Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.451.2018.1.BM
z 19 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w którym momencie uiszczone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w którym momencie uiszczone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest w szczególności produkcja wyrobów na bazie kakao i czekolady.

Spółka posiada zezwolenie z 30 czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej także: „Strefa”, „SSE”). Zezwolenie zostało Spółce wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określona według kodu PKWiU, oraz w zakresie sprzedaży odpadów (również określonych według kodów PKWiU) powstałych w wyniku prowadzenia przez Spółkę na terenie SSE działalności gospodarczej.

W związku z realizowanym w ramach Zezwolenia projektem inwestycyjnym Spółka ponosiła szereg wydatków inwestycyjnych należących do określonych kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień udzielenia Zezwolenia (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 232 poz. 1548 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie SSE”).

Powyższe wydatki były związane przede wszystkim z nabyciem lub wytworzeniem nowych środków trwałych. Wszystkie omawiane (poniżej) płatności były dokonywane po dacie otrzymania przez Spółkę Zezwolenia.

Obecnie, jak i na dzień uzyskania Zezwolenia, Spółka posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu odpowiednich przepisów z zakresu pomocy publicznej.

Spółka jest podmiotem, o którym mowa w § 5 ust. 4 Rozporządzenia, tj. jest przedsiębiorcą, którego przedsiębiorstwo zostało objęte granicami SSE w związku z realizacją nowej inwestycji (tzw. inwestycja brownfield). Spółka korzysta z pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji.

W zakresie metodologii rozliczeń (płatności) dotyczących wydatków inwestycyjnych, Spółka wyróżnia w szczególności sytuacje opisane poniżej.

i. Płatności częściowe.

W ramach zawieranych transakcji, występowały sytuacje, w których na podstawie odpowiednich uzgodnień pomiędzy Spółką a poszczególnymi wykonawcami, przed finalnym zakończeniem prac, Spółka dokonywała na rzecz poszczególnych wykonawców płatności częściowych, w ramach których kontrahent otrzymywał zapłatę za dany etap/część prac, po wykonaniu takiego etapu (na podstawie faktury wystawionej przez kontrahenta za dany etap wykonanych prac). Płatności na rzecz danego wykonawcy były zatem dokonywane w podziale na płatności częściowe, raty (transze), które nie miały charakteru zaliczkowego, ale stanowiły zapłatę za wykonany etap prac.

Taka forma rozliczeń miała również miejsce w sytuacji zakupu (dostawy) środków trwałych, w przypadku gdy umowa przewidywała również dalsze prace dostawcy związane z montażem/uruchomieniem środków trwałych.

ii. Płatności zaliczkowe.

W trakcie realizacji poszczególnych zadań inwestycyjnych Spółka uiszczała również płatności o charakterze zaliczkowym.

Jednocześnie występowały sytuacje, w których w przypadku uiszczenia przez Spółkę zaliczek, płatność pozostałej części ceny na rzecz danego dostawcy środka trwałego (tj. tego samego podmiotu, na rzecz którego uiszczono wcześniej zaliczki) lub płatności pozostałej części ceny za wykonanie prac budowlanych nie była rozliczana jednorazowo, ale była płatna w ratach (transzach), przy czym raty te nie miały charakteru zaliczek (były płatnościami częściowymi, o których mowa powyżej, np. były zapłatą za wykonanie poszczególnych etapów prac budowlanych lub miały miejsce po dostawie maszyny/linii). W przypadku, gdy pozostała część ceny należnej danemu wykonawcy (lub dostawcy) była płatna w ratach/transzach (będących płatnościami częściowymi), zaliczka była „zaliczana” na poczet określonej transzy (płatności częściowej).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

W którym momencie uiszczone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE w momencie:

i. uiszczenia płatności częściowej, na poczet której „zaliczono” daną zaliczkę – w przypadku rozliczenia z dostawcą w formie płatności częściowych/etapowych, o których mowa w pytaniu 2,

ii. uiszczenia ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy – w sytuacji, gdy z danym wykonawcą/dostawcą Spółka rozliczyła się w formie jednorazowej zapłaty pozostałej części ceny (tj. nie ma miejsca rozliczenie częściowe/etapowe, o którym mowa w pytaniu 2). Jednocześnie, również pozostała część ceny nabycia/wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE, niebędąca zaliczką na środek trwały, stanowi dla Spółki wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą w momencie jej zapłaty.

Dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia SSE (posiłkując się wykładnią językową) konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie strefowe. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z PDOP jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty.

W kontekście uznawania samych zaliczek za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą Spółka zauważa, że zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „zaliczka” to „część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności”. Zaliczka stanowi jedynie ułamek należności z tytułu sprzedaży danego składnika majątkowego lub na poczet wykonania prac w przyszłości i nie ma charakteru definitywnego. Wpłata zaliczki nie jest tożsama z definitywnym dokonaniem zakupu oraz nie jest uznawana za zapłatę ceny należnej z tytułu nabycia danego składnika majątku lub wykonania przyszłych prac. Tym samym, z uwagi na fakt, iż na dzień uiszczenia zaliczki, płatność ta nie ma jeszcze charakteru zapłaty ceny (która to cena nie jest jeszcze należna) i jest jedynie płatnością na poczet takiej ceny, zaliczka w momencie jej zapłaty nie stanowi dla podatnika wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą i pozostaje bez wpływu na kalkulację dostępnej puli pomocy publicznej.

W ocenie Spółki, uiszczone wcześniej zaliczki utracą charakter zaliczkowy, tj. przestaną stanowić płatności na poczet ceny i staną się definitywnym elementem uiszczonej ceny należnej z tytułu nabycia lub wytworzenia danego środka trwałego (a więc spełnią kryteria definitywnego charakteru wydatku rzeczywiście poniesionego z tytułu zapłaty ceny należnej) w momencie dokonania zapłaty (uregulowania) ceny należnej danemu wykonawcy lub dostawcy, na poczet której wpłacona była wcześniej zaliczka.

Tym samym, moment zapłaty należnego wynagrodzenia częściowego za zrealizowanie określonego etapu prac (o którym mowa w pytaniu 2), bądź zapłata pozostałej części ceny nabycia należnej danemu dostawcy składnika majątkowego (w przypadku gdy z danym wykonawcą/dostawcą Spółka rozliczyła się w formie jednorazowej zapłaty pozostałej części ceny (tj. nie ma miejsca rozliczenie częściowe/etapowe), jest momentem, w którym podatnik może zaliczyć wydatek poniesiony w formie zaliczki do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, z zachowaniem pozostałych warunków określonych w wymienionym Rozporządzeniu SSE.

W tym miejscu, Spółka ponownie podkreśla, iż w zakresie wydatków inwestycyjnych stanowiących płatności z tytułu nabycia/wytworzenia środków trwałych, moment oddania ich (środków trwałych) do użytkowania nie ma znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Spółka powołuje interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2018 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.120.2018.l.MR, w której organ wskazał: należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka dokona zapłaty zaliczek przed uzyskaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, ale zgodnie z metoda, kasową, wydatki te zostaną faktycznie poniesione w momencie zapłaty całości wynagrodzenia i realizacji umowy po uzyskaniu zezwolenia (czyli definitywnego poniesienia kosztu z tytułu nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych) to wpłacone zaliczki będą mogły zostać zaliczone do wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Zatem, w sytuacji:

i. uiszczania przez Spółkę zaliczek,

ii. gdy jednocześnie płatność pozostałej części ceny nabycia przypadająca na rzecz danego dostawcy była płatna w ratach (transzach), przy czym raty te nie miały już charakteru zaliczek (a były płatnościami częściowymi),

iii. zaś zaliczka była „zaliczana” na poczet określonej transzy (płatności częściowej)

-zapłacone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia składnika majątkowego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE powinny stanowić wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE w momencie uiszczenia płatności częściowej, na poczet której „zaliczono” dana zaliczkę. W tym zakresie zastosowanie znajduje argumentacja przedstawiona przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do pytania nr 2 niniejszego wniosku, w kontekście definitywnego charakteru płatności częściowych na potrzeby ustalania wysokości wydatków inwestycyjnych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone zaliczki z tytułu zakupu lub wytworzenia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE w momencie:

i. uiszczenia płatności częściowej, na poczet której „zaliczono” daną zaliczkę – w przypadku rozliczenia z dostawcą w formie płatności częściowych/etapowych, o których mowa w pytaniu 2,

ii. uiszczenia ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy – w sytuacji, gdy z danym wykonawcą/dostawcą Spółka rozliczyła się w formie jednorazowej zapłaty pozostałej części ceny (tj. nie ma miejsca rozliczenie częściowe/etapowe, o którym mowa w pytaniu 2). Jednocześnie, również pozostała część ceny nabycia środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE, niebędąca zaliczką na środek trwały, stanowi dla Spółki wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą w momencie jej zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.