Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.260.2018.1.IM
z 6 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121 z późn. zm.) - dalej u.g.n., w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony. Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 u.g.n.).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 u.g.n., właściwy organ może udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie uchwały Rady Miejskiej nr X z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących zasób mieszkaniowy Miasta X - Prezydent dokonał sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców, udzielając im bonifikaty.

Udzielenie bonifikaty ma w określonym przedziale czasowym charakter warunkowy. Stosownie do art. 68 ust. 2 u.g.n., jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, przed upływem 5 lat licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Wyjątkami określonymi w art. 68 ust. 2a, w brzmieniu obowiązującym do dn. 10.06.2015 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 518 z późn. zm.), zwalniającymi z mocy u.g.n. od żądania zwrotu były m.in.:

• zbycie lokalu na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b,
• sprzedaż lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostały w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkaniowe, czego nie można zastosować wobec osób bliskich, na rzecz których pierwotny nabywca zbył lokal mieszkalny.
  
  

W myśl art. 68 ust. 2b przepis ust. 2 ww. ustawy stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Zgodnie z art. 68 ust. 2c właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

1. Dnia 24.08.2005 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowej najemczyni. Przy sprzedaży ww. nieruchomości udzielona została bonifikata w kwocie 27.655,65 zł. W dniu 10.12.2008 r. właścicielka lokalu mieszkalnego zbyła w drodze umowy darowizny posiadany lokal na rzecz swojego brata. Nowy nabywca pismem z dnia 25.01.2010 r. oświadczył, iż dokonał sprzedaży lokalu otrzymanego w drodze darowizny za kwotę 109.000,00 zł dnia 12.02.2009 r. Natomiast uzyskane pieniądze ze sprzedaży przeznaczył na zakup nowego mieszkania - umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego z dnia 14.01.2010 r. za kwotę 109.000,00 zł. Pismem z dnia 29.01.2014 r. nowy nabywca, został poinformowany, że zarówno nabycie przez nabywcę w drodze darowizny rzeczonego lokalu, a następnie jego sprzedaż nastąpiły po zmianie przepisów dokonanych w dniu 22.10.2007 r. Ukształtowane orzecznictwo wskazało, iż jest to uchybienie prawne. Sąd Najwyższy w wyroku sygn. akt V CSK 15/10 z dnia 14.07.2010 r. rozstrzygnął, iż przesłanki zwolnienia od obowiązku zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji na podstawie art. 68 ust. 2a u.g.n. znajdują zastosowanie tylko i wyłącznie do pierwotnych nabywców nieruchomości od gminy, a nie do osób im bliskich na rzecz których zbyły nieruchomość. Obowiązek zwrotu przez osobę bliską kwoty równej zwaloryzowanej bonifikacie powstaje z chwilą zbycia przez tę osobę nieruchomości - niezależnie od celu zbycia oraz osoby nabywcy. Jednakże, w związku z pismem z dnia 12.02.2014 r., w którym to zainteresowany zwrócił się z wnioskiem o odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty przez organ na podstawie art. 68 ust. 2c u.g.n., mając na uwadze okoliczności zbycia lokalu oraz zasady współżycia społecznego, w dniu 27 marca 2014 r. Rada Miejska X w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła Uchwałę Nr X wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 30.101,73 zł.
2. Dnia 17.05.2011 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowych najemców, pozostających we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Przy sprzedaży ww. nieruchomości została udzielona bonifikata w kwocie 97.920,00 zł. W dniu 24.12.2014 r. właściciele ww. lokalu zbyli go w drodze umowy sprzedaży za cenę w wysokości 200.000,00 zł. Dnia 06.02.2015 r. ww. małżeństwo nabyło nowy lokal mieszkalny w drodze umowy sprzedaży za cenę w wysokości 175.000,00 zł. Jednakże, zgodnie z art. 68 ust. 2d u.g.n., jeżeli w przypadkach o których mowa w ust. 2a pkt 4 lub 5, na nabycie albo zmianę nieruchomości albo lokalu mieszkalnego nie zostały wykorzystane wszystkie uzyskane środki, obowiązek zwrotu, o którym mowa w ust. 2 dotyczy kwoty odpowiadającej części bonifikaty niewykorzystanej na nabycie lub zamianę po jej waloryzacji. W związku z wątpliwościami interpretacyjnymi związanymi ze zwrotem „na nabycie” Wydział odniósł się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11.02.2015 r. I CSK 623/14, który to uznał, że do kosztów zakupu nowego lokalu zaliczyć można opłaty publiczne i notarialne związane z zakupem. Nie zgodził się natomiast, że wydatki związane z prowizją agencji nieruchomości oraz koszty wykończenia lub remontu lokalu należy zaliczyć do wydatków związanych z nabyciem nowego mieszkania. Podobne stanowisko w tej sprawie przedstawił Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 30 marca 2012 r. III CZP 4/12. Zgodnie z tą Uchwałą wyłączenie obowiązku zwrotu bonifikaty następuje także wówczas, gdy fundusze uzyskane ze zbycia lokalu mieszkalnego zostały przeznaczone na koszty nabycia lokalu, takie jak opłaty notarialne, sądowe oraz podatki, lecz nie na koszty kredytu bankowego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 05.07.2012 r. IV CSK 602/11 przychylił się do tej opinii powołując się na ww. Uchwałę Sądu Najwyższego. Biorąc powyższe pod uwagę, do kosztów zakupu nowej nieruchomości można doliczyć koszty aktu notarialnego w wysokości 4.745,50 zł. Pismem z dnia 20.01.2016 r. dłużnicy zwrócili się do Urzędu Miejskiego w X z prośbą o zwolnienie z obowiązku zwrotu części zwaloryzowanej bonifikaty, motywując swoją prośbę ciężką sytuacją finansową. Mając na uwadze okoliczności zbycia oraz zasady współżycia społecznego dnia 27 października 2016 r. Rada X w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu zwaloryzowanej części bonifikaty w wysokości 10.437,64 zł.
3. Dnia 10.08.2011 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowych najemców, pozostających we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Przy sprzedaży ww. nieruchomości udzielona została bonifikata w kwocie 83.315,24 zł. W dniu 14.11.2011 r. właściciele ww. lokalu zbyli go w drodze umowy darowizny na rzecz córki/pasierbicy, tj. na rzecz osoby będącej dla jednego z darujących osobą spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 u.g.n. (brak formalnego stosunku przysposobienia - oświadczenie darującego z dnia 04.08.2015 r. o nie przysposobieniu obdarowywanej). W tej sytuacji nie zostały spełnione wymogi ustawowe określone w art. 68 ust. 2a ww. ustawy umożliwiające zwolnienie ze zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty. Jednakże, mając na uwadze, iż czynności tej nie towarzyszyły względy komercyjne, oraz biorąc pod uwagę zasady współżycia społecznego w dniu 17 września 2015 r. Rada Miejska X w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X, w której wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 41.991,18 zł.
4. Dnia 13.05.2009 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowych najemców, pozostających we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Przy sprzedaży ww. nieruchomości została udzielona bonifikata w kwocie 64.272,87 zł. W dniu 13.02.2012 r., właściciele ww. nieruchomości zbyli w drodze umowy darowizny posiadany udział na rzecz ojca/teścia. Teść jest osobą spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 u.g.n. W tej sytuacji nie zostały spełnione wymogi ustawowe określone w art. 68 ust. 2a ww. ustawy umożliwiające zwolnienie ze zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty. Jednakże, mając na uwadze, iż czynności tej nie towarzyszyły względy komercyjne, oraz biorąc pod uwagę zasady współżycia społecznego w dniu 17 września 2015 r. Rada Miejska X w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X, w której wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 34.734,02 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi dla dłużnika przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym, czy na płatniku ciąży obowiązek wystawienia tym osobom i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. tj. PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, dla osób, które zbyły lokale przed upływem 5 lat od chwili ich nabycia, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 731/15 w sprawie skargi Urzędu Miejskiego w X na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w X, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, zauważył, iż:

„(...) W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono już pogląd, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje „otrzymanie” nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła (zob. np. wyrok z dnia 23 sierpnia 2012r., sygn. II FSK 129/11 dostępny w CBOSA).

Podzielając powyższe stanowisko, orzekający w tej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny wyraża też pogląd, że skoro udzielenie bonifikaty jest dla nabywcy nieruchomości neutralne podatkowo, to podobnie powinno być też traktowane odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty. Nie można w aspekcie podatku dochodowego od osób fizycznych różnicować sytuacji podmiotu, który uzyskał bonifikatę na nabywaną nieruchomość komunalną od sytuacji tego, który również ją otrzymał i mimo niedopełnienia określonych warunków ostatecznie ją zachował wskutek odstąpienia przez właściwy organ od żądania zwrotu tej bonifikaty. Sytuacja, w której nabywca nieruchomości gminnej z bonifikatą jest obowiązany do zwrotu bonifikaty, ale właściwy organ odstępuje od tego żądania w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. prowadzi do stanu, w którym nabywcy przysługuje nadal bonifikata. Odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty, podobnie jak jej uzyskanie jest zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego neutralne podatkowo. Pogląd, że odstąpienie przez właściwy organ od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty nie kreuje dla jego adresata podlegającego opodatkowaniu przychodu, z tego choćby już powodu, że samo udzielenie takiej bonifikaty nie stanowiło przychodu podatkowego, został również wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 kwietnia 2016r., sygn. akt II FSK 278/14 (dostępny w CBOSA).(…)”.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stwierdza, iż odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Brak żądania zwrotu bonifikaty wynika z samej ustawy. Nie ma więc znaczenia, że organ gminy podjął uchwałę o zaniechaniu zwrotu, ponieważ działał na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

We wskazanych przypadkach opisujących cztery zaistniałe stany faktyczne, Urząd Miejski w X wystawił informacje PIT-8C, posiłkując się interpretacją indywidualną nr ILPB2/415-1092/13-2/AJ Dyrektora Izby Skarbowej w X w sprawie uznania za źródło przychodów odstąpienia od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W sprawie będącej przedmiotem ww. interpretacji indywidualnej, pomimo uchylenia wskazanej interpretacji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 486/14, Dyrektor Izby Skarbowej w X złożył skargę kasacyjną Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 731/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną, czego skutkiem było uznanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd, iż udzielenie bonifikaty jest dla nabywcy nieruchomości neutralne podatkowo, a zatem przychód podlegający opodatkowaniu nie powstanie również w sytuacji odstąpienia od żądania zwrotu tej bonifikaty.

Biorąc pod uwagę powyższe, ponieważ w każdym z przytoczonych przypadków podstawą uzyskania korzyści majątkowej jest art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie którego, poprzez zgodę wyrażoną w uchwale Rady Miejskiej X, odstąpiono od żądania zwrotu bonifikaty, w żadnym z omówionych przypadków nabywca nieruchomości nie otrzymał nieodpłatnego świadczenia. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w żadnym przypadku nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z treści wniosku na podstawie uchwały Rady Miejskiej nr X z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszalnych stanowiących zasób mieszkaniowy Miasta – Prezydent dokonał sprzedaży lokali mieszalnych na rzecz ich najemców, udzielając im bonifikaty.

Ponadto z wniosku wynika, że mając na uwadze okoliczności zbycia lokali oraz zasad współżycia społecznego na skutek złożonych przez nabywców wniosków w dniach:

1. 27 marca 2017 r. Rada Miejska w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 30.101,73 zł,
2. 27 października 2016 r. Rada Miejska w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu zwaloryzowanej części bonifikaty w kwocie 10.437,64 zł,
3. 17 września 2015 r. Rada Miejska w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X, w której wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 41.991,18 zł,
4. 17 września 2015 r. Rada Miejska w trybie art. 68 ust. 2c u.g.n. podjęła uchwałę Nr X, w której wyraziła zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu ¹/₂ części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 34.734,02 zł.
   
   

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.

Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo uchwały rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych. Zarządzenie wojewody albo uchwała rady lub sejmiku stanowi akt prawa miejscowego lub może dotyczyć indywidualnych nieruchomości.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:

1. zbycia na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b;
2. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego;
3. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa;
4. zamiany lokalu mieszkalnego na:
   1. inny lokal mieszkalny będący przedmiotem prawa własności lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, albo
   2. nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe będącą przedmiotem prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego;
5. sprzedaży lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży wykorzystane zostały w ciągu 12 miesięcy na nabycie:
   1. innego lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem prawa własności lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, albo
   2. nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe będącej przedmiotem prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego.

Jednakże w myśl ust. 2b, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Ponadto zgodnie z art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

Z treści wniosku wynika, że odstąpienie od żądania zwrotu bonifikat miało miejsce w związku z uchwałami Rady Miejskiej – podjętymi na skutek złożonych wniosków przez nabywców lokali w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym wskazać należy, że zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018, poz. 1025, z późn. zm.) zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Zatem mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy uznać, że korzyści jakie osiągają dłużnicy (nabywcy lokali mieszkalnych) z tytułu umorzenia kwoty zwaloryzowanej bonifikaty stanowią dla nich realne przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że w efekcie zwolnienia dłużnika z całości lub części długu występuje u niego trwały przyrost majątku. Umorzenie zobowiązania oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści.

Podsumowując odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi dla dłużnika przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym, na płatniku ciąży obowiązek wystawienia tym osobom i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. tj. PIT-8C.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów Administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.