Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.197.2018.1.BKD
z 25 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie Obligacji (w tym wydatków poniesionych w drodze potrącenia wzajemnych roszczeń z Emitentem) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie Obligacji (w tym wydatków poniesionych w drodze potrącenia wzajemnych roszczeń z Emitentem).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. SKA jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym miejsce siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Wnioskodawca” lub „Obligatariusz”). Podlega ona w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest jednym z akcjonariuszy spółki S. sp. z o.o. SKA (dalej: „Emitent”). W grudniu 2013 r. Emitent wyemitował obligacje imienne (nie są to obligacje zamienne) (dalej: „Obligacje”). Obligacje zostały objęte przez Obligatariusza na podstawie umowy o objęcie obligacji z 30 grudnia 2013 r. w zamian za określoną w umowie cenę emisyjną odpowiadającą łącznej wartości nominalnej obejmowanych Obligacji. Celem emisji Obligacji było sfinansowanie części kosztów nabycia przez Emitenta od Obligatariusza nieruchomości. Zapłata znacznej części ceny emisyjnej została dokonana w formie wzajemnego potrącenia wierzytelności pomiędzy Obligatariuszem (Wnioskodawcą) a Emitentem, tj. poprzez umowne potrącenie wierzytelności Emitenta o zapłatę ceny za Obligacje z wierzytelnością Obligatariusza względem Emitenta o zapłatę części ceny sprzedaży nieruchomości wynikającej z umowy sprzedaży zawartej pomiędzy Emitentem i Obligatariuszem. Niewielka część ceny za Obligacje została zapłacona przez Obligatariusza przelewem na rachunek bankowy Emitenta. Obligacje podlegają wykupowi w terminie 8 lat od dnia emisji w dniu wykupu. Emitent jest uprawniony do wcześniejszego wykupu wszystkich albo niektórych Obligacji, nie wcześniej jednak niż po upływie roku od dnia emisji. W przypadku wcześniejszego wykupu Obligacji przez Emitenta, Wnioskodawcy przysługuje wierzytelność obligacyjna w postaci roszczenia o wykup Obligacji („Wierzytelność z Tytułu Obligacji”) oraz zapłatę odsetek. Na chwilę obecną żadna z Obligacji nie została wykupiona. Częściowo były regulowane odsetki. Wnioskodawca i Emitent planują przeprowadzenie konwersji Wierzytelności z Tytułu Obligacji (tj. prawo otrzymania od Emitenta świadczenia obejmującego płatność kwoty głównej) na kapitał zakładowy Emitenta. W tym celu, planowane jest podjęcie uchwal o podwyższeniu kapitału zakładowego Emitenta. Uchwały będą przewidywać, że Wnioskodawca obejmie nowo wyemitowane akcje w zamian za określony wkład pieniężny, do którego wniesienia zobowiązany będzie Wnioskodawca. W celu uproszczenia wzajemnych rozliczeń, Wnioskodawca i Spółka Zależna dokonają umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy wobec Emitenta w postaci roszczenia o wykup Obligacji (Wierzytelność z Tytułu Obligacji) z wierzytelnością Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy o wniesienie wkładu pieniężnego na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego Emitenta. Zaznaczyć przy tym należy, że umowne potrącenie wierzytelności akcjonariusza wobec spółki z wierzytelnością spółki wobec akcjonariusza z tytułu wpłaty na pokrycie nowo wyemitowanych akcji jest dopuszczalne, zgodnie z regulacją art. 14 § 4 Kodeksu spółek handlowych. Wydatki na nabycie Obligacji (wytworzenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji) nie zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisywanym zdarzeniu przyszłym, (tj. objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki Zależnej w zamian za wkład pieniężny wniesiony poprzez potrącenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji z wierzytelnością Emitenta wobec Wnioskodawcy o pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego (tj. konwersja Wierzytelności z Tytułu Obligacji na kapitał zakładowy Spółki Zależnej), prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 15 ust. lj pkt 3 oraz ust. lo u.p.d.o.p. Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie Obligacji (w tym wydatków poniesionych w drodze potrącenia wzajemnych roszczeń z Emitentem)?

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki Zależnej w zamian za wkład pieniężny wniesiony poprzez potrącenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji z wierzytelnością Emitenta wobec Wnioskodawcy o pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego (tj. konwersja Wierzytelności z Tytułu Obligacji na kapitał zakładowy Spółki Zależnej), zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej „u.p.d.o.p.”) oraz ust. lo u.p.d.o.p. Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie Obligacji, w tym wydatków poniesionych w drodze potrącenia wzajemnych roszczeń z Emitentem. Konwersja wierzytelności wspólnika spółki kapitałowej na udziały/akcje w kapitale zakładowym spółki - dłużnika tej wierzytelności, niezależnie od jej kwalifikacji na gruncie prawa cywilnego, prowadzi do wniesienia do tej spółki wkładu niepieniężnego, a nie wkładu pieniężnego. W związku z planowaną konwersją Wierzytelności z Tytułu Obligacji na kapitał zakładowy Emitenta, tj. wniesienia wkładu niepieniężnego na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego Emitenta, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. Interpretacja tego przepisu nie jest jednak przedmiotem niniejszego wniosku. Dotyczy on natomiast sposobu określenia wysokości kosztu uzyskania tego przychodu. Zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji objęcia udziałów/akcji w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zostały określone w art. 15 ust. lj u.p.d.o.p. Ustawodawca zróżnicował je w zależności od przedmiotu aportu. Zgodnie z pkt 3 tego przepisu, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są inne składniki niż środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, udziały/akcje w spółce lub wkłady w spółdzielni, lub wierzytelność z tytułu pożyczki, o której mowa w art. 15 ust. 9 u.p.d.o.p. (tj. aktywa inne niż wymienione w art. 15 ust. lj pkt 1, 2 i 2a), koszt uzyskania przychodu ustala się w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie tych składników majątku podatnika. Ponadto, stosownie do art. 15 ust. 1o u.p.d.o.p., jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów/akcji w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów/akcji, to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. lj. Wydatki na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu niepieniężnego określone w art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. powinny spełniać następujące kryteria: zostały faktycznie poniesione, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przedmiot wkładu niepieniężnego jest składnikami niewymienionymi w art. 15 ust. 1j pkt l-2a u.p.d.o.p. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać co następuje.

Po pierwsze, Wnioskodawca faktycznie poniósł wydatki na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu niepieniężnego określone w art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. Wnioskodawca poniósł wydatki na nabycie Obligacji w postaci zapłaty na rzecz Emitenta ceny emisyjnej za Obligacje. Nie ma przy tym znaczenia, że część ceny nabycia Obligacji przez Wnioskodawcę została uiszczona w drodze potrącenia. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. 2018, poz. 483, t.j. z późn. zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. W ujęciu systematycznym obligacja należy do kategorii dłużnych papierów wartościowych. Z tego też powodu podobnie jak w przypadku innych dłużnych papierów wartościowych prawa inkorporowane w obligacji stanowią wierzytelności. Z obligacji wynika więc stosunek zobowiązaniowy, w którym emitent obligacji jest dłużnikiem, a obligatariusz jest jego wierzycielem. Oznacza to, że „obligacja” stanowi nie tylko papier wartościowy, ale jednocześnie stanowi także prawo podmiotowe obligatariusza wynikające z umowy obligacji. Umowa obligacji od strony jurydycznej zbliżona jest do umowy pożyczki. Umowa obligacji polega więc na opłaceniu obligacji przez obligatariusza i jednocześnie powstaniu zobowiązania po stronie emitenta do zwrotu tejże sumy w oznaczonym terminie. Tym samym, obligatariuszowi przysługuje prawo (wierzytelność) otrzymania od emitenta świadczenia obejmującego płatność kwoty głównej i odsetek, (zob. R. Woźniak, Obligacje w świetle ustawy o obligacjach. Monitor Prawa Bankowego, 7-8/2016, str. 40- 48). Mając na uwadze powyższe, w wyniku nabycia przez Wnioskodawcę Obligacji wytworzyła się przysługująca Wnioskodawcy Wierzytelność z Tytułu Obligacji. Tym samym, wydatek na nabycie Obligacji stanowi jednocześnie wydatek na wytworzenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji. WSA w Warszawie w wyroku z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3029/12, utrzymanym w mocy przez NSA wyrokiem z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2698/13, wyraził następujący pogląd: W ocenie Sądu użyte przez ustawodawcę sformułowanie „wydatki na nabycie albo wytworzenie” należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje swoim zakresem wszystkie przypadki wykreowania w majątku danego podmiotu (przez nabycie od osoby trzeciej albo w inny sposób) przedmiotu wkładu. Tym samym, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie Obligacji i w konsekwencji wytworzenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji, będącej przedmiotem wkładu do Emitenta, stanowią „wydatki na nabycie albo wytworzenie” w rozumieniu art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. W ocenie Wnioskodawcy sformułowanie „faktycznie poniesione wydatki”, o których mowa w art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. należy rozumieć w ten sposób, że dotyczy ono realnego, faktycznego zmniejszenia majątku podatnika, niekoniecznie tylko w formie wypływu/rozchodu środków pieniężnych. W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „poniesienie”. Pod tym pojęciem trzeba rozumieć zarówno poniesienie wydatku, jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Będzie to więc każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem. Ustawodawca nie zastrzegł, że poniesienie określonych kosztów musi się wiązać z bieżącym uszczupleniem zasobów finansowych podatnika. A zatem, „poniesienie kosztu” nie będzie wiązało się wyłącznie z faktycznym poniesieniem przez podatnika określonego wydatku (w rozumieniu wypływu wartości pieniężnych z jego majątku), lecz również z czynnościami skutkującymi jakimkolwiek zmniejszeniem jego aktywów czy też zwiększeniem strat obecnie lub w przyszłości (por. wyrok NSA z 21 listopada 2012 r., II FSK 1509/11 oraz powoływany tam artykuł Ireny Ożóg, Koszty uzyskania przychodów. Podstawowe zagadnienia, Przegląd Podatkowy 2001 r., nr 5, str. 19, por. także wyrok WSA w Lublinie z 30 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 583/17). W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca poniósł wydatki na nabycie Obligacji w postaci zapłaty na rzecz Emitenta ceny emisyjnej za Obligacje. Wysokość kosztu uzyskania przychodu wyznacza zatem wysokość ceny emisyjnej. Są to wydatki realne, stanowiące rzeczywisty rozchód pieniężny. Po drugie, powyższe wydatki mają charakter wydatków historycznych i nie zostały dotąd zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie. W przedmiotowej sprawie również i ten warunek będzie spełniony, ponieważ w świetle przepisów u.p.d.o.p. Wnioskodawca nie mógł rozpoznać wydatków na objęcie Obligacji na moment objęcia tych Obligacji do kosztów podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie papierów wartościowych, lecz wydatki takie są kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych. Po trzecie, Obligacje, tj. Wierzytelność z Tytułu Obligacji należą do składników majątku Wnioskodawcy, innych niż wymienione w art. 15 ust. 1j pkt l-2a u.p.d.o.p., ponieważ w przepisach tych jest mowa o środkach trwałych lub wartościach niematerialnych i prawnych oraz o udziałach (akcjach) w spółce albo wkładach w spółdzielni, oraz wierzytelności z tytułu pożyczki, o której mowa w ust. 9 art. 15 u.p.d.o.p. Niezależnie pod powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wykładnia systemowa, oparta o art. 7 ust. 1 i 2, art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. prowadzi do wniosku, że wydatek taki jak w niniejszej sprawie (wydatek na nabycie Obligacji) powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. Podsumowując, w przypadku objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Emitenta w zamian za wkład pieniężny wniesiony poprzez potrącenie Wierzytelności z Tytułu Obligacji z wierzytelnością Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy o pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego (tj. konwersja Wierzytelności z Tytułu Obligacji na kapitał zakładowy Emitenta), zgodnie z art. 15 ust. lj pkt 3 oraz ust. lo u.p.d.o.p. Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie Obligacji, w tym potrącenia wzajemnych roszczeń z Emitentem, w części w jakiej nie zostały one uprzednio zaliczone w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, powiększonej o wydatki związane z objęciem akcji w Spółce Zależnej. Nie ma przy tym znaczenia, że część ceny nabycia Obligacji przez Wnioskodawcę została uiszczona w drodze potrącenia. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych.

Tytułem przykładu, analogiczne stanowisko zostało wyrażone w następujących interpretacjach:

  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 listopada 2015 r., Znak: IPPB3/4510-796/15-2/DP: W przypadku gdy przedmiotem aportu (wkładu) są inne składniki majątku podatnika, niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne lub akcje/udziały/wkłady w spółdzielni zastosowanie znajduje art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT. W regulacji zawartej w art. 15 ust. lj pkt 3 Ustawy CIT pojęcie „faktycznie poniesione” należy utożsamiać z pojęciem „wydatków na nabycie”, (...) Oznacza to, że w przypadku objęcia przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce Kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci obligacji kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy potrącanym z przychodem z tego tytułu będzie wartość uprzednio poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie obligacji w tym wydatków poniesionych w formie potrącenia wzajemnych roszczeń z emitentem tj. koszty historyczne,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 września 2016 r., Znak: IPPB3/4510-726/16-2/MC: Podsumowując, w przypadku objęcia przez Wnioskodawcę akcji w Spółce w zamian za wkład niepieniężny w postaci Przedmiotu aportu (tj. wierzytelność obligacyjna w postaci roszczenia o wykup Obligacji oraz zapłatę Odsetek), kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy była wartość uprzednio poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie Obligacji. Nie ma przy tym znaczenia, że część ceny nabycia Obligacji przez Wnioskodawcę została uiszczona w drodze potrącenia,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-6/16-2/AG: Stanowisko Wnioskodawcy, iż w związku z konwersją Obligacji na akcje SPV będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na objęcie Obligacji, tj. zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, należy uznać za prawidłowe,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 lutego 2015 r., Znak: ILPB1/415-1344/14-4/AG (wydana na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże, ze względu na analogiczne brzmienie przepisów w u.p.d.o.p., zostały przywołane przez Wnioskodawcę): W odniesieniu do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu wniesienia przez Wnioskodawcę aportem do spółki kapitałowej wierzytelności oraz obligacji, otrzymanych w wyniku likwidacji spółki jawnej zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1e pkt 4 ustawy o PIT. A zatem kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy będzie koszt jaki poniosła Spółka z o. o. na nabycie, objęcie omawianych składników majątkowych.

Dodać tutaj także należy, że istnieje już ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych zgodnie, z którym pojęcie „wytworzenie”, o którym mowa w art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. obejmuje także wytworzenie prawa majątkowego jakim jest wierzytelność poprzez zawarcie umowy (np. pożyczki, kredytu, dzierżawy), a w konsekwencji kwota odpowiadająca nominalnej wartości kapitału wierzytelności, w części w jakiej nie została uprzednio zaliczona w jakiejkolwiek formie do kosztów podatkowych, stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. (por. wyroki WSA w Warszawie z 28 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 63/16 oraz z 21 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1614/16 oraz z 12 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3315/16, wyroki NSA z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2698/13 oraz z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2646/13, wyroki WSA w Gliwicach z 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 975/17 oraz z 9 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 982/17). W orzecznictwie wyraźnie wskazuje się, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. ustawodawca sprecyzował art. 15 ust. lj pkt 3 u.p.d.o.p. w taki sposób, by wynikało z niego wyraźne prawo do rozpoznawania w kosztach podatkowych wierzytelności własnych powstałych z tytułu udzielenia pożyczek, w przypadku konwertowania ich na akcje czy udziały spółek kapitałowych, (por. wyrok NSA z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2646/13, wyrok WSA w Krakowie z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 512/17, wyroki WSA w Gliwicach z 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 975/17 oraz z 9 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 982/17, wyroki WSA w Warszawie z 28 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 63/16 oraz z 21 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1614/16, wyrok NSA z 18 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1095/15). Liczne orzecznictwo, w tym powołane powyżej, dopuszcza możliwość potraktowania przeniesienia wierzytelności na inny podmiot jako kosztu uzyskania przychodu (przy zachowaniu pozostałych przesłanek ustawowych takiej kwalifikacji) (por. wyrok WSA w Lublinie z 30 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 583/17).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj