Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.424.2018.2.KO
z 26 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 24 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.424.2018.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 sierpnia 2018 r. (data doręczenia 27 sierpnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 3 września 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 3 września 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą ..... Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i płatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem liniowym 19%. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów.

W zakres prowadzonej działalności gospodarczej wchodzi m.in. wytwarzanie energii elektrycznej. Działalność wykonuje za pomocą m.in. turbiny wiatrowej .... o numerze seryjnym ...., zlokalizowanej na farmie wiatrowej w województwie, w miejscowości ....

Podmiot zewnętrzny, wykonujący na zlecenie Wnioskodawcy czynności serwisowe przedmiotowej turbiny, niewłaściwie wykonał powierzone mu prace, w wyniku czego turbina uległa uszkodzeniu.

Powyższe spowodowało przestój w wytwarzaniu energii w okresie od dnia od 8 września 2017 r. do dnia 6 grudnia 2017 r., przez co Wnioskodawca nie osiągał korzyści z tytułu jej sprzedaży.

Ubezpieczyciel wspominanego wykonawcy w zakresie odpowiedzialności cywilnej, po zgłoszeniu mu roszczeń odszkodowawczych, decyzją z dnia 1 lutego 2018 r. uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i tego dnia wypłacił Wnioskodawcy dwa świadczenia: pierwsze odpowiadające kosztom naprawy turbiny (X zł) oraz drugie stanowiące utracone dochody z tytułu produkcji i sprzedaży energii elektrycznej (Y zł netto).

W uzasadnieniu decyzji o wypłacie odszkodowania .... S.A. odwołało się do art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej jako Kc). W tym miejscu należy zaznaczyć, że wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie art. 415 Kc w zw. z art. 805 § 1 Kc w zw. z art. 822 Kc.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 Kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - zgodnie z art. 822 § 4 Kc – może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Podsumowując powyższe, świadczenie należne powodowi wynika z czynu niedozwolonego, a nie z tytułu ubezpieczenia majątkowego. Tym samym przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do niniejszej sprawy.

Wypłata stanowiła kwotę bezsporną, wynikającą z decyzji uznaniowej Zakładu Ubezpieczeń.

Wnioskodawca, mając na uwadze brak wypłaty wszystkich należnych Mu środków (wypłata pomniejszona o należny podatek dochodowy), wstrzymał się z zaewidencjonowaniem otrzymanego odszkodowania jako przychodu z działalności gospodarczej do czasu otrzymania pełnego świadczenia (obejmującego również należny podatek dochodowy) od zobowiązanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy otrzymane od Zakładu Ubezpieczeń odszkodowanie odpowiadające utraconym korzyściom korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przyznane przez Zakładu Ubezpieczeń tytułem naprawienia szkody polegającej na utracie spodziewanych korzyści, jako wyjątek wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

Zgodnie art. 21 ust. 3 pkt 3 lit. e) przedmiotowej ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Odszkodowaniem, o jakim mowa w tym przepisie, jest każde świadczenie mające na celu naprawienie szkody w rozumieniu art. 361 § 2 Kc, które wynika wyłącznie z ustawy, bądź też z ustawy oraz zdarzenia cywilnoprawnego (vide wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2008/11).

Ustawodawca wprowadził niniejsze zwolnienia ze względów celowościowych. Przyczyną wypłaty odszkodowania jest uprzednie zaistnienie szkody, stąd też odszkodowanie, które służyć ma naprawieniu, czy też pokryciu szkody, nie stanowi zazwyczaj realnego przysporzenia majątkowego. Niecelowe byłoby zatem opodatkowywanie tego rodzaju świadczenia.

Ustawodawca nie obejmuje jednak zwolnieniem podatkowym odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, z których dochody są opodatkowane na zasadach ogólnych albo też jednolitą stawką 19%.

Racjonalność przyjętego przez ustawodawcę rozwiązania wyraża się w tym, że odszkodowanie z tytułu utraconego zysku powinno być opodatkowane, w przeciwnym razie podatnik, który korzyść utracił, znalazłby się w sytuacji korzystniejszej niż podatnik, który korzyść osiągnął („odszkodowanie ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej przez niego szkody, a nie jego wzbogacenie” - Podatek dochodowy od osób fizycznych: rok 2004, Komentarz, red. J. Marciniuk, Warszawa 2004, s. 338).

Składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to przede wszystkim środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Takie składniki działalności Wnioskodawcy stanowiły uszkodzone turbiny wiatrowe. Odszkodowanie wynikające z tego faktu nie korzysta więc ze zwolnienia od podatku dochodowego. Nie zmienia powyższego zapatrywania treść art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zakład ubezpieczeń udziela ochrony ubezpieczeniowej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczającym. By zasadnie zatem twierdzić, że określone świadczenie wynika z ubezpieczenia majątkowego, to uprawnionego do tego świadczenia i zakład ubezpieczeń musi łączyć ważny węzeł obligacyjny wynikający z zawarcia kontraktu pomiędzy tymi podmiotami.

Wnioskodawcę i Zakładu Ubezpieczeń, który spełnił na Jego rzecz świadczenie odszkodowawcze, taka umowa nie łączyła. Podstawę wypłaty odszkodowania stanowił art. 415 Kc w zw. z art. 805 § 1 Kc w zw. z art. 822 Kc. Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 Kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – zgodnie z art. 822 § 4 Kc – może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Podsumowując powyższe, świadczenie przyznane Wnioskodawcy wynikało z czynu niedozwolonego, a nie z tytułu ubezpieczenia majątkowego.

Tym samym przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do niniejszej sprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Zatem także odszkodowania, rekompensaty, zadośćuczynienia - jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu. Ustawodawca nie objął podatkowym zwolnieniem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody opodatkowane są według skali podatkowej lub według 19-proc. stawki liniowej - art. 21 ust. 1 punkt 3 lit. d) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tych przypadkach otrzymane odszkodowania należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i odprowadzić od nich podatek dochodowy.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy), opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako wyłączone ze zwolnienia – podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym obejmuje zwolnieniem z opodatkowania kwoty wypłat z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Otrzymane z ww. tytułu przychody są zwolnione z opodatkowania bez względu na sposób ich kalkulacji, jak też bez względu na okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty. Jedyne ograniczania co do stosowania tego zwolnienia zawarte są w lit. a) i b) pkt 4 ust. 1 art. 21 ww. ustawy. Z ww. zwolnienia wyłączone zostały zatem wypłaty odszkodowań z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych związanych z działalnością gospodarczą lub działami specjalnymi produkcji rolnej oraz dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochody z tytułu odszkodowań związanych z działalnością gospodarczą lub działami specjalnymi produkcji rolnej dochodu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 805 § 2 tej ustawy, świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Zgodnie z art. 822 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Powyższe przepisy ustawy Kodeks cywilny wskazują, że ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks cywilny. Kwota należna poszkodowanemu w związku ze szkodą zaistniałą wskutek działania ubezpieczonego ma bowiem wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały u poszkodowanego w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę. Wypłacone poszkodowanemu świadczenie może pokrywać rzeczywiście wyrządzoną szkodę, czyli straty, które poniósł poszkodowany oraz również utracone korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać, gdyby szkody mu nie wyrządzono.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem liniowym 19%. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. W zakres prowadzonej działalności gospodarczej wchodzi m.in. wytwarzanie energii elektrycznej. Działalność wykonuje za pomocą m.in. turbiny wiatrowej. Podmiot zewnętrzny, wykonujący na zlecenie Wnioskodawcy czynności serwisowe przedmiotowej turbiny, niewłaściwie wykonał powierzone mu prace, w wyniku czego turbina uległa uszkodzeniu. Powyższe, spowodowało przestój w wytwarzaniu energii w okresie od dnia od 8 września 2017 r. do dnia 6 grudnia 2017 r., przez co Wnioskodawca nie osiągał korzyści z tytułu jej sprzedaży. Ubezpieczyciel wspominanego wykonawcy w zakresie odpowiedzialności cywilnej, po zgłoszeniu mu roszczeń odszkodowawczych, decyzją z dnia 1 lutego 2018 r. uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i tego dnia wypłacił Wnioskodawcy dwa świadczenia: pierwsze odpowiadające kosztom naprawy turbiny oraz drugie stanowiące utracone dochody z tytułu produkcji i sprzedaży energii elektrycznej. Wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie art. 415 Kc w zw. z art. 805 § 1 Kc w zw. z art. 822 Kc. Wypłata stanowiła kwotę bezsporną, wynikającą z decyzji uznaniowej Zakładu Ubezpieczeń.

Należy więc zauważyć, że skoro świadczenie wypłacone przez Ubezpieczyciela nie jest świadczeniem dotyczącym ubezpieczenia majątkowego i osobowego, w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie nie korzysta także ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten nie dotyczy odszkodowań odpowiadających utraconym korzyściom w związku z produkcją i sprzedażą energii elektrycznej. Również nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy, gdyż Wnioskodawca nie uzyskał odszkodowania na podstawie wyroku ani ugody sądowej.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz cytowane przepisy należy zauważyć, że otrzymana kwota świadczenia stanowiącego utracone dochody z tytułu produkcji i sprzedaży energii elektrycznej, wypłacona przez Ubezpieczyciela, nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnień z podatku dochodowego, o których mowa w cytowanych uprzednio przepisach. Ze względu zatem na to, że kwota, o której mowa we wniosku, nie mieści się w zakresie świadczeń odszkodowawczych objętych zwolnieniem przedmiotowym – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w odpowiedniej ewidencji oraz opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z zasadami przewidzianymi dla wybranej formy opodatkowania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.