Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.95.2018.4.DK
z 3 września 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 27 czerwca 2018 r. (data wpływu – 27 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 18 lipca, 3 oraz 24 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z kradzieżą środków pieniężnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z kradzieżą środków pieniężnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 11 lipca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.95.2018.1.DK, piśmie z 1 sierpnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015. 95.2018.2.DK oraz piśmie z 9 sierpnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.95.2018.3.DK wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono kolejno 18 lipca 2018 r., 3 sierpnia 2018 r. oraz 24 sierpnia 2018 r. (wpływ pism stanowiących uzupełnienie).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 7 listopada 2017 r. (data prawomocności) Sąd Okręgowy w W. uznał, że Zainteresowani są spadkobiercami po M.P. Spadkodawczyni zmarła w dniu 24 października 2014 r. Pozostawiła po sobie spadek, w skład którego wchodziły oszczędności zgromadzone na rachunkach bankowych oraz nieruchomości. Spadkobiercom zostały wypłacone kwoty zgromadzone na rachunkach bankowych łącznie w sumie 258.458,62 zł (na podstawie kursów średnich NBP z dnia uprawomocnienia postanowienia).

Jednakże w trakcie postępowania sądowego odpowiednie banki przedstawiały zaświadczenia, z których wynikało, że w dniu śmierci spadkodawczyni kwoty zgromadzone na rachunkach były znacznie wyższe.

W toku trwającego obecnie postępowania karnego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w W., okazało się, że ustalone osoby bez odpowiednich pełnomocnictw wypłaciły znaczne środki z rachunków bankowych spadkodawczyni. Wypłaty były dokonywane w różnych datach, również w datach zbliżonych do daty śmierci spadkodawczyni.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie:

Czy spadkobiercy mają obowiązek, a jeśli tak to w jakiej wysokości – uiścić podatek od spadku po spadkodawczyni od kwot, które zostały skradzione z jej rachunku bankowego zanim objęli oni spadek w posiadanie?

Zdaniem Zainteresowanych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Do masy spadkowej wchodzą wszystkie majątkowe prawa i obowiązki zmarłego istniejące w chwili jego śmierci. Datą przyjęcia spadku przez Zainteresowanych był dzień prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w W., a więc dzień 7 listopada 2017 r. W ww. dacie Zainteresowani nabyli:

  • lokal mieszkalny położony w W,
  • spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W,
  • środki finansowe (oszczędności) w łącznej kwocie 258.458,62 zł.

W dniu 7 listopada 2017 r. suma oszczędności zgromadzonych na rachunkach bankowych była inna, tzn. znacznie mniejsza niż w dniu śmierci spadkodawczyni. W związku z tym, iż kwota ta była inna niż istniejąca w dacie śmierci, Zainteresowani stoją na stanowisku, że powinni uiścić podatek od spadków i darowizn od majątku realnie przez nich otrzymanego. Zapłata podatku od spadku, który nie istniał w dacie przyjęcia go przez spadkobierców spowodowałaby nadmierne obciążenie Zainteresowanych i oznaczałaby, iż zapłaciliby podatek od nieistniejącego majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r, poz. 644), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia dziedziczenia, należy więc sięgnąć do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.). Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Na spadek składa się więc ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci.

Natomiast do spadku nie należą prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 Kodeks cywilny).

Z art. 924 ustawy Kodeks cywilny wynika natomiast, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że należące do spadkodawcy prawa i obowiązki z chwilą śmierci stają się spadkiem, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy pozwala na ustalenie, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Zgodnie z art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Przepis ten określa więc – w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości interpretacyjnych – moment z jakim następuje nabycie spadku. Spadkobierca nabywa więc spadek z chwilą jego otwarcia, mimo że w tej danej chwili nie złożył jeszcze oświadczenia o przyjęciu spadku, ani też nie uzyskał stwierdzenia nabycia spadku.

Należy podkreślić również, że postanowienie o nabyciu spadku potwierdza jedynie nabycie spadku (prawo spadkobiercy do spadku), które na mocy art. 925 ustawy Kodeks cywilny nastąpiło już wcześniej, tj. z chwilą otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy). Istotne jest więc to, że wydanie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku nie ma wpływu na datę nabycia spadku przez spadkobierców. W świetle wskazanych wyżej przepisów na moment nabycia spadku nie ma również wpływu przyjęcie spadku. Reasumując – decydujące znaczenie przy określeniu momentu nabycia spadku będzie miała data otwarcia spadku równoważna z datą śmierci spadkodawcy. Ta data określa także masę spadkową (jej przedmiot), a więc prawa i obowiązki, które istniały na dzień śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

  1. 9637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
  2. 7276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
  3. 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

  1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  3. do grupy III – innych nabywców.

Zgodnie z art. 17a ust. 1 zdanie pierwsze, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 złożyć w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 24 października 2014 r. zmarła M.P. W dniu 7 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy w W. postanowieniem stwierdził, że spadek po zmarłej nabyli Zainteresowani. W skład masy spadkowej weszły m.in. środki pieniężne zgromadzone przez spadkodawczynię na rachunkach prowadzonych przez bank. Zainteresowanym zostały wypłacone pieniądze w kwocie niższej niż ta, która została przedstawiona w zaświadczeniach przez bank w postępowaniu sądowym. Z zaświadczeń tych wynika, że w dniu śmierci spadkodawczyni kwoty zgromadzone na rachunkach były znacznie wyższe. W toku postępowania karnego zostało ustalone, iż część środków została wypłacona przez nieuprawione osoby.

Mając na względzie powołane powyżej unormowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że dniem nabycia spadku przez Zainteresowanych m.in. środków pieniężnych zgromadzonych na koncie bankowym, jest data śmierci spadkodawczyni, tj. 24 października 2014 r. Jak wynika z przedstawionych przez bank zaświadczeń dotyczących stanu rachunków bankowych spadkodawczyni, kwota, która znajdowała się na kontach w momencie śmierci spadkodawczyni, była znacznie wyższa niż kwota, którą otrzymali Zainteresowani. Oznacza to, że środki pieniężne znajdujące się w dacie śmierci na kontach bankowych spadkodawczyni (czyli kwota wyższa niż realnie otrzymana przez Zainteresowanych) weszły do masy spadkowej spadkobierców i stały się własnością spadkobierców.

To oznacza, że do podstawy opodatkowania winna być wliczona wartość środków zgromadzonych na kontach bankowych spadkodawczyni w takiej kwocie (wartości), jaka istniała na dzień jej śmierci.

Dla ustalenia obowiązku podatkowego i wysokości podatku bez znaczenia jest fakt wypłacenia przez osoby nieuprawione środków pieniężnych, które to działanie jest już – jak wskazali Zainteresowani – przyczyną postępowania karnego, które toczy się przed Sądem. Omawiane przepisy ustawy od podatku od spadków i darowizn nie dają bowiem możliwości przy opodatkowaniu aby pomniejszyć wartość nabytego spadku o inne elementy niż te, ściśle w określone w art. 7 ww. ustawy. Wśród nich brak jest okoliczności, na które wskazują Zainteresowani.

Reasumując, obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia m.in. środków pieniężnych po spadkodawczyni ciąży na Zainteresowanych. Zainteresowani będą więc zobowiązani do wliczenia kwoty, która znajdowała się na rachunkach bankowych w dniu śmierci spadkodawczyni do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn i wykazania jej w zeznaniu podatkowym SD-3. Kwota ta wchodziła bowiem do masy spadkowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się,, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemna interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawa prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-3000 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj