 marca 2016 r. dokonał oceny zarzutów apelacji i stwierdził, że uzasadniają one zmianę zaskarżonego wyroku. Na wstępie Sąd Okręgowy za wątpliwe uznał dokonane potrącenia przez Spółkę, obejmujące koszt paliwa i opłat autostradowych, a także koszt wynajmu samochodu.

Zdaniem Sądu Okręgowego, odnosząc się do rozważań natury prawnej, konieczne jest przywołanie przepisów regulujących kwestie związane z możliwością dokonywania potrąceń. Sąd Okręgowy wskazał, że w art. 10 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”), rozróżnia się przychody na poszczególne źródła, w szczególności przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (pkt 2), czy inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zdaniem Sadu Okręgowego określenie „w szczególności” świadczy o tym, że ustawodawca pozostawił otwarty katalog przychodów wchodzących w zakres „przychodów z innych źródeł”.

Dalej Sąd Okręgowy wskazuje, że kwalifikacja do konkretnego źródła przychodu determinuje sposób opodatkowania dochodu podatnika. Mając na względzie istniejący w ustawie katalog źródeł przychodów, przychód uzyskany przez przedstawicieli załogi z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń w postaci zwrotu przez Spółkę kosztów wyjazdów pracownika na posiedzenia ERZ nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Sąd Okręgowy wskazał zatem, że przychody te powinny być zakwalifikowane do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku wskazał również, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Sąd Okręgowy wskazał, iż w niniejszej sprawie podróż pracownika na posiedzenie ERZ jako przedstawiciela załogi nie może być klasyfikowana jako podróż służbowa pracownika. Odnosząc się zaś do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT, Sąd Okręgowy wskazał, że przepis ten nie odwołuje się do podróży służbowej, lecz do sytuacji osoby, której wyjazd nie wynika ze stosunku pracy.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskana przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Zdaniem Sądu Okręgowego, sytuację pracownika reguluje norma wynikająca z ww. uregulowania. W ocenie Sądu, ww. przepis będzie miał zastosowanie do sytuacji pracownika, a świadczenie jakie wypłacono nie podlega doliczeniu do przychodu, ponieważ to nie pracownik był beneficjentem tych świadczeń.

W opinii Sądu Okręgowego, zobowiązana do poniesienia kosztów podróży i pobytu była z mocy przepisów ERZ i w konsekwencji to ona uzyskała przychód. Dalej Sąd argumentuje, że wyjazdy przedstawiciela załogi wynikają z pełnionej przez niego funkcji i mają na celu uczestnictwo w pracach ERZ. Cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia członków związku zawodowego, będących jednocześnie pracownikami Spółki, funkcjonują na podstawie porozumienia o odnowieniu ERZ w Grupie z dnia 4 marca 2011 r., do której należy Spółka. Między ERZ a Zarządem Spółki istnieje protokół porozumienia, który jednoznacznie mówi, że koszty dojazdów na obrady ponoszą zarządy lokalne, a wyżywienie oraz nocleg ponosi zarząd centralny. Co istotne, ERZ jest przedstawicielem pracowniczym ustanowionym Dyrektywą Rady 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w sprawie ustanowienia ERZ lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dziennik Urzędowy L 254 z 30 września 1994 r., str. 0064-0070). Zasady tworzenia i funkcjonowania europejskich rad zakładowych określa ustawa z dnia 5 kwietna 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. z 2002 r., nr 62, poz. 556).

Dodatkowo Sąd wskazał, że w przedmiotowej sprawie ponoszenie wydatków w postaci wypłacanych przedstawicielom załogi i członkom ERZ zwrotu kosztów wyjazdów odbywanych w celach tej organizacji poza siedzibę pracodawcy, nie miało charakteru przychodu pracownika. Kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, będącemu przedstawicielem załogi, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ stanowią przychód, jednak nie po stronie pracownika, a po stronie podmiotu który powinien te koszty ponieść w świetle obowiązujących przepisów.

W świetle powyższego Sąd Okręgowy uznał za niezasadne odliczenie od wypłaconego wynagrodzenia składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki od podatku dochodowego w związku z rozliczeniem kosztów podróży pracownika na posiedzenia ERZ.

Następnie Spółka złożyła trzeci wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym jako stan faktyczny wskazała przebieg postępowania w zakresie pierwszego i drugiego wniosku o interpretację, a także postępowanie przed sądami powszechnymi w zakresie roszczeń pracownika z tytułu pobrania i opłacenia przez Spółkę składki emerytalno-rentowej, chorobowej i zdrowotnej oraz zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z nieodpłatnym świadczeniem pracownika w postaci udzielenia pojazdu służbowego na wyjazd na posiedzenie ERZ.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

Czy kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

W zakresie pierwszego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika, a przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT. W zakresie drugiego pytania Spółka stanęła na stanowisku, że nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

W dniu 27 lipca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Spółki indywidualną interpretację nr ILPB1/4511-1-523/16-2/KF, w której uznał za nieprawidłowe ww. stanowisko Spółki.

