2018.08.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.291.2018.2.SS
z 9 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu zamierzonej sprzedaży działek gruntu, stanowiących ustawową wspólność majątkową małżeńską, tj. niezabudowanej działki gruntu nr 3/4 i 3/6 oraz zabudowanej dwoma budynkami gospodarczymi działki gruntu nr 3/5 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu zamierzonej sprzedaży działek gruntu, stanowiących ustawową wspólność majątkową małżeńską, tj. niezabudowanej działki gruntu nr 3/4 i 3/6 oraz zabudowanej dwoma budynkami gospodarczymi działki gruntu nr 3/5. Wniosek uzupełniono w dniu 26 lipca 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nabycie nieruchomości

Wnioskodawczyni, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 26.09.1997 r., nabyła od osób fizycznych, wspólnie z mężem, nieruchomość rolną. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Oznaczenie i opis nieruchomości

Nabytą nieruchomość rolną stanowiły dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 3,8526 ha, oznaczone następująco:

działka nr 3/3 o powierzchni 0,4816 ha, zabudowana dwoma budynkami gospodarczymi;
działka nr 3/4 o powierzchni 3,3710 ha, niezabudowana.

Cel zakupu nieruchomości

Opodatkowanie zakupu podatkiem VAT

Zakup nieruchomości rolnej nie był opodatkowany podatkiem VAT, a więc Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Sposób wykorzystania nieruchomości

Nabyte działki gruntu – działka numer 3/3 wraz ze znajdującymi się na niej budynkami gospodarczymi oraz działka nr 3/4 od chwili ich nabycia były i są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia, osobiście przez Wnioskodawczynię i jej męża, działalności rolniczej, nie były wykorzystywane do pozarolniczej działalności gospodarczej, nie były także przedmiotem umów dzierżawy, najmu, ani innych umów o podobnym charakterze, odpłatnych oraz nieodpłatnych.

Przeznaczenie planistyczne nieruchomości

Stan przy zakupie

W chwili zakupu przedmiotowych działek gruntu dla terenu, na którym się one znajdują, nie obowiązywał żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie była podjęta uchwała Gminy o przystąpieniu do opracowania takiego planu.

Stan obecny

Działka 3/3

Od dnia 29.01.2011 r. obowiązuje uchwalony przez Radę Miejską miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który objął między innymi teren stanowiący część działki nr 3/3. Ta część działki znalazła się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 5 ZP/12 „zieleń parkowa”. Miejscowy plan zagospodarowania przewiduje następujące przeznaczenie dla tego terenu: rekreacja, lasy, uprawy polowe i sady, wody powierzchniowe, ciągi piesze, ciągi pieszo-rowerowe, ciągi rowerowe, drogi wewnętrzne, obiekty infrastruktury technicznej, szalety. Pozostała część działki 3/3 objęta jest ustaleniami uchwalonego przez Radę Miejską miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który obowiązuje od dnia 27.07.2009 r. Ta część działki znalazła się na obszarze oznaczonym na rysunku planu miejscowego symbolem 2 AG2, z przeznaczeniem podstawowym terenu: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej.

W związku z tym, że działka 3/3 została objęta ustaleniami dwóch odrębnych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, ustalającymi całkowicie odmienne przeznaczenie odpowiednich części działki, to w maju 2018 r., na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża, został dokonany geodezyjny podział działki 3/3 w celu utworzenia dwóch nowych działek zgodnie z liniami rozgraniczającymi przeznaczenie terenu, ustalone różnymi planami miejscowymi zagospodarowania.

W wyniku dokonanego podziału, w miejsce działki numer 3/3, zostały utworzone dwie działki – działka oznaczona numerem 3/5, o powierzchni 0,2384 ha oraz działka oznaczona numerem 3/6, o powierzchni 0,2432 ha.

Działka o numerze 3/5 stanowi teren zabudowany dwoma budynkami gospodarczymi. Działka ta położona jest na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla północnej części zespołu urbanistycznego – w jednostce oznaczonej symbolem 2 AG/2 „tereny aktywności gospodarczej”, z przeznaczeniem podstawowym: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej.

Działka o numerze 3/6 stanowi teren niezabudowany, który wg miejscowego planu zagospodarowania znajduje się na obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 5 ZP/12 „zieleń parkowa”. Plan miejscowy przewiduje dla tego terenu następujące przeznaczenie: rekreacja, lasy, uprawy polowe i sady, wody powierzchniowe, ciągi piesze, ciągi pieszo-rowerowe, ciągi rowerowe, drogi wewnętrzne, obiekty infrastruktury technicznej, szalety.

Działka 3/4

Działka 3/4 w całości znajduje się na obszarze objętym ustaleniami obowiązującego od dnia 27 lipca 2009 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który to obszar na rysunku planu oznaczony jest symbolami:

2 AG/2 z przeznaczeniem podstawowym: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej,
4 KDD/3 z przeznaczeniem: 1) ulice; 2) urządzenia telekomunikacyjne.

Ulepszenia nieruchomości

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem od czasu zakupu nieruchomości do chwili obecnej nie ponosili żadnych nakładów na ulepszenie nabytej nieruchomości, w tym na ulepszenie budynków gospodarczych, znajdujących się na działce 3/5.

Status podatkowy Wnioskodawczyni w zakresie podatku VAT

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza. Formalnie Wnioskodawczyni ma zarejestrowaną działalność w zakresie przeważającym wg PKD 47.52.Z „Sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”, a także inną działalność produkcyjną, handlową i usługową. W listopadzie 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała wpisu dodatkowego w CEIDG o rozszerzeniu zakresu działalności o działalność sklasyfikowaną wg PKD symbolami PKD 68.10 „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”; PKD 68.20 „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi”; PKD 68.31 „Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami”. Jednakże do żadnych działań Wnioskodawczyni, wynikających z rozszerzenia zakresu działalności, oprócz dokonanego zgłoszenia do ewidencji, nie doszło. Zakres faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię różni się od zakresu zarejestrowanego, a jedyną działalnością gospodarczą jaką faktycznie prowadzi Wnioskodawczyni jest działalność gospodarcza, polegająca na handlu sezonowymi artykułami związanymi ze Świętami Bożego Narodzenia oraz wynajem własnych nieruchomości. Wnioskodawczyni, pomimo zgłoszenia do CEIDG działalności gospodarczej, polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a także działalności w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nigdy w praktyce takiej działalności nie prowadziła.

Nieruchomości (działki gruntu), których dotyczy niniejszy wniosek, nie są i nie były wykorzystywane na cele pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Współmałżonek Wnioskodawczyni, współwłaściciel działek, których sprzedaży dotyczy niniejsza interpretacja, posiada, w związku z prowadzoną na tych działkach działalnością rolniczą, status „rolnika ryczałtowego”, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, i nie prowadzi działalności innej niż rolnicza.

Inne transakcje sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawczynię

W przeszłości Wnioskodawczyni wraz z mężem, współwłaścicielem nieruchomości objętych ustawową wspólnością majątkową małżeńską, dokonali trzech transakcji sprzedaży posiadanych nieruchomości lub ich części.

Pierwsza transakcja miała miejsce w dniu 29.11.2006 r. i dotyczyła sprzedaży nieruchomości rolnej. W dniu 2.10.2001 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem i dwoma innymi osobami fizycznymi nabyła udział w niezabudowanej nieruchomości o powierzchni 05087 ha, stanowiącej w chwili nabycia nieużytek rolny. W dniu 9.01.2002 r. dokonano zniesienia współwłasności tej nieruchomości poprzez jej fizyczny podział na dwie oddzielne działki gruntu, z których jedna stała się współwłasnością Wnioskodawczyni i jej męża. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. W chwili nabycia dla terenu, na którym znajdowała się przedmiotowa nieruchomość, nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nabycie tej nieruchomości było związane z zamiarem przeniesienia w to miejsce części upraw rolnych (rośliny ozdobne) z posiadanego gospodarstwa rolnego. W tym celu podjęto próbę rekultywacji nieużytku, która nie przyniosła oczekiwanego skutku, gdyż po rekultywacji gleba nadal zawierała zbyt dużą ilość gliny i nie nadawała się do działalności rolnej w takim stopniu, jak planowano przy jej zakupie. W roku 2003 bez inicjatywy ze strony Wnioskodawczyni dla terenu, na którym znajdowała się przedmiotowa nieruchomość, został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który teren ten przeznaczył na cele mieszkaniowe. W związku z niezadawalającym wynikiem rekultywacji gleby oraz ze zmianą przeznaczenia terenu, wynikającą z uchwalonego planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawczyni wraz z mężem uznali, że posiadana nieruchomość jest im nieprzydatna na cele, na jakie została zakupiona, czyli na cele działalności rolniczej. W tej sytuacji, Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali w roku 2006 przedmiotową nieruchomość, w stanie takim, jakim znajdowała się po próbie rekultywacji gleby.

W czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości, przed jej sprzedażą, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie czynili żadnych działań charakterystycznych dla zorganizowanego obrotu nieruchomościami. W szczególności nie dokonali podziału nieruchomości na działki budowlane, nie dokonali uzbrojenia terenu w media, itp. oraz nie podjęli żadnych działań marketingowych, mających na celu promocję oferty sprzedaży tej nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Druga transakcja miała miejsce dnia 1.07.2009 r. i dotyczyła sprzedaży Gminie części działki użytkowanej rolniczo (uprawy sadownicze), która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona na budowę drogi publicznej. Sprzedaż ta była opodatkowana podatkiem VAT, a mąż Wnioskodawczyni na potrzeby tej sprzedaży rejestrował się jako czynny podatnik VAT.

Trzecia transakcja miała miejsce w kwietniu 2011 r. i dotyczyła sprzedaży operatorowi sieci energetycznej prawa własności wydzielonej działki gruntu o powierzchni 0,0030 ha, na której wcześniej operator sieci energetycznej wybudował stację transformatorową. Sprzedaż ta była opodatkowana podatkiem VAT.

Inne nieruchomości Wnioskodawczyni

Oprócz wyżej wymienionych nieruchomości Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem, na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej, innych nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne oraz nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe.

Zamierzone działania Wnioskodawczyni – stan przyszły

Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają sprzedać posiadane działki gruntu oznaczone numerami: 3/4, 3/5 i 3/6, zakupione w roku 1997 jako nieruchomość rolna z przeznaczeniem na utworzenie gospodarstwa rolnego i opisane powyżej.

Zamiar sprzedaży jest spowodowany istotnymi zmianami w sąsiedztwie sprzedawanej nieruchomości. Zmianami, które są wynikiem przeznaczenia tych terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolnicze i w konsekwencji tego, postępującej w rzeczywistości urbanizacji sąsiedztwa poprzez zmianę sposobu wykorzystania sąsiednich nieruchomości (budowę w bezpośrednim sąsiedztwie drogi publicznej o dużym natężeniu ruchu, zrealizowaną budowę zakładu produkcyjnego i taką samą planowaną w najbliższym czasie, budowę kilku dużych parkingów, planowaną w sąsiedztwie budowę hotelu, itp.). Takie zmiany w sposób istotny zmniejszają przydatność przedmiotowych gruntów do dalszego prowadzenia w tym miejscu upraw sadowniczych. W związku z tym, Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęli decyzję o zaprzestaniu prowadzenia dotychczasowej działalności rolniczej na tej nieruchomości i jej sprzedaży.

Wnioskodawczyni wraz z mężem planują zawrzeć dwie odrębne umowy sprzedaży, jedna z nich będzie dotyczyła łącznej sprzedaży dwóch działek – działki numer 3/4 (3,3710 ha) oraz działki numer 3/5 (0,2384 ha), zabudowanej dwoma budynkami gospodarczymi, obie te działki stanową teren przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele aktywności gospodarczej.

Druga planowana sprzedaż będzie dotyczyła niezabudowanej działki numer 3/6 (0,2432 ha), przeznaczonej w całości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod: rekreację, lasy, uprawy polowe i sady, wody powierzchniowe, ciągi piesze, ciągi pieszo-rowerowe, ciągi rowerowe, drogi wewnętrzne, obiekty infrastruktury technicznej, szalety.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie podejmowali na potrzeby planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości żadnych aktywnych działań, mających na celu podniesienie wartości nieruchomości, takich jak np.: uzbrojenie terenu, podział na działki budowlane, czy wydzielenie dróg wewnętrznych. Nie podejmowali także żadnych aktywnych działań marketingowych w celu znalezienia nabywców przedmiotowych działek gruntu.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie wykluczają w przyszłości sprzedaży kolejnych posiadanych przez nich nieruchomości rolnych z powodu utraty przez nie przydatności do działalności rolnej, spowodowanej zmianami przeznaczenia terenów dokonywanymi przez gminę niezależnie od woli Wnioskodawczyni.

Wniosek uzupełniono w dniu 26 lipca 2018 r. o informację, że w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i nie wykorzystuje przedmiotowych działek, będących przedmiotem planowanej sprzedaży. Przedmiotowe działki były i są wykorzystywane wyłącznie do działalności rolniczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy z tytułu zamierzonej sprzedaży działek gruntu, stanowiących ustawową wspólność majątkową małżeńską, to jest niezabudowanej działki gruntu nr 3/4, działki gruntu nr 3/5 zabudowanej dwoma budynkami gospodarczymi oraz niezabudowanej działki gruntu nr 3/6, zwanych dalej przedmiotowymi nieruchomościami, Wnioskodawczyni będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a więc osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy?
Czy w przypadku uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT – dostawa przedmiotowych nieruchomości będzie podlegała podatkowi VAT lub będzie objęta zwolnieniem od ww. podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1.

Z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, to jest działek gruntu numer 3/4, 3/5 i 3/6, stanowiących ustawową wspólność małżeńską Wnioskodawczyni i jej męża, Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a więc osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Uzasadnienie powyższego stanowiska.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, definicje podatnika oraz działalności gospodarczej zawarte w art. 15 ustawy o VAT przewidują, iż w celu uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter.

Jednocześnie, definicje te przewidują, że działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT wystąpi w szczególności, w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z zamiarem sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie podejmowała żadnych działań, które można byłoby uznać za aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami. W szczególności nie dokonali zakupu tych nieruchomości z zamiarem ich zbycia, nie uzbroili ich w media, nie wydzielili dróg wewnętrznych oraz nie dokonywali żadnych działań, mających na celu zwiększenie wartości tych nieruchomości ani działań marketingowych, mających na celu ich promocję. Natomiast dokonany geodezyjny podział działki 3/3, w wyniku którego powstały działki 3/5 i 3/6, miał na celu wyłącznie wydzielenie działek o różnym przeznaczeniu każdej z nich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza. Formalnie Wnioskodawczyni ma zarejestrowaną działalność w zakresie przeważającym wg PKD 47.52.Z „Sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”, a także inną działalność produkcyjną, handlową i usługową. W listopadzie 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała wpisu dodatkowego w CEIDG o rozszerzeniu zakresu działalności o działalność sklasyfikowaną wg PKD symbolami PKD 68.10 „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”; PKD 68.20 „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi”; PKD 68.31 „Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami”. Jednakże do żadnych działań Wnioskodawczyni, wynikających z rozszerzenia zakresu działalności o działalność „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek” i „Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami”, oprócz dokonanego zgłoszenia do ewidencji, nie doszło. Zakres faktycznie prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej różni się od zakresu zarejestrowanego, a jedyną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni jaką faktycznie prowadzi jest działalność gospodarcza, polegająca na handlu sezonowymi artykułami związanymi ze Świętami Bożego Narodzenia oraz wynajem własnych nieruchomości. Wnioskodawczyni, pomimo zgłoszenia do CEIDG, nigdy w praktyce nie prowadziła działalności gospodarczej, polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a także działalności w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Przedmiotowe nieruchomości (działki gruntu) nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej formalny status jako podatnika zarejestrowanego nie przesądza o tym, czy w odniesieniu do konkretnej czynności sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, będzie ona występowała w charakterze podatnika VAT. Stanowisko takie potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10; wyrok składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2014 r., nr ILPP1/443-1122/13/14-S/MK.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że brak jest podstaw do przyjęcia, że sprzedając przedmiotowe nieruchomości będzie działała w charakterze podmiotu prowadzącego handlową działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami ponieważ jej działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej).

Jednocześnie warto zauważyć, iż kwestia występowania w charakterze podatnika VAT przez osobę fizyczną dokonującą dostawy działek gruntu była przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych C-180/10 Jarosław Słaby i C-181/10 Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć, TSUE wskazał, że: „Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia”.

Odnosząc tezy wyroku TSUE do rozpatrywanej sprawy, Wnioskodawczyni chce wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotowe nieruchomości, których dotyczy zdarzenie przyszłe, zostały nabyte jako nieruchomości rolne, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży. Ich zakup nie był opodatkowany podatkiem VAT. Nabycie tych gruntów nie mogło więc uprawniać do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawczyni, ani jej mąż jako współwłaściciel, nie występowali o zmianę przeznaczenia tego terenu (o przeznaczenie go pod zabudowę), ani o warunki zabudowy. Zmiana przeznaczenia terenu została dokonana uchwałą Rady Miejskiej niezależnie od woli Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości do innej działalności niż rolniczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię wspólnie z mężem (współwłaścicielem), który z tytułu tej działalności nie jest, ani nie był, czynnym podatnikiem VAT.

Jednocześnie, jak przedstawiono wcześniej, zdaniem Wnioskodawczyni, jej działania związane z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek nie noszą znamion zorganizowanej działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Tym samym, Wnioskodawczyni uważa, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie można uznać jej za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a więc za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym należącym do Wnioskodawczyni i jej męża, która to czynność nie ma cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT.

Ad. 2.

W przypadku uznania Zainteresowanej za podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT, dostawa przedmiotowych nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT w sposób następujący:

dostawa nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu, oznaczona numerem 3/4 – będzie opodatkowana podatkiem VAT;
dostawa nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu, oznaczona numerem 3/5 – będzie stanowiła dostawę budynków – będzie zwolniona z podatku VAT;
dostawa nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu, oznaczona numerem 3/6 – będzie zwolniona z podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni.

Uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 2 pkt 6 ustawy VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W omawianej sprawie zdarzeniem przyszłym będzie sprzedaż trzech działek gruntu (rzeczy), będących współwłasnością ustawową małżeńską.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami, z mocy ustawy, wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Do dokonania czynności prawnej, prowadzącej do zbycia, potrzebna jest zgoda drugiego małżonka.

Istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności zatem, w zakresie pojęcia towarów jako gruntów i ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

W wyniku planowanych transakcji prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel zostanie przeniesione z Wnioskodawczyni i jej małżonka na nabywców działek w zamian za ustalone w umowie wynagrodzenie.

Wnioskodawczyni uważa, że planowaną sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, to jest działek gruntu oznaczonych numerami 3/4, 3/5 i 3/6, należy zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni w odniesieniu do opodatkowania sprzedaży poszczególnych działek gruntu.

Działka gruntu numer 3/4

Działka ta stanowi teren niezabudowany. Położona jest w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla północnej części zespołu urbanistycznego – w jednostkach oznaczonych symbolami:

2 AG/2 z przeznaczeniem podstawowym: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej,
4 KDD/3 z przeznaczeniem: 1) ulice; 2) urządzenia telekomunikacyjne.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, działka 3/4 stanowi w rozumieniu ustawy VAT teren budowlany, którego dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki obowiązującej w dniu dokonania dostawy (23% na dzień złożenia niniejszego wniosku).

Działka gruntu numer 3/5

Działka ta została wydzielona z działki numer 3/3 i stanowi teren zabudowany dwoma budynkami gospodarczymi. Działka ta położona jest w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla północnej części zespołu urbanistycznego – w jednostce oznaczonej symbolem 2 AG/2, z przeznaczeniem podstawowym: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej.

Tak więc, działka 3/5 stanowi wg ustawy o VAT teren budowlany. Jednak z uwagi na znajdujące się na działce budynki gospodarcze, trwale połączone z gruntem, sprzedaż tej działki gruntu pod względem podatkowym będzie traktowana jako dostawa budynków. Wynika to z treści art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, który stanowi, że „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Budynki znajdujące się na tej działce zostały nabyte przez Wnioskodawczynię i jej męża w roku 1997 jako części składowe nieruchomości gruntowej. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenia tych budynków. Przedmiotowe budynki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych podobnych umów.

Wnioskodawczyni uważa, że dostawa wymienionych budynków będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie budynków w tym przypadku nastąpiło w roku 1997 wraz z nabyciem tej nieruchomości przez Wnioskodawczynię i jej męża. Wnioskodawczyni i jej mąż co prawda nie nabyli tej nieruchomości w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT tak jak wymaga tego definicja pierwszego zasiedlenia wynikająca z art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT, jednak wg orzecznictwa krajowego (wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14SA ), jak i unijnego (wyrok TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. C-308/16), zawarty w art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT wymóg, aby pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu następowało w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu jest niezgodny z art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT.

Gdyby jednak uznać, że zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe to, zdaniem Wnioskodawczyni, dostawa tych budynków będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż Wnioskodawczyni nie przysługiwało w stosunku do tych obiektów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawczyni nie ponosiła w przeszłości żadnych wydatków na ich ulepszenie.

Działka gruntu numer 3/6

Działka ta została wydzielona z działki numer 3/3 i stanowi teren niezabudowany. Działka ta jest położona w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – w jednostce oznaczonej na rysunku planu symbolem 5 ZP/12 „tereny zieleni parkowej z przeznaczeniem podstawowym: rekreacja, lasy, uprawy polowe i sady, ciągi pieszo-rowerowe, ciągi rowerowe, drogi wewnętrzne, obiekty infrastruktury technicznej, szalety.”.

Zdaniem Wnioskodawczyni, takie przeznaczenie terenu, jakie wynika z zapisów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, gdzie teren ten jest między innymi przeznaczony pod lasy, uprawy polowe i sady, powoduje, że terenu tego nie można uznać za teren budowlany w takim znaczeniu, jak wynika to z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym, zasadne jest, aby sprzedaż działki gruntu numer 3/6 uznać jako dostawę terenu niezabudowanego innego niż tereny budowlane, co oznacza, że dostawa taka będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy – co do zasady – są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), zwanej dalej K.R.O., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W myśl art. 47 § 1 K.R.O, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Jednak w myśl § 2 ww. przepisu, umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, itp. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 26.09.1997 r., nabyła od osób fizycznych, wspólnie z mężem, nieruchomość rolną. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Nabytą nieruchomość rolną stanowiły dwie działki gruntu, oznaczone następująco:

działka nr 3/3, zabudowana dwoma budynkami gospodarczymi;
działka nr 3/4, niezabudowana.

Zgodnie z treścią aktu notarialnego, dokumentującego umowę sprzedaży, przedmiotową nieruchomość rolną Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w celu utworzenia, wraz z już posiadanymi innymi nieruchomościami, gospodarstwa rolnego. Zakup nieruchomości rolnej nie był opodatkowany podatkiem VAT, a więc Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabyte działki gruntu – działka numer 3/3 wraz ze znajdującymi się na niej budynkami gospodarczymi oraz działka nr 3/4 od chwili ich nabycia były i są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia, osobiście przez Wnioskodawczynię i jej męża, działalności rolniczej, nie były wykorzystywane do pozarolniczej działalności gospodarczej, nie były także przedmiotem umów dzierżawy, najmu, ani innych umów o podobnym charakterze, odpłatnych oraz nieodpłatnych. W chwili zakupu przedmiotowych działek gruntu dla terenu, na którym się one znajdują, nie obowiązywał żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie była podjęta uchwała Gminy o przystąpieniu do opracowania takiego planu. Od dnia 29.01.2011 r. obowiązuje uchwalony przez Radę Miejską miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który objął między innymi teren stanowiący część działki nr 3/3. W związku z tym, że działka 3/3 została objęta ustaleniami dwóch odrębnych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, ustalającymi całkowicie odmienne przeznaczenie odpowiednich części działki, to w maju 2018 r., na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża, został dokonany geodezyjny podział działki 3/3 w celu utworzenia dwóch nowych działek zgodnie z liniami rozgraniczającymi przeznaczenie terenu, ustalone różnymi planami miejscowymi zagospodarowania. W wyniku dokonanego podziału, w miejsce działki numer 3/3, zostały utworzone dwie działki – działka oznaczona numerem 3/5 oraz działka oznaczona numerem 3/6. Działka o numerze 3/5 stanowi teren zabudowany dwoma budynkami gospodarczymi. Działka o numerze 3/6 stanowi teren niezabudowany, który wg miejscowego planu zagospodarowania znajduje się na obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem 5 ZP/12 „zieleń parkowa”. Działka 3/4 w całości znajduje się na obszarze objętym ustaleniami obowiązującego od dnia 27 lipca 2009 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który to obszar na rysunku planu oznaczony jest symbolami:

2 AG/2 z przeznaczeniem podstawowym: usługi, aktywność gospodarcza, hotele, szpitale, edukacja, żłobki, telekomunikacja, wody powierzchniowe, rekreacja, infrastruktura drogowa, urządzenia infrastruktury technicznej,
4 KDD/3 z przeznaczeniem: 1) ulice; 2) urządzenia telekomunikacyjne.

Wnioskodawczyni ani jej współmałżonek nie podejmowali żadnych działań mających na celu zmianę przeznaczenia sprzedawanych nieruchomości. W szczególności nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ani nie występowali o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem od czasu zakupu nieruchomości do chwili obecnej nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie nabytej nieruchomości, w tym na ulepszenie budynków gospodarczych, znajdujących się na działce 3/5. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza. Formalnie Wnioskodawczyni ma zarejestrowaną działalność w zakresie przeważającym wg PKD 47.52.Z „Sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”, a także inną działalność produkcyjną i handlową, i usługową. W listopadzie 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała wpisu dodatkowego w CEIDG o rozszerzeniu zakresu działalności o działalność sklasyfikowaną wg PKD symbolami PKD 68.10 „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”; PKD 68.20 „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi”; PKD 68.31 „Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami”. Jednakże do żadnych działań Wnioskodawczyni, wynikających z rozszerzenia zakresu działalności, oprócz dokonanego zgłoszenia do ewidencji, nie doszło. Zakres faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię różni się od zakresu zarejestrowanego, a jedyną działalnością gospodarczą jaką faktycznie prowadzi Wnioskodawczyni jest działalność gospodarcza, polegająca na handlu sezonowymi artykułami związanymi ze Świętami Bożego Narodzenia oraz wynajem własnych nieruchomości. Wnioskodawczyni, pomimo zgłoszenia do CEIDG działalności gospodarczej, polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a także działalności w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nigdy w praktyce takiej działalności nie prowadziła. Nieruchomości (działki gruntu), których dotyczy niniejszy wniosek, nie są i nie były wykorzystywane na cele pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Współmałżonek Wnioskodawczyni, współwłaściciel działek, których sprzedaży dotyczy niniejsza interpretacja, posiada, w związku z prowadzoną na tych działkach działalnością rolniczą, status „rolnika ryczałtowego”, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług i korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, i nie prowadzi działalności innej niż rolnicza. W przeszłości Wnioskodawczyni wraz z mężem, współwłaścicielem nieruchomości objętych ustawową wspólnością majątkową małżeńską, dokonali trzech transakcji sprzedaży posiadanych nieruchomości lub ich części. Oprócz wyżej wymienionych nieruchomości Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem, na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej, innych nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne oraz nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają sprzedać posiadane działki gruntu oznaczone numerami: 3/4, 3/5 i 3/6, zakupione w roku 1997 jako nieruchomość rolna z przeznaczeniem na utworzenie gospodarstwa rolnego i opisane powyżej. Zamiar sprzedaży jest spowodowany istotnymi zmianami w sąsiedztwie sprzedawanej nieruchomości. Zmianami, które są wynikiem przeznaczenia tych terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolnicze i w konsekwencji tego, postępującej w rzeczywistości urbanizacji sąsiedztwa poprzez zmianę sposobu wykorzystania sąsiednich nieruchomości (budowę w bezpośrednim sąsiedztwie drogi publicznej o dużym natężeniu ruchu, zrealizowaną budowę zakładu produkcyjnego i taką samą planowaną w najbliższym czasie, budowę kilku dużych parkingów, planowaną w sąsiedztwie budowę hotelu, itp.). Takie zmiany w sposób istotny zmniejszają przydatność przedmiotowych gruntów do dalszego prowadzenia w tym miejscu upraw sadowniczych. W związku z tym, Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęli decyzję o zaprzestaniu prowadzenia dotychczasowej działalności rolniczej na tej nieruchomości i jej sprzedaży. Wnioskodawczyni wraz z mężem planują zawrzeć dwie odrębne umowy sprzedaży, jedna z nich będzie dotyczyła łącznej sprzedaży dwóch działek – działki numer 3/4 oraz działki numer 3/5, zabudowanej dwoma budynkami gospodarczymi. Druga planowana sprzedaż będzie dotyczyła niezabudowanej działki numer 3/6. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie podejmowała na potrzeby planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości żadnych aktywnych działań, mających na celu podniesienie wartości nieruchomości, takich jak np.: uzbrojenie terenu, podział na działki budowlane, czy wydzielenie dróg wewnętrznych. Małżonkowie nie podejmowali także żadnych aktywnych działań marketingowych w celu znalezienia nabywców przedmiotowych działek gruntu. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie wykluczają w przyszłości sprzedaży kolejnych posiadanych przez nich nieruchomości rolnych z powodu utraty przez nie przydatności do działalności rolnej, spowodowanej zmianami przeznaczenia terenów dokonywanymi przez gminę niezależnie od woli Wnioskodawcy. W prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i nie wykorzystuje przedmiotowych działek, będących przedmiotem planowanej sprzedaży. Przedmiotowe działki były i są wykorzystywane wyłącznie do działalności rolniczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą kwestii ustalenia, czy z tytułu zamierzonej sprzedaży przedmiotowych działek gruntu, stanowiących ustawową wspólność majątkową małżeńską, Wnioskodawczyni będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Zainteresowana jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i nie wykorzystuje jednak przedmiotowych działek w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Opisane działki były i są wykorzystywane wyłącznie do działalności rolniczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Przedmiotowe nieruchomości rolne zostały nabyte przez Wnioskodawczynię wspólnie z mężem w celu utworzenia, wraz z już posiadanymi innymi nieruchomościami, gospodarstwa rolnego. Nabyte działki gruntu – działka numer 3/3 wraz ze znajdującymi się na niej budynkami gospodarczymi oraz działka nr 3/4 od chwili ich nabycia były i są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia, osobiście przez Wnioskodawczynię i jej męża, działalności rolniczej, nie były wykorzystywane do pozarolniczej działalności gospodarczej, nie były także przedmiotem umów dzierżawy, najmu ani innych umów o podobnym charakterze, odpłatnych oraz nieodpłatnych. W analizowanym przypadku – jak wskazała Zainteresowana – w związku z tym, że działka 3/3 została objęta ustaleniami dwóch odrębnych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, ustalającymi całkowicie odmienne przeznaczenie odpowiednich części działki, to w maju 2018 r., na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża, został dokonany geodezyjny podział działki 3/3 w celu utworzenia dwóch nowych działek. W wyniku dokonanego podziału, w miejsce działki numer 3/3, zostały utworzone dwie działki – działka oznaczona numerem 3/5 oraz działka oznaczona numerem 3/6. Ponadto – jak wynika z wniosku – Wnioskodawczyni wraz z mężem nie podejmowała na potrzeby planowanej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości żadnych aktywnych działań, mających na celu podniesienie wartości nieruchomości, takich jak np.: uzbrojenie terenu, podział na działki budowlane, czy wydzielenie dróg wewnętrznych. W szczególności małżonkowie nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ani nie występowali o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Nie podejmowali także żadnych aktywnych działań marketingowych w celu znalezienia nabywców przedmiotowych działek gruntu. Zainteresowana nie angażowała zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Wnioskodawczynię zbycie działek nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanej w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek, Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, z tytułu planowanej sprzedaży udziału w przedmiotowych działkach gruntu, stanowiących ustawową własność majątkową małżeńską, Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni (w zakresie zadanego pytania oznaczonego we wniosku nr 1) oceniono jako prawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji, gdyby z tytułu dostawy nieruchomości została uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Jednocześnie podkreślić należy, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię
i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin