Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.298.2018.2.BM
z 7 sierpnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 16 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę w 2017 r. Koszty Zatrudnienia na rzecz Pracowników B+R można uznać w całości za koszty kwalifikowane na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP:

  • w części dot. zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wynagrodzenia za czas urlopu oraz innych usprawiedliwionych nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu ww. należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – jest nieprawidłowe,
  • w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę w 2017 r. Koszty Zatrudnienia na rzecz Pracowników B+R można uznać w całości za koszty kwalifikowane na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP.

Ww. wniosek został uzupełniony 16 lipca 2018 r., w odpowiedzi na wezwanie tut. organu z 5 lipca 2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.297.2018.1.BM.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest częścią globalnej organizacji, zajmującej się produkcją aparatów słuchowych, urządzeń diagnostycznych oraz interaktywnych urządzeń komunikacyjnych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. rozwój oprogramowania.

Spółka nieustannie się rozwija i prowadzi prace mające na celu rozwój oferowanych przez grupę produktów. W tym celu, Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP („Działalność B+R”).

W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudniała w 2017 r. w zespołach dedykowanych wyłącznie Działalności B+R pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: „Pracownicy B+R”). Cel zatrudnienia Pracowników B+R wynikał z zawieranych umów o pracę oraz kart opisów stanowisk tych pracowników. Pracownicy B+R brali faktycznie udział w Działalności B+R w całości swojego czasu pracy tj. wykonywali prace m.in. programistyczne, inżynieryjne w zakresie oprogramowania, koncepcyjne oraz administracyjne bezpośrednio związane z Działalnością B+R, takie jak: kierowanie Działalnością B+R, raportowanie, konsultowanie i rekrutowanie specjalistów do Działalności B+R.

Spółka skorzystała z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP (dalej: „Ulga B+R”). W szczególności, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, Spółka dokonała odliczenia w zeznaniu za 2017 r. całości kosztów ponoszonych na zatrudnienie Pracowników B+R wskazanych w: (i) art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PDOF”), oraz (ii) sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: „ustawa o SUS”), w tym świadczeń wskazanych w punktach (i) oraz (ii), należnych za czas urlopów oraz inne usprawiedliwione nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie (dalej razem: „Koszty Zatrudnienia”). W celu skorzystania z Ulgi B+R Spółka wyodrębniła w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, koszty działalności badawczo- rozwojowej.

Spółka zaznacza, że:

  • Koszty Zatrudnienia zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów za 2017 r.,
  • Koszty Zatrudnienia zostały odliczone na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP,
  • nie prowadziła w 2017 r. działalności w rozumieniu art. 18d ust. 6 ustawy o PDOP,
  • nie skorzystała w 2017 r. z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP, w odniesieniu do kosztów Działalności B+R, o których mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP,
  • prowadzona w 2017 r. Działalność B+R nie stanowiła badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o PDOP,
  • Spółka nie prowadziła w 2017 r. działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, całości Kosztów Zatrudnienia poniesionych w 2017 r. na rzecz Pracowników B+R?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, całości Kosztów Zatrudnienia poniesionych w 2017 r. na rzecz Pracowników B+R.

Przepisy dot. Ulgi B+R.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o PDOP, oznaczają:

  1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
  2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
  3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o PDOP, prace rozwojowe należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

  1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
  2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, w brzmieniu obowiązującym w 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o PDOP, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „Kosztami kwalifikowanymi”.

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, w brzmieniu obowiązującym w 2017 r., za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o SUS, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Sytuacja Wnioskodawcy.

W świetle wyżej przywołanych przepisów podatnicy są uprawnieni do odliczenia w 2017 r. kosztów wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, pod warunkiem, że koszty te dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej oraz dotyczą należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, oraz składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o SUS, w części finansowanej przez płatnika składek.

Po pierwsze, należy zauważyć, że realizowana przez Spółkę Działalność B+R stanowiła działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP.

Ustawa o PDOP, nie definiuje co oznacza „zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo- rozwojowej”. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/słownik/) „cel” oznacza to co ma czemuś służyć, to do czegoś dążyć. „Realizacja” oznacza natomiast wprowadzenie czegoś w życie, zastosowanie w praktyce.