Spółka na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa złożyła skargę z 4 października 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Go 383/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że zaskarżona interpretacja w zakresie udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze została wydana z naruszeniem przepisów proceduralnych, art. 14c § 1 i 2 i art. 14h Ordynacji podatkowej, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem Sądu, organ przedstawiając swoje stanowisko, kwestionując zaprezentowany przez Spółkę pogląd, w zakresie odniesienia się do zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT, nie przedstawił, w tym zakresie żadnej argumentacji. W związku z powyższym, przy ponownym rozpoznawaniu sprawy organ powinien prawidłowo uzasadnić sporządzoną indywidualną interpretację podatkową. Przy czym powinien szczegółowo wyjaśnić, dlaczego w tym przypadku nie ma zastosowania regulacja z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. W zakresie pytania drugiego, Sąd uznał, że nieprawidłowo uznano w zaskarżonej interpretacji, iż po stronie pracownika wystąpiło nieodpłatne świadczenie. Zdaniem Sądu, jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przedstawiciel załogi w żadnej sytuacji nie będzie ponosił kosztów dojazdów na posiedzenia ERZ, gdyż ponosić je ma ERZ lub jak w rozpoznawanej sprawie na mocy zawartego porozumienia Spółka. Zatem pracownik Spółki nie uzyskuje korzyści polegającej na zaoszczędzeniu wydatków, gdyż w żadnym przypadku koszty przejazdu (w tym przypadku udostępnionego samochodu) nie mają go obciążać, gdyż ma je ponosić ERZ, a na skutek zawartego porozumienia Spółka.

W wykonaniu powyższego wyroku organ wydał następujące rozstrzygnięcia.

W zakresie pytania pierwszego, dla którego Spółka stanęła na stanowisku, że kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika, a przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT, organ podatkowy wydał postanowienie z dnia 7 czerwca 2017 r. nr S-ILPB1/4511-1-523/16/17-S.3/KF, którym pozostawił bez rozpatrzenia wniosek Spółki, z uwagi na uzupełnienie wniosku po upływie terminu.

W zakresie pytania drugiego organ podatkowy wydał interpretację indywidualną z dnia 7 czerwca 2017 r. nr S-ILPB1/4511-1-523/16/17.S.2/KF w której uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, że nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika, który będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ustawy o PIT, źródłami przychodów są m.in.:

stosunek służbowy, stosunek pracy, praca nakładcza, emerytura lub renta,
inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są – co do zasady – otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl zaś art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną Świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wymieniono tu jedynie przykładowe przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z kolei na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Zatem także tutaj mamy do czynienia z katalogiem otwartym i przykładowym.

Zdaniem Spółki, wypłacenie pracownikowi, działającemu w charakterze przedstawiciela załogi, przez Spółkę zwrotu kosztów podróży, nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Zatem jego źródłem będą inne, niezdefiniowane źródła (art. 20 ustawy o PIT).

Nie wszystkie jednak przysporzenia otrzymywane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu, ponieważ ustawa o PIT przewiduje liczne zwolnienia od podatku. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

Według Spółki, w sprawie nie mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, ponieważ pracownik jedzie na posiedzenia ERZ jako przedstawiciel załogi, a nie Spółki. Jeżeli chodzi o drugą ze wskazanych sytuacji, w której koszty podróży mogą podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego, to zgodnie z treścią art. 21 ust. 13 ustawy o PIT, zwolnienie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (osoby otrzymującej) i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W wyroku z dnia 5 listopada 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 966/13 stwierdził, iż: „W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz należności te zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie odrębnych ustaw (art. 16 ust. 13 pkt 2 ustawy)”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2016 r. nr IPTPB1/4511-692/15-3/MH Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że: „W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 3 marca 2015 r. nr IPTPB1/415-609/13-4/15-S/AP podniósł, iż: „Jednakże w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przychód ten będzie wolny od podatku dochodowego, tj. jeżeli koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika (dawczyni) oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę”.

Tak również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2011 r. nr ILPB2/415-1133/10-2/ES.

Na gruncie przedstawionego stanu faktycznego pracownik występujący jako przedstawiciel załogi nie zaliczy poniesionych przez siebie wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a wyjazd nie miał na celu osiągnięcia przez niego przychodu, ponieważ pracownik występujący w charakterze przedstawiciela załogi realizuje zadania ERZ. Ponadto ERZ jest organizacją z siedzibą we Francji, działającą na podstawie przepisów rangi ustawowej, tj. działającą na podstawie odrębnych ustaw wdrażających Dyrektywę 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz. Urz. UE L 122 z 16 maja 2009 r., s. 28, z późn. zm.).

We Francji ww. dyrektywa została wdrożona przez poniższe przepisy, tj.:

article 22 de la loi n°2011-302 du 22 mars 2011 portant diverses dispositions d’adaptation de la législation au droit de l’Union européenne en matiére de santé, de travail et de communications électroniques (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française (JORF), data publikacji: 23 marca 2011 r.),
Ordonnance no 2011-1328 du 20 octobre 2011 portant transposition de la directive 2009/38/CE du Parlement européen et du Conseil du 6 mai 2009 concernant l’institution d’un comité d’entreprise européen ou d’une procédure dans les entreprises de dimension communautaire et les groupes d’entreprises de dimension communautaire en vue d’infomier et de consulter les travailleurs (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française (JORF), data publikacji: 21 października 2011 r.),
Décret no 2011-1414 du 31 octobre 2011 relatif à la composition du groupe spécial de négociation et du comité d’entreprise européen (Publikacja urzędowa: Journal Officiel de la République Française(JORF), data publikacji: 1 listopada 2011 r.).

Z kolei w Polsce przedmiotowa dyrektywa została wdrożona ustawą z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1146, z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, Spółka zwracając pracownikowi występującemu jako przedstawiciel załogi, wydatki poniesione przez niego w związku z podróżą na posiedzenie ERZ, ma podstawy do uznania, że świadczenie takie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, ponieważ ERZ jest organizacją działającą na mocy przepisów rangi ustawowej, a poniesione przez przedstawiciela załogi wydatki w związku z wyjazdem nie zostaną zaliczone przez niego do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz, 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 10 ust. 1 rozróżnia poszczególne źródła przychodów, wyodrębniając m.in.:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis ten wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności”, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast na podstawie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł także ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszelkie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Na podmiotach dokonujących świadczeń z tytułu przychodów z innych źródeł ciążą obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników będących przedstawicielami załogi, którzy wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia Europejskiej Rady Zakładowej. Posiedzenia te odbywają się we Francji, a zwoływane są przez przewodniczącego ERZ, niezależnie od woli i wiedzy władz Spółki. Na mocy zawartego porozumienia Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez przedstawicieli załogi, które są związane z tymi wyjazdami. W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez przedstawiciela załogi z tytułu otrzymania świadczenia w postaci zwrotu przez Wnioskodawcę kosztów podróży nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Powyższe koszty Spółka ponosi w związku ze zobowiązaniami wobec organizacji związkowych, a nie w związku ze świadczeniem pracy przez przedstawiciela załogi. Powyższe nie oznacza jednak, że przedstawiciel załogi będący pracownikiem nie uzyskuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze zwrotem przez Wnioskodawcę kosztów podróży na posiedzenie, o którym mowa we wniosku.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku świadczenia pieniężnego dla powstania przychodu wystarczające jest jego postawienie do dyspozycji lub otrzymanie, a wówczas przysporzenie jest niewątpliwe i bezwarunkowe (oznacza zwiększenie aktywów). W omawianym przypadku będziemy mieli to czynienia z wypłacanym przedstawicielowi załogi zwrotem poniesionych wydatków, a więc ze świadczeniem pieniężnym. W konsekwencji, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to stanowi przychód przedstawiciela załogi, który należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Należy jednak zauważyć, że nie wszystkie świadczenia otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

Odnosząc się do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a należy zauważyć, że w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, lecz podróżą przedstawiciela załogi. Wyjazdy przedstawicieli załogi wynikają bowiem z pełnionej funkcji, nie stanowią zatem podróży służbowej, która wykonywana jest na polecenie pracodawcy jako zadanie służbowe.

Analizując z kolei lit. b art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy zauważyć należy, że przepis nie odwołuje się już do podróży służbowej, lecz traktuje ogólnie o podróży osoby niebędącej pracownikiem. W przedstawionym stanie faktycznym przedstawiciel załogi, któremu zwracane są koszty wyjazdu formalnie jest pracownikiem Wnioskodawcy, jednakże otrzymywane przez niego świadczenia nie wynikają ze stosunku pracy. Kwalifikacja tego przychodu do tzw. „innych źródeł” (niezwiązanych ze stosunkiem pracy) umożliwia zatem zastosowanie zwolnienia określonego w lit. b art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, przy spełnieniu pozostałych przesłanek.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika natomiast, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby omawiane zwolnienie mogło zostać zastosowane, otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i musi zostać spełniona przynajmniej jedna z przesłanek wskazanych w pkt 1-4 art. 21 ust. 13 cyt. ustawy.

Jak wynika z opisu faktycznego, podróż przedstawiciela załogi związana jest z uczestnictwem w posiedzeniach Europejskiej Rady Zakładowej. ERZ jest organizacją z siedzibą we Francji, działającą na podstawie odrębnych ustaw wdrażających Dyrektywę 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz. Urz. UE L 122 z 16 maja 2009 r., s. 28, z późn. zm.).

Zatem, skoro ERZ jest organizacją działającą na podstawie przepisów rangi ustawowej, należy uznać, że została spełniona przesłanka wymieniona w art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkująca możliwość zastosowania omawianego zwolnienia przedmiotowego.

Przy czym, podkreślenia wymaga, że omawiane zwolnienie jest limitowane Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r.

W związku z powyższym, kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód przedstawiciela załogi, który należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z art. 21 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwracane przez Wnioskodawcę ww. koszty były wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a na Spółce ciąży obowiązek informacyjny wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanego rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innych sprawach i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin