Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.468.2018.1.KU
z 5 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 14 sierpnia 2018 r. – identyfikator ePUAP – ….) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pyt. Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mieszkającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z małżonką, z którą łączy Go wspólność majątkowa. Jest zatrudniony na umowę o pracę, co stanowi Jego główne źródło dochodu. Ponadto w czasie wolnym prowadzi okazjonalnie jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą, która polega na oferowaniu usług informatycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozlicza uzyskane przychody na zasadach ogólnych. W 2018 r. Wnioskodawca zrezygnował z bycia czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług przez skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w 2017 r. nie przekroczył ustawowego limitu wartości sprzedaży równego 200 000 zł oraz spełniał pozostałe kryteria, by z wyżej wspomnianego zwolnienia skorzystać).

W dniu 8 lutego 2018 r. Wnioskodawca zakupił wspólnie z małżonką do majątku wspólnego niewielkie mieszkanie od osoby fizycznej, co zostało potwierdzone aktem notarialnym. Nabyty lokal mieszkalny stanowi odrębną własność. Ww. akt notarialny nadaje Wnioskodawcy i Jego małżonce prawo do udziału we własności gruntu, na którym postawiony został blok mieszkalny. Nabycie nastąpiło ze środków własnych i nie było dotąd związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W 2018 r. Wnioskodawca poszerzył dotychczasową działalność gospodarczą o krótko i długoterminowy wynajem mieszkań. Planuje rozpocząć oferowanie tego typu usług jeszcze w 2018 r. Nie bez znaczenia jest fakt, że choć planuje wspólnie z małżonką przeznaczyć zakupiony lokal mieszkalny pod krótkoterminowy najem mieszkań (od kilku dni do kilku tygodni), to jednak nie wyklucza sytuacji, w której uda się pozyskać klienta na wynajem długoterminowy (np. na rok). Wnioskodawca jest osobą zatrudnioną na pełny etat, nie zamierza angażować się osobiście w proces pozyskiwania wynajmujących, stąd chciałby skorzystać z usług portali takich jak ....pl, czy ....com, które umożliwiają pozyskiwanie klienta przez Internet. Przewidywany okres wykorzystywania wspomnianego mieszkania do wyżej opisanych celów jest dłuższy niż rok. W mieszkaniu nie zamierza oferować żadnych dodatkowych usług typu przygotowywanie posiłków, prowadzenie recepcji, czy regularne sprzątanie w trakcie pobytu gościa. Wnioskodawca zamierza ograniczyć się do udostępniania mieszkania pozyskanemu klientowi w uzgodnionym okresie czasu. Zanim jednak zacznie świadczyć usługi związane z wynajmem na doby, jest zmuszony do modernizacji i adaptacji lokalu, by spełniał odpowiednie standardy, które umożliwią skuteczne pozyskiwanie klientów i prowadzenie planowanej działalności gospodarczej. Lokal musi zostać znacznie unowocześniony i przystosowany do pełniania nowych funkcji użytkowych. Prace te mają na celu zagwarantowanie przychodów z tytułu najmu. Wnioskodawca planuję ponieść wydatki m.in. na: zmianę układu ścian w lokalu, modernizację instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, zmianę układu punktów oświetlenia w całym lokalu, wyrównanie i wymianę podłóg, płytkowanie, montaż tynków ozdobnych na ścianach wraz z gładziami i tapetami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej, armatury sanitarnej i łazienkowej, tak by lokal mieszkalny spełniał odpowiednie standardy pozwalające na skuteczne pozyskiwanie klientów. Modernizacja i adaptacja lokalu przez znaczne podniesienie jego standardu skutkować będzie zwiększeniem wartości nieruchomości.

Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza ponieść wydatki związane z odpowiednim wyposażeniem mieszkania w meble, sprzęty RTV-AGD, oświetlenie i pozostałe wyposażenie lokalu mieszkalnego wymagane do prowadzenia opisanej działalności. Cena jednostkowa każdego sprzętu nie powinna przekroczyć 10 000 zł.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zaliczyć przedmiotowe mieszkanie do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, według 10% stawki amortyzacyjnej. Jako wartość początkową dla celów amortyzacji zamierza przyjąć cenę należną zbywcy, jaką zapłacił za nabywaną nieruchomość, powiększoną o koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty taksy notarialnej, koszty podatku od towarów i usług oraz koszty wyżej opisanych prac modernizacyjnych lokalu, zwiększających jego wartość. Ponadto, kwota początkowa będzie pomniejszona o kwotę stanowiącą udział Wnioskodawcy oraz Jego małżonki we własności gruntu, na którym zbudowano blok mieszkalny.

Poza kosztami związanymi z modernizacją lokalu, zwiększającymi wartość nieruchomości, zamierza ponieść koszty pośrednie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które zabezpieczą uzyskiwanie przychodów z tego tytułu. W szczególności, zamierza wyposażyć mieszkanie w podstawowy asortyment wymagany do prowadzenia działalności i zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu: wyposażenia mieszkania, tj. zakupu mebli (łóżek, szaf, stołów, krzeseł, meblościanek), oświetlenia, sprzętu RTV (telewizora, routera, nagłośnienia) i AGD (lodówki, pralki, zmywarki, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej niezwiązanej trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, Internet, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizji w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości.

Wnioskodawca dodał ponadto, że planuje rozpocząć oferowanie usług z tytułu najmu w ramach prowadzonej działalności w IV kwartale 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy przepis art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na powiększenie wartości początkowej mieszkania w dniu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wydatki poniesione na modernizację i adaptację mieszkania do nowych celów, w tym: zmianę układu ścian, wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, montaż tynków ozdobnych na ścianach wraz z gładziami i tapetami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej, armatury sanitarnej i łazienkowej?
  2. Czy wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania, według stawki 10%?
  3. Czy wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie w odniesieniu do wydatków poniesionych na wyposażenie wynajmowanego mieszkania, tj. zakup mebli, oświetlenia, sprzętu RTV i AGD (telewizora, routera, lodówki, pralki, zmywarki, kuchenki mikrofalowej, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej oraz oświetlenia niezwiązanego trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, Internet, woda, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizja w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości, zatem wydatki te mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2. Natomiast, w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 1 i Nr 3, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie brzmienia i wykładni przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), możliwe jest zastosowanie stawki amortyzacyjnej na poziomie 10% w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku.

Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat w przypadku budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w art. 22j ust. 1 pkt 4.

Z kolei, przepis art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, kiedy środki trwałe uznaje się za używane i ulepszone, tj.: używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, natomiast ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane, albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. W podanej definicji występują dwa istotne sformułowania: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, że chodzi o przeniesienie własności oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie ze słownikową definicją, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza, że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.

W nawiązaniu do powyższego przepisu, posiadane mieszkanie znajduje się w bloku mieszkalnym oddanym do użytku w 1965 r., przez ostatnie kilkanaście lat nieruchomość była wykorzystywana przez innych właścicieli, co Wnioskodawca jest w stanie udowodnić. Powyższy fakt kwalifikuje nieruchomość do kategorii „środki trwałe używane”, o której mowa w art. 22j ust. 3 ww. ustawy.

Podsumowując, wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na ich zastosowanie w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, czyli pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania według stawki 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj