Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.265.2018.2.GM
z 2 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) jako czynny podatnik w Polsce oraz jest zarejestrowana w Polsce na cele transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT w związku z prowadzoną działalnością, tj. Spółka nie stosuje proporcji, gdyż nie ma sprzedaży zwolnionej od VAT, Spółka nie stosuje także prewspółczynnika, gdyż nie wykonuje innych czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Rok podatkowy Spółki nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 kwietnia danego roku do 31 marca kolejnego roku.

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zorganizowała opisany niżej zagraniczny wyjazd integracyjno-szkoleniowy (dalej „Wyjazd”). Celem Wyjazdu było nastawienie na dbałość o utożsamianie się pracowników z wartościami, które są kluczowe dla Spółki, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, kształtowanie postaw pro-zespołowych, poprawa skuteczności działania grupy, jak również zmotywowanie zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności uczestników wobec Spółki. W interesie Spółki jest, aby atmosfera współpracy przebiegała w sposób bezkonfliktowy. Stworzenie oraz wspieranie życzliwej atmosfery w pracy, jak również wpływanie na skuteczną współpracę pomiędzy poszczególnymi osobami oraz działami powinno przyczynić się do osiągania lepszych wyników przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia przychodu oraz obrotu z tytułu wykonywanych czynności opodatkowanych VAT.

Wyjazd finansowany był ze środków obrotowych Spółki, tj. nie był finansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Organizacja wyjazdu dla dużej grupy osób oraz czuwanie nad komfortem i bezpieczeństwem uczestników to skomplikowane przedsięwzięcie, dlatego planując wyjazd Spółka zainteresowana była nabyciem kompleksowego świadczenia związanego z organizacją wyjazdu. W związku z powyższym dnia 13 lutego 2018 r. Spółka zawarła umowę dotyczącą aspektu organizacyjnego Wyjazdu (dalej „Umowa”), ze wspólnikami spółki cywilnej (zwanymi dalej łącznie „Organizatorem”).

Przedmiotem Umowy była organizacja przez Organizatora na zlecenie Zleceniodawcy kilkudniowego zagranicznego Wyjazdu integracyjno-szkoleniowego dla ok. 283-osobowej grupy (zwanej dalej „Uczestnikami”) zgodnie z programem i kosztorysem.

Zgodnie z Umową do obowiązków Organizatora należało zapewnienie i wykonanie wszelkich czynności organizacyjno-technicznych oraz czynności prawnych niezbędnych do prawidłowego i terminowego zorganizowania Wyjazdu oraz zrealizowania programu, w tym w szczególności:

1. zawarcie w niezbędnym zakresie umów z podmiotami współpracującymi z organizatorem (dalej zwani „Podwykonawcami”), w tym w szczególności z przewoźnikiem, dostawcą usług hotelowych, ubezpieczycielem, lokalami oraz dostawcami usług turystycznych i rozrywkowych określonych w ww. programie;
2. zapewnienie w trakcie Wyjazdu 11 osób na miejscu realizacji Wyjazdu, które wykonywać miały w imieniu Organizatora wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu Wyjazdu oraz zapewniających Uczestnikom niezbędne wsparcie, informacje i asystę niezbędną do skorzystania przez Uczestników z programu Wyjazdu, którzy dostępni byli dla Uczestników przez cały czas trwania Wyjazdu (dalej zwani łącznie „Koordynatorzy Organizatora”);
3. przyjmowanie i natychmiastowe reagowanie w przypadku reklamacji i uwag co do przebiegu Wyjazdu oraz usług świadczonych przez Organizatora i Podwykonawców składanych przez Koordynatorów Zleceniodawcy;
4. zorganizowanie co najmniej dwóch 2-dniowych wyjazdów inspekcyjnych Koordynatorów Zleceniodawcy do miejsca realizacji Wyjazdu w lutym i marcu 2018 roku. Celem wyjazdu inspekcyjnego było przedstawienie Koordynatorom Zleceniodawcy hotelu, znanych w momencie wyjazdu inspekcyjnego atrakcji oraz zaprezentowanie innych świadczeń dodatkowych możliwych do wybrania przez Zleceniodawcę na miejscu realizacji Wyjazdu. W tym celu Organizator zobowiązany był zapewnić dostęp do przedmiotowych atrakcji i lokalizacji oraz obecność miejscowego przedstawiciela Organizatora;
5. udostępnienie Uczestnikom serwisu internetowego oraz aplikacji mobilnej, zwanych dalej łącznie „Aplikacją”;
6. uzyskanie od Uczestników zgód na korzystanie i utrwalania ich wizerunku w trakcie Wyjazdu;
7. zapewnienie obsługi fotograficznej oraz wideo Wyjazdu oraz przekazanie Zleceniodawcy w terminie 14 dni wszelkich zdjęć oraz materiałów fotograficznych oraz wideo stworzonych w trakcie Wyjazdu.
   
   

Organizator przy realizacji zlecenia opierał się na własnych zasobach oraz współpracy z wybranymi podwykonawcami. W ramach Umowy Organizator przedstawił Zleceniodawcy dokładne oferty podwykonawców dotyczące przelotu, aktywności na miejscu Wyjazdu i hotelu. Oferty wskazane Zleceniodawcy, o których mowa w zdaniu powyżej były wiążące dla Organizatora. Organizator wziął odpowiedzialność za wszelkie działania i zaniechania podmiotów, z którymi współpracował w celu wykonania Umowy tj. podwykonawców.

Zgodnie z Umową na łączne wynagrodzenie netto Organizatora powiększone o podatek VAT przy zastosowaniu stawki 23% składały się:

1. Wynagrodzenie własne Organizatora, to jest wynagrodzenie ryczałtowe za należyte i terminowe wykonanie usług określonych w Umowie;
2. Wynagrodzenie ryczałtowe równe kosztowi przelotu zgodnie z ofertą Podwykonawcy, powiększone o dopłatę paliwową, płatne przez Zleceniodawcę w kwocie netto bezpośrednio na rachunek bankowy Podwykonawcy, zaś VAT należny od wyżej wymienionego wynagrodzenia ryczałtowego płatny w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora według transz określonych w Umowie. Organizator był wyłącznie odpowiedzialny za terminową zapłatę podatku VAT;
3. Wynagrodzenie ryczałtowe równe kosztowi usług hotelowych zgodnie z ofertą Podwykonawcy, płatne przez Zleceniodawcę w kwocie netto bezpośrednio na rachunek bankowy Podwykonawcy wskazany w ofercie po przedstawieniu przez Organizatora podpisanej umowy z Podwykonawcą (dostawca usług hotelowych), zgodnie z harmonogramem, pod warunkiem otrzymania przez Zleceniodawcę od Organizatora stosownych faktur zaliczkowych lub faktury proforma, zaś VAT należny od wyżej wymienionego wynagrodzenia ryczałtowego płatny w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora wskazany w Umowie według transz określonych w Umowie. Organizator był wyłącznie odpowiedzialny za terminową zapłatę podatku VAT;
4. Pozostałe wynagrodzenia ryczałtowe równe kosztom świadczeń dodatkowych, płatne bezpośrednio na rachunki bankowe Organizatora wskazane w Umowie oraz na właściwych fakturach według harmonogramu transz. Podatek VAT płatny powinien być w złotych polskich przeliczonych z kwoty euro wg kursu średniego euro w NBP na dzień roboczy poprzedzający wystawienie faktury na rachunek Organizatora.
   
   

Płatność wyżej wyszczególnionych transz wynagrodzenia następowała w odpowiednich odstępach czasowych w zgodzie z treścią Umowy i zdecydowana część całości uzgodnionej kwoty została w sposób zaliczkowy uregulowana przed wykonaniem usługi (przed wylotem).

Zgodnie z Umową część wynagrodzenia (w odniesieniu do kwoty netto) płatna była w walucie euro, a część w walucie polskiej, przy czym kwota VAT zawsze była płatna w walucie polskiej. Należy podkreślić, że wyszczególnienie z łącznej kwoty netto wynagrodzenia kwoty w walucie polskiej oraz w walucie obcej (euro) - miało na celu ułatwienie płatności i rozliczeń, w szczególności w związku z wpłatami dokonywanymi na rachunki bankowe prowadzone w walutach innych niż waluta polska.

Zgodnie z Umową zapłata wynagrodzenia na rzecz Organizatora nastąpiła przelewami na różne rachunki bankowe:

1. bezpośrednio na konto podwykonawcy świadczącego usługę przelotu na wskazany w Umowie rachunek bankowy podwykonawcy;
2. bezpośrednio na rzecz podwykonawcy świadczącego usługę hotelową na wskazany w Umowie rachunek bankowy podwykonawcy;
3. na wskazany rachunek bankowy Organizatora w odniesieniu do pozostałej części wynagrodzenia, w szczególności w związku z usługami świadczonymi przez podwykonawców za usługi inne niż hotel oraz na rzecz podwykonawców krajowych.
   
   

Ponadto zgodnie z Umową w przypadku wskazania innych numerów rachunków bankowych na stosownych fakturach VAT, Zleceniodawca zobowiązany był do dokonania zapłaty na rachunki wskazane na fakturze.

Postanowienie dotyczące wpłat na różne rachunki bankowe, w tym bezpośrednio na rachunki bankowe podwykonawców wynikało z chęci ograniczenia i dywersyfikacji ryzyka związanego z potencjalną niewypłacalnością Organizatora. Taki sposób płatności został zaproponowany przez samą Spółkę, która zamierzała uchronić się przed wyżej wskazanym ryzykiem.

Zgodnie z Umową niewykorzystanie któregokolwiek świadczenia zawartego w Umowie z woli Zleceniodawcy nie upoważniało do zwrotu równowartości tego świadczenia.

Organizator zawarł umowę ubezpieczenia, na mocy której ubezpieczyciel gwarantował i ubezpieczał wszystkie wpłaty dokonane przez Zleceniodawcę, jak również zagwarantował powrót uczestników Wyjazdu grupowego do miejsca zamieszkania wskazanego przez każdego z uczestników Wyjazdu grupowego, w przypadku niewykonania przez Organizatora zobowiązań umownych. Organizator oświadczył w Umowie, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sportu i Turystyki od każdego Uczestnika Wyjazdu odprowadzi składkę na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.

Zgodnie z powyższym, przedmiotem nabycia w istocie była usługa organizacji Wyjazdu wyrażająca się w szczególności w nadzorze nad poszczególnymi punktami harmonogramu, wyborze oraz współpracy z dostawcami dla poszczególnych usług składających się łącznie na organizację Wyjazdu, dopasowanie poszczególnych elementów Wyjazdu do potrzeb Spółki oraz czuwanie nad komfortem uczestników.

Wszystkie elementy składające się na usługę, wskazane w kosztorysie finalnym np. transport, zakwaterowanie, wyżywienie, napoje, w tym zakup napojów alkoholowych serwowanych podczas wyjazdu, wynajem sali konferencyjnej wraz ze sprzętem (np. rzutnik, ekran, laptop), organizacja różnych aktywności jak trekking czy jazda na rowerach, organizacja wspólnej kolacji, służą jedynie do kalkulacji łącznego wynagrodzenia należnego Organizatorowi. Organizator informował Spółkę jakie są poszczególne elementy składowe (kalkulacyjne) całej wykonanej usługi. Organizator wskazał Spółce szczegółowe rozliczenie planowanych czynności, zawierające w szczególności opis tych czynności, ilość sztuk, cenę jednostkową, a także całkowitą cenę danego rodzaju usług i wysokość wynagrodzenia.

Spółka otrzymała faktury, w szczególności faktury zaliczkowe wystawione przez Organizatora w związku z organizacją wyjazdu. Otrzymywane przez Spółkę faktury w nazwie usługi zawierały opis „Organizacja wyjazdu integracyjno-szkoleniowego” wraz z dodatkowym opisem dotyczącym poszczególnych transz płatności. Cześć faktur zgodnie z Umową opiewała na kwoty netto w polskich złotych, a część wystawiona była w walucie euro, wówczas kwota VAT wykazana była walucie polskiej.

Należy wskazać, że opisana wyżej usługa nabyta przez Spółkę dotyczy aspektu organizacyjnego wyjazdu integracyjno-szkoleniowego. Organizator czuwał nad właściwym przebiegiem Wyjazdu oraz zapewniał komfort uczestników przez cały czas Wyjazdu. W ramach programu przewidziany został również blok szkoleniowy. Przygotowanie Wyjazdu od strony merytorycznej, w tym przygotowanie materiałów szkoleniowych leżało w gestii Spółki. Celem szkolenia było podsumowanie roku finansowego Spółki, zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz poprawa komunikacji interpersonalnej. Za aspekt organizacyjny, w szczególności zapewnienie sali konferencyjnej, rzutnika, ekranu, laptopa i mikrofonu odpowiedzialny był Organizator.

Po części szkoleniowej zorganizowane zostały aktywności o charakterze integracyjnym, mające na celu budowanie zespołu i umożliwiające uczestnikom spędzenie wspólnie czasu w swobodniejszej atmosferze. Uczestnicy wybierali aktywności spośród zaproponowanych przez Organizatora. W związku z tym część zajęć w czasie wolnym odbywała się w grupach, w tym składających się z osób pracujących na co dzień w różnych zespołach. Dla uczestników przewidziano m.in. zwiedzanie, trekking, skutery wodne, wycieczki rowerowe, wstęp do parku wodnego. Na podstawie deklaracji uczestników Organizator stworzył listę osób, które zamierzają uczestniczyć w poszczególnych zajęciach, w celu zapewnienia odpowiedniej ilości miejsc w wybranych aktywnościach.

Zaproponowanie szerokiego wachlarza aktywności miało na celu zachęcenie wszystkich uczestników do wspólnego aktywnego spędzenia czasu. Podczas wspólnych aktywności łatwiej wzmocnić więzi w zespole, zdefiniować role zespołowe oraz nauczyć się współpracować. Ponadto przewidziano także możliwość wzięcia udziału w aktywnościach wspólnych dla wszystkich uczestników, w szczególności we wspólnej kolacji oraz imprezie pożegnalnej. Podsumowując, celem wskazanych wyżej aktywności była poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie uczestników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji i w efekcie poprawę efektywności pracy.

Poza wskazaną wyżej listą uczestników zajęć prowadzoną przez Organizatora (pozwalającą na wskazanie ile osób zadeklarowało chęć udziału w określonych zajęciach), Wnioskodawca nie dysponuje szczegółową ewidencją, pozwalającą na dokładne ustalenie, która osoba skorzystała łącznie z dostępnych w ramach Wyjazdu świadczeń i w jakim zakresie. Korzystanie z aktywności było dobrowolne, a nabyte napoje i jedzenie były pozostawione do dyspozycji uczestnikom Wyjazdu. Zatem formuła Wyjazdu skutkowała tym, że nie sposób całościowo ustalić w jakim zakresie każdy z uczestników skorzystał z Wyjazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w związku z udziałem w Wyjeździe pracowników Spółki powstanie po ich stronie przychód podatkowy z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownicy uczestniczący w Wyjeździe, nie uzyskują z tego tytułu przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a więc na Wnioskodawcy nie ciążą żądne obowiązki płatnika, w tym obowiązek naliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o PIT.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Według treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Rozumienie tego pojęcie zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W opisanym wyżej przypadku analiza sprowadza się do wyjaśnienia pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii nieodpłatnego świadczenia, istotną rolę odgrywa wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy. Zgodnie z powołanym wyżej wyrokiem nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Aby świadczenia, jakie pracownik uzyskuje nieodpłatnie od pracodawcy mogły zostać zakwalifikowane jako przychód, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, muszą to być spełnione następujące przesłanki:

• świadczenia zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), - świadczenia zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, - korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

Trybunał Konstytucyjny podkreślił również, że aby nieodpłatne świadczenia objęte zostały podatkiem dochodowym, uzyskiwane przysporzenie musi mieć realny charakter: „(...) bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości”.

Trybunał w analizowanym orzeczeniu zaakcentował, że: „W odniesieniu do analizowanego w niniejszej sprawie opodatkowania innych nieodpłatnych świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, wskazane wyżej wymaganie określenia zdarzenia, z którym wiąże się obowiązek podatkowy, jest szczególnie podkreślone przez ustawodawcę w treści art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Jednolite stanowisko doktryny prawa podatkowego, opierające się na wynikach interpretacyjnych uzyskanych przy zastosowaniu reguł wykładni językowej, wyraża się w przekonaniu, że użycie w tym przepisie słowa otrzymane w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych wskazuje, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę” (J. Marciniuk, op.cit., nb 20).

Podkreśla się, że art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wyraźnie różnicuje sposoby powstania przychodu: gdy chodzi o pieniądze i wartości pieniężne przychód może powstać - verba legis . przez „otrzymanie lub postawienie go do dyspozycji podatnika”. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie w odniesieniu do tego przychodu - wymagany realny charakter świadczenia. (...) Ustawa nie zna bowiem takiego pojęcia jak postawienie świadczeń w naturze do dyspozycji podatnika (zob. Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, J. Marciniuk (red), Warszawa 2012, s. 122). Przychód powstaje w momencie, w którym podatnik otrzymał lub w którym postawiono do jego dyspozycji pieniądze lub wartości pieniężne oraz w momencie, w którym otrzymał świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia (zob. Dmoch, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Warszawa 2008, S. 74)”.

Argumentację Wnioskodawcy potwierdza stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2018 r. (nr 0115-KDIT2-2.4011.54.2018.1.BK), w której wskazano, że: „W analizowanym zakresie zaakcentowania wymaga również fakt, że w istocie organizowane przez Wnioskodawcę imprezy integracyjne z racji swojego charakteru nie spełniają kryterium wystąpienia po stronie pracowników przysporzenia majątkowego, gdyż nie uzyskują oni korzyści w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie można też uznać, że udział w tych imprezach przynosi pracownikom realny dochód w postaci powiększenia aktywów albo zaoszczędzenia wydatków. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. ILPB1/4511-1-1504/15-2/TW: „Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Udział w imprezie organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść”.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnie powołać również interpretację indywidualną z dnia 27 lutego 2017 r. (nr 0461-ITPB1.4511.103.2017.1.PSZ), w której organ stwierdził, że: „Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznać zatem należy, że udział w imprezie jubileuszowej, która miała na celu integrację pracowników, co jednocześnie przełożyć się miało na lepszą współpracę, zwiększenie wydajności i jakości wykonywanych obowiązków nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek płatnika określony w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udziałem pracowników w Wyjeździe nie powstanie u nich przychód podatkowy z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Spółka zdaje sobie sprawę, że przywołane interpretacje i orzeczenia, będące przykładem bogatej linii interpretacyjnej oraz orzeczniczej, zostały wydane w oparciu o konkretne stany faktyczne i jako takie nie tworzą prawa, należy jednak zaznaczyć, iż w obliczu podobieństwa zagadnień, których dotyczyły powołane interpretacje z tymi, które są objęte niniejszym wnioskiem, należy mieć je na uwadze dokonując wykładni przepisów i udzielając odpowiedzi na pytania Spółki sformułowane w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.