Powyższe oznacza, że aby wydatki ponoszone na pracowników w związku z realizacją działalności badawczo-rozwojowej mogły zostać odliczone w ramach Ulgi B+R, muszą być ponoszone przez podatnika w związku z pracownikami, których zatrudnienie ma służyć prowadzeniu przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, Spółka realizowała w 2017 r. Działalność B+R. W celu prowadzenia tej działalności Spółka zatrudniała Pracowników B+R. Na tej podstawie Spółka poniosła Koszty Zatrudnienia.

W tym kontekście należy zauważyć, że Działalność B+R prowadzona w 2017 r. stanowiła działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP. W Działalności B+R realizowanej w 2017 r. brali udział Pracownicy B+R, zarówno pod względem formalnym, jak i materialnym (tj. faktycznie biorą udział), w całości swojego czasu pracy. Tym samym, Koszty Zatrudnienia poniesione przez Spółkę w związku z zatrudnieniem Pracowników B+R nie dotyczyły działalności Spółki innej niż stanowiącą działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP.

Koszty Zatrudnienia obejmują należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, oraz składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o SUS, w części finansowanej przez Spółkę, poniesione w 2017 r. Koszty Zatrudnienia obejmują również koszty poniesione przez Spółkę za czas urlopu wypoczynkowego oraz inne usprawiedliwione nieobecności, za które, zgodnie z przepisami prawa pracy, przysługuje wynagrodzenie Pracownikom B+R, co wynika wprost z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF.

Spółka zauważa przy tym, że udzielanie Pracownikom B+R urlopu, a także umożliwienie Pracownikom B+R wykorzystania zwolnienia chorobowego lub innego zwolnienia, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie, jest obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 108). Możliwość skorzystania z tych uprawnień jest nadal wynikiem pozostawania określonego Pracownika B+R w stosunku pracy. Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych (por. m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1087.2016.1.MR). W szczególności Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 24 listopada 2017 r. (sygn. 0115-KDIT2-3.4010.305.2017.2.PS) wskazał, że dla celów ulgi badawczo-rozwojowej wydatki poniesione na wypłatę świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika składek jak również wynagrodzeniem za czas choroby oraz urlopu wypoczynkowego, powinny być rozliczone zależnie od faktycznego zaangażowania pracowników w działalność badawczo-rozwojową w danym okresie rozliczeniowym, zgodnie z prowadzoną dokumentacją. W konsekwencji, zdaniem Spółki, Koszty Zatrudnienia stanowią w całości Koszty kwalifikowane.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Pracownicy B+R, w ramach Działalności B+R, wykonują różnego rodzaju czynności z zakresu rozwoju oprogramowania oraz m.in. czynności administracyjne i kierownicze z tym związane. Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że Pracownicy B+R biorą udział w Działalności B+R zarówno pod względem formalnym, jak i materialnym (tj. faktycznym) ze względu na to, że stanowią integralną i niezbędną część działalności badawczo-rozwojowej mającej na celu rozwój oprogramowania do stanu biznesowej sprawności.

Wnioskodawca podkreśla, że zaliczenie czynności administracyjnych do Działalności B+R jest zgodne z Podręcznikiem Frascati „Proponowane procedury standardowe dla badań statystycznych w zakresie działalności badawczo-rozwojowej” (obowiązującym w krajach OECD do celów statystycznych) - zawierającym proponowane procedury standardowe dla badań statystycznych w zakresie działalności badawczo-rozwojowej („Podręcznik”). W myśl zapisów Podręcznika w statystyce badawczo-rozwojowej przyjęło się, że dane odnoszące się do nakładów finansowych związanych z pracownikami badawczo-rozwojowymi powinny obejmować pełen koszt działalności badawczo-rozwojowej, którego poniesienie jest niezbędne do prawidłowej realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Zaś zgodnie z Podręcznikiem do prac badawczo-rozwojowych należy również zaliczać:

  • wykonywanie prac naukowo-technicznych na potrzeby projektów (projektowanie i przeprowadzanie eksperymentów i badań, konstruowanie prototypów itd.),
  • planowanie i kierowanie projektami B+R, szczególnie w ich aspekcie naukowo-technicznym,
  • przygotowywanie raportów cząstkowych i końcowych dla projektów badawczo-rozwojowych, szczególnie w odniesieniu do aspektów związanych z pracami badawczo-rozwojowymi,
  • obsługa administracyjna/koordynacja/kierowanie projektami badawczo-rozwojowymi.

Tym samym, zgodnie z Podręcznikiem, do pracowników zajmujących się działalnością badawczo-rozwojową należy zaliczyć wszystkie osoby zatrudnione bezpośrednio przy Działalności B+R, w tym również gdy zajmują się w części czynnościami takimi jak czynności administracyjne bezpośrednio i nierozłącznie związane z Działalnością B+R, kierowanie Działalnością B+R w aspekcie technicznym, raportowanie i konsultowanie w zakresie wykonywanej Działalności B+R czy też rekrutacja pracowników do Działalności B+R.

Wnioskodawca przy tym podkreśla, że do Działalności B+R nie zalicza czynności, które zgodnie z Podręcznikiem należy wyłączyć z kosztów działalności badawczo-rozwojowej (w tym m.in. prac wdrożeniowych, rutynowych i okresowych zmian niepociągających za sobą postępu naukowego i technicznego).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, czynności realizowane przez Pracowników B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP, w zakresie której podatnikom przysługuje prawo do odliczenia w ramach Ulgi B+R. Stanowisko to zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2016 r. (sygn. 2461-IBPB-l-2.4510.927.2016.1.BG), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: Ponadto podnoszenie kwalifikacji pracowników poprzez uczestnictwo w szkoleniach, konferencjach, wyjazdy na delegacje oraz wykonywanie przez nich innych prac administracyjnych, tylko w części w której dotyczą działalności badawczo-rozwojowej, mogą podwyższać kwotę ulgi badawczo-rozwojowej i w odpowiedniej wysokości podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki. Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 22 grudnia 2016 r. (sygn. 0461-ITPB3.4510.673.2016.1.PS).

Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, Pracownicy B+R zajmowali się w 2017 r. wykonywaniem czynności stanowiących działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP, w całości swojego czasu pracy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do odliczenia za 2017 r. w ramach Ulgi B+R całości Kosztów Zatrudnienia poniesionych w związku z zatrudnieniem Pracowników B+R.

Powyższe stanowisko Spółki jest ponadto zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów zamieszczonymi 20 czerwca 2017 r. na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w zakresie odliczania kosztów pracowniczych w ramach Ulgi B+R. Minister Finansów wskazał, że przez zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć to, że faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza, że dane wynagrodzenie (w całości bądź części) stanowi koszt kwalifikowany.

Zdaniem Spółki, powyższe wyjaśnienia wskazują, że jeśli Pracownik B+R faktycznie zajmował się wyłącznie udziałem w Działalności B+R, to w jego przypadku Spółka jest uprawniona do odliczenia całości kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP (tu: „Koszty Zatrudnienia”).

W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że jeśli Pracownik B+R w ramach swych obowiązków pracowniczych brał udział wyłącznie w działalności B+R Spółki, to w celu odliczenia w ramach Ulgi B+R Kosztów Zatrudnienia nie jest konieczne prowadzenie dodatkowej ewidencji godzinowej czasu pracy, w której zbierane byłyby szczegółowe informacje dotyczące realizowanych przez niego zadań w danym czasie. W przypadku Pracowników B+R nie będzie bowiem podstawy do wyłączenia z Ulgi B+R jakiejkolwiek części dotyczących ich Kosztów Zatrudnienia, jako że zatrudnieni są oni w zespołach dedykowanych wyłącznie Pracom B+R. Prowadzenie dodatkowej ewidencji czasu pracy dla potrzeb Ulgi B+R nie jest też wymagane w przepisach dotyczących Ulgi B+R. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.328.2017.1.IZ), zauważając, że prowadzenie ewidencji czasu pracy pracowników zaangażowanych do działalności B+R jest wskazane, jeśli pracownicy ci zajmują się działalnością B+R jedynie w części swojego czasu pracy. Na tej podstawie można bowiem dokonać odpowiedniego wyodrębnienia części wynagrodzenia związanej z działalnością B+R.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP, całości Kosztów Zatrudnienia poniesionych w 2017 r. na rzecz Pracowników B+R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2015 r., poz. 1767) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), zostały wprowadzone zmiany, które odnoszą się do tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej: „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 updop, wskazał, że kosztami kwalifikowanymi są m.in. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 18d ust. 5 updop).

W myśl art. 18d ust. 6 updop, prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

  1. w przypadku, gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 i 3;
  2. w przypadku pozostałych podatników:
    1. 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
    2. 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3.


Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. (art. 18d ust. 8 updop).

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

  1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
  2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
  3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 updop,
  4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
  5. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
  6. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
  7. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,
  8. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie,
  9. podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP. W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudniała w 2017 r. w zespołach dedykowanych wyłącznie Działalności B+R pracowników na podstawie umów o pracę. Cel zatrudnienia Pracowników B+R wynikał z zawieranych umów o pracę oraz kart opisów stanowisk tych pracowników. Pracownicy B+R brali faktycznie udział w Działalności B+R w całości swojego czasu pracy tj. wykonywali prace m.in. programistyczne, inżynieryjne w zakresie oprogramowania, koncepcyjne oraz administracyjne bezpośrednio związane z Działalnością B+R, takie jak: kierowanie Działalnością B+R, raportowanie, konsultowanie i rekrutowanie specjalistów do Działalności B+R. Spółka, w zeznaniu za 2017 r., dokonała odliczenia całości kosztów ponoszonych na zatrudnienie Pracowników B+R, wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w tym świadczeń należnych za czas urlopów oraz inne usprawiedliwione nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie (Koszty Zatrudnienia).

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Za pracownika zatrudnionego w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej należy uznać pracownika, w zakresie obowiązków którego, pozostaje czynne uczestnictwo w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych. Jednakże istotne jest też, aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych. Nie wystarczy zatem, że umowa o pracę bądź inny dokument potwierdza, że w zakresie kompetencji danego pracownika znajduje się wykonywanie czynności stanowiących realizację działalności badawczo-rozwojowej, pracownik ten musi też faktycznie uczestniczyć w tych pracach. Tylko wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm., dalej: „updof”), jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę za czas urlopu oraz inne usprawiedliwione nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie, stwierdzić należy, że udzielanie urlopu a także umożliwienie pracownikom wykorzystania zwolnienia chorobowego oraz innego zwolnienia, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie jest wynikiem pozostawania określonego pracownika w stosunku pracy. Należy jednak wskazać, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Odliczeniu nie będą zatem podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika (np. za urlop wypoczynkowy, wynagrodzenie za czas choroby, inne usprawiedliwione nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie). W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas urlopu, choroby, innej usprawiedliwionej nieobecności, za którą zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie, a zatem za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, w przypadku Pracowników B+R, którzy całkowity czas swojej pracy faktycznie przeznaczają na realizację projektów badawczo-rozwojowych, Spółka ma prawo do uznania za koszt kwalifikowany podlegający odliczeniu od podstawy opodatkowania całość należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof, oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Prezentowane stanowisko, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, jest zgodne z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów publikowanymi na stronie internetowej dot. zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Zdaniem Ministerstwa Finansów, to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o zaliczeniu wynagrodzenia (w całości bądź części) do kosztów kwalifikowanych. Bezspornym jest, że podczas nieobecności w pracy Pracownika B+R spowodowanej np. urlopem czy chorobą Pracownik ten nie wykonuje czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej a zatem za ten czas, jego wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Ponadto, za prawidłowością prezentowanego stanowiska przemawia zmiana z 1 stycznia 2018 r. brzmienia art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w którym ustawodawca doprecyzował, że za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy poniesione przez Spółkę w 2017 r. Koszty Zatrudnienia na rzecz Pracowników B+R można uznać w całości za koszty kwalifikowane na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP:

  • w części dotyczącej zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, Kosztów Zatrudnienia, obejmujących wynagrodzenia za czas urlopu oraz inne usprawiedliwione nieobecności, za które zgodnie z przepisami prawa pracy przysługuje wynagrodzenie oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu ww. należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – jest nieprawidłowe,
  • w pozostałej części - jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej wskazać należy, że nie jest ona wiążąca dla organu podatkowego.

Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce.

W związku z powyższym, ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji.

Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Ponadto należy wskazać, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem każdego organu administracji podatkowej jest działanie zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Odmienne zatem rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 23 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 113/12: „Fakt wydania w tym samym stanie faktycznym odmiennej interpretacji sam w sobie nie może być uznany za argument przemawiający za niezgodnością z prawem interpretacji wydanej w stosunku do strony skarżącej. Organ nie tylko ma prawo a przede wszystkim ma obowiązek wydać odmienną interpretacje, gdy uzna że wcześniejsza interpretacja była błędna (por. wyrok I FSK 1036/08 z dnia 16 lipca 2009 r.)”. Odnosząc się zatem do powołanej – na poparcie stanowiska Wnioskodawcy – interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że organ dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego. Podkreślenia wymaga również, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej) toteż muszą być stosowane w sposób ścisły i jakakolwiek wykładnia rozszerzająca w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj