Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.514.2018.3.MW
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 08 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 27 sierpnia 2018r. (data wpływu 28 sierpnia 2018r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawy budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawy budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 08 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz z dnia 27 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Powiat ……jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zarząd Powiatu ….. zamierza zbyć w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomość, na którą składa się grunt o powierzchni 0,0744 ha oraz trwale związany z gruntem budynek trzykondygnacyjny podpiwniczony z poddaszem nieużytkowym, który wybudowany został jako budynek mieszkalny w 1920 r.

Ze zgromadzonych akt sprawy wynika, że od 14 lipca 1987 r. przedmiotowa nieruchomość została oddana w zarząd Wojewódzkiemu Domowi Kultury w …… na czas nieokreślony.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami art. 202 ust. 1, 2 i art. 200 ust. 1 pkt 2, 3, ust. 4, grunt będący w zarządzie Wojewódzkiego Domu Kultury z dniem 20 maja 1992 r. (tj. z dniem wpisu do rejestru instytucji kultury) stał się przedmiotem użytkowania wieczystego Wojewódzkiego Domu Kultury, a naniesienia budowlane znajdujące się na gruncie, stały się jego własnością, co zostało potwierdzone decyzją Wojewody ….. Nr ….. z dnia 15 czerwca 1998 r. Następnie zarządzeniem nr …. Wojewody ……z dnia 26 kwietnia 1998 r. nazwa …. została zmieniona na ……. W oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 z późn. zm.) - uchwałą Rady Powiatu …… nr …… z dnia 21 grudnia 1998 r., stał się powiatową jednostką organizacyjną pod nazwą Powiatowy Ośrodek Kultury w …... Powiatowy Ośrodek Kultury w ……., na podstawie umowy z dnia 9 października 2006 r., wynajął lokal użytkowy znajdujący się na nieruchomości Spółce ….. Sp. z o.o. w ……, na prowadzenie działalności w zakresie usług medycznych, na okres 10 lat.

Uchwałą Rady Powiatu ….. Nr ……. z dnia 29 grudnia 2007 r. Powiatowy Ośrodek Kultury w …… został zlikwidowany. Zarząd Powiatu uchwałą Nr …… z dnia 18 kwietnia 2008 r. ww. nieruchomość przekazał w gospodarowanie Zakładowi Obsługi przy Starostwie Powiatowym w ….., a tym samym Powiat …… stał się użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości.

Jak wynika z powyższego, pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2006 roku, w chwili podpisania umowy najmu Spółce ……. Od chwili zasiedlenia minął okres powyżej 2 lat. Powiat ...... nie ponosił wydatków na ulepszenie tego budynku, które stanowiłyby 30% wartości początkowej budynku.

Zarząd Powiatu …… zamierza zbyć w drodze przetargu ustnego nieograniczonego, prawo użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa i prawo własności budynku będącego własnością Powiatu. Budynek trzykondygnacyjny wybudowany w 1920 r. Powiat …… stał się użytkownikiem wieczystym po zlikwidowanym Powiatowym Ośrodku Kultury w ……, na podstawie uchwały Rady Powiatu ….. Nr ……z dnia 29 grudnia 2007 r. Powiat …… nie korzystał z obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2018r. na pytanie Organu „Czy umowa najmu z dnia 9 października 2006r. zawarta ze Spółką …… dotyczyła najmu całego budynku będącego przedmiotem wniosku, czy tylko jego części?” Wnioskodawca wskazał „Umowa najmu z dnia 9 października 2006 r. zawarta ze Spółką …… dotyczyła najmu części budynku będącego przedmiotem wniosku.” Na pytanie „Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), całości ww. budynku czy jego części? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawca odpowiedział „Pierwsze zasiedlenie 9 października 2006 r. dot. części budynku.” Następnie na pytanie „Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku lub jego części a jego dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?” Zainteresowany wskazał „Tak.” Na pytanie Organu „Czy z tytułu nabycia ww. budynku przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” Wnioskodawca odpowiedział „Tak.” Z kolei na pytanie „Kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie do używania ww. budynku? Należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawca wskazał „Z dniem 1 stycznia 1999 r. ww. budynek stanowił własność Powiatu i był wykorzystywany na cele statutowe powiatu. Prowadzony był w nim Powiatowy Dom Kultury. W związku z umową zawartą w dniu 9 października 2006 roku przedmiotowa nieruchomość została oddana w najem Spółce …...”

W dalszej kolejności na pytanie Organu „Do jakich czynności był wykorzystywany przez Wnioskodawcę ww. budynek, tj. czy do:

• czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
  

• czynności zwolnionych od podatku VAT,
  

• czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?”
  

Zainteresowany wskazał „Czynności zwolnionych od podatku VAT.”

Na pytanie „Czy ww. budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?” Wnioskodawca odpowiedział „Tak.” Następnie na pytanie „Czy do czasu sprzedaży Wnioskodawca poniesie wydatki na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu podatku dochodowego powyżej 30% ich wartości początkowej?” Zainteresowany wskazał „Wnioskodawca ponosi wydatki dotyczące utrzymania bieżącego.” Na pytanie „Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na ww . ulepszenie?” Wnioskodawca wskazał „Tak.” Z kolei na pytanie „Kiedy ww. ulepszenie zostanie oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi „Nie przewidujemy inwestycji dot. ulepszania przedmiotowego budynku. Budynek niszczeje, jest nieużytkowany i przeznaczony do sprzedaży.” Następnie na pytanie „Czy ww. ulepszenie będzie stanowiło „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?” Zainteresowany wskazał „Nie przewidujemy ulepszania przedmiotowego budynku.” Na pytanie „Czy po oddaniu ww. ulepszenia użytkowania będzie miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpi „pierwsze zasiedlenie”.” Wnioskodawca odpowiedział „Nie przewidujemy ulepszania przedmiotowego budynku.” W dalszej kolejności na pytanie Organu „W ramach jakich czynności nastąpi pierwsze zasiedlenie budynku po oddaniu ulepszeń do użytkowania?” Wnioskodawca wskazał „Nie przewidujemy ulepszania przedmiotowego budynku.” Na pytanie „Czy między pierwszym zasiedleniem budynku po ulepszeniach, a jego dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?” Zainteresowany wskazał „Nie przewidujemy ulepszania przedmiotowego budynku.” Następnie na pytanie „Do jakich czynności Wnioskodawca będzie wykorzystywał budynek po oddaniu ulepszenia do użytkowania?” Wnioskodawca odpowiedział „Budynek jest nieużytkowany i przeznaczony do sprzedaży.” Z kolei na pytanie Organu „Czy po ulepszeniu budynek lub jego części będą oddane w najem, dzierżawę lub na podstawie innej umowy o podobnym charakterze? Jeśli tak, to należy podać datę od kiedy?” Zainteresowany wskazał „Nie przewidujemy ulepszania przedmiotowego budynku.” Następnie na pytanie „Czy po ww. ulepszeniu budynek do czasu sprzedaży będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez 5 lat?” Wnioskodawca odpowiedział „Nie.”

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2018r., na pytanie Organu „Na jakiej podstawie Wnioskodawca nabył budynek objęty zakresem wniosku?” Wnioskodawca wskazał, że: „Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (art. 202 ust. 1, 2 i art. 200 ust. 1 pkt 2, 3, ust. 4) z dniem 20 maja 1992 roku budynek stał się własnością Wojewódzkiego Domu Kultury, co potwierdzone zostało decyzją Wojewody ….. Nr ….. z dnia 15 czerwca 1998 roku. Zarządzeniem Nr …. Wojewody …… z dnia 26 kwietnia 1996 roku nazwa ….została zmieniona na ……. W oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz.U. Nr 91, poz. 578 z późn. zm.) - uchwałą Rady Powiatu ….. Nr …… z dnia 21 grudnia 1998 roku w sprawie uchwalenia statutu powiatu ….., Regionalny Ośrodek Kultury w .…. stał się z mocy prawa powiatową jednostką organizacyjną pod nazwą Powiatowy Ośrodek Kultury w ……”

Na pytanie Organu: „Czy z tytułu nabycia ww. budynku przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” Wnioskodawca odpowiedział „Nie”.

Na pytanie Organu: „Czy przy nabyciu ww. budynku była wystawiona faktura z wykazaną kwotą podatku należnego?” Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

Z kolei na pytanie Organu: „Do jakich czynności był wykorzystywany przez Wnioskodawcę ww. budynek, tj. czy do:

• czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
  

• czynności zwolnionych od podatku VAT,
  

• czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?”
  

Wnioskodawca odpowiedział, że: „Przedmiotowy budynek w okresie od 21 grudnia 1998r.- 9 października 2006r. oraz od 8 października 2016 r. – do chwili obecnej był/jest wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W okresie od 9 października 2006r. – 8 października 2016r. budynek wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.”

Na pytanie Organu: „W sytuacji wykorzystywania ww. budynku do czynności zwolnionych od podatku, należy podać podstawę prawną tego zwolnienia.” Wnioskodawca odpowiedział: „Nie dotyczy.”

Na pytanie „Czy odpowiedź na pytanie nr 9 zawarta w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2018r. dotyczące prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na ulepszenie budynku przekraczające 30 % wartości początkowej, dotyczy prawa do obniżenia podatku należnego od wydatków na ulepszenie budynku czy od wydatków bieżących ponoszonych przez Powiat?” Wnioskodawca odpowiedział: „W związku z tym, iż w obecnej chwili budynek jest wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, brak jest możliwości skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków bieżących czy też na ulepszenie budynku, tym bardziej, że nie jest planowane żadne ulepszenie. Odpowiedź na pytanie 9 zawarta w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2018 roku została wpisana omyłkowo.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w tym przypadku przy sprzedaży nieruchomości budynkowej w drodze przetargu należy doliczyć podatek od towarów i usług do wartości nieruchomości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym?
2. Czy w tym przypadku przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa należy doliczyć podatek od towarów i usług do wartości nieruchomości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2018r.):

Ad. 1

Powiat ….. stoi na stanowisku, że sprzedaż powyższej nieruchomości budynkowej jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), ponieważ pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2006 roku i od tego czasu minął okres dłuższy niż 2 lata.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 sierpnia 2018r. wskazano, że Powiat …… podtrzymuje stanowisko zawarte we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 roku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości budynkowej wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2017 r.. poz. 1221 ze zm.)

Ad. 2

Powiat ….. stoi na stanowisku, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy i § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. 2013 poz. 247), zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa w tym również prawo użytkowa wieczystego gruntu, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy), jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy należy wskazać, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości zabudowanej zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w odniesieniu do wskazanego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z analizy przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć w drodze przetargu nieruchomość, na którą składa się grunt o powierzchni 0,0744 ha oraz trwale związany z gruntem budynek trzykondygnacyjny podpiwniczony z poddaszem nieużytkowym. Od 14 lipca 1987 roku przedmiotowa nieruchomość została oddana w zarząd Wojewódzkiemu Domowi Kultury w ….. na czas nieokreślony. Grunt będący w zarządzie Wojewódzkiego Domu Kultury z dniem 20 maja 1992 stał się przedmiotem użytkowania wieczystego Wojewódzkiego Domu Kultury, a naniesienia budowlane znajdujące się na gruncie stały się jego własnością, co zostało potwierdzone decyzją Wojewody. Na podstawie umowy z dnia 9 października 2006 r. lokal użytkowy znajdujący się na nieruchomości był wynajmowany Spółce ……. Umowa najmu z dnia 9 października 2006 r. zawarta ze Spółką ….. dotyczyła najmu części budynku będącego przedmiotem wniosku. Pierwsze zasiedlenie 9 października 2006 r. dot. części budynku. Powiat nie ponosił wydatków na ulepszenie tego budynku, które stanowiłyby 30% wartości początkowej budynku. Na pytanie Organu „Czy do czasu sprzedaży Wnioskodawca poniesie wydatki na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu podatku dochodowego powyżej 30% ich wartości początkowej?” Zainteresowany wskazał „Wnioskodawca ponosi wydatki dotyczące utrzymania bieżącego.” Z kolei na pytanie „Kiedy ww. ulepszenie zostanie oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.” Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi „Nie przewidujemy inwestycji dot. ulepszania przedmiotowego budynku. Budynek niszczeje, jest nieużytkowany i przeznaczony do sprzedaży.” Na pytanie Organu: „Czy z tytułu nabycia ww. budynku przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” Wnioskodawca odpowiedział „Nie”. Na pytanie Organu: „Czy przy nabyciu ww. budynku była wystawiona faktura z wykazaną kwotą podatku należnego?” Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz opisane we wniosku zdarzenie, należy stwierdzić, że dostawa budynku, w części będącej przedmiotem najmu na podstawie umowy z dnia 9 października 2006 r., w stosunku do której Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić inwestycji dotyczących ulepszania w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, w odniesieniu do sprzedaży części budynku będącej przedmiotem najmu, zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT.

W oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu, w tym również prawa użytkowania wieczystego gruntu, będzie opodatkowana według takiej stawki podatku, jaką opodatkowana będzie dostawa budynku/budowli na nim posadowionych.

Zatem dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu przyporządkowanego do części budynku będącej przedmiotem najmu, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Przy czym należy wskazać, że ww. dostawa będzie podlegała zwolnieniu, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 z związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Natomiast odnosząc się do części budynku niebędącej przedmiotem najmu, należy stwierdzić, iż z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, by doszło do pierwszego zasiedlenia tej części budynku w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca - umowa najmu zawarta ze Spółką dotyczyła najmu części budynku będącego przedmiotem wniosku. Pierwsze zasiedlenie 9 października 2006 r. dotyczy wynajmowanej części budynku.

Zatem dostawa części budynku niebędącej przedmiotem najmu będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i tym samym nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zauważyć należy, że – jak wyżej wskazano – w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dostawa części budynku niebędącej przedmiotem najmu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż z tytułu nabycia ww. budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powiat nie ponosił wydatków na ulepszenie tego budynku, które stanowiłyby 30% wartości początkowej budynku. Zainteresowany wskazał bowiem, iż ponosi wydatki dotyczące bieżącego utrzymania. Nie przewiduje natomiast inwestycji dot. ulepszania przedmiotowego budynku.

W konsekwencji powyższego, w odniesieniu do sprzedaży części budynku niebędącej przedmiotem najmu, spełnione zostały przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu przyporządkowanego do części budynku niebędącej przedmiotem najmu, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w związku z rozstrzygnięciem zawartym w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obowiązujących norm prawa krajowego albo może bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku C-308/16.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Zatem należy wskazać, że w przypadku zastosowania wykładni prounijnej w rozpatrywanej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia zarówno części budynku będącej przedmiotem najmu, jak i części budynku niebędącej przedmiotem najmu, bowiem budynek został wybudowany w 1920 r. jako budynek mieszkalny, a od 1987 roku przedmiotowa nieruchomość została oddana w zarząd Wojewódzkiemu Domowi Kultury. Tym samym od pierwszego zasiedlenia w świetle wykładni prounijnej do planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę wykładni prounijnej, czynność sprzedaży ww. budynku będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że powołany w stanowisku w zakresie pytania nr 2, art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. 2013 poz. 247) utraciły moc obowiązującą.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.