Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.106.2018.1.MPU
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu – 14 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podlegania podatkowi akcyzowemu usługi polegającej na konfekcjonowaniu wyrobu akcyzowego jest:

• prawidłowe w zakresie rozlewu (rozcieńczania i rozlewu) alkoholu etylowego poza składem podatkowym;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestracji i składani deklaracji podatkowych;
• prawidłowe w zakresie obowiązku oznaczenia opakowań znakami akcyzy;
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania nadpłaty;
• prawidłowe w braku obowiązku ustalenia norm ubytków i norm zużycia wyrobów akcyzowych
• prawidłowe w zakresie obowiązku prowadzenie ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy mniejszej niż 80% obj. i braku obowiązku prowadzenia ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy wyższej niż 80% obj.;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia innych ewidencji.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podlegania podatkowi akcyzowemu usługi polegającej na konfekcjonowaniu wyrobu akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako ,,Spółka” lub ,,Wnioskodawca”) jest polskim producentem leków, suplementów diety oraz preparatów na rynek apteczny i poza apteczny. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Nie posiada składu podatkowego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza dokonywać rozlewu alkoholu etylowego z większych do mniejszych opakowań czyli realizować tzw. konfekcjonowanie.

Spółka zamierza nabywać alkohol etylowy nieskażony (dalej „surowiec”) w celu przepakowania na surowiec farmaceutyczny. Kupowany będzie etanol o mocy 96% (pozycja CN 2207). Alkohol taki będzie przez Spółkę umieszczany w pojemnikach o pojemności 250 gramów (możliwe są również opakowania: 100 g, 400 g, 500 g, i 800 g). Część surowca pozostanie w niezmienionej postaci (stężenie 96%), część natomiast zostanie rozcieńczona do mocy 70%. Przewidywane jest, że zakup dokonany będzie na podstawie faktury VAT, a cena tego alkoholu będzie powiększona o wartość podatku akcyzowego, zapłaconego
i rozliczonego przez dostawcę Spółki.

Spółka ma świadomość, że przepisy dopuszczają zwolnienie dla alkoholu etylowego przeznaczonego do celów farmaceutycznych i leczniczych, co uregulowane zostało w § 10 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 430). Niemniej jednak ze względu na fakt, iż art. 36g ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo Farmaceutyczne (Dz.U. 2001 nr 126 poz. 1381 z późniejszymi zmianami) wskazuje na zamknięty katalog odbiorców produktów leczniczych, do których będzie dostarczany przedmiotowy alkohol etylowy, nie istnieje bezpośrednia możliwość dostarczania ich do odbiorców detalicznych, tj. aptek. W związku z tym spełnienie warunków wymaganych do zwolnienia od podatku akcyzowego będzie niemożliwe. Przepisy prawa farmaceutycznego wymagają mianowicie, aby produkty lecznicze były dostarczane do aptek za pośrednictwem hurtowni farmaceutycznych, a ponieważ hurtownie te nie mają statusu składów podatkowych, nie można dokonać bezpośredniej dostawy tego alkoholu ze składu podatkowego do podmiotu zużywającego (tzn. apteki). Z tego względu Spółka uznaje za bezprzedmiotowe, aby występować o zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, gdyż zezwolenie w tym zakresie i tak nie umożliwi stosowania omawianego zwolnienia z akcyzy.

Mając na uwadze, że alkohol etylowy jest wyrobem akcyzowym podlegającym ścisłej kontroli, rozpatrywane zagadnienia związane z podatkiem akcyzowym nie ograniczają się więc tylko do kwestii płatności podatku (z uwzględnieniem jednofazowego charakteru akcyzy), ale obejmują szereg innych obszarów, jak np. znaki akcyzy, dokumentacja akcyzowa itp. Aby uniknąć konsekwencji ewentualnego niedostosowania do wymogów akcyzowych Spółka przed podjęciem opisanej działalności chciałaby uzyskać potwierdzenie w postaci interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca musi posiadać skład podatkowy w ramach wykonywanej przez siebie działalności?
2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek składania deklaracji akcyzowych w związku z prowadzoną działalnością?
3. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do naklejania zwykłych (nie legalizacyjnych) znaków akcyzy?
4. Czy kwota stanowiąca wartość podatkowych znaków akcyzy uiszczona przez Wnioskodawcę podlega zwrotowi?
5. Czy w stosunku do Wnioskodawcy ustalone zostać powinny normy ubytków i normy zużycia wyrobów akcyzowych?
6. Czy Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, będzie podlegał obowiązkowi prowadzenia ksiąg kontroli nad wyrobami akcyzowymi lub innych ewidencji akcyzowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez siebie działalności nie będzie musiał posiadać składu podatkowego i będzie mógł dokonywać zamierzonych czynności poza składem podatkowym. Wynika to z faktu, że alkohol etylowy zakupiony do przeprowadzenia opisanych procesów (przepakowanie i rozcieńczanie) jest już opodatkowany akcyzą, a zmiana opakowań i ewentualne rozcieńczanie nie wpływają na wysokość podatku akcyzowego (opodatkowany jest alkohol etylowy 100% vol. zawarty w wyrobie w temperaturze 20 st. C, a nie objętość rzeczywista wyrobu gotowego, zatem rozcieńczenie alkoholu etylowego nie powoduje, że wcześniej zapłacona akcyza mogłaby być niższa niż należna). W rezultacie spełnione są warunki, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, a w rezultacie omawiane czynności, realizowane przez Spółkę w odniesieniu do alkoholu etylowego nie muszą odbywać się w składzie podatkowym, nawet gdyby uznać te czynności za produkcję alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Konsekwentnie, skoro nie powstaje obowiązek podatkowy, Spółka nie ma obowiązku składania „zerowych” deklaracji podatkowych w akcyzie.

W kwestii naklejania znaków akcyzy Spółka uznaje, że mimo faktu, iż omawiana działalność dotyczy produktu od którego podatek akcyzowy został wcześniej zapłacony w należnej wysokości (a nawet w wysokości wyższej niż należna) nie ma przepisu, który pozwala na wprowadzanie na rynek alkoholu etylowego nieoznaczonego znakami akcyzy. W związku z powyższym Spółka ma prawo zamawiać i odbierać znaki akcyzy w celu ich nałożenia na opakowania jednostkowe. Ewentualnie, opakowania jednostkowe będą oznaczane znakami legalizacyjnymi, które zakupi Spółka. Natomiast, jeśli chodzi o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy, jest to w normalnych warunkach rodzaj zaliczki na podatek akcyzowy, który podlega odliczeniu od kwoty zobowiązania podatkowego (zgodnie art. 21 ust. 7, w związku z art. 23 ust. 4 ustawy akcyzowej). Dopiero po takim potrąceniu podatek jest zapłacony w należnej wysokości. Natomiast w sytuacji Spółki nie będzie bieżącego zobowiązania podatkowego, od którego będzie można odjąć kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy. W takiej sytuacji dojdzie więc do powstania nadpłaty podatkowej, o jakiej mowa w art. 72 § 1 ust. 1 Ordynacji podatkowej, która podlega zwrotowi w trybie, o którym mowa w przepisach Ordynacji podatkowej.

Spółka stoi na stanowisku, że w stosunku do przedmiotowego alkoholu etylowego nie istnieje obowiązek ustalania norm zużycia lub norm dopuszczalnych ubytków. Alkohol etylowy, o którym mowa w niniejszym wniosku, nie jest żadnym z wyrobów, o jakim jest mowa w art. 85 ustawy akcyzowej.

Na podstawie art. 138d ustawy akcyzowej, Spółka w ramach prowadzonej działalności nie będzie podlegała obowiązkowi kontroli nad wyrobami akcyzowymi w odniesieniu do alkoholu o mocy 96%. Obowiązek taki dotyczy natomiast Spółki w odniesieniu do alkoholu o mocy 70%. Wynika to z treści rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1 Brak konieczności posiadania składu podatkowego.

W ocenie Spółki opisana wyżej działalność może być określona jako rozlew alkoholu etylowego, która w myśl art. 93 ust. 2 ustawy akcyzowej stanowi produkcję alkoholu etylowego. Co do zasady produkcja alkoholu etylowego może odbywać się w składzie podatkowym.

Przepisy jednak przewidują wyjątek od wspomnianej zasady, o którym traktuje art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, zgodnie z którym produkcja alkoholu etylowego z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, może się odbywać poza składem podatkowym. Jak zostało wyżej wskazane, Spółka będzie wykorzystywała wyłącznie surowiec, od którego akcyza została zapłacona w należnej wysokości. Podatek ten uiszczany będzie przez dostawcę Spółki lub jeszcze na wcześniejszym etapie obrotu, a cena po jakiej kupowany będzie ten surowiec będzie uwzględniała koszt podatku akcyzowego.

Należy podkreślić, że czynności dokonywane przez Spółkę w żaden sposób nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w akcyzie. Po pierwsze uwzględnić należy zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą wyrażoną w art. 8 ust. 6 ustawy akcyzowej. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek akcyzowy w związku z wykonaniem jednej czynności powodującej powstanie obowiązku podatkowego (w omawianej sytuacji będzie to wyprowadzenie alkoholu ze składu podatkowego), to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu (czyli w analizowanym przypadku byłaby to produkcja wyrobów akcyzowych poza składem podatkowym), o ile kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należytej wysokości. Spółka, co prawda nie będzie miała możliwości bezpośredniego sprawdzenia, czy dostawca surowca rozliczył – zapłacił terminowo akcyzę, niemniej Spółka wymagać będzie od dostawcy, aby fakt rozliczenia tej akcyzy był potwierdzony w treści faktury. W ocenie Spółki nie ma więc wątpliwości, że chodzi o przypadek, o jakim mowa we wzmiankowanym przepisie art. 8 ust. 6 ustawy akcyzowej, a zatem Spółka nie stanie się podatnikiem akcyzy od alkoholu etylowego uzyskanego z surowca po jego rozlaniu do mniejszych opakowań jednostkowych, gdyż zgodnie ze wskazaną zasadą jednokrotności opodatkowania akcyzą, czynności Spółki nie spowodują powstania obowiązku podatkowego. Przy tym, nie może dojść również do sytuacji, że czynności Spółki doprowadzą w jakikolwiek sposób do tego, że podatek akcyzowy zapłacony wcześniej mógłby być uznany za zapłacony w wysokości niższej niż należna. Stawka akcyzy wynosi bowiem 5704 zł od jednego hektolitra alkoholu etylowego 100% vol. zawartego w gotowym wyrobie, zatem opisane wcześniej czynności, których dokonywać będzie Spółka (rozlanie do mniejszych opakowań, lub zmniejszenie mocy poprzez dodanie wody i rozlanie do mniejszych opakowań) nie mogą spowodować, że wcześniej zapłacony podatek staje się niższy niż należny. Można wręcz stwierdzić, że podatek ten będzie nawet wyższy niż należny, gdyż w wyniku otwarcia opakowań, w którym surowiec będzie dostarczany dojdzie do pewnych naturalnych ubytków (związanych z parowaniem alkoholu etylowego), zatem ilość alkoholu etylowego wprowadzanego na rynek przez Spółkę będzie nieco niższa niż ilość alkoholu etylowego od którego akcyza została wcześniej zapłacona.

Spółka nie ma więc wątpliwości, że w omawianej sytuacji zachodzą warunki, o których mowa w art. 47 ust. 1 ustawy akcyzowej, a więc wskazana działalność Spółki może odbywać się poza składem podatkowym. Na potwierdzenie powyższego Spółka może wskazać interpretację podatkową nr IPTPP3/443A-46/13-4/BJ z dnia 18 grudnia 2013 r., w której organ wydający interpretację uznał, że w nieco zbliżonym stanie faktycznym do opisanego w niniejszym wniosku, art. 47 ust. 1 ustawy akcyzowej ma zastosowanie, a więc prowadzenie składu podatkowego dla konfekcjonowania alkoholu etylowego nie jest konieczne.

Ad. 2 Brak obowiązku składania deklaracji akcyzowych w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Obowiązki podatnika określone są w art. 21 ustawy akcyzowej. Na poziomie przepisów wspomnianego artykułu podatnik jest zobowiązany do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracji podatkowej oraz obliczania i wpłacania akcyzy na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Niemniej, w pierwszej kolejności należy uwzględnić, że norma wynikające z tego przepisu kierowana jest do podatników, a więc podmiotów dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec których zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (art. 13 ustawy akcyzowej).

Uwzględniając, że w kontekście art. 8 ust. 6 ustawy akcyzowej, obowiązek podatkowy dla Spółki nie powstaje, Spółka nie jest w tej sytuacji podatnikiem.

Co więcej, w związku z brakiem obowiązku podatkowego Spółka nie będzie miała żadnych kwot akcyzy do zapłacenia i zadeklarowania.

W rezultacie, z działalnością opisaną w niniejszym wniosku nie wiąże się dla Spółki obowiązek składania deklaracji w podatku akcyzowym.

Ad. 3 Obowiązek nakładania zwykłych (nie legalizacyjnych) znaków akcyzy.

Jeśli chodzi o kwestię oznaczania alkoholu na cele medyczne znakami akcyzy, Spółka nie znajduje przepisu, który wyłączałby ten obowiązek. Przepis art. 114 wskazuje na obowiązek oznaczania znakami akcyzy wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 3 do ustawy. Alkohol etylowy (zarówno powyżej o mocy 80%, jak i poniżej tej wysokości) jest wymieniony w tym załączniku. Również jeśli chodzi o osobę, która dokonuje takiego oznaczania, zgodnie z art. 116 ustawy akcyzowej jest nią m.in. podmiot, który wykonuje produkcję, o której mowa w art. 47 ust. 1 ustawy akcyzowej. W rezultacie Spółka uznaje, że będzie miała obowiązek nakładania znaków akcyzy na opakowania jednostkowe wyrobów. Spółka stanie się jednocześnie podmiotem uprawnionym do zamawiania i otrzymywania podatkowych znaków akcyzy, zgodnie z przepisem art. 125 ust 1 pkt 5 ustawy akcyzowej. Jedynie, jeśli z jakichś przyczyn Spółka nie wejdzie w posiadanie zwykłych znaków akcyzy, zastosowanie mogą mieć banderole legalizacyjne, które zakupi i nałoży Spółka.

Ad. 4 Prawo do uzyskania zwrotu kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy uiszczonej przez Spółkę.

Powiązaną z powyższą kwestią jest sprawa kosztów, jakie Spółka poniesie przy zamawianiu i odbieraniu znaków akcyzy. Przepisy określają bowiem, że warunkiem uzyskania znaków akcyzy (o czym mówi art. 126 ust. 3 pkt 1) jest wpłacenie:

1. Kwoty stanowiące wartość podatkowych znaków akcyzy,
2. Kwoty na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy.
   
   

O ile drugi ze wskazanych kosztów jest nieodzyskiwany, to pierwszy wymieniony (wartość podatkowych znaków akcyzy) jest niczym innym jak zaliczką na podatek akcyzowy. Jest to oczywiste w kontekście mechanizmu rozliczania akcyzy, gdzie wysokość płaconego na bieżąco podatku akcyzowego jest obniżana o kwoty, które zostały wcześniej zapłacone jako stanowiące wartość podatkowych znaków akcyzy (art. 21 ust 7 i art. 23 ust. 4 ustawy akcyzowej). W rezultacie takiego rozliczenia akcyza jest uiszczana w wysokości należnej, tzn. od odpowiedniej podstawy i według odpowiedniej stawki. Natomiast w sytuacji Spółki nie ma mowy o płaceniu akcyzy od której można byłoby odliczyć omawiany koszt związany z banderolami, co prowadziłoby do sytuacji, w której akcyza płacona jest w wysokości wyższej niż należna: najpierw na całościowo wcześniejszym etapie obrotu, a później przez Spółkę częściowo w formie kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy.

W ocenie Spółki prowadzi to do powstania nadpłaty podatkowej, o której mowa w art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i definiowanej jako nadpłacony lub nienależnie zapłacony podatek. Ponieważ przepisy ustawy akcyzowej nie regulują wprost i bezpośrednio tej sytuacji, zastosowanie powinny mieć ogólne przepisy Ordynacji podatkowej o nadpłacie. Zgodnie z art. 73 § 1 ust. I Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje z dniem zapłaty podatku nienależnego lub w wysokości wyższej niż należna. Odnosząc to do analizowanej sytuacji, taka nadpłata powstałaby zatem w momencie uiszczenia przez Spółkę kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy. W rezultacie, Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do wystąpienia o zwrot tej nadpłaty wynikającej z uiszczenia kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy. Uznanie, że Spółce nie przysługuje takie prawo naruszałoby zasadę jednokrotności opodatkowania i powodowałoby, że Spółka ponosiłaby ciężar podatkowy wyższy niż należny. W konsekwencji prowadziłoby to do gorszego traktowania Spółki w porównaniu z innymi podmiotami, które mogą sobie odliczyć koszty związane ze znakami akcyzy, co w oczywisty sposób naruszałoby zasadę równości wszystkich wobec prawa.

Ad. 5 Normy ubytków i normy zużycia wyrobów akcyzowych.

Odnosząc się do sprawy norm dopuszczalnych ubytków i norm zużycia, to sprawa jest regulowana w art. 85 ustawy akcyzowej. Właściwy organ podatkowy ustala takie normy (z własnej inicjatywy albo na wniosek, lub też może ustalić) w odniesieniu do wyrobów, które są albo w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, albo są objęte zwolnieniem ze względu na przeznaczenie i używane przez podmiot zużywający, lub też wyroby objęte stawką akcyzy 0 zł znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Żaden z określonych tam przypadków nie odnosi się do wyrobów akcyzowych znajdujących się w sytuacji, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej.

Spółka uznaje zatem, że działalność związana z rozlewaniem (i rozcieńczaniem) alkoholu etylowego, od którego akcyza została wcześniej zapłacona w należnej wysokości nie wymaga, aby w stosunku do tego alkoholu etylowego uzyskiwać normy zużycia lub normy dopuszczalnych ubytków.

Ad. 6 Prowadzenie ksiąg kontroli nad wyrobami akcyzowymi lub innych ewidencji akcyzowych.

W kwestii obowiązku prowadzenia ksiąg kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem i jego użyciem, art. 138d. ust. 1 pkt 2 wskazuje m.in na podmioty produkujące alkohol etylowy poza składem podatkowym na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1. Wspomniany po raz kolejny przepis ustawy akcyzowej odpowiada sytuacji Spółki.

Jednakże zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy, par. 10, księgami kontroli, o których mowa w art. 138d ustawy akcyzowej są:

• księga kontroli przerobu alkoholu etylowego określonego w poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy, zwanych w niniejszym rozdziale „alkoholem etylowym”, na ocet;
• księga kontroli rektyfikacji i odwadniania alkoholu etylowego;
• księga kontroli produkcji i rozlewu napojów spirytusowych określonych w poz. 18 załącznika nr 2 do ustawy, zwanych w niniejszym rozdziale „napojami spirytusowymi”;
• księga kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego prowadzona przez gorzelnię.
  
  

Zdaniem Spółki, mając na uwadze literalną wykładnię przytoczonych powyżej przepisów, nie istnieje konieczność prowadzenia przez nią księgi kontroli. Pomimo iż Spółka dokonuje rozlewu spirytusu etylowego, to nie stanowi on napoju spirytusowego określonego w poz. 18 załącznika nr 2 do ustawy akcyzowej. Wykorzystywany przez Spółkę alkohol etylowy (pozycja CN 2207) zaklasyfikowany jest jako poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy akcyzowej. Jedynie w przypadku alkoholu rozcieńczanego do mocy 70% (pozycja CN 2208) obowiązek prowadzenia tej księgi kontroli wynikałby z omawianego przepisu.

Zatem w analizowanej sytuacji Spółka jest zobowiązana na podstawie art. 138d ust. 1 ustawy w związku z § 10 rozporządzenia do prowadzenia księgi kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem i jego produkcją wyłącznie w zakresie alkoholu o mocy 70%, ale nie alkoholu o mocy 96%.

Dodatkowo, żaden z rodzajów ewidencji wymienionych w Dziale VIa ustawy akcyzowej nie odnosi się do działalności Spółki w omawianym zakresie, w związku z czym Spółka nie ma obowiązku prowadzić żadnej specjalnej ewidencji ilościowej lub ilościowo wartościowej dotyczącej alkoholu etylowego.

Z powyższych względów Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie rozlewu (rozcieńczania i rozlewu) alkoholu etylowego poza składem podatkowym;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestracji i składania deklaracji podatkowych;
• prawidłowe w zakresie obowiązku oznaczenia opakowań znakami akcyzy;
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania nadpłaty;
• prawidłowe w braku obowiązku ustalenia norm ubytków i norm zużycia wyrobów akcyzowych
• prawidłowe w zakresie obowiązku prowadzenie ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy mniejszej niż 80% obj. i braku obowiązku prowadzenia ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy wyższej niż 80% obj.;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia innych ewidencji.
  
  

Ad. 1

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1114 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy zawierającym ,,wykaz wyrobów akcyzowych” w poz. 17 wymieniono – alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone
– o kodzie CN 2207 oraz poz. 18 – alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe oznaczone kodem CN 2208.

W Załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG, w pozycji 17, z kodem CN 2207 znajduje się - alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone oraz w pozycji 18, z kodem CN 2208 znajduje się alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe.

Do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie (art. 92 ustawy).

Stosownie do art. 93 ust. 1 ww. ustawy do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Produkcją alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie, przetwarzanie, oczyszczanie, skażanie lub odwadnianie alkoholu etylowego, a także jego rozlew (art. 93 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest, m.in.:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;

2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;

6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
   
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
   
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Podstawą opodatkowania alkoholu etylowego jest liczba hektolitrów alkoholu etylowego 100% vol. w temperaturze 20°C zawartego w gotowym wyrobie (art. 93 ust. 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stawka akcyzy na alkohol etylowy wynosi 5.704,00 zł od 1 hektolitra alkoholu etylowego 100% vol. w temperaturze 20°C zawartego w gotowym wyrobie (art. 93 ust. 4 ustawy).

Zatem rozlew alkoholu etylowego w myśl art. 93 ust. 2 ustawy jest produkcją alkoholu etylowego i zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest przedmiotem opodatkowania akcyzą.

Stosownie do art. 2 pkt 10 ustawy skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy, produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jest podatnikiem podatku VAT i nie posiada składu podatkowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza dokonywać rozlewu alkoholu etylowego z większych do mniejszych opakowań czyli realizować tzw. konfekcjonowanie. Nabywany alkohol etylowy nieskażony (dalej „surowiec”) w celu przepakowania na surowiec farmaceutyczny Kupowany będzie etanol o mocy 96% (pozycja CN 2207). Alkohol taki będzie przez Wnioskodawcę umieszczany w pojemnikach o pojemności 250 gramów (możliwe są również opakowania: 100 g, 400 g, 500 g, i 800 g). Część surowca pozostanie w niezmienionej postaci (stężenie 96%), część natomiast zostanie rozcieńczona do mocy 70%. Przewidywane jest, że zakup dokonany będzie na podstawie faktury VAT a cena tego alkoholu będzie powiększona o wartość podatku akcyzowego, zapłaconego i rozliczonego przez dostawce Wnioskodawcy.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, „konfekcjonować” oznacza „porcjować lub pakować gotowe wyroby”. Wnioskodawca wskazuje, że zamierza konfekcjonować czyli rozlewać zakupiony alkohol etylowy z dużych opakowań do mniejszych. Zatem planowane przez Wnioskodawcę konfekcjonowanie czyli przelewanie alkoholu etylowego zakupionego z zapłaconą akcyzą stanowi rozlew czyli produkcję alkoholu etylowego w myśl definicji zawartej w art. 93 ust. 2 ustawy i w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Podkreślić należy, że każda z czynności wymienionych w art. 93 ust. 2 ustawy, tj. wytwarzanie, przetwarzanie, oczyszczanie, skażanie lub odwadnianie alkoholu etylowego, a także jego rozlew, stanowi samoistnie produkcję alkoholu etylowego. Zatem rozlew alkoholu etylowego jest czynnością wymienioną w art. 93 ust. 2 ustawy, stanowiącą produkcję alkoholu etylowego.

