2018.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.275.2018.1.MM
z 27 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem członkom zarządu samochodów służbowych do celów prywatnych oraz pokryciem kosztów zakupu paliwa na ww. cele – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem członkom zarządu samochodów służbowych do celów prywatnych oraz pokryciem kosztów zakupu paliwa na ww. cele.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S.A z siedzibą w ... (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) podpisała z osobami wchodzącymi w skład jej zarządu (dalej: Zarządzający) umowę o świadczenie usług zarządzania (dalej: Usługi). Z uwagi na strukturę własnościową akcji Spółki wskazana umowa uwzględnia wszelkie zasady dotyczące warunków zatrudnienia ww. osób, określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2017 r. poz. 2190).

Zarządzający nie świadczą wskazanych Usług jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowani w CEiDG.

Wynagrodzenie Zarządzających z tytułu wykonywania Usług Wnioskodawca kwalifikuje do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 updof, tj. przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z § 2 ust. 3 ww. umowy świadczenie przez Zarządzających Usług polega w szczególności na:

prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu, z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z pełnionej funkcji,
reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki,
osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do pełnionej funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki,
realizacji wyznaczonych celów zarządczych (...).

W zakresie niezbędnym do wykonywania powyższych obowiązków, na podstawie § 4 ust. 1 przedmiotowej umowy o świadczenie usług zarządzania, Spółka powierzyła do dyspozycji Zarządzających urządzenia techniczne oraz inne zasoby Wnioskodawcy, w tym samochody służbowe, stanowiące własność Spółki bądź będące w jej posiadaniu na innej podstawie prawnej, np. leasingu, leasingu z opcją serwisową lub najmu.

W § 4 ust. 5 umowy o świadczenie usług zarządzania Spółka wyraziła zgodę na korzystanie przez Zarządzających z postawionych do ich dyspozycji pojazdów również do celów prywatnych na zasadach korzystania i odpłatności określonych w obowiązującym w Spółce regulaminie wewnętrznym.

Spółka ponosi koszty paliwa oraz wszelkie koszty związane z bieżącą eksploatacją samochodu służbowego (jak np. ubezpieczenie pojazdu, koszty przeglądów technicznych i napraw serwisowych, czyszczenia, opłaty za obowiązkowe badania techniczne, koszty wymiany oleju silnikowego i innych płynów eksploatacyjnych).

Samochody zostały udostępnione Zarządzającym na podstawie odrębnej, zawartej pomiędzy Spółką i poszczególnymi osobami wchodzącymi w skład jej zarządu, „Umowy powierzenia samochodu służbowego - dotyczy Zarządu XXX” (dalej: Umowa), której wzór został określony w jednym z załączników do „Regulaminu korzystania z pojazdów samochodowych w X”. Regulamin ten określa m.in. zasady użytkowania samochodów służbowych, obowiązki użytkownika pojazdu oraz procedury eksploatacyjne w Spółce.

Zgodnie z wewnętrznymi uregulowaniami w Spółce użytkownicy samochodów przejmują odpowiedzialność materialną za powierzony samochód służbowy i są zobowiązani m.in. do przestrzegania obowiązujących przepisów ruchu drogowego, użytkowania samochodu w sposób niepowodujący jego nadmiernego zużycia, jak również nadmiernego zużycia materiałów eksploatacyjnych, terminowego wykonywania okresowych badań technicznych w stacjach kontroli pojazdów i przeglądów okresowych w autoryzowanych stacjach obsługi oraz zabezpieczenia samochodu przed kradzieżą, uszkodzeniem lub zniszczeniem.

Jednocześnie § 3 ust. 1 Umowy przewiduje, że Zarządzający mogą wykorzystywać powierzony pojazd służbowy do celów prywatnych za odpłatnością, która obejmuje:

wartość paliwa zużytego w trakcie używania samochodu do celów prywatnych oraz
wydatki eksploatacyjne związane z używaniem samochodu do celów prywatnych.

W przyszłości Wnioskodawca rozważa możliwość nieodpłatnego udostępnienia Zarządzającym pojazdów służbowych na cele niezwiązanie z działalnością gospodarczą Spółki i pokrycia kosztów paliwa zużytego w trakcie przejazdów prywatnych.

Wartość nieodpłatnego świadczenia z ww. tytułu Wnioskodawca zamierza określić w ten sposób, że wartość paliwa zużytego w trakcie używania samochodu służbowego do celów prywatnych Spółka ustali w wysokości stanowiącej iloczyn ilości paliwa zużytego w celach prywatnych, zgodnie z rzeczywistym zużyciem deklarowanym przez Zarządzającego i średniej ceny netto zakupu jednego litra paliwa powiększonej o kwotę stanowiącą 50% podatku od towarów i usług (podatku niepodlegającego odliczeniu) od tejże ceny ustalonej na podstawie faktur zakupu paliwa, ujętych w księgach rachunkowych Spółki w okresie, którego będzie dotyczyła wycena wartości nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast wartość wydatków eksploatacyjnych związanych z używaniem samochodu służbowego do celów prywatnych Spółka zamierza określić w wysokości stanowiącej iloczyn liczby dni korzystania w danym miesiącu z samochodu służbowego do celów prywatnych i wartości stanowiącej:

1/30 miesięcznej rynkowej ceny netto najmu samochodu tej samej marki, typu i modelu, o podobnych parametrach technicznych, stopniu zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia pojazdu, stosowanej przez podmioty zajmujące się profesjonalnym wynajmem samochodów, powiększonej o należny podatek od towarów i usług - w przypadku samochodów stanowiących własność Spółki lub
1/30 miesięcznego czynszu leasingowego lub najmu, określonego na podstawie faktur zakupu wskazanych usług, ujętych w księgach rachunkowych Spółki w okresie, którego będzie dotyczyła wycena wartości nieodpłatnych świadczeń, powiększonego o kwotę stanowiącą 50% podatku od towarów i usług (podatku niepodlegającego odliczeniu) od wartości tego czynszu - w przypadku samochodów będących w posiadaniu Spółki na innej podstawie prawnej, np. leasingu, leasingu z opcją serwisową lub najmu.

W związku z powyższym nasuwają się wątpliwości co do sposobu oszacowania wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego przez Zarządzającego oraz klasyfikacji do źródła przychodów tego świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, uzyskanych przez Zarządzających, z którymi Spółka zawarła umowy o świadczenie usług zarządzania, należy ustalać stosując przepisy art. 11 ust. 2a pkt 2 bądź pkt 4 updof w zależności od tego, czy dany pojazd jest użytkowany przez Spółkę na podstawie umowy leasingu lub umowy o podobnym charakterze, czy też jest jej własnością?
Czy wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu pokrycia przez Spółkę kosztów paliwa zużytego w trakcie używania samochodu służbowego do celów prywatnych, uzyskanych przez Zarządzających, z którymi Spółka zawarła umowy o świadczenie usług zarządzania, należy ustalać stosując przepisy art. 11 ust. 2 updof?
Czy wartość nieodpłatnych świadczeń wymienionych w pytaniu 1 i 2, podobnie jak wynagrodzenie otrzymywane przez Zarządzającego za wykonane usługi, Spółka powinna zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście – ze źródła określonego w art. 13 pkt 7 updof i jako płatnik - zgodnie z art. 41 ust. 1 updof - pobierać od nich zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Według ogólnej definicji zawartej w art. 11 ust. 1 updof przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Definicja przychodu, jak również określone w ww. przepisie zasady ustalania wartości tego przychodu mają charakter ogólny, znajdujący zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, w inny sposób normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Stanowisko takie zostało zawarte m.in. w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r„ sygn. akt K 7/13.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że podlegającym opodatkowaniu przychodem Zarządzającego ze źródła określonego w art. 13 pkt 7 updof jest zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy o świadczenie usług zarządzania, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tej umowy i stanowią dla niego definitywne przysporzenie majątkowe.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne udostępnienie Zarządzającym pojazdów służbowych do celów prywatnych oraz pokrycie kosztów zakupu paliwa w trakcie używania samochodów służbowych do celów prywatnych mieści się w ww. pojęciu nieodpłatnego świadczenia, ponieważ stanowi świadczenie będące dodatkowym wynagrodzeniem Zarządzających z tytułu pełnienia w Spółce określonych funkcji i powoduje wystąpienie po ich stronie przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy też w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Stosownie do art. 11 ust. 2 updof, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 updof, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a updof, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powołane wyżej przepisy regulują ogólną zasadę ustalania wartości pieniężnej świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast przepisy art. 12 ust. 2a-2c, jako zastrzeżenie wskazane wprost przez ustawodawcę w dyspozycji art. 11 ust. 2 updof, wprowadzają wyjątek od tej zasady i dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi, za którego uważa się w rozumieniu art. 12 ust. 4 updof osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a updof, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b updof).

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c updof).

Ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 2a updof, obejmuje zatem wyłącznie świadczenie wynikające z udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych pracownikowi. Zryczałtowane kwoty określone zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c updof stanowią przychód pracownika doliczany do innych przychodów ze stosunku pracy.

Tym samym przepis art. 12 ust. 2a updof – zdaniem Wnioskodawcy – nie ma zastosowania do osoby zatrudnionej na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, która nie może być uznana za pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 4 updof.

Zatem przychód z tytułu nieopłatnego korzystania przez Zarządzających z samochodów służbowych do celów prywatnych należy ustalić w zależności od tego, czy dany pojazd jest użytkowany np. na podstawie umowy leasingu lub umowy o podobnym charakterze, czy też stanowi jej własność:

zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 updof, tj. według ceny zakupu przez Spółkę usługi leasingu, najmu lub innej formy udostępnienia pojazdu, przy czym z uwagi na to, że ustawy podatkowe nie definiują pojęcia ceny zakupu, Wnioskodawca przyjmuje, że ceną tą - na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 395 ze zm.) jest „(...) cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski (...)” lub
zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 updof, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Do wyceny wartości ww. świadczenia Wnioskodawca zastosuje sposób kalkulacji wskazany w powyższym opisie zdarzenia przyszłego.

Ponadto Spółka wskazuje, że według niej określona w powyższy sposób wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje wyłącznie koszty wynikające z udostępnienia Zarządzającym samochodu służbowego do celów prywatnych.

Natomiast w odniesieniu do zużytego przez Zarządzających paliwa do przejazdów do celów prywatnych, którego koszt nabycia pokryła Spółka, Wnioskodawca uważa, że wartość tego paliwa stanowi odrębny, podlegający opodatkowaniu przychód Zarządzających w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2 updof, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (przy zastosowaniu kalkulacji opisanej w powyższym zdarzeniu przyszłym).

Końcowo Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z wyrokiem WSA w Gliwicach z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt I SA/GI 1003/14, skoro w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście mieszczą się wszystkie przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie (również gdy zarządzający jest członkiem zarządu) - bo tak literalnie stanowi przepis - to wszelkie świadczenia związane z tą umową i udzielane na jej podstawie, tj. zarówno wartość wynagrodzenia z tytułu wykonania usług zarządzania, jak i wszelkie dodatkowe świadczenia pozapłacowe powinny być klasyfikowane w jednakowy sposób, jako pochodzące z tego samego źródła przychodów (por. I SA/Gd 727/17 - Wyrok WSA w Gdańsku, 28.06.2017 r., I SA/Go 204/17 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp., 22.06.2017 r., I SA/GI 602/17 - Wyrok WSA w Gliwicach, 25.10.2017 r., I SA/Sz 825/17 - Wyrok WSA w Szczecinie, 15.11.2017 r., I SA/Wr 251/17 - Wyrok WSA we Wrocławiu, 7.07.2017 r.).W świetle powyższego przychody Zarządzających, obejmujące zarówno wartość pieniężną świadczenia z tytułu nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych, jak i wartość paliwa zużytego w trakcie przejazdów w celach prywatnych, które przysługują im na podstawie zawartych ze Spółką umów o świadczenie usług zarządzania, zdaniem Wnioskodawcy należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście - ze źródła określonego w art. 13 pkt 7 updof i zgodnie z art. 41 ust. 1 updof pobierać od nich zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że S. A. z siedzibą w ... (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) podpisała z osobami wchodzącymi w skład jej zarządu (dalej: Zarządzający) umowę o świadczenie usług zarządzania (dalej: Usługi). Z uwagi na strukturę własnościową akcji Spółki wskazana umowa uwzględnia wszelkie zasady dotyczące warunków zatrudnienia ww. osób, określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2017 r. poz. 2190).

Zarządzający nie świadczą wskazanych Usług jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowani w CEiDG.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przychodem Zarządzającego z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką będzie nie tylko wynagrodzenie wynikające z tej umowy, ale także inne świadczenia pieniężne, świadczenia nieodpłatne oraz świadczenia częściowo odpłatne otrzymywane w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki. Zatem niewątpliwie udostępnienie ww. osobom samochodów służbowych do celów prywatnych oraz pokrycie przez Spółkę kosztów zakupu paliwa do tych celów będzie stanowiło przychód ww. osób z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowej sprawie – jak słusznie wskazał Wnioskodawca - nie znajdzie zastosowania uregulowanie zawarte w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

Ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje bowiem wyłącznie świadczenie wynikające z udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych pracownikom, czyli osobom zdefiniowanym w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozostającym w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Odnosząc się zatem do sposobu ustalenia wartości przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z używaniem samochodu służbowego, który osoba zarządzająca będzie wykorzystywała do celów prywatnych, a który Wnioskodawca/Spółka użytkuje na mocy umowy leasingu lub umowy o podobnym charakterze, wskazać należy, że ustalenia wartości pieniężnej tego świadczenia Spółka powinna dokonać w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg cen zakupu. Przedmiotem świadczenia na rzecz członka zarządu będą bowiem usługi zakupione u innego podmiotu.

Natomiast w sytuacji, gdy samochody służbowe, które będą wykorzystywane przez ww. osoby dla celów prywatnych będą stanowiły własność Spółki – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w sytuacji gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów, to w celu ustalenia wartości świadczenia w postaci udostępniania zakupionego przez nią samochodu służbowego do celów prywatnych zarządzającego należy uwzględnić ceny rynkowe stosowane przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W odniesieniu do kwestii dotyczącej zużytego przez członków zarządu paliwa do przejazdów do celów prywatnych, którego koszty zakupu będzie pokrywała Spółka, należy wskazać, że wartość tego paliwa będzie stanowiła − odrębny od przychodów z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych − przychód członków Zarządu. Wysokości ww. przychodu Spółka będzie zobowiązana ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.

Natomiast poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menadżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką, czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy.

Należy bowiem mieć na uwadze, że - jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15 - „w spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menadżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menadżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki.”

Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie przez niego wypłacane osobom wchodzącymi w skład zarządu, z którymi podpisał umowy o świadczenie usług zarzadzania, jak również wartość nieodpłatnych świadczeń - należy zakwalifikować do przychodu z działalności wykonywanej osobiście wskazanej w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawcy - jako płatniku – ciąży obowiązek naliczenia zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i - stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy – przekazania jej - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ją pobrano - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby Spółki wykonuje swoje zadania.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania

(art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji nieodpłatnych świadczeń, jakie zarządzający otrzymają od Wnioskodawcy w związku z wykorzystywaniem samochodów służbowych do celów prywatnych oraz sfinansowaniem przez Wnioskodawcę kosztów zakupu paliwa do ww. celów, tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być zatem wyłącznie wskazanie i zinterpretowanie przepisu, na podstawie którego Wnioskodawca powinien ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz zarządzających, natomiast zagadnienie dotyczące potwierdzenia prawidłowości przedstawionej we wniosku kalkulacji wartości nieodpłatnych świadczeń nie może stanowić przedmiotu tej interpretacji. W konsekwencji tutejszy organ nie ustosunkował się do opisanej przez Wnioskodawcę kalkulacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin