Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.180.2018.2.KB
z 10 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 30 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta holenderskiego z tytułu zakupu usług dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahenta holenderskiego z tytułu zakupu usług dostępu do przestrzeni adresowej IPv4. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 23 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.180.2018.1.KB wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 30 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w piśmie z 30 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.):

Na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1875) oraz ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1868), w celu wykonywania zadań Gmina Miejska (…) (jako miasto na prawach powiatu) może tworzyć jednostki organizacyjne. Jednocześnie, ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2077) definiuje formy organizacyjno-prawne jednostek sektora finansów publicznych, także w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego: jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe.

Urząd Miasta (zwany dalej: „UM”) jest jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej (zwana dalej: „GM”), który działając w imieniu GM dokonuje zakupu usług od kontrahentów zagranicznych (tzw. nierezydentów, czyli podmiotów niemających miejsca zamieszkania ani siedziby w Polsce).

Gmina Miejska, z siedzibą w (…) jest jednostką zamawiającą usługi, natomiast Urząd Miasta, który jest jednostką odbierającą przedmiot umowy.

W przypadku wypłaty należności za zakupione usługi mieszące się w tytułach wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwana dalej: „updop”) (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.), UM jako płatnik jest zobowiązany pobrać z zastrzeżeniem art. 21 ust. 3 zryczałtowany podatek dochodowy w dniu dokonania tych wypłat.

W 2018 r. zakupiono usługę od firmy mającej siedzibę w Holandii, tj. kontrahenta zagranicznego tzw. nierezydenta. Usługa obejmuje udostępnianie adresów publicznych IPv4. Dla Urzędu Miasta została przyznana pula adresów, w ramach, której udostępniono usługi w Internecie. Pula przyznana na adresy publiczne IPv4 jest stała i umożliwia utrzymanie stałych i niezmiennych adresów nawet przy zmianie operatora usług internetowych.

Usługa (opłata) ta nie obejmuje usług reklamowych czy też innych usług ekspozycyjnych. Usługi nie można zakwalifikować do programu komputerowego, oprogramowania komputerowego i nie jest to hosting usług. Również nie jest to usługa pomocy technicznej ani też usługa nabycia licencji.

W uzupełnieniu wniosku z 30 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że w związku z nabyciem usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 Wnioskodawca nie nabywa prawa do programu komputerowego ani oprogramowania komputerowego. W ramach przedmiotowej usługi nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej. Wnioskodawca nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi. Kontrahent Wnioskodawcy z siedzibą w Holandii udostępnił Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej poprzez umieszczenie go na swojej stronie internetowej. Stosownie do posiadanych przez Wnioskodawcę informacji, kontrahent nie posiada na terytorium Polski zakładu, stałej placówki w ramach, którego prowadzi działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urząd Miasta zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych tzw. podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 updop, od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz firmy holenderskiej z tytułu zakupu usług dostępu do przestrzeni adresowej IPv4?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 30 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. obowiązkowemu pobraniu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.) podlegają uzyskiwane przychody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu tj. przychody ze źródeł wskazanych w tym przepisie - w tym przychody ze świadczeń „o podobnym charakterze” do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Stosownie do treści art. 21 ust. 2 updop: „Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska”.

Oznacza to, że zastosowanie w opisanej sprawie art. 21 ust. 1 updop, powinno uwzględniać postanowienia konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu ( Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120).

Zdaniem UM, stosownie do treści art. 12 ust. 4 ww. konwencji „określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej”. Cytowana definicja odwołuje się do praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego - a zatem nie dotyczy praw autorskich do programu komputerowego. Programy komputerowe są według polskiego prawa samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich. Ustawa wymienia je obok utworów literackich, publicystycznych, naukowych i kartograficznych, co powoduje, że w świetle polskiej ustawy o prawie autorskim z dnia 4 lutego 1992 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 2017.0.880 t.j.), programów komputerowych nie można uznać za rodzaj dzieła literackiego czy naukowego.

Z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim wynika, że programy komputerowe nie stanowią podkategorii utworów literackich, ale są dziełami rodzajowo odmiennymi, choć do ich ochrony stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dzieł literackich.

Urząd Miasta jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu GM, zakupił od holenderskiej firmy usługę udostępniania adresów publicznych IPv4. Dla Urzędu Miasta została przyznana pula adresów, w ramach której UM udostępnia swoje usługi w Internecie.

Definicja słownika PWN definiuje IP „jako protokół komunikacyjny dla sieci komputerowych. Protokół IP odpowiada warstwie sieci w modelu standardowym OSI (ang. Open System Interconnection); określa sposób przesyłania informacji w tzw. datagramach; każdy datagram zawiera adresy nadawcy i odbiorcy, identyfikujące sieć lokalną oraz komputer w sieci”.

Natomiast protokół komunikacyjny to „zestaw uzgodnień określających sposób nawiązywania i prowadzenia komunikacji w sieci komputerowej oraz w cyfrowej sieci telekomunikacyjnej”.

Zgodnie z definicją słownika usługa adresów IPv4 to „czwarta wersja protokołu komunikacyjnego IP przeznaczonego dla Internetu. Identyfikacja hostów w IPv4 opiera się na adresach IP. Dane przesyłane są w postaci standardowych datagramów. Wykorzystanie IPv4 jest możliwe niezależnie od technologii łączącej urządzenia sieciowe - sieć telefoniczna, kablowa, radiowa, itp. IPv4 znajduje się obecnie w powszechnym użyciu”. (...) „Aby możliwa była komunikacja w protokole IP konieczne jest nadanie każdemu hostowi adresu IP czyli unikalnego identyfikatora, który pozwoli na wzajemne rozpoznawanie się poszczególnych uczestników komunikacji. Użytkownicy Internetu nie muszą znać adresów IP”.

Pojęcie host zgodnie z definicją słownika PWN jest to „komputer podłączony do internetu, oferujący usługi wielu użytkownikom”. Czyli host jest komputerem udostępniającym swoje zasoby i świadczącym określone usługi wobec Innych użytkowników sieci.

Wobec powyższego zakupioną usługę można zakwalifikować do adresów nadawanych w sieci komputerowej. Sieć komputerowa to zbiór urządzeń połączonych ze sobą kanałami komunikacyjnymi oraz oprogramowanie wykorzystywane w tej sieci internetowej.

W art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej nie wymieniono należności z tytułu licencji do korzystania z praw do programów komputerowych. Z obowiązującej w Polsce ustawy o prawie autorskim wynika, że programy komputerowe nie należą do żadnej z wymienionych w niej grup utworów. Wobec powyższego nie można uznać, że opłaty za korzystanie z praw autorskich do programu komputerowego stanowią należności licencyjne w rozumieniu wyżej wymienionej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem UM, zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. konwencji: „Dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie”. Dochody ze świadczenia usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 nie są przypisane do dochodów opisanych w sposób wyraźny postanowieniami tej konwencji w związku z powyższym nie będą one podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 updop.

Wnioskodawca twierdzi, że nie jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych tzw. podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 updop, od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz firmy holenderskiej z tytułu zakupu usług dostępu do przestrzeni adresowej IPv4. Powyższe stanowisko UM uzasadnia stwierdzając, że nabycie usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 nie mieści się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z poźn. zm. – dalej: „updop”), w którym wymienione zostały źródła przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nie mających na terytorium Rzeczypospolitej siedziby lub zarządu podlegające zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem UM nabyta usługa obejmująca udostępnienie adresów publicznych IPv4 poprzez przyznanie stałej puli adresów, w ramach której udostępniono usługi w Internecie oraz umożliwiono utrzymanie stałych i niezmiennych adresów nawet przy zmianie operatora usług internetowych nie stanowi po stronie świadczącego usługę przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
   
   

Podkreślić należy, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca nie nabywa prawa do programu komputerowego ani oprogramowania komputerowego w związku z nabyciem usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4. Jednocześnie w ramach przedmiotowej usługi nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej, a Wnioskodawca nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi.

1. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. z tytułu świadczenia usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych.
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe, Urząd Miasta uważa, że nabycie usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 nie mieści się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop. W związku z tym nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 2 updop, stanowiący: „przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska”. W tej sytuacji, nie jest istotne czy Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji kontrahenta, gdyż uzyskanie certyfikatu jest wymagane w przypadku, gdy UM jako płatnik chciałby, na podstawie art. 26 updop zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

Jednakże, gdyby stanowisko Organu było odmienne, Wnioskodawca zwraca uwagę, że w konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (D.U. z 2003 r., Nr 216 poz. 2120) dochody ze świadczenia usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPv4 nie są przypisane do dochodów opisanych w sposób wyraźny postanowieniami tej konwencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 updop).

Nie budzi zatem wątpliwości, że wszelkie wypłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5 updop, implikują powstanie przychodu na terytorium Polski.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

W myśl art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1.z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a.z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W art. 21 updop, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2018 r. zakupił usługę od firmy mającej siedzibę w Holandii, tj. kontrahenta zagranicznego tzw. nierezydenta. Usługa obejmuje udostępnianie adresów publicznych IPv4. Dla Urzędu Miasta została przyznana pula adresów, w ramach, której udostępniono usługi w Internecie. Pula przyznana na adresy publiczne IPv4 jest stała i umożliwia utrzymanie stałych i niezmiennych adresów nawet przy zmianie operatora usług internetowych. Usługa (opłata) ta nie obejmuje usług reklamowych czy też innych usług ekspozycyjnych. Wnioskodawca nie nabywa prawa do programu komputerowego, oprogramowania komputerowego i nie jest to hosting usług. W ramach przedmiotowej usługi nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej. Wnioskodawca nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta holenderskiego.

Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy prawa oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz firmy holenderskiej z tytułu zakupu usługi dostępu do przestrzeni adresowej IPV4 nie mieści się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 updop, w szczególności nie można jej uznać za przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W ramach tej usługi jak wskazał Wnioskodawca nie doszło do przekazania licencji, innych praw majątkowych i praw własności przemysłowej, Wnioskodawca nie nabywa prawa do programu komputerowego, oprogramowania komputerowego, nie ma prawa do powielania, modyfikacji i udostępniania osobom trzecim programów w ramach tej usługi, a także nie jest to hosting. Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca nie ma więc obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz holenderskiego usługodawcy.

Końcowo należy dodać, że z uwagi na opis sprawy oraz doprecyzowane stanowisko przedstawione w złożonym uzupełnieniu wniosku, z których wynika, że Wnioskodawca nie nabywa prawa do programu komputerowego ani oprogramowania komputerowego, Organ nie dokonał oceny stanowiska w zakresie zaliczenia programów komputerowych do należności licencyjnych na gruncie konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.