Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.262.2018.1.AK
z 8 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielonych rabatów pośrednich oraz momentu potrącenia tych kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielonych rabatów pośrednich oraz momentu potrącenia tych kosztów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą polską rezydencję podatkową i jest wspólnikiem spółki jawnej z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka). Spółka jawna na gruncie przepisów o podatku dochodowym nie jest podatnikiem tego podatku, podatnikami są wspólnicy spółki osobowej zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018, poz. 200; dalej: Ustawa PIT). Spółka prowadzi księgi rachunkowe (handlowe).

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja herbat. Spółka podpisuje umowy o współpracę z podmiotami pełniącymi rolę dystrybutorów (dalej: Dystrybutorzy), którzy nabywają od Spółki wyprodukowane przez nią towary. Następnie Dystrybutorzy odsprzedają towary wyprodukowane i nabyte od Spółki do punktów handlowych (dalej: Sklepy).

Spółka udziela rabatów pośrednich Sklepom, które są uzależnione od wysokości dokonanej sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę. Spółka nie sprzedaje i nie będzie sprzedawała ani świadczyła usług na rzecz Sklepów w sposób bezpośredni, a w konsekwencji Spółka nie będzie wystawiać faktur VAT dokumentujących wykonanie usług bądź sprzedaży towarów na rzecz Sklepów. Spółka wystawia i będzie wystawiać faktury VAT jedynie na rzecz Dystrybutorów w związku z nabywaniem przez nich od Spółki towarów.

Celem opisanego wyżej działania Spółki jest motywowanie Sklepów do bardziej aktywnej sprzedaży produktów Spółki, poprzez uatrakcyjnienie warunków zakupu produktów Spółki (zwrot części ceny zapłaconej przez Sklep w formie rabatu pośredniego) proporcjonalnie do wielkości zakupu lub sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę, co wpływać będzie na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji w sposób pośredni na zwiększenie przychodów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kwota rabatu pośredniego wypłaconego Sklepom stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 Ustawy PIT?
2. W którym momencie rabat pośredni uznać należy za koszt poniesiony, zaliczany do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 1.

Zdaniem Wnioskodawcy kwota rabatu pośredniego udzielonego przez Spółkę Sklepom będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Dodatkowo, zgodnie z ust. 2 pkt 1 ww. przepisu, zasady w nim wyrażone stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Powyższe zasady wprowadzają transparentność podatkową spółek osobowych, zgodnie z którą to wspólnicy takich spółek są podatnikami podatku dochodowego. Uzyskane przychody i koszty przez spółki osobowe, inne niż spółki komandytowo-akcyjne rozliczane są przez wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zysku tej spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawcy działania Spółki zmierzające do zwiększenia sprzedaży oferowanych przez Spółkę towarów, także w przypadku, gdy kierowane są do podmiotów będących pośrednimi nabywcami tych produktów – tj. do Sklepów, wpływają na zwiększenie wolumenu (wartościowo oraz ilościowo) sprzedaży dokonywanej przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

Wobec faktu, iż przyznanie oraz wysokość rabatu pośredniego dla konkretnego Sklepu powiązana będzie wprost z wielkością dokonywanych zakupów lub sprzedaży towarów, które produkuje Spółka, ponoszony przez Spółkę wydatek wiązać będzie się w sposób bezpośredni ze zwiększeniem przychodów osiąganych ze sprzedaży towarów przez Spółkę.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacany Sklepom rabat pośredni uzależniony od wysokości dokonywanych zakupów lub sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę spełnia warunki określone w art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, tj. ponoszony jest przez Spółkę w celu uzyskania przychodów, wobec czego stanowi koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu wskazanego przepisu.

Równocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że wobec faktu, iż Spółka nie sprzedaje towarów bezpośrednio na rzecz Sklepów i nie wystawania otrzymującym rabat pośredni Sklepom żadnych faktur, to do rabatu wypłacanego przez Spółkę nie mogą znaleźć zastosowania przepisy art. 14 ust. 1 Ustawy PIT, bowiem wypłacony rabat pośredni nie stanowi bonifikaty ani skonta, pomniejszającego przychód należny z działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w analogicznych stanach faktycznych, np.:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IPPB5/423-1136/12-3/RS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. IPPB5/4510-222/15-4/KS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-321/15-3/AO.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 2.

Zdaniem Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w związku z udzieleniem rabatów pośrednich przez Spółkę powinien być zaliczony do kosztów podatkowych przez Wnioskodawcę w momencie jego poniesienia.

Uzasadnienie.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 5 Ustawy PIT u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jakkolwiek rabaty pośrednie, które Spółka zamierza wypłacać Sklepom, przysługiwać będą w związku z dokonywanymi przez Sklepy zakupami lub sprzedażą towarów wyprodukowanych przez Spółkę, to należy jednak podkreślić, iż Spółka nie sprzedaje tych produktów bezpośrednio do Sklepów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie rabatu pośredniego wypłaconego Sklepom z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że wypłacane przez Spółkę na rzecz Sklepów rabaty pośrednie stanowić będą koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 5c Ustawy PIT – koszt pośredni, potrącany w dacie jego poniesienia.

Mając na uwadze stanowisko powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z 27 września 2012 r. sygn. akt II FSK 253/11 odnośnie rozumienia pojęcia „dzień poniesienia kosztu” jako dnia, na który ujęto (zaksięgowano) dany koszt w zapisie bilansowego konta kosztowego, w ocenie Wnioskodawcy, koszty z tytułu wypłacanych rabatów pośrednich stanowić będą koszt uzyskania przychodów w dacie, na którą dokonano ich ujęcia na bilansowym koncie kosztowym, stosownie do art. 22 ust. 5c w związku z ust. 5d Ustawy PIT.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w analogicznych stanach faktycznych, np.:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IPPB5/423-1136/12-3/RS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. IPPB5/4510-222/15-4/KS,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-321/15-3/AO,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2016 r., sygn. IPPB6/4510-43/16-2/AG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.