Produkt o kodzie CN 2207, który Wnioskodawca zamierza konfekcjonować, tj. rozlewać – jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy i podlega zasadom opodatkowania przewidzianym w ustawie i rozporządzeniach wykonawczych do ustawy.

Produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2, w tym również produkcja – rozlew alkoholu etylowego, co do zasady powinna się odbywać wyłącznie w składzie podatkowym. Wyjątek stanowi art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym produkcja alkoholu etylowego z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, może się odbywać poza składem podatkowym.

Rozlew (w tym także rozcieńczanie i rozlew) alkoholu etylowego będzie mógł się odbywać poza składem podatkowym, jedynie wówczas, gdy zapłacona w cenie nabytego przez Wnioskodawcę alkoholu etylowego akcyza jest wyższa lub równa stawce mającej zastosowanie do wyrobu finalnego – alkoholu etylowego po zakończonym rozlewie i rozcieńczaniu.

Zatem ponowny rozlew (w tym także rozcieńczanie i rozlew) alkoholu, od którego na wcześniejszym etapie obrotu zapłacono akcyzę w należnej wysokości z większych opakowań zawierających podatkowe znaki akcyzy do mniejszych opakowań o pojemności 250 gramów (jak również możliwe są opakowania 100g, 400g, 500g,), nie musi odbywać się w składzie podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie musi prowadzić składu podatkowego jest prawidłowe.

W tym miejscu należy jednakże podkreślić, że nieprawidłowe jest stwierdzenie Wnioskodawcy, że opisany rozlew alkoholu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego u Spółki. Należy zauważyć, że jest to czynność, którą Wnioskodawca dokonuje samodzielnie, podlegająca opodatkowaniu podatkiem akcyzowym jako produkcja alkoholu etylowego zgodnie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dla opodatkowanie tej czynności nie ma znaczenia że do produkcji alkoholu etylowego Wnioskodawca zużywa wyroby akcyzowe od których został zapłacony podatek akcyzowy na wcześniejszym etapie obrotu. Powyższe nie ma jednak wpływu na sam fakt możliwości rozlewu alkoholu poza składem podatkowym.

Ad. 2

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Jak wskazano powyżej w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych, przez którą rozumie się m.in. rozlew alkoholu etylowego.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Podatnik jest zobowiązany, bez wezwania organu podatkowego: składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru, obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego – za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczegółowe stanowią inaczej – art. 21 ust. 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Obowiązek podatkowy w związku z produkcją alkoholu etylowego powstanie w momencie zakończenia produkcji i uzyskania gotowego wyrobu mającego być przedmiotem konsumpcji, tj. alkoholu etylowego w rozumieniu art. 93 ust. 1 ustawy.

Zakończenie produkcji należy rozumieć jako ukończenie czynności, o których mowa w art. 93 ust. 2 ustawy, jest to zatem nie tylko wytworzenie, ale również późniejszy rozlew (w tym rozcieńczenie i rozlew) alkoholu etylowego do opakowań jednostkowych. Wyrobem gotowym jest zatem wyprodukowany i rozlany do butelek alkohol etylowy.

Jak zauważono powyżej rozlew (w tym rozcieńczenie i rozlew) alkoholu etylowego na gruncie podatku akcyzowego jest uznawany za jego produkcję, która podlega opodatkowaniu, a w konsekwencji Wnioskodawca z tego tytułu jest podatnikiem podatku akcyzowego. Równocześnie rozlew (w tym rozcieńczenie i rozlew) alkoholu jest czynności rodzącą obowiązek podatkowy.

Tym samym na tle przedstawionych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca zamierzający prowadzić działalność gospodarczą polegającą na rozlewie alkoholu etylowego, jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, polegającej na rozlewie alkoholu, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Ponadto art. 21 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego

-za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Kwota akcyzy należna od danych wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w składzie podatkowym lub poza składem podatkowym zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 może być obniżona o akcyzę zapłaconą od zużytych do ich wyprodukowania składników będących wyrobami akcyzowymi (art. 21 ust. 8 ustawy).

Z zastrzeżeniem art. 23 ust. 4 oraz art. 27 ust. 2, kwotę akcyzy obniża się o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy prawidłowo naniesionych na wyroby akcyzowe lub opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych, nie wcześniej jednak niż po powstaniu obowiązku podatkowego - w przypadku produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5 (art. 21 ust. 7 pkt 2 lit. a ustawy).

Zgodnie z ww. przepisami, Wnioskodawca będzie obowiązany, bez wezwania organu podatkowego składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru i obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej – za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, przy czym kwotę akcyzy obniża się o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy prawidłowo naniesionych na wyroby akcyzowe lub opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych, nie wcześniej jednak niż po powstaniu obowiązku podatkowego – w przypadku produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5 oraz kwota akcyzy należna od danych wyrobów akcyzowych wyprodukowanych poza składem podatkowym zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 może być obniżona o akcyzę zapłaconą od zużytych do ich wyprodukowania składników będących wyrobami akcyzowymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Ad. 3

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 17 użyte w ustawie określenie znaki akcyzy oznacza znaki, określone przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, służące do oznaczania wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania, obejmujące:

1. podatkowe znaki akcyzy, które są potwierdzeniem wpłaty kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy,
2. legalizacyjne znaki akcyzy, które są potwierdzeniem prawa podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, do przeznaczenia tych wyrobów do sprzedaży;
   
   

Jak wynika z art. 114 ustawy, obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 3 do ustawy.

Zgodnie z wykazem w powyższym załączniku obowiązek oznaczania znakami akcyzy dotyczy m. in. alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkoholu etylowego i pozostałych wyrobów alkoholowych, o dowolnej mocy, skażonych - kod CN 2207, oraz alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódek, likierów i pozostałe napoje spirytusowe - kod CN 2208, (załącznik Nr. 3 poz. 5 i 6 ustawy)

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy, obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy, z zastrzeżeniem ust. 1a, ciąży na zarejestrowanym, zgodnie z art. 16, podmiocie będącym:

1. podmiotem prowadzącym skład podatkowy, z zastrzeżeniem pkt 6;
2. importerem;
3. podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego;
4. przedstawicielem podatkowym;
5. podmiotem dokonującym produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5;
6. właścicielem wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3.
   
   

Zgodnie z art. 116 ust. 3 ustawy, obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych legalizacyjnymi znakami akcyzy powstaje w przypadku wystąpienia poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, w przypadku gdy wyroby te przeznaczone są do dalszej sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonuje produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na wcześniejszym etapie obrotu. Wyroby te, zarówno napoje alkoholowe o kodzie CN 2207, jak i CN 2208, wymienione zostały w załączniku nr 3 do ustawy, zatem objęte są obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy na podstawie art. 114 ustawy. Tym samym, zgodnie z art. 116 ust. 1 pkt 5, Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do oznaczania ww. wyrobów podatkowymi znakami akcyzy.

W myśl art. 116 ust. 4 ustawy, w przypadku wyrobów akcyzowych, o których mowa w ust. 3, posiadacz tych wyrobów (...) jest obowiązany zakupić znaki akcyzy i oznaczyć nimi wyroby. Z czynności oznaczania sporządza się protokół.

W myśl art. 116 ust. 5 ustawy, posiadacz wyrobów, o których mowa w ust. 3, przeznaczonych do dalszej sprzedaży jest obowiązany sporządzić ich spis i przedstawić go do potwierdzenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgodnie z art. 116 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 5 nie stosuje się do wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona akcyza, ponownie rozlanych lub rozważonych w inne opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych w miejscu ich sprzedaży detalicznej.

Stosownie do art. 117 ust. 1 ustawy, wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy powinny być prawidłowo oznaczone odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy przed zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, a w przypadkach, o których mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 oraz w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5, odpowiednio przed dokonaniem ich sprzedaży lub przekazaniem do magazynu wyrobów gotowych.

Zgodnie z art. 117 ust. 3 ustawy, wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być przedmiotem sprzedaży na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy. (...)

Wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być, bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy:

1. importowane, chyba że zostaną objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy albo wprowadzone do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, albo objęte procedurą składu celnego i prawidłowo oznaczone przed zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy albo przed objęciem procedurą dopuszczenia do obrotu celem sprzedaży na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy;
2. przemieszczone na terytorium kraju w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy;
3. przemieszczone na terytorium kraju z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę.
   
   

Wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być przedmiotem sprzedaży na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 120 ust. 1-3 ustawy znaki akcyzy mogą mieć w szczególności postać banderol, znaków cechowych lub odcisków pieczęci.

Znak akcyzy jest nanoszony na opakowanie jednostkowe wyrobu akcyzowego lub bezpośrednio na wyrób akcyzowy w taki sposób, aby zdjęcie znaku lub otwarcie opakowania w miejscu przeznaczonym do jego otwierania albo użycie wyrobu powodowały trwałe i widoczne uszkodzenie znaku w sposób uniemożliwiający jego powtórne użycie, chyba że znak akcyzy jest nanoszony bezpośrednio na wyrób akcyzowy w sposób trwały.

Zatem Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 oraz rozcieńczonego alkoholu etylowego o kodzie CN 2208 rozlanego do mniejszych opakowań, powinien te opakowania prawidłowo oznaczyć odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy.

W przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania zwolnienie z obowiązku oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, o którym mowa w art. 118 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zwalnia się także wyroby akcyzowe, które są zwolnione od akcyzy albo objęte zerową stawką akcyzy, gdyż alkohol etylowy rozlewany przez Wnioskodawcę nie będzie zwolniony od akcyzy oraz nie będzie objęty zerową stawką akcyzy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2018, poz. 800 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Stosownie do art. 73 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
3. zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
5. zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Nadpłata powstaje z dniem złożenia deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 74 Ordynacji podatkowej jeżeli nadpłata powstała w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a podatnik, którego zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1:

1. złożył jedną z deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, lub inną deklarację, z której wynika wysokość zobowiązania podatkowego - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie skorygowaną deklarację;
2. został rozliczony przez płatnika - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie zeznanie (deklarację), o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1;
3. nie był obowiązany do składania deklaracji - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot.
   
   

Na podstawie art. 77 § 1 Ordynacja podatkowa nadpłata podlega zwrotowi w terminie:

1. 30 dni od dnia wydania nowej decyzji - jeżeli nadpłata powstała w związku z uchyleniem albo stwierdzeniem nieważności decyzji;

2. 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty;

3. 30 dni od dnia wydania decyzji o zmianie, uchyleniu albo stwierdzeniu nieważności decyzji - jeżeli w związku z uchyleniem albo stwierdzeniem nieważności decyzji nie wystąpi obowiązek wydania nowej decyzji;

4. 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 74;

4a. 30 dni od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od dnia, w którym uchylono lub zmieniono w całości lub w części akt normatywny, jeżeli wniosek, o którym mowa w art. 74, został złożony przed terminem wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5. 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, z zastrzeżeniem § 2;

6. 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze:

1. skorygowanym zeznaniem (deklaracją) - w przypadkach, o których mowa w art. 75 § 3,
   
2. skorygowanym zeznaniem (deklaracją) i z umową spółki aktualną na dzień rozwiązania spółki - w przypadku, o którym mowa w art. 75 § 3a

- lecz nie wcześniej niż w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2;

Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej istotne jest przede wszystkim ustalenie czy Wnioskodawca uiścił podatek nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Jak przedstawiono wyżej zdarzenia jakie powodują powstanie nadpłaty wymienia Ordynacja podatkowa w art. 72, art. 73 § 1 i 2 oraz art. 74. Natomiast wszelkiego rodzaju inne przypadki niż wymienione w Ordynacji podatkowej, powodujące nienależne zapłacenie podatku lub nadpłacenie podatku, które nie zostały wymienione w art. 72, art. 73 oraz art. 74 nie stanowią nadpłaty w rozumieniu przepisów tej ustawy, co powoduje że tryb i zasady zwrotu takiej wpłaty nie odbywają się zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej o zwrocie nadpłaty.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 7 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku akcyzowym, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 4 oraz art. 27 ust. 2, kwotę akcyzy obniża się o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy prawidłowo naniesionych na wyroby akcyzowe lub opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych, nie wcześniej jednak niż po powstaniu obowiązku podatkowego - w przypadku produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5.

Ww. przepis, w ramach rozliczenia podatku akcyzowego, przewiduje, możliwość obniżenia wartości należnego podatku akcyzowego o kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy prawidłowo naniesionych na wyroby akcyzowe lub opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych. Natomiast ww. przepis jak i też inne przepisy w zakresie podatku akcyzowego nie przewidują możliwości dokonania zwrotu kwoty nadwyżki podatku akcyzowego powstałej w wyniku nabycia znaków akcyzy, które zostały prawidłowo naniesione na wyroby akcyzowe.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca będzie nabywał znaki akcyzy które będzie nanosił na opakowania jednostkowe do których uprzednio rozleje alkohol etylowy z zapłaconą akcyzą w wysokości równej albo wyższej niż należna. W związku z powyższym pomimo powstania obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy nie zrodzi się zobowiązanie podatkowe. W konsekwencji wartość podatkowych znaków akcyzy będzie u Wnioskodawcy generowała nadwyżkę podatku akcyzowego do rozliczenia.

Jednocześnie należy zauważyć, że zapłata za znaki akcyzy nie może być uznana za nadpłatę. Nie jest to bowiem żadna z ww. wymienionych okoliczności (o których mowa w art. 72-74 Ordynacji podatkowej), które powodują powstanie nadpłaty. Dlatego też brak będzie podstaw aby Wnioskodawca mógł się ubiegać o zwrot nadpłaty w przedstawionej sytuacji.

Nadwyżka ta może być rozliczona jedynie wraz z ewentualnym powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest nieprawidłowe.

Ad. 5

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy, użyte w ustawie określenie – ubytki wyrobów akcyzowych oznacza to wszelkie straty:

1. wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych,
   
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
   
   • napojów alkoholowych,
   • wyrobów energetycznych przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych;
3. wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą,
   
4. wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
   
5. wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, powstałe podczas:
• stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
• przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie dokumentu dostawy.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek:

1. normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.
   
2. dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych:
   
   
   1. objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku ich użycia do produkcji innych wyrobów,
   2. o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 i 3, w przypadku ich użycia przez podmiot zużywający.
   
   
   

Natomiast zgodnie z art. 85 ust. 2 właściwy naczelnik urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów:

1. może ustalić:
   
   1. normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych,
   2. dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych

–o których mowa w ust. 1;

W myśl art. 85 ust. 4 ustawy właściwy naczelnik urzędu skarbowego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

Zgodnie z art. 85 ust. 5 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
2. szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych;
3. sposób rozliczania ubytków wyrobów akcyzowych, w szczególności w przypadkach rozpoczęcia czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych, lub zmiany warunków technicznych i technologicznych przy dokonywaniu tych czynności, do czasu ustalenia w tych przypadkach przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.
   
   

Na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 85 ust. 5, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5 uwzględni (w myśl art. 85 ust. 6 ustawy):

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku.
   
   

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 2018 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. 2018 r. poz. 445) - dalej zwanego „rozporządzeniem” - ustala się maksymalne normy dopuszczalnych ubytków powstających w czasie wykonywania niektórych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków:

1. alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej, alkoholu etylowego i pozostałych wyrobów alkoholowych, o dowolnej mocy, skażonych, objętych pozycją CN 2207, zwanych dalej „alkoholem etylowym”
2. alkoholu etylowego nieskażonego o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódek, likierów i pozostałych napojów spirytusowych, objętych pozycją CN 2208, zwanych dalej „napojami spirytusowymi” oraz ich półproduktów

-w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia ubytki alkoholu etylowego wyraża się w jednostkach objętości alkoholu etylowego „100% vol.”, a w przypadku alkoholu etylowego skażonego, w jednostkach masy.

W związku z powyższym skoro Wnioskodawca nie spełnia ww. warunków i tym samym produkowane wyroby nie są zwolnione ze względu na przeznaczenie i nie spełniają żadnego z warunków wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 20 to straty tych wyrobów nie stanowią ubytków na gruncie ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji dla powstałych strat nie mogą być ustalone normy dopuszczalnych ubytków czy też dopuszczalne normy zużycia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Ad.6

Zgodnie z art. 138d. ust. 1 do prowadzenia ksiąg kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem nim i jego zużyciem obowiązani są:

1. podmiot prowadzący skład podatkowy;
2. podmiot produkujący alkohol etylowy poza składem podatkowym na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 4-5;
3. podmiot zużywający.
   
   

Księgi kontroli, o których mowa w ust. 1, powinny umożliwiać w szczególności:

1. ustalenie ilości alkoholu etylowego wytworzonego, przetworzonego, przerobionego na ocet, znajdującego się w magazynie, oczyszczonego, skażonego, rektyfikowanego, odwodnionego, rozlanego w opakowania jednostkowe oraz zniszczonego;
2. określenie kwot akcyzy;
3. ustalenie miejsca i daty wytworzenia alkoholu etylowego, jego przetworzenia, przerobienia na ocet, dokonania obrotu nim w magazynie, jego oczyszczenia, skażenia, rektyfikacji, odwodnienia, rozlania go w opakowania jednostkowe oraz zniszczenia. (art. 138d. ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym)
   
   

Na mocy art. 138l ustawy ewidencję podatkowych znaków akcyzy prowadzą:

1. podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy;
2. podmiot prowadzący skład podatkowy na terytorium kraju, któremu właściciel wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3, lub podmiot, o którym mowa w art. 116 ust. 1 pkt 7, przekazał znaki akcyzy w celu naniesienia ich na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe będące jego własnością.
   
   

Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwiać w szczególności określenie liczby znaków akcyzy otrzymanych, wydanych, wykorzystanych do naniesienia, uszkodzonych, zniszczonych, utraconych oraz zwróconych.

Na podstawie art. 138s pkt 4 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, określił w drodze rozporządzenia z dnia 27 marca 2018 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy (Dz.U. z 2018 r. poz. 643 ze zm.) rodzaje ksiąg kontroli, o których mowa w art. 138d ust. 1 ustawy, szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w tych księgach, oraz ich wzory, a także sposób ich prowadzenia;

Zgodnie z § 10 ww. rozporządzenia księgami kontroli, o których mowa w art. 138d ustawy, są:

1. księga kontroli przerobu alkoholu etylowego określonego w poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy, zwanego w niniejszym rozdziale „alkoholem etylowym”, na ocet;
2. księga kontroli rektyfikacji i odwadniania alkoholu etylowego;
3. księga kontroli produkcji i rozlewu napojów spirytusowych określonych w poz. 18 załącznika nr 2 do ustawy, zwanych w niniejszym rozdziale ”napojami spirytusowymi”;
4. księga kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego prowadzona przez gorzelnię.
   
   

W załączniku nr 2 do ustawy, w pozycji 18, wymieniono pod kodem CN 2208: alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe.

Zatem zgodnie z powołanymi powyżej przepisami obowiązek prowadzenia księgi kontroli dotyczy produkcji i rozlewu napojów spirytusowych oznaczonych kodem CN 2208. W związku z tym Wnioskodawca dokonując rozcieńczenia i rozlewu tj. produkcji wyrobów o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj. będzie zobowiązany do prowadzenia księgi kontroli o której mowa w § 10 pkt 3 ww. rozporządzenia.

Jednocześnie zauważyć należy że prowadzenie ksiąg kontroli nie dotyczy rozlewu wyrobów akcyzowych oznaczonych kodem CN 2207 gdyż nie są to wyroby określone w poz. 18 załącznika nr. 2 do ustawy o podatku akcyzowym.

Natomiast Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji, która ma umożliwiać w szczególności określenie liczby znaków akcyzy otrzymanych, wydanych, wykorzystanych do naniesienia, uszkodzonych, zniszczonych, utraconych oraz zwróconych

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6, oceniane całościowo, jest nieprawidłowe.

Podsumowując:

1. rozlew (w tym rozcieńczenie i rozlew) alkoholu, od którego na wcześniejszym etapie obrotu zapłacono akcyzę w należnej wysokości z większych opakowań zawierających podatkowe znaki akcyzy do mniejszych opakowań o pojemności 250 gramów (jak również możliwe są opakowania 100 g, 400g, 500g,), nie musi odbywać się w składzie podatkowym;
2. rozlew (w tym rozcieńczenie i rozlew) alkoholu poza składem podatkowym jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, a w konsekwencji Wnioskodawca winien się zarejestrować jako podatnik podatku akcyzowego oraz składać deklaracje podatkowe;
3. przed dokonaniem sprzedaży alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 oraz rozcieńczonego alkoholu etylowego o kodzie CN 2208 rozlanego do mniejszych opakowań, opakowania te należy oznaczyć odpowiednimi znakami podatkowymi akcyzy;
4. kwota zapłacona za wydanie znaków akcyzy nie będzie stanowiła nadpłaty podatku akcyzowego;
5. straty powstałe podczas rozlewania i rozcieńczania alkoholu etylowego nie stanowią ubytków na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, dla strat tych nie ustala się norm ubytków oraz norm zużycia;
6. obowiązek prowadzenia księgi kontroli dotyczy produkcji i rozlewu napojów spirytusowych o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj. Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji która umożliwiać w szczególności określenie liczby znaków akcyzy otrzymanych, wydanych, wykorzystanych do naniesienia, uszkodzonych, zniszczonych, utraconych oraz zwróconych.
   
   

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za:

• prawidłowe w zakresie rozlewu (rozcieńczania i rozlewu) alkoholu etylowego poza składem podatkowym;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestracji i składani deklaracji podatkowych;
• prawidłowe w zakresie obowiązku oznaczenia opakowań znakami akcyzy;
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania nadpłaty;
• prawidłowe w braku obowiązku ustalenia norm ubytków i norm zużycia wyrobów akcyzowych
• prawidłowe w zakresie obowiązku prowadzenie ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy mniejszej niż 80% obj. i braku obowiązku prowadzenia ksiąg kontroli dla alkoholu o mocy wyższej niż 80% obj.;
• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia innych ewidencji.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla organu interpretacyjnego. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Niemniej jednak należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te są zgodne z linią interpretacyjną reprezentowaną przez Ministra Finansów.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we […] w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Ponadto należy podkreślić, że interpretacja ta została wydana w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.