Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.308.2018.1.RS
z 14 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 29 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymywanych z Irlandii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymywanych z Irlandii.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2006 r. mąż Wnioskodawczyni wyjechał do Irlandii w poszukiwaniu pracy. W październiku 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z synem dołączyła do niego. Mąż pracował legalnie w Irlandii w jednym zakładzie pracy i w Irlandii podlegał ubezpieczeniom społecznym. W 2013 r. urodziła się ich córka.

W dniu 17 kwietnia 2017 r. w Irlandii, w wyniku ciężkiej choroby nowotworowej, zmarł mąż Wnioskodawczyni. Po jego śmierci Wnioskodawczyni sama wychowuje 16-letniego syna i 5-letnią córkę. Na mocy obowiązującego prawa w Irlandii od 2 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała prawo do świadczenia rodzinnego, tzw. „renty wdowiej” po śmierci męża. Świadczenie to jest przyznane na Wnioskodawczynię oraz na jej niepełnoletnie dzieci.

„Renta” wypłacana jest z zakładu opieki społecznej z wydziału ochrony socjalnej. Na decyzji widnieje kwota netto, ponieważ w Irlandii „renta wdowia” jest zwolniona z podatku.

W dniu 17 czerwca 2018 r. - czyli ponad rok od śmierci męża - Wnioskodawczyni postanowiła wrócić z dziećmi do Polski, dlatego też świadczenie rodzinne zostało przetransferowane do banku i od tego dnia w Polsce znajdują się wszystkie interesy życiowe i gospodarcze Wnioskodawczyni oraz przebiega edukacja dzieci.

Po tygodniu od wpływu pieniędzy na polskie konto, Wnioskodawczyni otrzymała pismo z banku z informacją, że nie znając dokładnego charakteru otrzymywanych z Irlandii wpłat, bank potraktuje je jako zwykłe renty, emerytury zagraniczne, podlegające opodatkowaniu w Polsce i będzie z tego tytułu potrącał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz że bank ma obowiązek skierowania się do oddziału N. z zapytaniem czy Wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu w Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku potwierdzenia przez N., iż Wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu w RP, bank będzie zobowiązany do poboru składki na ubezpieczenie zdrowotne od wypłacanych za pośrednictwem banku rent, emerytur zagranicznych. List z banku był bardzo ogólny, bez konkretnych informacji o wysokości pobieranych zaliczek. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie otrzymała jakiejkolwiek konkretnej decyzji z banku.

Jednocześnie, w dniu 25 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni zgłosiła się do urzędu pracy, w celu zarejestrowania się jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, ale z przysługującym Wnioskodawczyni i dzieciom prawem do korzystania z ubezpieczenia zdrowotnego.

W dniu 28 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła pismo do banku, powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 8 o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego świadczenie dla wdowy i dzieci otrzymywane z Irlandii, jako świadczenie rodzinne, jest zwolnione od podatku. W piśmie tym zażądała wstrzymania poborów zaliczek do czasu rozstrzygnięcia spornej kwestii. Do dnia dzisiejszego nie otrzymała żadnej odpowiedzi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenia, które otrzymuje z Irlandii, stanowią świadczenia rodzinne otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Irlandii (nie Irlandii Północnej). W okresie, którego dotyczy wniosek, Wnioskodawczyni przebywa wraz z dziećmi w Polsce, gdzie posiadają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Po analizie treści wniosku z dnia 19 lipca 2018 r., mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy w świetle faktów i przepisów prawnych świadczenie rodzinne otrzymywane z Irlandii podlega opodatkowaniu w Polsce a w konsekwencji czy bank ma prawo do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle obowiązującego stanu prawnego, bank nie ma prawa pobierać zaliczek na podatek dochodowy. Zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, świadczenie rodzinne dla wdowy otrzymywane z Irlandii, a mieszkającej w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jednocześnie jednak, jako świadczenie otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Wnioskodawczyni uważa, że pobieranie zaliczek na podatek dochodowy z tytułu otrzymywania tzw. „renty wdowiej” z Irlandii jest niesłuszny. Irlandia, jako kraj wydający decyzję o przyznaniu świadczenia rodzinnego na Wnioskodawczynię i Jej dzieci po zmarłym mężu, zwalnia to świadczenie z podatku. Wobec tego Polska też nie powinna opodatkowywać tych pieniędzy, które w tym momencie są jedynym źródłem utrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej wcześniejszego zatrudnienia oraz każda renta wypłacana takiej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Określenie „renta” oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez konkretny lub dający się wymierzyć okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym (art. 18 ust. 2 ww. umowy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, iż zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, świadczenia dla owdowiałego rodzica i niepełnoletnie dzieci, otrzymywane przez Wnioskodawczynię z Irlandii podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy - jak twierdzi Wnioskodawczyni - świadczenia te wypłacane są na podstawie obowiązujących w Irlandii przepisów o świadczeniach rodzinnych, to korzystają ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Bank nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od otrzymywanych przez Wnioskodawczynię, świadczeń z Irlandii.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.