Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.372.2018.1.SŻ
z 11 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Kataru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Kataru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.).

Wnioskodawca zawarł umowę o pracę ze spółką A z siedzibą w Katarze. Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku inżyniera. Umowa o pracę została zawarta w dniu 14 kwietnia 2018 r., na okres minimum 6 miesięcy, z możliwością jej przedłużenia. Pracodawca jest spółką z siedzibą w Katarze. Wynagrodzenie za pracę jest wypłacane Wnioskodawcy przez katarskiego pracodawcę. Wnioskodawca wykonuje pracę na terytorium Kataru.

Zgodnie z wewnętrznymi uregulowaniami obowiązującymi w Katarze od dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru nie będzie pobierany podatek dochodowy.

Przez część 2018 r. Wnioskodawca pracował w Polsce na rzecz polskiego pracodawcy. Z tego tytułu zostały przez polskiego pracodawcę pobrane zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: u.p.d.o.f.): „Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)”. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy: „Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)”.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. Oznacza to, że Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w Polsce w stosunku do całości swoich dochodów, zarówno w stosunku do dochodów uzyskanych na terytorium Polski, jak również w stosunku do dochodów uzyskanych zagranicą.

Art. 4a ww. ustawy przewiduje, że: „Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska”.

W omawianym zdarzeniu przyszłym, należy uwzględnić zapisy umowy z dnia 18 listopada 2008 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: Umowa).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Umowy: „Z uwzględnieniem postanowień art. 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie”.

Na podstawie tego przepisu uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód z pracy wykonywanej na terytorium Kataru może być opodatkowany w Katarze.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. Umowy: „Bez względu na postanowienia ust. 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsce zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie”.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten nie będzie miał zastosowania w omawianym zdarzeniu przyszłym, ponieważ nie będą spełnione wszystkie wskazane w nim przesłanki. Nie będzie spełniona przesłanka z art. 14 ust. 2 pkt b) ww. Umowy, ponieważ wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej przez Wnioskodawcę na terytorium Kataru będzie Jemu wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Katarze.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w Polsce i w Katarze, art. 22 ust. 1 ww. Umowy przewiduje, że: „Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie; jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie”.

Przytoczony art. 22 ust. 1 ww. Umowy przewiduje tym samym, że unikanie podwójnego opodatkowania ma miejsce poprzez zastosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę, tzw. ulgi abolicyjnej. Kwestie związane z tą ulgą reguluje art. 27g u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 27g ust. 1 ww. ustawy: „Podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2”.

W myśl art. 27g ust. 2 u.p.d.o.f.: „Odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8”.

Ponadto, zgodnie z art. 27g ust. 3 ww. ustawy: „Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6”.

W omawianym zdarzeniu przyszłym spełnione będą wszystkie warunki wskazane w art. 27g ust. 1 u.p.d.o.f., a w konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej.

Po pierwsze, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, który podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Po drugie, Wnioskodawca uzyskuje w Katarze dochody ze źródła, jakim jest stosunek pracy, a więc dochody, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Dochody uzyskiwane z pracy w Katarze są oczywiście dochodami uzyskiwanymi poza terytorium Polski.

Po trzecie, w stosunku do uzyskiwanych przez Wnioskodawcę dochodów z pracy wykonywanej w Katarze ma zastosowanie metoda zaliczenia proporcjonalnego, o której mowa w art. 27 ust. 9 ww. ustawy.

Wynika to z cytowanego wcześniej art. 22 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W przypadku dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru nie znajduje zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 27g ust. 3 u.p.d.o.f. Katar nie został wskazany w rozporządzeniu Ministra Finansów i Rozwoju z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto podkreślić należy, że nie jest przeszkodą do zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej fakt, że w Katarze, ze względu na wewnętrzne uregulowania obowiązujące w tym Państwie, od dochodu Wnioskodawcy nie będzie pobierany podatek dochodowy. Potwierdza to np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., nr 3063-ILPB1-2.4511.55.2017.1.TR, w której stwierdzono: „Podkreślić bowiem należy, że prawo do ulgi abolicyjnej przysługuje w każdej sytuacji, kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie  zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania  metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas, gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu”.

Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdza to również interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2016 r. (Nr DD10.8201.1.2016.GOJ), która dotyczy marynarzy, ale którą można również odnosić do omawianej sytuacji. W interpretacji tej czytamy: „W świetle powyższych wyjaśnień, Minister Rozwoju i Finansów stwierdza, że marynarz, mający miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskujący dochód z tytułu pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, którego dochód, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w drugim państwie  lecz faktycznie nie jest z uwagi na szczególne rozwiązania prawa wewnętrznego  i do dochodu tego, zgodnie z właściwą umową ma zastosowanie metoda proporcjonalnego zaliczenia, jest uprawniony do rozliczenia się w Polsce, na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a u.p.d.o.f., a w konsekwencji przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ww. ustawy, na zasadach określonych w tym przepisie”.

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym tzw. ulgi abolicyjnej, potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydane w takich samych stanach faktycznych, również dotyczące podatników uzyskujących dochody z pracy wykonywanej w Katarze.

Stanowisko to potwierdza, np.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r. (nr 1462- IPPB4.4511.1330.2016.3.JM),
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 marca 2016 r. (nr ILPB2/4511-1-36/16-5/NK),
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2015 r. (nr ITPB2/4511-571/15/ENB),
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 sierpnia 2014 r. (nr IBPBII/1/415-448/14/MCZ).
  
  

Reasumując, w związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zawarł umowę o pracę ze spółką A z siedzibą w Katarze i jest zatrudniony na stanowisku inżyniera. Umowa o pracę została zawarta w dniu 14 kwietnia 2018 r., na okres minimum 6 miesięcy, z możliwością jej przedłużenia. Pracodawca jest spółką z siedzibą w Katarze. Wynagrodzenie za pracę jest wypłacane Wnioskodawcy przez katarskiego pracodawcę. Wnioskodawca wykonuje pracę na terytorium Kataru.

Zgodnie z wewnętrznymi uregulowaniami obowiązującymi w Katarze od dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru nie będzie pobierany podatek dochodowy.

Przez część 2018 r. Wnioskodawca pracował w Polsce na rzecz polskiego pracodawcy. Z tego tytułu zostały przez polskiego pracodawcę pobrane zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z tym, w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Doha dnia 18 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 17, poz. 93).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 14 ust. 2 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsce zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Umowy, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Kataru. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Katarze, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 14 ust. 2 ww. Umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule wyjątki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 ww. Umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Katarze) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Zatem w sytuacji, gdy – jak w rozpatrywanej sprawie – nie są spełnione przesłanki określone w treści art. 14 ust. 2 ww. Umowy, to wynagrodzenie za pracę w Katarze – zgodnie z cyt. powyżej art. 14 ust. 1 ww. Umowy – podlega opodatkowaniu zarówno w Katarze, jak i w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – należy zastosować określoną w art. 22 ust. 1 ww. Umowy, metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego), zgodnie z którym jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie; jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest w tym Państwie zwolniony od podatku, to jednak Państwo to może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód (art. 22 ust. 2 ww. Umowy).

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z pracy w Katarze podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a ww. ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W przypadku natomiast gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Zatem, w przypadku gdy „w Katarze od dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru nie będzie pobierany podatek dochodowy”  co zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wniosku, rozliczając w Polsce dochody na zasadzie metody proporcjonalnego odliczenia w zeznaniu podatkowym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia w Polsce podatku od dochodów uzyskanych w Katarze. Odliczeniu podlegałby wyłącznie taki podatek, który zostałby przez Wnioskodawcę zapłacony w Katarze od jego dochodów z pracy.

Z kolei uregulowania dotyczące tzw. ulgi abolicyjnej zawarte zostały w treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27g ust. 1 ww. ustawy, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ustawy).

Przy czym, Katar nie został wymieniony w ww. rozporządzeniu, tj. ani w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 599), ani też w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 600).

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c (art. 27g ust. 4 ww. ustawy).

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego – winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie, od tak obliczonego podatku, ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ww. ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu tzw. metody wyłączenia z progresją.

Zatem, biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że w omawianej sprawie Wnioskodawca ma prawo skorzystać z ulgi abolicyjnej, gdyż do Jego dochodów uzyskanych w 2018 r. w Katarze, zgodnie z przywołaną wyżej umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia.

Podkreślić należy, że prawo do ulgi abolicyjnej przysługuje w każdej sytuacji, kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie – zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu. Żaden element konstrukcji tej metody nie przewiduje, aby zapłata podatku była warunkiem kwalifikującym do jej zastosowania. Niezapłacenie podatku w państwie źródła oznacza jedynie, że stosując metodę proporcjonalnego zaliczenia podatnik nie ma możliwości odliczenia zagranicznego podatku, gdyż nie poniósł z tego tytułu żadnego obciążenia.

Ponadto podkreślić należy, że ulga, wynikająca z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter powszechny, gdyż stosuje się ją wobec wszystkich podatników spełniających określone w tym przepisie warunki. W systemie prawa podatkowego, idea ulg podatkowych w postaci zwolnień przedmiotowych, koncentruje się na zniesieniu obowiązku podatkowego wobec określonych kategorii dochodów, o ile podatnik spełnia określone w danym przepisie warunki. Każda ulga podatkowa (o ile nie zawiera ograniczeń i limitów) potencjalnie zmierza do całkowitego zniesienia opodatkowania grupy podatników w zakresie ograniczonym dyspozycją danej normy. Brak jest zatem uzasadnionych przesłanek dla stwierdzenia, że zastosowanie ulgi abolicyjnej w sposób niekonstytucyjny uprzywilejowuje grupę podatników kwalifikujących się do skorzystania z tej ulgi.

Wobec powyższego, w związku z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodów z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kataru, przysługuje Jemu prawo do odliczenia tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.