Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.277.2018.1.ŚS
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszt wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej nie będzie podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszt wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej nie będzie podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Spółka należy do międzynarodowego koncernu, działającego w branży chemicznej. W ramach koncernu wyróżnić można cztery obszary działalności (business areas), przy czym każdy obszar działalności obejmuje różne działy (business units). Jednym z obszarów działalności jest X., na który składają się działy A., P oraz M (dział M w dalszej części wniosku zwany jest: „Dział MB”). Dział MB obejmuje produkcję i dystrybucję środków barwiących i pomocniczych do tworzyw sztucznych.

W związku z działaniami reorganizacyjnymi podjętymi w ramach Grupy, Spółka w 2016 r. przejęła od spółki kapitałowej z Grupy z siedzibą w Austrii (dalej: „Spółka Austriacka”) funkcje i ryzyka związane z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, wraz z kontaktami z klientami, obsługą klientów, pozyskiwaniem nowych klientów, prawami i obowiązkami z umów dotyczących działalności dystrybucyjnej oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną na terenie określonych krajów Europy Wschodniej (dalej: „Funkcja Dystrybucyjna”).

Wskazane powyżej funkcje wcześniej pełnione były przez Spółkę Austriacką, tj. Spółka Austriacka prowadziła działania w zakresie dystrybucji asortymentu MB w Europie, m.in. nabywając produkty z Grupy i sprzedając je kontrahentom na rynku europejskim. Transakcja miała na celu transfer działań związanych z dystrybucją na terenie Europy Wschodniej ze Spółki Austriackiej do Spółki, w efekcie czego Spółka przejęła strategiczne kluczowe funkcje związane z omawianą działalnością dystrybucyjną, ponosząc związane z tym ryzyko biznesowe.

Zgodnie z umową regulującą przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej do Spółki, w następstwie nabycia Funkcji Dystrybucyjnej Spółka posiada wyłączne prawo do sprzedaży produktów Działu MB na terytorium określonych krajów Europy Wschodniej. Zgodnie z umową regulującą transakcję nabycia Funkcji Dystrybucyjnej, Spółka otrzymała m.in. listę aktywnych klientów Spółki Austriackiej na rynku określonych krajów Europy Wschodniej, jak również inne informacje, w tym dostęp do ewidencji księgowej, kont, faktur sprzedaży, ewidencji sprzedaży w zakresie Funkcji Dystrybucyjnej, jak również materiały promocyjne (reklamowe) związane z Funkcją Dystrybucyjną takie jak plany marketingowe i promocyjne, materiały i instrukcje szkoleniowe.

Po nabyciu przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej od Spółki Austriackiej, Spółka Austriacka realizuje określone działania związane z bieżącą działalnością dystrybucyjną, działając jako usługodawca na rzecz Spółki, jednak usługi nabywane w tym zakresie przez Wnioskodawcę od Spółki Austriackiej nie są przedmiotem zapytania w ramach niniejszego wniosku.

Szczegóły transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej zostały uregulowane w umowie pomiędzy Spółką a Spółką Austriacką (dalej: „Umowa”), w której określone zostało również wynagrodzenie należne Spółce Austriackiej z tytułu zbycia Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz Spółki. Spółka uregulowała (zapłaciła) wynagrodzenie należne Spółce Austriackiej z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej przed 1 stycznia 2018 r. Na moment transakcji, jak również obecnie Spółka Austriacka była/jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP.

Spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o interpretację indywidualną w zakresie traktowania poniesionego wydatku na gruncie ustawy o PDOP. W odpowiedzi na wniosek Spółka otrzymała interpretację z 15 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-192/16/BG wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

„(...) zapłacone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy wynagrodzenie za transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki stanowi koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, rozliczany dla celów updop jako koszt pośredni w dacie poniesienia, tj. w dacie, na którą ujęto omawiany koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.", oraz

„(...) przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego, zgodnie z przepisami o rachunkowości, pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oraz jednocześnie daty poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, zastosowany przez Spółkę sposób ujęcia wynagrodzenia z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej w kosztach dla celów bilansowych będzie determinował sposób zaliczenia tego wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów updop (np. w przypadku gdyby w księgach rachunkowych Spółki wynagrodzenie z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej rozliczane było poprzez odpisy amortyzacyjne, również podatkowo omawiane wynagrodzenie powinno być rozliczane w analogiczny sposób, tym samym wskazany wydatek stanowiłby koszt uzyskania przychodów dla celów updop w dacie dokonywania odpisów amortyzacyjnych (dla celów bilansowych), gdyż wskazana data byłaby tożsama z datą ujęcia tego wydatku jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki). Jednocześnie w sytuacji, gdyby dla celów rachunkowych poniesiony wydatek odniesiony został w koszty bilansowe jednorazowo, takie podejście determinowałoby również ujęcie tego wydatku dla celów updop, jednorazowo w dacie poniesienia.”

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte we wskazanej interpretacji indywidualnej, z uwagi na fakt, iż w księgach rachunkowych Spółki koszt związany z nabyciem Funkcji Dystrybucyjnej rozliczany jest w czasie (poprzez odpisy amortyzacyjne), również podatkowo omawiane wynagrodzenie jest przez Spółkę rozliczane w analogiczny sposób. W konsekwencji, wydatek odnoszony jest w koszty uzyskania przychodów dla celów PDOP w dacie ujęcia kosztu w księgach (w postaci odpisów amortyzacyjnych).

W związku z ujmowaniem w księgach rachunkowych Spółki wynagrodzenia z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej poprzez odpisy amortyzacyjne, wydatki te są zaliczane w ciężar kosztów również po 1 stycznia 2018 r., jak również w mogą być odnoszone w ciężar kosztów w latach kolejnych.

Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej odnoszony w koszty po 1 stycznia 2018 r. poprzez odpisy dokonywane w ciężar kosztów (równe odpisom amortyzacyjnym dla celów rachunkowych), będzie podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej, odnoszony w koszty po 1 stycznia 2018 r. w postaci odpisów dokonywanych w ciężar kosztów (równych odpisom amortyzacyjnym dla celów rachunkowych) nie będzie podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Powyższa regulacja wskazuje zatem 3 kategorie kosztów podlegające pod ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę fakt, że koszt poniesiony przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia Funkcji Dystrybucyjnej poniesiony został na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP, rozważenia wymaga czy koszt ten spełnia przesłanki uznania go za jedną z powyższych kategorii kosztów objętych ograniczeniem.

Niewątpliwie koszt ten nie stanowi kosztu przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, o którym mowa w punkcie 3 art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP. Dlatego też dalsze rozważania ograniczone zostaną do potencjalnego uznania kosztu za jedną z usług niematerialnych objętych katalogiem art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, bądź też za opłatę lub należność za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 - objętych katalogiem art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP.

W ocenie Wnioskodawcy, przejęcie od Spółki Austriackiej Funkcji Dystrybucyjnej nie może zostać uznane za nabycie usług niematerialnych objętych limitem, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.

Przez „świadczenie usług” należy bowiem rozumieć sytuacje, w których jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując określone czynności (pracę) dla drugiej strony. Zasadniczo w przypadku umów o świadczenie usług, świadczący zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego usługę specyficznej wiedzy, umiejętności, doświadczenia czy też kontaktów, dzięki którym możliwe jest dostarczenie kontrahentowi określonych rezultatów (podobna definicja została przedstawiona w pkt 11.2 oraz 11.3 komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD). Jednocześnie, świadczący usługi ma możliwość wyświadczenia takich samych lub podobnych usług dla wielu podmiotów (zawarcie jednej umowy nie wyczerpuje jego zdolności do świadczenia tożsamych usług w przyszłości i na rzecz innych usługobiorców).

Zgodnie natomiast ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „usługa” oznacza „pomoc okazaną komuś”, lub „działalność gospodarczą służącą do zaspokajania potrzeb ludzi”.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotem transakcji przeniesienia Funkcji Dystrybucyjnej, w ramach której Spółka przejęła od Spółki Austriackiej funkcje i ryzyka związane z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, wraz z kontaktami z klientami, obsługą klientów, pozyskiwaniem nowych klientów oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, nie było świadczenie usług przez Spółkę Austriacka na rzecz Spółki. Spółka Austriacka definitywnie przekazała określone funkcje i ryzyka wchodzące w skład Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz Spółki, Spółka Austriacka nie miałaby zatem możliwości ponownej sprzedaży Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz innego podmiotu. Efektem transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej przez Spółkę jest prowadzenie przez nią działalności dystrybucyjnej w zakresie produktów Działu MB oraz posiadanie przez Spółkę wyłącznego prawa do sprzedaży produktów Działu MB na terytorium określonych krajów Europy Wschodniej.

Transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej nie spełnia zatem podstawowych przesłanek do uznania jej za „usługę” (nabycie usługi), Spółka Austriacka przenosząc Funkcję Dystrybucyjną na rzecz Spółki wyzbyła się bowiem prawa do prowadzenia działalności dystrybucyjnej w ramach Działu MB na określonych rynkach, nie miałaby zatem możliwości ponownej sprzedaży Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz innego podmiotu, zaś w przypadku świadczenia usług możliwość ich wykonania (powielenie) również na rzecz innych podmiotów (lub tego samego podmiotu w innych okresach) powinna być możliwa.

W konsekwencji, nabycie Funkcji Dystrybucyjnej nie stanowi żadnej z usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, ani też „świadczenia o podobnym charakterze” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, w szczególności z uwagi na fakt, że przedmiotem transakcji nie było świadczenie (jakiejkolwiek) usługi. Jakkolwiek katalog usług wskazanych w art. 15e ust. l pkt 1 ustawy o PDOP jest katalogiem otwartym, to w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie, tożsame co do zakresu/charakteru świadczenia, a więc przede wszystkim „usługi”, nie zaś inne rodzaje transakcji.

Podsumowując, transakcja transferu Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki nie wykazuje istotnych elementów świadczeń żadnej z usług wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, przede wszystkim ze względu na (i) brak „usługowego” charakteru tej transakcji a także (ii) efekt transakcji, którym było m.in. nabycie przez Spółkę wyłącznego prawa do sprzedaży produktów Działu MB na terytorium określonych krajów Europy Wschodniej, z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę.

Zatem, transfer Funkcji Dystrybucyjnej ze Spółki Austriackiej do Spółki przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie może zostać uznany za żadną z usług, ani też za „świadczenie o podobnym charakterze” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, a tym samym koszt nabycia Funkcji Dystrybucyjnej w części rozpoznawanej w kosztach po 1 stycznia 2018 r. nie będzie podlegał pod ograniczenie, o którym mowa w punkcie 1 art. 15 ust. l ustawy o PDOP.

Podobnie, zdaniem Wnioskodawcy, koszt nabycia Funkcji Dystrybucyjnej nie będzie podlegał ograniczeniom wynikającym z art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Zgodnie bowiem z regulacją punktu 2 art. 15e ust. 1, ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP.

Niezależnie od katalogu praw i wartości wskazanego w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, dla odpowiedniej klasyfikacji danej transakcji w kontekście podlegania ograniczeniom wskazanym w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, w ocenie Spółki, istotny jest charakter czynności, z tytułu której dochodzi do powstania należności lub, z tytułu której dokonywana jest płatność. W tym kontekście, podkreślenia wymaga, iż regulacja art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP obejmuje wyłącznie przypadki ponoszenia kosztu z tytułu opłat i należności za (i) korzystanie lub (ii) prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP. A contrario, wskazana regulacja nie obejmuje sytuacji, gdy wypłacane wynagrodzenie jest dokonywane z tytułu przeniesienia jakiegokolwiek prawa lub wartości (w tym praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4- 7 ustawy o PDOP).

Na potrzeby powyższej regulacji należy zatem dokonać rozróżnienia (funkcjonującego na gruncie prawa prywatnego) pomiędzy (i) umową, na podstawie której dochodzi do udostępnienia możliwości korzystania/prawa do korzystania z określonego prawa lub wartości oraz (ii) umową o przeniesienie praw / wartości.

W przypadku umowy, na podstawie której dochodzi do udostępnienia możliwości korzystania/ prawa do korzystania z określonego prawa lub wartości (przykładowo umowy licencyjnej), druga strona umowy jest upoważniona jedynie do korzystania z praw, zaś podmiot będący właścicielem nie wyzbywa się określonego prawa. Istotnym faktem (oraz konsekwencją braku zbycia prawa) jest jednocześnie możliwość udzielenia np. wielu licencji dotyczących tego samego prawa (jeżeli mają one charakter niewyłączny) lub jej ponownego udzielenia w przyszłości.

Z drugiej strony, w przypadku umowy o przeniesienie praw/wartości (przykładowo umowa sprzedaży czy też darowizny) dochodzi do wyzbycia się przez dany podmiot tych praw (utraty ich przez zbywcę) i przeniesienia ich na inny podmiot gospodarczy. Dodatkowo, niemożliwe jest przeniesienie (zbycie) tego samego prawa na wiele różnych podmiotów (czynność przeniesienia praw ma charakter jednorazowy).

Podkreślenia zatem wymaga, iż regulacja art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP obejmuje wyłącznie sytuację ponoszenia kosztu z tytułu opłat i należności za (i) korzystanie lub (ii) prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, nie obejmuje natomiast swoim zakresem umów, w wyniku których dochodzi do (definitywnego) przeniesienia praw i wartości o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, czy też jakichkolwiek innych praw.

Mając powyższe na względzie, abstrahując od praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP znajduje zastosowanie jedynie w takim zakresie, w jakim zapłata wynagrodzenia dotyczy płatności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, nie ma ono natomiast zastosowania do transakcji, w ramach których dokonana płatność dotyczy przeniesienia praw.

W sytuacji zatem, kiedy - tak jak w przypadku Spółki - doszło m.in. do definitywnego przeniesienia funkcji i ryzyk związanych z Funkcją Dystrybucyjną na Spółkę oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością, w efekcie którego Spółka Austriacka wyzbyła się praw związanych z Funkcją Dystrybucyjną, a Spółka uzyskała wyłączność w zakresie możliwości prowadzenia działalności dystrybucyjnej w ramach Działu MB na określonych rynkach (niemożliwe byłoby zatem ponowne przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej przez Spółkę Austriacką na inny podmiot), po stronie Spółki nie ma miejsca poniesienie kosztu z tytułu należności lub opłaty za (i) korzystanie lub (ii) prawo do korzystania w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Należy zatem uznać, iż wynagrodzenie z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej wypłacone przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej, nie podlega ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP.

Podobne stanowisko w zakresie sposobu wykładni art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, w ramach którego wyraźnie różnicuje się wynagrodzenie za (i) korzystanie/prawo do korzystania z określonych praw i wartości od (ii) wynagrodzenia za przeniesienie określonych praw/ wartości, zaprezentowane zostało w wyjaśnieniach opublikowanych na stronie Ministerstwa Finansów z 25 kwietnia 2018 r. (plik: „Kategorie usług objętych art. 15e ust. 1 ustawy o CIT”), w których wskazano, iż „(...) Z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Jest to rozróżnienie funkcjonujące obecnie np. na gruncie art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, który definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania (...)." oraz „Prawu do korzystania z rzeczy (prawa) przeciwstawione jest prawo do rozporządzania rzeczą (prawa), wyzbycia się oo. O ile prawo do korzystania z rzeczy (prawa) przysługiwać może nie tylko właścicielowi (użytkownikowi, licencjobiorcy, najemcy, dzierżawcy, korzystającemu z umowy leasingu), o tyle prawo do rozporządzenia rzeczą (prawem) jest stricte związane z prawem własności.”

W efekcie, zdaniem Spółki, należy uznać, iż koszt wynagrodzenia za nabycie przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej od Spółki Austriackiej nie może zostać zakwalifikowany do żadnego tytułu wskazanego w art. 15e ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy o PDOP, nie będzie zatem podlegać ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w tym przepisie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszt wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę na rzecz Spółki Austriackiej z tytułu transferu Funkcji Dystrybucyjnej odnoszony w koszty po 1 stycznia 2018 r. w postaci odpisów dokonywanych w ciężar kosztów (równych odpisom amortyzacyjnym dla celów rachunkowych) nie będzie podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy wskazać, że pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.