Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.585.2017.2.AZ
z 3 stycznia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z 22 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.) oraz pismem z 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • nieuznania transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe,
  • zwolnienia od podatku VAT planowanej sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy oraz prawa do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT– jest prawidłowe,
  • opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży Nieruchomości obejmującej Działkę II stawką 23% – jest prawidłowe,
  • prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy; zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy planowanej sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy oraz prawa do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT; opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży Nieruchomości obejmującej Działkę II stawką 23%; prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.) oraz pismem z 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.).

We wniosku złożonym przez:

  • Zainteresowanego będącego stroną postępowania: G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
  • Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe, uzupełnione pismem z 27 listopada 2017 r.:

....S.A. (dalej: „GC”) wraz z podmiotami zależnymi tj. G. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „G.”), G. Sp. z o.o., C.. Sp. z o.o., A. Sp. z o.o., Ag. Sp. z o.o. utworzyła Podatkową Grupę Kapitałową G (dalej: „PGK”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą obejmującą w szczególności produkcję betonu towarowego. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółce przysługuje prawo własności nieruchomości położonej w ..., obejmującej dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 1,1465 ha, na której znajduje się zespół budynków oraz ruchomości składających się na zakład przemysłowy w postaci węzła betoniarskiego (dalej jako: „Nieruchomość”). Przy czym zespół budynków oraz ruchomości składających się na zakład przemysłowy w postaci węzła betoniarskiego zlokalizowane są w całości na jednej działce (dalej jako: „Działka I”). Natomiast druga z działek składających się na Nieruchomość pozostaje niezabudowana (dalej jako: „Działka II”). Poza wskazaną Nieruchomością, Spółka posiada także inne składniki majątku o istotnej wartości.

Aktualnie Spółka planuje zawrzeć z BT T. sp. z o.o. (dalej: „BT”) umowę sprzedaży nieruchomości oraz środków trwałych obejmującą prawo własności Nieruchomości oraz środki trwałe znajdujące się na Nieruchomości. BT jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Z uwagi na wystąpienie obu podmiotów z wnioskiem wspólnym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w dalszej części Spółka oraz BT będą nazywani łącznie „Wnioskodawcami”.

Ponieważ pytania Spółki i BT zadane w ramach niniejszego wniosku dotyczą: klasyfikacji planowanej transakcji na gruncie podatku VAT, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego przez BT; skutków podatkowych planowanej transakcji na gruncie ustawy o PCC, w dalszych punktach Wnioskodawcy opisują: (i) Nieruchomość oraz istotne fakty dotyczące nabycia i wykorzystywania Nieruchomości w ramach działalności gospodarczej oraz (iii) opis planowanej transakcji.

Nieruchomość składa się z dwóch działek gruntu. Na Działce I znajdują się m.in.: utwardzenie o łącznej powierzchni ok. 5000 m2, wykonane w technologii nawierzchni betonowej wylewanej na mokro, parking i chodniki z kostki betonowej, podziemne instalacje (m.in. sieć instalacji wodociągowej, sieć sanitarna), instalacja oświetleniowa, ogrodzenie terenu, wytwórnia betonu towarowego w skład której wchodzą m.in.: fundamenty pod węzeł wraz z rampą najazdową, kontener sterówki, silosy cementowe, kotłownia, utylizator resztek betonu, kontener biurowo-socjalny wraz z fundamentami.

Działka II jest natomiast działką niezabudowaną, objętą Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego przyjętym w drodze Uchwały nr ... Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2000 r. „w sprawie: zmiany planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta, dotyczącej terenu położonego w ..., w rejonie ulic S., W. i terenów kolejowych” (dalej: MPZP).

Zgodnie z MPZP Działka II zlokalizowana jest na terenie oznaczonym: symbolem 3SP – tereny składów – przemysłu – które przeznacza się pod funkcje składowo-przemysłową. Na obszarze jednostki, ze względu na dużą uciążliwość linii kolejowej, nie zezwala się na realizacje zabudowy przeznaczonej na stały pobyt ludzi; oraz częściowo na terenie oznaczonym symbolem 10KKR oznaczającym: tereny rezerwy pod komunikację kolejową, które przeznacza się pod rozbudowę istniejącej bocznicy kolejowej oznaczonej na rysunku planu 11KK.

Nieruchomość obejmująca opisaną powyżej Działkę I i Działkę II została nabyta przez Spółkę w grudniu 2013 r., w ramach transakcji opodatkowanej podatkiem VAT. Spółka odliczyła podatek VAT naliczony w związku z nabyciem przedmiotowych składników majątku. Spółka nie dokonywała ulepszeń budowli wchodzących w skład Nieruchomości, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej tych aktywów jak również nie wybudowała nowych budynków ani budowli na Nieruchomości.

W dniu 1 lutego 2014 r. Spółka zawarła z K. Group M. K. (dalej: „K. Group”) umowę dzierżawy części Nieruchomości o powierzchni 800 m2. Jednocześnie 4 maja 2017 r. Spółka zawarła z B.umowę dzierżawy (dalej: „Umowa dzierżawy”) pozostałej części Nieruchomości, która nie była przedmiotem umowy dzierżawy zawartej z K. Group, na której znajduje się zakład przemysłowy w postaci węzła betoniarskiego – Wytwórnia Betonu (dalej: WBT).

Zgodnie z Umową dzierżawy, BT jest uprawniona do użytkowania i pobierania pożytków m.in. z: części Nieruchomości objętej Umową dzierżawy, silosów, ogrodzenia, parkingu, wewnętrznej sieci elektroenergetycznej, instalacji oświetleniowej, sieci wodociągowej, sieci sanitarnej, sieci kanalizacji deszczowej, placu utwardzonego, węzła betoniarskiego TEKA THZ 3000, klimatyzatorów, kotłowni, sieci LAN, recyklingu SWB, kontenerów, kontenerowych pomieszczeń biurowych, mebli biurowych.

Wraz z zawarciem Umowy dzierżawy doszło do przejęcia części pracowników Spółki przez BT, przy czym BT nie przejęła pracowników Spółki pełniących funkcje kierownicze. Ponadto strony Umowy dzierżawy zastrzegły, że BT będzie dysponować prawem pierwokupu Nieruchomości w okresie trwania Umowy dzierżawy oraz w okresie 2 lat po jej zakończeniu. Jednocześnie, w rezultacie zawarcia Umowy dzierżawy, strony postanowiły, że Spółka rozwiąże dotychczasowe umowy na świadczenie usług i dostawę mediów, a BT zawrze nowe umowy we własnym zakresie.

W związku z zawarciem Umowy dzierżawy Spółka przekazała kopie uzyskanych przez siebie decyzji administracyjnych i pozwoleń z zakresu prawa ochrony środowiska wraz z kopią sprawozdań dotyczących korzystania ze środowiska złożonych przez Spółkę. Jednocześnie, kwestia przeniesienia lub nabycia nowych decyzji administracyjnych i pozwoleń w powyższym zakresie pozostała w gestii BT. Równocześnie, w związku z zawarciem Umowy dzierżawy na BT nie przeszły żadne umowy na dostawy betonu zawarte przez Spółkę.

Na skutek podpisania Umowy dzierżawy z dnia 4 maja 2017 r. nie doszło do przeniesienia danych z systemu produkcyjnego Spółki, a w momencie jej zawarcia BT dysponowała własnymi zasobami księgowymi i informatycznymi. Należy nadmienić, że równocześnie z zawarciem Umowy dzierżawy Spółka dokonała sprzedaży na rzecz BT zapasów materiałów i surowców wykorzystywanych przy produkcji betonu towarowego. Ponadto, w dniu 8 maja 2017 r. G., B. i K. Group zawarły trójstronne porozumienie, na podstawie którego G. przeniosła na rzecz BT ogół praw i obowiązków przysługujących G. wynikających z umowy dzierżawy z K. Group z dnia 1 lutego 2014 r.

Opis planowanej Transakcji. Jak wskazano powyżej, Spółka planuje zawarcie z BT umowy sprzedaży obejmującej prawo własności Nieruchomości oraz środki trwałe powiązane z Nieruchomością (dalej: „Transakcja”).

W związku z planowanym zawarciem Transakcji dojdzie do przeniesienia prawa własności budowli, budynków i urządzeń wchodzących w skład Nieruchomości oraz wskazanych w umowie sprzedaży środków trwałych, w tym: utwardzenia o łącznej powierzchni ok. 5000 m2, wykonanego w technologii nawierzchni betonowej wylewanej na mokro, parkingu i chodników z kostki betonowej, podziemnych instalacji (m.in. sieci instalacji wodociągowej, sieci sanitarna), instalacji oświetleniowej, ogrodzenia terenu, wytwórni betonu towarowego w skład której wchodzą m.in.: fundamenty, pod węzeł wraz z rampą najazdową, kontener sterówki, silosy cementowe, kotłownia, utylizator resztek betonu, konteneru biurowo-socjalnego wraz z fundamentami.

W związku z planowaną Transakcją Spółka nie przeniesie listy klientów na B. Co więcej, zawarcie Transakcji nie będzie wiązało się z przeniesieniem na B.: środków pieniężnych, należności oraz zobowiązań Spółki w stosunku do jej kontrahentów, oznaczenia indywidualizującego Spółkę, znaku towarowego „G.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ch.jak również innych praw własności przemysłowej przysługujących Spółce, żadnych innych wartości niematerialnych i prawnych, towarów będących przedmiotem produkcji w toku, receptur na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowania sterującego produkcją, obowiązujących obecnie umów Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, praw i obowiązków wynikających z innych umów zawartych przez Spółkę poza wskazanymi powyżej.

Poszczególne betoniarnie należące do Spółki, w tym WBT, nie są traktowane w regulaminie organizacyjnym Spółki jako odrębne jednostki organizacyjne. Spółka prowadzi jednak odrębne rachunki zysków i strat dla poszczególnych zakładów produkcyjnych. Przy czym, rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki. Ponadto, Spółka nie posiada wyodrębnionych rachunków bankowych dla WB.

W piśmie z 27 listopada 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku wskazano dodatkowo następujące informacje:

Umowa dzierżawy z dnia 1 lutego 2014 r. zawarta z K. Group obejmowała część powierzchni (800 m2) Działki II (tj. niezabudowanej działki gruntu oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka o nr ewidencyjnym 489/93 objęta księgą wieczystą o nr KW ...).

Umowa dzierżawy z dnia 4 maja 2017 r. zawarta z BT obejmowała Działkę I i Działkę II (wraz z zabudowaniami posadowionymi na Działce I). Równocześnie, jak wskazano we wniosku, w dniu 8 maja 2017 r. G., B. i K. Group zawarły trójstronne porozumienie, na podstawie którego G. przeniosła na rzecz B. ogół praw i obowiązków przysługujących G. wynikających z umowy dzierżawy z K. Group z dnia 1 lutego 2014 r.

Na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 1 lutego 2014 r. z K. Group G.przysługiwało prawo do wynagrodzenie w postaci czynszu dzierżawnego płatnego co miesiąc w zamian za dzierżawioną nieruchomość. Ponadto G. była zobowiązana zagwarantować dzierżawcy dostęp do prądu, pod warunkiem zainstalowania na koszt dzierżawcy podlicznika w całym okresie obowiązywania tej umowy oraz opłacać wszelkie podatki i opłaty związane z nieruchomością. Na podstawie zawartego przez G., B. i K. G. porozumienia z dnia 8 maja 2017 r. G.przeniosła na rzecz B. ogół praw i obowiązków przypisanych jej jako wydzierżawiającemu, wynikających z umowy dzierżawy zawartej z K. Group w dniu 1 lutego 2014 r.

Na bazie wydzierżawionych od Spółki składników B. nie mogła prowadzić działalności gospodarczej wyłącznie w oparciu o te składniki. W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji betonu towarowego niezbędne było przygotowanie i zaangażowanie własnych struktur B., jak również inne elementy kluczowe z perspektywy tej działalności.

Wskazać bowiem należy, że w ramach umowy dzierżawy z dnia 4 maja 2017 r. zawartej pomiędzy Spółką a B. na B. nie przeszły m.in. lista klientów, środki pieniężne Spółki, receptury na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowanie sterujące produkcją, towary będące przedmiotem produkcji w toku, umowy Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, prawa i obowiązki wynikające z umów w zakresie świadczenia usług księgowych, umowy na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę, księgi rachunkowe Spółki i inne dokumenty (np. handlowe, korporacyjne) związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej.

Ponadto, w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez B.niezbędne było zapewnienie struktur organizacyjnych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również B. musiała we własnym zakresie zapewnić możliwość prowadzenia rozliczeń podatkowych, obsługę finansowo-księgową dla prowadzonej działalności, które zapewnią jej wywiązywanie się z wynikających z przepisów obowiązków księgowo-podatkowych, jak również posiadać rachunek bankowy.

Co więcej, do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na produkcji betonu, oprócz pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzenie procesu produkcyjnego, niezbędne były również osoby pełniące funkcje kierownicze, które posiadają wymaganą wiedzę w zakresie funkcjonowania tego rynku oraz realiów biznesowych. Tymczasem B. w związku z zawarciem Umowy dzierżawy nie przejęło tych pracowników Spółki, którzy posiadali takie kwalifikacje, tylko zaangażowało własnych.

W związku z powyższym, z uwagi na charakter elementów, które nie przeszły na B. w ramach umowy dzierżawy z dnia 4 maja 2017 r. B. nie miała możliwości prowadzenia działalności wyłącznie w oparciu o te składniki, które zostały objęte umową dzierżawy.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji do prowadzenia działalności w zakresie najmu / dzierżawy, natomiast B. nie zamierza kontynuować tej działalności (B. zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

Przed datą dokonania Transakcji strony zamierzają złożyć oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od podatku i wyborze opodatkowania dostawy budynków, budowli lub/i ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Transakcja zostanie zawarta nie później niż w terminie do dnia 31 stycznia 2018 roku.

Dokonując oceny składników majątkowych wchodzących w skład przedmiotu Transakcji pod kątem zakwalifikowania jako zorganizowanego zespołu umożliwiającego samodzielne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym należy mieć na uwadze, że w związku z planowanym zawarciem Transakcji dojdzie do przeniesienia prawa własności budowli, budynków i urządzeń wchodzących w skład Nieruchomości oraz wskazanych w umowie sprzedaży środków trwałych. Równocześnie, zawarcie Transakcji nie będzie wiązało się z przeniesieniem na B.: środków pieniężnych, należności oraz zobowiązań Spółki w stosunku do jej kontrahentów, oznaczenia indywidualizującego Spółkę, znaku towarowego „G." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ch., jak również innych praw własności przemysłowej przysługujących Spółce, żadnych innych wartości niematerialnych i prawnych, towarów będących przedmiotem produkcji w toku, receptur na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowania sterującego produkcją, obowiązujących obecnie umów Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, praw i obowiązków wynikających z innych umów zawartych przez Spółkę poza wskazanymi powyżej.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że bezpośrednio w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości nie dojdzie do zmiany pracodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych obecnie przez Spółkę (część pracowników Spółki przeszła na B. wraz z zawarciem Umowy dzierżawy).

W związku z tym, że zawarcie Transakcji nie będzie wiązało się z przeniesieniem na B. wskazanych powyżej elementów, ocenić należy, iż zespół składników majątkowych mający być przedmiotem planowanej Transakcji nie jest sam w sobie zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej (samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym) w zakresie czy to produkcji betonu czy też innej działalności gospodarczej.

Jak wskazano we wniosku poszczególne betoniarnie należące do Spółki, w tym WBT, nie są traktowane w regulaminie organizacyjnym Spółki jako odrębne jednostki organizacyjne. Zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji nie występuje w strukturze organizacyjnej Spółki jako dział, wydział, oddział. Przy czym, Spółka prowadzi odrębne rachunki zysków i strat dla poszczególnych zakładów produkcyjnych (w tym WBT). Należy jednak zaznaczyć, iż rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki. Ponadto, Spółka nie posiada wyodrębnionych rachunków bankowych dla WBT.

W konsekwencji, Wnioskodawca pragnie wskazać, że zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji nie funkcjonuje w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki jako wyodrębniona część. W ocenie Wnioskodawców bez zmian organizacyjnych B. nie będzie mogła dalej prowadzić planowanej działalności gospodarczej jedynie przy użyciu nabytych od Spółki Aktywów. W chwili obecnej Wnioskodawcy nie są w stanie wskazać jakie konkretne zmiany organizacyjne pozwolą na dalsze prowadzenie działalności przez B.. Zauważyć bowiem należy że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji (budowle, budynki i urządzenia wchodzące w skład Nieruchomości oraz środki trwałe) do prowadzenia działalności w zakresie najmu/dzierżawy, natomiast BT nie zamierza kontynuować tej działalności (B. zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

Zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji (budowle, budynki i urządzenia wchodzące w skład Nieruchomości oraz środki trwałe) nie będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu sprzedaży bez ponoszenia dodatkowych nakładów na wyposażenie zespołu składników w dodatkowe aktywa niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników objęty Transakcją nie może zostać uznany za wyodrębniony funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przed dokonaniem Transakcji. Ponadto, podkreślić należy, że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji do prowadzenia działalności w zakresie najmu/dzierżawy, natomiast B. nie zamierza kontynuować tej działalności (B. zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

Poszczególne betoniarnie należące do Spółki, w tym W., nie są traktowane w regulaminie organizacyjnym Spółki jako odrębne jednostki organizacyjne. Spółka prowadzi odrębne rachunki zysków i strat dla poszczególnych zakładów produkcyjnych. Przy czym, rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki. Ponadto, Spółka nie posiada wyodrębnionych rachunków bankowych dla W..

W zbywanym zespole składników majątkowych, z uwagi na pozostawienie poza zakresem Transakcji wskazanych w opisie sprawy elementów, nie zostaną zachowane funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, co w konsekwencji uniemożliwi B. prowadzenie działalności gospodarczej tylko i wyłącznie w oparciu o składniki nabywane od Spółki.

Z uwagi na listę elementów, które nie przejdą na B. w ramach planowanej Transakcji, mający być przedmiotem Transakcji zespół składników majątkowych nie posiada potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. W tym zakresie wskazać należy, że w ramach planowanej Transakcji na B. nie przejdą m.in.: lista klientów, środki pieniężne Spółki, pracownicy Spółki, receptury na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowanie sterujące produkcją, towary będące przedmiotem produkcji w toku, umowy Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, prawa i obowiązki wynikające z umów w zakresie świadczenia usług księgowych, umowy na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę, księgi rachunkowe Spółki i inne dokumenty (np. handlowe, korporacyjne) związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej.

Ponadto, w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez B. niezbędne jest zapewnienie struktur organizacyjnych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również B. musi we własnym zakresie zapewnić możliwość prowadzenia rozliczeń podatkowych, obsługę finansowo - księgową dla prowadzonej działalności, które zapewnią jej wywiązywanie się z wynikających z przepisów obowiązków księgowo-podatkowych, jak również posiadać rachunek bankowy.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji do prowadzenia działalności w zakresie najmu/dzierżawy, natomiast B. nie zamierza kontynuować tej działalności (BT zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

W związku z planowaną Transakcją nie dojdzie do przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w myśl art. 231 ust. 1 Kodeksu Pracy.

Pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy przez wskazanie, Ze Spółka G. sp. z o.o. nie dokonywała ulepszeń budynków i budowli znajdujących się na Działce I.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

  1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym opisana Transakcja sprzedaży Nieruchomości wraz ze środkami trwałymi nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji nie będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
  2. W przypadku potwierdzenia, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, czy planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, przy czym stronom Transakcji przysługiwać będzie prawo do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT?
  3. W przypadku potwierdzenia, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, czy planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę II podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT?
  4. Czy, jeżeli sprzedaż Nieruchomości obejmującej Działkę I i Działkę II będzie opodatkowana VAT, po dokonaniu Transakcji oraz otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, B. będzie uprawniona do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości (zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT)?

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców (grupy zainteresowanych).

  1. Zdaniem Wnioskodawców przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego Transakcja nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji transakcja, nie będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
  2. W przypadku potwierdzenia, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, przy czym stronom Transakcji przysługiwać będzie prawo do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.
  3. W przypadku potwierdzenia, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę II podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT.
  4. Zdaniem Wnioskodawców, jeżeli sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującej Działkę I zgodnie z pytaniem nr 2 będzie opodatkowana VAT w wyniku złożenia stosownych oświadczeń na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, po dokonaniu Transakcji (dotyczącej sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I i Działkę II) oraz otrzymaniu stosownej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, B. będzie uprawniona do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości, zgodnie z art. 86 ust. 1, ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców Ad. 1

W celu rozstrzygnięcia, czy zbycie Nieruchomości, na którą składają się Działka I oraz Działka II będzie podlegało opodatkowaniu VAT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy przedmiotowa Transakcja mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy żadne z wyłączeń z opodatkowania VAT, wskazanych w art. 6 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część nie podlega opodatkowaniu VAT.

Wskazać równocześnie należy, że wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część – ma kluczowe znaczenie dla oceny sytuacji podatkowej. W związku z tym, należy dokonać interpretacji terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wraz z odniesieniem jej do okoliczności stanu faktycznego sprawy. Tym samym, w oparciu o przyjęte założenia, należy dokonać klasyfikacji przedmiotu planowanej Transakcji (tj. oceny, czy przyszła Transakcja sprzedaży będzie obejmowała zbycie przedsiębiorstwa, ZCP czy też poszczególnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Przedsiębiorstwo. Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwa" dla celów tej ustawy. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, w doktrynie prawa podatkowego jest powszechnie akceptowane, iż – dla celów podatku VAT –pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 551 Kodeksu cywilnego.

W myśl regulacji zawartej w tym artykule, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższej definicji zawartej w Kodeksie cywilnym zauważyć należy, że użyte sformułowania „w szczególności” wskazuje, że wyliczenie składników ma jedynie przykładowy charakter. Tym samym, w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić również inne, dodatkowe elementy, których nie wskazano w art. 551 Kodeksu cywilnego, z drugiej natomiast strony przedsiębiorstwem może być zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich składników wymienionych w przywołanym przepisie Kodeksu Cywilnego.

Równocześnie, należy mleć na uwadze, że pojęciem „przedsiębiorstwa” nie może zostać objęty przypadkowy zbiór składników majątku danego podatnika. W celu uznania, że dane składniki majątku tworzą przedsiębiorstwo, niezbędne jest bowiem, aby te składniki tworzyły funkcjonalną całość, służącą prowadzeniu określonej działalności gospodarczej. Tym samym, dla uznania, że dany zespół składników majątkowych stanowi „przedsiębiorstwo” kluczowe jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zbiór rzeczy, praw i obowiązków, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W szczególności, istotne jest, aby zespół taki, po nabyciu przez kupującego umożliwiał kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez zbywającego. Konsekwentnie, w zbywanym zespole składników materialnych i niematerialnych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazany zespół składników umożliwiał kontynuowanie dotychczasowej działalności. Występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, stanowi wręcz „czynnik konstytuujący” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (tak np. w wyroku SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09).

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, zauważyć należy, że Spółka oraz B. planują przeprowadzić Transakcję, która ma obejmować Nieruchomość oraz wskazane w umowie sprzedaży środki trwałe. Przy czym, planowana Transakcja sprzedaży Nieruchomości obejmie wyłącznie wybrane elementy przedsiębiorstwa Spółki, tj. budynki, budowle oraz grunt, jak również środki trwałe opisane w stanie faktycznym, tworzące aktualnie kompleks obiektów produkcyjno-magazynowych WBT.

Planowana Transakcja nie obejmie natomiast innych kluczowych elementów konstytuujących przedsiębiorstwo Spółki, tj. środków pieniężnych, należności oraz zobowiązań Spółki w stosunku do jej kontrahentów, oznaczenia indywidualizującego Spółkę, znaku towarowego „G.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ch., jak również innych praw własności przemysłowej przysługujących Spółce, żadnych innych wartości niematerialnych i prawnych, towarów będących przedmiotem produkcji w toku, receptur na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowania sterującego produkcją, obowiązujących obecnie umów Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, praw i obowiązków wynikających z innych umów zawartych przez Spółkę poza wskazanymi powyżej.

Podkreślić również należy, że poza Nieruchomością oraz wybranymi środkami trwałymi B. nie przejmie żadnych innych aktywów trwałych, w szczególności B. nie przejmie środków pieniężnych i innych aktywów obrotowych, należności związanych lub też niezwiązanych z Nieruchomością, zobowiązań cywilnoprawnych ani publicznoprawnych (związanych lub też niezwiązanych z Nieruchomością), jak również nie wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z jakichkolwiek umów zawartych przez Spółkę związanych lub niezwiązanych z Nieruchomością.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że bezpośrednio w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości nie dojdzie do zmiany pracodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych obecnie przez Spółkę (część pracowników Spółki przeszła na BT wraz z zawarciem Umowy dzierżawy).

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że przedmiotem planowanej Transakcji nie będzie faktycznie przedsiębiorstwo Spółki, lecz jedynie wybrane składniki majątku (tj. Nieruchomość, na którą składają się budynki, budowle i grunty oraz wybrane środki trwałe).

Powyższa konkluzja znajduje poparcie w orzeczeniach sądów, w których wyrażono tezę, iż zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa: musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.

Ponadto, wyodrębniony zespół składników powinien spełniać również dodatkowe kryteria, mianowicie:

  • składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  • zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Aby można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół umożliwiający kontynuację dotychczasowych zadań oraz samodzielne funkcjonowanie na rynku.

W analizowanym przypadku, Nieruchomość wraz z wybranymi środkami trwałymi, które mają zostać objęte umową sprzedaży nie zostały wyodrębnione w formie oddziału przedsiębiorstwa Spółki. Ponadto, przedmiotowa Nieruchomość nie stanowi jedynego majątku Wnioskodawcy. W tej sytuacji przenoszone składniki nie spełniają kryterium wyodrębnienia organizacyjnego, gdyż nie stanowią wyodrębnionego organizacyjnie z przedsiębiorstwa Spółki zespołu składników majątkowych.

Co więcej, Nieruchomość nie jest w żaden sposób wyodrębniona pod względem księgowo-rachunkowym. Spółka nie prowadzi dla Nieruchomości odrębnych ksiąg oraz nie jest sporządzany dla niej osobny bilans. Wnioskodawcy wskazują przy tym, że rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki i nie powodują organizacyjnego czy też finansowego wyodrębnienia przedmiotów Transakcji z przedsiębiorstwa Spółki.

Należy również podkreślić, że w analizowanym przypadku składniki będące przedmiotem planowanej Transakcji sprzedaży nie będą stanowić autonomicznego, zorganizowanego zespołu warunkującego uznanie, że mamy do czynienia z ZCP. Należy bowiem mieć na uwadze, że Transakcja obejmie jedynie opisaną Nieruchomość oraz wybrane środki trwałe, nie będzie natomiast obejmować przykładowo praw i obowiązków wynikających z umów związanych z Nieruchomością (np. umów na dostarczanie mediów). W tym kontekście, sprzedawana Nieruchomość nie będzie również posiadała zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Nie będzie posiadać bowiem kluczowych elementów które pozwalałyby na realizację zadań w zakresie wynajmu/dzierżawy Nieruchomości.

W praktyce, umowa zbycia ZCP powinna przykładowo obejmować takie elementy jak wierzytelności, pracowników, finansowanie, zasoby potrzebne do obsługi istniejących umów. Tymczasem z uwagi na fakt, iż na rzecz BT nie zostaną zasadniczo przeniesione żadne umowy, zobowiązania, czy też personel, brak jest podstaw do uznania, aby przenoszony zespół praw i składników majątkowych był wystarczający do samodzielnego funkcjonowania Nieruchomości jako ZCP. Jak bowiem wskazano powyżej, umowy na dostawę mediów do Nieruchomości nie będą objęte planowaną Transakcją. Biorąc wskazane okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że Nieruchomość wraz z wybranymi środkami trwałymi nie będą pozwalać na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej, bez istotnych zmian organizacyjnych.

Mając na uwadze powyższe, sprzedawane składniki majątkowe nie powinny zostać uznane za spełniające definicję przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle przepisów ustawy o VAT. W tym zakresie szczególnie istotna jest kwestia braku przejścia w ramach Transakcji planowanej pomiędzy Spółką a B. zobowiązań, które są wprost wskazane w ustawie o VAT jako element niezbędny do uznania danego zespołu składników majątkowych za ZCP. W konsekwencji, planowana Transakcja powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z ogólnymi zasadami (przy czy każdy składnik majątku – efektywnie jako towar – powinien podlegać stosownej analizie pod kątem zastosowania 23% stawki VAT w stosunku do jego dostawy bądź też ewentualnego zwolnienia z VAT czy też ewentualnej obniżonej stawki VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl natomiast art. 7 ust. 1 pkt 7, zbycie prawa użytkowania wieczystego traktuje się na gruncie przepisów ustawy jako dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady, podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Równocześnie, ustawa o VAT wprowadza szereg zwolnień z podatku dla określonych czynności. W tym zakresie wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Zgodnie z nią przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, że do pierwszego zasiedlenia budowli znajdujących się na Działce I doszło w momencie zakupu Nieruchomości od zbywcy z uwagi na fakt, iż transakcja ta była opodatkowana podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, iż do nabycia Nieruchomości doszło w grudniu 2013 roku, to do dnia planowanej transakcji sprzedaży upłynie okres 2 lat, licząc od dnia pierwszego zasiedlenia. Co więcej, Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenia przekraczające 30% wartości budowli znajdujących się na Działce I. Prowadzi to do wniosku, że planowana przez Spółkę sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jednakże biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, Spółka (wraz z B.) będzie mogła zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wybrać opodatkowanie dostawy Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podatkiem VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca: są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, wskazane oświadczenie musi również zawierać: imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy; planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części; adres budynku, budowli lub ich części.

Podsumowując, w przypadku gdy Wnioskodawcy będący stronami planowanej Transakcji sprzedaży wybiorą opcję opodatkowania sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I i przed dniem dokonania dostawy Nieruchomości złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowanie, planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I, zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców Ad. 3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust.: ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 9 zawiera zwolnienie z opodatkowania dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.), kształtowanie prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać na podstawie istniejącego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dla obszaru na którym położona jest Działka II, został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego. Zgodnie z jego postanowieniami, Działka II stanowi teren budowlany, który został przeznaczony pod funkcję składowo-przemysłową, jak również w mniejszej części został przeznaczony jako rezerwy pod komunikację kolejową. Tym samym należy uznać, że dostawa gruntu stanowiącego Działkę II nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, iż przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt będący terenem budowlanym.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawców, planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę II podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców Ad. 4

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu, przy założeniu, że pozostałe ograniczenia nie mają zastosowania (w szczególności ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT, dotyczące m.in. braku prawa odliczenia w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT bądź podlega zwolnieniu z VAT).

Aby rozstrzygnąć o uprawnieniu BT do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony na nabyciu Nieruchomości, w myśl art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 ustawy o VAT, niezbędne jest ustalenie, czy (i) Nieruchomość będąca przedmiotem planowanego nabycia będzie wykorzystywana przez BT do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czy (ii) jej nabycie będzie podlegało VAT według podstawowej stawki 23%.

BT jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce i prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji betonu, wydobywania żwiru i piasku oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Po nabyciu Nieruchomości, BT planuje wykorzystywać nabytą Nieruchomość do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT. W konsekwencji Nieruchomość będzie wykorzystywana przez BT, będącej podatnikiem VAT, do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jak wykazano powyżej, zdaniem Wnioskodawców, przedmiotowa sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jednocześnie nie będzie mieściła się w katalogu czynności niepodlegających przepisom ustawy o VAT, określonym w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej: sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującej Działkę I będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, przy czym stronom Transakcji przysługiwać będzie prawo do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT. Sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę II podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT.

W konsekwencji, w sytuacji gdy Wnioskodawcy będący stronami planowanej Transakcji sprzedaży wybiorą opcję opodatkowania sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującej Działkę I i przed dniem dokonania dostawy Nieruchomości złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowanie, planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I i Działkę II, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki VAT.

A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie będą miały miejsca.

W świetle powyższego, po dokonaniu sprzedaży Nieruchomości i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, BT będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym BT otrzyma od Spółki fakturę dokumentującą faktyczne dokonanie przedmiotowej Transakcji. Jednocześnie, nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym podlegać będzie zwrotowi na zasadach określonych w art. 87 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, BT będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu Nieruchomości od Spółki oraz do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym na rachunek bankowy BT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
  2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
  3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
  4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z okoliczności sprawy wynika, że w związku z planowanym zawarciem Transakcji dojdzie do przeniesienia prawa własności budowli, budynków i urządzeń wchodzących w skład Nieruchomości oraz wskazanych w umowie sprzedaży środków trwałych. Spółka nie przeniesie listy klientów na BT. Zawarcie Transakcji nie będzie wiązało się z przeniesieniem na BT: środków pieniężnych, należności oraz zobowiązań Spółki w stosunku do jej kontrahentów, oznaczenia indywidualizującego Spółkę, znaku towarowego, jak również innych praw własności przemysłowej przysługujących Spółce, żadnych innych wartości niematerialnych i prawnych, towarów będących przedmiotem produkcji w toku, receptur na wytwarzanie betonu towarowego, oprogramowania sterującego produkcją, obowiązujących obecnie umów Spółki z jej kontrahentami i dostawcami, praw i obowiązków wynikających z innych umów zawartych przez Spółkę poza wskazanymi powyżej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 551 Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy.

Planowana transakcja nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Zbywcy, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Mający być przedmiotem Transakcji zespół składników majątkowych nie będzie funkcjonował w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy jako wyodrębniona część organizacyjna przed dokonaniem Transakcji. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że poszczególne betoniarnie należące do Spółki, w tym W., nie są traktowane w regulaminie organizacyjnym Spółki jako odrębne jednostki organizacyjne. Zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji nie występuje w strukturze organizacyjnej Spółki jako dział, wydział, oddział. Przy czym, Spółka prowadzi odrębne rachunki zysków i strat dla poszczególnych zakładów produkcyjnych (w tym W.). Należy jednak zaznaczyć, iż rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki. Ponadto, Spółka nie posiada wyodrębnionych rachunków bankowych dla W.. W konsekwencji, Wnioskodawca wskazał, że zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji nie funkcjonuje w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki jako wyodrębniona część. Bez zmian organizacyjnych B. nie będzie mogła dalej prowadzić planowanej działalności gospodarczej jedynie przy użyciu nabytych od Spółki Aktywów. W chwili obecnej Wnioskodawcy nie są w stanie wskazać jakie konkretne zmiany organizacyjne pozwolą na dalsze prowadzenie działalności przez B.. Zauważyć bowiem należy że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji (budowle, budynki i urządzenia wchodzące w skład Nieruchomości oraz środki trwałe) do prowadzenia działalności w zakresie najmu/dzierżawy, natomiast B. nie zamierza kontynuować tej działalności (B. zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

Mający być przedmiotem przeniesienia zespół składników majątkowych, nie będzie wyodrębniony funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przed dokonaniem Transakcji. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż zespół składników majątkowych mający być przedmiotem Transakcji (budowle, budynki i urządzenia wchodzące w skład Nieruchomości oraz środki trwałe) nie będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu sprzedaży bez ponoszenia dodatkowych nakładów na wyposażenie zespołu składników w dodatkowe aktywa niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników objęty Transakcją nie może zostać uznany za wyodrębniony funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przed dokonaniem Transakcji. Ponadto, podkreślić należy, że Spółka w ostatnim czasie wykorzystywała składniki majątkowe mające być przedmiotem Transakcji do prowadzenia działalności w zakresie najmu/dzierżawy, natomiast B. nie zamierza kontynuować tej działalności (BT zamierza wykorzystywać nabyte składniki do działalności w zakresie produkcji betonu).

Mający być przedmiotem przeniesienia zespół składników, nie będzie wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że poszczególne betoniarnie należące do Spółki, w tym W., nie są traktowane w regulaminie organizacyjnym Spółki, jako odrębne jednostki organizacyjne. Spółka prowadzi odrębne rachunki zysków i strat dla poszczególnych zakładów produkcyjnych. Przy czym, rachunki zysków i strat prowadzone dla poszczególnych betoniarni przez Spółkę są wykorzystywane jedynie dla wewnętrznych celów Spółki. Ponadto, Spółka nie posiada wyodrębnionych rachunków bankowych dla W..

A zatem przedmiot Transakcji w okolicznościach przedstawionych we wniosku nie stanowi masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu zadania gospodarcze.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Tym samym do tej transakcji nie będzie miał zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również ustalenia czy sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, i czy stronom transakcji będzie przysługiwało prawo do wyboru opcji opodatkowania sprzedaży Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę I, zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  • na wybudowaniu lub
  • ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak stanowi art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz.1332).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

  • budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
  • budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
  • obiekt małej architektury.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 3a cyt. ustawy).

Natomiast w myśl art. 3 pkt 9 ustawy, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z okoliczności sprawy wynika, że Nieruchomość obejmująca Działkę I i Działkę II została nabyta przez Spółkę w grudniu 2013 r. w ramach transakcji opodatkowanej podatkiem VAT. Spółka odliczyła podatek VAT naliczony w związku z nabyciem przedmiotowych składników majątku. Nieruchomość obejmująca Działkę I na której znajduje się zakład przemysłowy w postaci węzła betoniarskiego – Wytwórnia Betonu Towarowego (dalej: W.) została wydzierżawiona na podstawie umowy z 4 maja 2017 r. Spółka nie dokonywała ulepszeń budynków i budowli znajdujących się na Działce I, jak również nie wybudowała nowych budynków ani budowli na Nieruchomości. Transakcja sprzedaży zostanie zawarta nie później niż w terminie do dnia 31 stycznia 2018 roku. Na Działce I znajdują się m.in. utwardzenie o łącznej powierzchni ok. 5000 m2, wykonane w technologii nawierzchni betonowej wylewanej na mokro, parking i chodniki z kostki betonowej, podziemne instalacje (m.in. sieć instalacji wodociągowej, sieć sanitarna), instalacja oświetleniowa, ogrodzenie terenu, wytwórnia betonu towarowego w skład której wchodzą m.in.: fundamenty pod węzeł wraz z rampą najazdową, kontener sterówki, silosy cementowe, kotłownia, utylizator resztek betonu, kontener biurowo-socjalny wraz z fundamentami.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie transakcja sprzedaży Nieruchomości obejmującej Działkę I, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z treści wniosku wynika bowiem, że Nieruchomość została nabyta przez Sprzedającego w 2013 r. na podstawie umowy sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, a Sprzedający nie dokonywał ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których wartość przekraczałaby 30%. Ponadto, z treści wniosku wynika, że na dzień dokonania planowanej Transakcji nie upłynie okres krótszy niż dwa lata od jej pierwszego zasiedlenia. Przed datą dokonania Transakcji strony (zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni) zamierzają złożyć oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od podatku i wyborze opodatkowania dostawy budynków, budowli lub/i ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji planowana sprzedaż budynków i budowli posadowionych na Działce I będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A tym samym planowana sprzedaż budynków i budowli posadowionych na Działce będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W odniesieniu natomiast do urządzeń budowlanych wskazać należy, że urządzenia nie stanowią samodzielnej budowli zdefiniowanej w art. 3 pkt 3 ww. ustawy prawo budowlane, którą uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Zatem urządzenia budowlane należy traktować jako element przynależny do budynków i budowli oraz opodatkować według stawek właściwych dla tych budynków i budowli.

Tak więc, skoro sprzedaż budynków, budowli oraz przynależnych urządzeń budowlanych posadowionych na Działce nr 1, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy wskazać również, że po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10-11 ustawy, Sprzedający będzie mógł zrezygnować z ww. zwolnienia i opodatkować ww. dostawę budynków i budowli wraz z urządzeniami posadowionych na Działce I, przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Konsekwentnie również sprzedaż gruntu, na którym znajduje się zespół budynków, budowli i urządzeń budowlanych – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jeżeli natomiast do sprzedaży budynków, budowli i urządzeń budowlanych, korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Wnioskodawca wybierze opcję opodatkowania (stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy), również dostawa gruntu na którym są posadowione, będzie opodatkowana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym strony transakcji będą mogły wybrać opodatkowanie podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, jest prawidłowe.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku, Zainteresowani zwrócili się również o wyjaśnienie czy planowana sprzedaż Nieruchomości w zakresie obejmującym Działkę II podlegać będzie opodatkowaniu 23% VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Stosownie natomiast do treści art. 2 pkt 33 tej ustawy, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa, opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, a więc przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Natomiast pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych (tj. dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane) korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość obejmująca Działkę II jest działką niezabudowaną, objętą Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego przyjętym w drodze Uchwały nr...Rady Miejskiej z dnia 29 czerwca 2000 r. „w sprawie: zmiany planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta, dotyczącej terenu położonego w ..., w rejonie ulic S., W. i terenów kolejowych” (dalej: MPZP).

Zgodnie z MPZP Działka II zlokalizowana jest na terenie oznaczonym: symbolem 3SP – tereny składów – przemysłu – które przeznacza się pod funkcje składowo-przemysłową. Na obszarze jednostki, ze względu na dużą uciążliwość linii kolejowej, nie zezwala się na realizacje zabudowy przeznaczonej na stały pobyt ludzi; oraz częściowo na terenie oznaczonym symbolem 10KKR oznaczającym: tereny rezerwy pod komunikację kolejową, które przeznacza się pod rozbudowę istniejącej bocznicy kolejowej oznaczonej na rysunku planu 11KK.

A zatem Nieruchomość obejmująca Działkę II stanowi teren budowlany, który został przeznaczony pod funkcję składowo-przemysłową, jak również w mniejszej części został przeznaczony jako rezerwa pod komunikację kolejową, a tym samym stanowi tereny budowlane w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, dostawa Nieruchomości obejmująca Działkę II, nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i będzie podlegać opodatkowaniu według stawki 23% VAT.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Zainteresowani zwrócili się również o wyjaśnienie czy po dokonaniu Transakcji oraz otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, w związku z transakcją Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości obejmującej Działkę I i Działkę II.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą spełnione. W opisie sprawy jednoznacznie wskazano, że Nabywca zamierza wykorzystywać wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT. Ponadto Nabywca jest i będzie na moment sprzedaży zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W konsekwencji, Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie Nieruchomości. Prawo to będzie przysługiwało Nabywcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Podsumowując, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać ponadto należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określone odmienne od przedstawionego zdarzenie, interpretacja nie wywrze w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, 50-126 Wrocław, ul. Św. Mikołaja 78-79, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj