Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.415.2018.1.DJD
z 7 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w 2017 r. przychodów z działalności gospodarczej w formie podatku liniowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Dochody Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w 2016 r. podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19%, zgodnie z art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT). Wnioskodawca w 2016 r. prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Z uwagi na to, że pod koniec 2016 r. przewidywał, że Jego przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosą co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, w dniu 29 grudnia 2016 r. złożył do Urzędu Skarbowego, właściwego dla siebie, pisemne zawiadomienie, że z dniem 1 stycznia 2017 r. zmienia prowadzoną dotychczas dokumentację rachunkową z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe. Jednakże, wobec faktycznego nieprzekroczenia w 2016 r. limitu wartości przychodów, zobowiązujących do prowadzenia ksiąg rachunkowych, Wnioskodawca chciał nadal w 2017 r. prowadzić dokumentację rachunkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z tym, że zawiadomienie o zmianie dokumentacji rachunkowej zostało już złożone do Urzędu Skarbowego z zachowaniem terminu, Wnioskodawca w dniu 18 stycznia 2017 r. złożył oświadczenie na piśmie, które miało na celu wskazanie formy prowadzenia dokumentacji rachunkowej w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz potwierdzenie kontynuowania dotychczasowego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Oświadczenie złożone w dniu 18 stycznia 2017 r. miało następującą treść: „Zawiadamiam, że wybieram formę opodatkowania na zasadach ogólnych, a jako rodzaj dokumentacji rachunkowej podatkową książkę przychodów i rozchodów”. Intencją Wnioskodawcy nie była zmiana sposobu opodatkowania, gdyż przez cały 2017 r. Wnioskodawca opłacał zaliczki na podatek dochodowy podając w tytule przelewu „PIT-5L”, a ponadto, Wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe na formularzu PIT-36L za 2017 r. Powyższe wynikało z faktu, że Wnioskodawca nie zamierzał rezygnować z dotychczasowego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, opartego na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Jednocześnie w kwietniu 2017 r. Wnioskodawca wpisał do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej sposób opodatkowania „na zasadach ogólnych”.

Wnioskodawca wskazuje, że żadna z podjętych przez Niego czynności opisanych w niniejszym stanie faktycznym nie była nakierowana na zmianę sposobu opodatkowania. Celem tych czynności było zgłoszenie do Urzędu Skarbowego woli dalszego kontynuowania sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy PIT. Wnioskodawca podkreśla, że nie złożył rezygnacji z dotychczasowego sposobu opodatkowania, a tym bardziej nie złożył oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania na zasadach określonych w art. 27 ustawy o PIT (skala podatkowa).

Podsumowując, Wnioskodawca w 2017 r.:

  • nie złożył wymaganej prawem rezygnacji ze sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy PIT,
  • opłacał zaliczki na podatek dochodowy podając w tytule przelewu „PIT-5L”, oraz w 2018 r. złożył zeznanie podatkowe na formularzu PIT-36L.

Wnioskodawca wyjaśnia, że jedynym powodem, dla którego zawiadomienie z dnia 18 stycznia 2017 r. zostało złożone do Urzędu Skarbowego była okoliczność, że chciał kontynuować prowadzenie dokumentacji rachunkowej w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a nie jak to przedwcześnie zgłosił do Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 29 grudnia 2016 r., że będzie prowadził księgi rachunkowe. Gdyby nie to, że Wnioskodawca niezasadnie złożył do Urzędu Skarbowego zawiadomienie z dnia 29 grudnia 2016 r., to zawiadomienie z dnia 18 stycznia 2017 r. nie zostałoby w ogóle złożone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dokonując czynności opisanych w stanie faktycznym wniosku, mógł kontynuować w 2017 r. sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według stawki 19%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując czynności opisanych w stanie faktycznym wniosku, mógł kontynuować w 2017 r. sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określnych w art. 30c ustawy PIT. W ocenie Wnioskodawcy, nie podjął On żadnych czynności, które w świetle przepisów pozbawiałyby Go prawa do kontynuowania formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określnych w art. 30c ustawy PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy PIT, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy PIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ustawy PIT, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ustawy PIT, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Deklarując wybór 19% podatku liniowego podatnik musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w Jego ocenie, czynności podjęte na przełomie grudnia 2016 r. i stycznia 2017 r., nie doprowadziły do zmiany sposobu opodatkowania, tj. rezygnacji ze sposobu opodatkowania uregulowanego w art. 30c ustawy PIT. Jedynym warunkiem umożliwiającym podatnikowi wybór formy opodatkowania określonej w art. 30c jest złożenie przez niego oświadczenia, z zastrzeżeniem dopełnienia warunków w nim określonych.

Powołany przepis w sposób jednoznaczny pokazuje, że wybór formy opodatkowania uwarunkowany jest jedynie terminami złożenia oświadczenia (w danym roku podatkowym) Podkreślić należy, że tylko prawidłowo złożone oświadczenie, tj. zawierające elementy oświadczenia woli o wyborze danej formy opodatkowania, może spowodować skutki podatkowe. Jest to bowiem uprawnienie przedsiębiorcy do skorzystania z proponowanej przez ustawodawcę formy opodatkowania.

Stwierdzić też należy, że jest to suwerenna decyzja podatnika, wyłączona spod ingerencji organów podatkowych. Dlatego też oświadczeniem podatnika o wyborze tej właśnie formy organ podatkowy jest związany. Skutki prawne wywołuje samo terminowe złożenie oświadczenia, a brak odpowiedniego oświadczenia wystąpienie tych skutków wyklucza. Wnioskodawca poprzez podjęcie poszczególnych czynności wymienionych w stanie faktycznym wniosku nie dokonał czynności, która w świetle przepisów prawa podatkowego miałaby skutkować zmianą sposobu opodatkowania.

Odnosząc się do pierwszej okoliczności podniesionej w stanie faktycznym wniosku, czyli złożenia pisemnego oświadczenia z dnia 29 grudnia 2016 r., że Wnioskodawca zmienia prowadzoną dotychczas dokumentację rachunkową z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe, nie mogła ona wywołać żadnego skutku w zakresie zmiany dotychczasowego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT w 2017 r. Wymogu złożenia pisemnego oświadczenia o rezygnacji z przyjętych wcześniej zasad opodatkowania nie spełnia sama czynność zawiadomienia urzędu skarbowego o zmianie prowadzonej dotychczas dokumentacji rachunkowej na księgi rachunkowe. Ustawa PIT nie upoważnia do zastępowania oświadczenia o rezygnacji z przyjętego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określnych w art. 30c ustawy PIT, zawiadomieniem o zmianie prowadzonej dotychczas dokumentacji rachunkowej na księgi rachunkowe. Złożenie takiego zawiadomienia nie jest bowiem ani warunkiem rezygnacji, ani też samo przez się nie dowodzi rezygnacji podatnika z takiej formy opodatkowania, skoro prowadzenie takich ksiąg rachunkowych nie jest okolicznością wykluczającą możliwość opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Podobnie należy ocenić oświadczenie złożone dnia 18 stycznia 2017 r., w którym między innymi Wnioskodawca zawiadamia Urząd Skarbowy, że wybiera rodzaj dokumentacji rachunkowej - podatkową książkę przychodów i rozchodów. Takie zawiadomienie nie może zastąpić oświadczenia o rezygnacji z przyjętego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT.

Odnosząc się do kolejnej okoliczności, czyli złożenia oświadczenia na piśmie z dnia 18 stycznia 2017 r. do Urzędu Skarbowego, w którym między innymi Wnioskodawca zawiadamia, że wybiera formę opodatkowania na zasadach ogólnych, należy wskazać, że nie może ona być potraktowana (rozumiana), jako rezygnacja ze sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT. Przede wszystkim należy wskazać, że nie było intencją Wnioskodawcy złożenie oświadczenia, że chce w 2017 r. zrezygnować z dotychczasowego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Sama treść oświadczenia też nie daje podstawy do takiego wniosku. Treść oświadczenia nie zawiera oświadczenia o rezygnacji. Oświadczenia o rezygnacji nie wypełnia złożone przez Wnioskodawcę oświadczenie o opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Aby zrezygnować z opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy PIT, nie wystarczy zawiadomić Urzędu Skarbowego o zaprowadzeniu księgi przychodów i rozchodów. Zrzeczenie winno być dokonane w formie pisemnej, a z oświadczenia musi jednoznacznie wynikać, że podatnik rezygnuje z dotychczasowych zasad opodatkowania i chce skorzystać z innej formy opodatkowania.

Sama treść tego oświadczenia nie daje podstawy do wyprowadzenia wniosku, co do celu i intencji Wnioskodawcy. Wnioskodawca składając to zawiadomienie nie chciał rezygnować z dotychczasowych zasad opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W treści zawiadomienia znajduje się oświadczenie, że podatnik wybiera formę opodatkowania na zasadach ogólnych. Brak jest podstaw prawnych dla jednoznacznego zinterpretowania znaczenia użytych słów w tym oświadczeniu. Ustawa PIT nie wymienia takiej formy opodatkowania dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie PIT. Żaden z przepisów ustawy PIT nie wskazuje na sposób opodatkowania wedle „zasad ogólnych”. Potoczne, czy zwyczajowe rozumienie tego pojęcia jest pozaustawowe i może być przez to różnie definiowane i rozumiane, w zależności od okoliczności. Wnioskodawca składając przedmiotowe oświadczenie nie chciał złożyć rezygnacji z dotychczasowego sposobu opodatkowania, a tym bardziej nie chciał złożyć oświadczenia o zmianie sposobu opodatkowania na zasady określone w art. 27 ustawy o PIT. Przepisy ustawy PIT nie posługują się zwrotem użytym przez Wnioskodawcę, a zatem nie można powoływać się na definicję ustawową tego zwrotu, w odmienny sposób od przyjętego znaczenia przez Wnioskodawcę używającego tego zwrotu.

W rozumieniu Wnioskodawcy, znaczenie użytych słów w tym oświadczeniu miało potwierdzać podtrzymanie dotychczasowego sposobu opodatkowania na zasadach wynikających z art. 30c ustawy PIT. Jedynym powodem, dla którego zawiadomienie z dnia 18 stycznia 2017 r. zostało złożone do Urzędu Skarbowego była okoliczność, że Wnioskodawca chciał jednak kontynuować prowadzenie dokumentacji rachunkowej w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a nie jak to zgłosił do Urzędu Skarbowego, w piśmie z dnia 29 grudnia 2016 r., że będzie prowadził księgi rachunkowe. Gdyby nie to, że Wnioskodawca niezasadnie złożył zawiadomienie z dnia 29 grudnia 2016 r., to zawiadomienie z dnia 18 stycznia 2017 r. nie zostałoby w ogóle złożone.

Odnosząc się do ostatniej podniesionej w stanie faktycznym wniosku okoliczności, że Wnioskodawca w kwietniu 2017 r. zgłosił do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej sposób opodatkowania „na zasady ogólne”, pomijając cel i rozumienie przez Wnioskodawcę swoich działań, należy wskazać, że jest ona bez znaczenia, gdyż nie mogła ona wywołać żadnego skutku dla przyjętych zasad opodatkowania w 2017 r. W razie kontynuowania działalności gospodarczej skuteczne złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 9a ust. 2 ustawy PIT, może nastąpić wyłącznie w okresie pomiędzy dniem 1 a 20 stycznia 2017 r. i wówczas takie oświadczenie jest skuteczne w tym roku podatkowym, jak i w latach następnych (na zasadzie art. 9a ust. 4). Natomiast skuteczność złożenia oświadczenia poza tym terminem następuje tylko wówczas, gdy podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, Wnioskodawca podejmując czynności wymienione w stanie faktycznym wniosku nie działał w celu rezygnacji z dotychczasowych zasad opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, określonych w art. 30c ustawy PIT. Nie było to Jego intencją. Ponadto, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest podstaw prawnych, aby jednoznacznie i rozstrzygająco móc zinterpretować znaczenie oświadczenia Wnioskodawcy z dnia 18 stycznia 2017 r. w sposób odmienny od zamierzonego przez Wnioskodawcę. Wynika to po części z ustawowej zasady, że organ podatkowy działa w oparciu o przepisy prawa i w jego granicach. Wnioskodawca nie zawarł w przedmiotowym zawiadomieniu ani oświadczenia o rezygnacji z dotychczasowych zasad opodatkowania, ani nie wskazał innego sposobu opodatkowania, który przewiduje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Używanie pojęć pozaustawowych powoduje rozbieżności w ich interpretowaniu i nadawaniu im różnego znaczenia. Dla Wnioskodawcy sensem i znaczeniem tego oświadczenia było potwierdzenie kontynuowania dotychczasowych zasad opodatkowania w 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza. Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG (art. 9a ust. 1 ww. ustawy).

Warunki opodatkowania podatkiem liniowym, na zasadach określonych w art. 30c, wskazane zostały w art. 9a ust. 2-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Możliwość zastosowania liniowej stawki podatku – zgodnie z art. 30c cytowanej ustawy – lub prawo do rozliczenia przychodów w jeden ze sposobów wskazanych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), zależą przy tym od spełnienia, określonych dla tych poszczególnych form opodatkowania, warunków ustawowych. Opodatkowanie według progresywnej skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest natomiast - jak wynika z cytowanych przepisów - podstawową formą opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej, na zasadach określonych w art. 27 ww. ustawy. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia – w wymienionym w przepisach terminie – jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Z wykładni literalnej przywołanego artykułu wynika, że do dokonania prawnie skutecznej zmiany formy opodatkowania w latach następnych prowadzonej działalności gospodarczej niezbędnym jest bezpośrednie zawiadomienie w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z dotychczasowej formy opodatkowania - oczywiście w terminie przewidzianym w ww. ustawie, tj. do 20 stycznia roku podatkowego. Ponadto od dnia 19 maja 2016 r. - na skutek nowelizacji analizowanego art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonanej ustawą z dnia 25 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1893) ustawodawca przewidział zmianę formy opodatkowania w następnych latach prowadzenia działalności gospodarczej m.in. poprzez zmianę wpisu na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, tj. za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dochody Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w 2016 r. podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19%. Wnioskodawca w 2016 r. prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Z uwagi na to, że Wnioskodawca pod koniec 2016 r. przewidywał, że Jego przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosą co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, w dniu 29 grudnia 2016 r. złożył do Urzędu Skarbowego, właściwego dla siebie, pisemne zawiadomienie, że z dniem 1 stycznia 2017 r. zmienia prowadzoną dotychczas dokumentację rachunkową z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe. Jednakże, wobec faktycznego nieprzekroczenia w 2016 r. limitu wartości przychodów, zobowiązujących do prowadzenia ksiąg rachunkowych, Wnioskodawca w dniu 18 stycznia 2017 r. złożył pisemne oświadczenie mające na celu wskazanie formy prowadzenia dokumentacji rachunkowej w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Złożone oświadczenie miało następującą treść: „Zawiadamiam, że wybieram formę opodatkowania na zasadach ogólnych, a jako rodzaj dokumentacji rachunkowej podatkową książkę przychodów i rozchodów”. Ponadto, w kwietniu 2017 r. Wnioskodawca wpisał w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej sposób opodatkowania „na zasadach ogólnych”.

Pomimo zmiany sposobu opodatkowania, przez cały 2017 r. Wnioskodawca opłacał zaliczki na podatek dochodowy podając w tytule przelewu „PIT-5L”, oraz złożył zeznanie podatkowe za 2017 r. na formularzu PIT-36L. Powyższe wynikało z faktu, że Wnioskodawca nie zamierzał rezygnować z dotychczasowego sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, opartego na zasadach określonych w art. 30c ustawy PIT. Wnioskodawca wskazuje, że żadna z podjętych przez Niego czynności, opisanych w niniejszym stanie faktycznym, nie była nakierowana na zmianę sposobu opodatkowania.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uregulowanie prawne zawarte w art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sposób niewątpliwy statuuje prawo podatnika do kontynuacji opodatkowania w sposób liniowy, bez potrzeby ponawiania oświadczenia w tym zakresie, w kolejnych latach podatkowych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, bowiem podjęte przez Wnioskodawcę czynności wskazane w opisie stanu faktycznego, w świetle przepisów prawa podatkowego, skutkowały zmianą sposobu opodatkowania, co wynikało ze złożonego w dniu 18 stycznia 2017 r. oświadczenia. Wnioskodawca w oświadczeniu tym jednoznacznie wskazał, że wybiera formę opodatkowania na zasadach ogólnych, a jako rodzaj dokumentacji rachunkowej - podatkową książkę przychodów i rozchodów. Zatem, złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 9a ust. 1 i ust. 2 powołanej ustawy, skutkowało automatyczną rezygnacją z dotychczasowej formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej 19% podatkiem linowym, na rzecz opodatkowania przychodów uzyskiwanych w 2017 r. na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 tej ustawy.

Wobec powyższego, dokonana w dniu 18 stycznia 2017 r. przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem złożonego oświadczenia, zmiana sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a tym samym rezygnacja z opodatkowania w formie podatku liniowego, wypełnia przesłanki skutecznego zawiadomienia, o którym mowa w art. 9a ust. 4 ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie mógł kontynuować w 2017 r. sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj