Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.166.2018.3.JG
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) uzupełnione pismami z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), z dnia 21 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.) i z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego z dokonanej sprzedaży nieruchomości:

• jest prawidłowe w stosunku do nieruchomości nr 1,
• jest nieprawidłowe w stosunku do nieruchomości nr 2.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania podatkowego z dokonanej sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 18 maja 2018 r. nr 0115 KDIT2-3.4011.166.2018.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 30 maja 2018 r. Z uwagi na stwierdzone we wniosku i jego uzupełnieniu braki formalne Wnioskodawcę ponownie wezwano do uzupełnienia wniosku i ich usunięcia pismem z dnia 14 czerwca 2018 r. nr 0115-KDIT2-3.4011.166.2018.2 JG. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 25 czerwca 2018 r., a następnie sprecyzowany pismem w dniu 28 czerwca 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 2002 r. żona Wnioskodawcy darowała mu działkę o powierzchni (…)ha. Na tej działce Wnioskodawca wybudował dom do stanu surowego zamkniętego (dalej: nieruchomość nr 1).

W dniu 27 maja 2014 r. doszło do rozpadu związku i podziału majątku, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał nieruchomość nr 1, tj. dom w stanie surowym na działce (… ha) wyceniony na (…)zł oraz działkę stanowiącą drogę dojazdową do domu o wartości (…) zł (dalej: nieruchomość nr 2).

W 2017 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na wykończenie domu i oddanie go do użytkowania.

Wnioskodawca w dniu 30 maja 2017 r. sprzedał nieruchomość nr 1 i nieruchomość nr 2, czyli działkę stanowiącą drogę dojazdową do posesji. Nieruchomość nr 1 Wnioskodawca sprzedał za kwotę (…) zł, a nieruchomość nr 2 za kwotę (…) zł.

Z uzyskanej kwoty Wnioskodawca spłacił zaciągnięty kredyt hipoteczny, który na dzień sprzedaży nieruchomości wynosił (…) zł.

Ponadto w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu z dnia 18 maja 2018 r. znak 0115 KDIT2-3.4011.166.2018.1.JG

1. Czy darowizna z dnia 17 czerwca 2002 r. działki o powierzchni (…) ha dotyczyła darowizny do majątku odrębnego Wnioskodawcy, czy też do majątku stanowiącego wspólność ustawową małżonków?
   Darowizna z dnia 17 czerwca 2002 roku działki o powierzchni (…) ha stanowiła darowiznę do majątku stanowiącego wspólność ustawową małżonków.
   
2. Czyją własnością do dnia podziału majątku była działka stanowiąca drogę dojazdową do domu, którą otrzymał Wnioskodawca, czy należała do majątku odrębnego byłej żony, czy też należała do majątku wspólnego małżonków?
   Do dnia podziału majątku działka stanowiąca drogę dojazdową do domu należała do majątku odrębnego żony.
   
3. Jeżeli działka będąca drogą dojazdową stanowiła wspólność ustawową małżonków, to kiedy stała się własnością małżonków (proszę o wskazanie daty) i w drodze jakiej czynności cywilnoprawnej (np. kupna, darowizny, itp.)?
   Działka będąca drogą dojazdową należała do majątku odrębnego żony Wnioskodawcy do chwili „darowizny podziału majątku” w dniu 27 maja 2014 r.

Ponadto w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca udzielił w dniu 28 czerwca 2018 r. ostatecznie sprecyzowanych odpowiedzi na następujące pytania zawarte w pkt 1 wezwania z dnia 14 czerwca 2018 r. znak 0115-KDIT2-3.4011.166.2018.2.JG.

1. Jak rozumieć sformułowanie użyte w piśmie z dnia 28 maja 2018 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku dotyczące odpowiedzi na pytanie oznaczone pkt 1 lit. c) wezwania organu z dnia 18 maja 2018 r., w którym Wnioskodawca stwierdził, że „Działka stanowiąca drogę dojazdową należała do majątku odrębnego żony Wnioskodawcy do chwili darowizny podziału majątku z dnia 27 maja 2014 r.”? Czy powyższe sformułowanie oznacza, że działka stanowiąca drogę dojazdową należała do majątku odrębnego żony Wnioskodawcy do chwili jej darowizny uczynionej w dniu 27 maja 2014 r. aktem notarialnym, a przedmiotem tego aktu notarialnego były dwie czynności cywilnoprawne, podział majątku wspólnego i umowa darowizny?
2. Jeżeli powyższe sformułowanie, którego treści dotyczy pytanie nr 1 lit a), należy rozumieć inaczej, to proszę o dokładne wyjaśnienie i sprecyzowanie tej kwestii?

Ad. 1a) b) Wnioskodawca zawarł umowę o podział majątku i darowizny zgodnie z aktem notarialnym z dnia 27 maja 2014 r.

c. Czy darowizna działki stanowiącej drogę dojazdową, dokonana w dniu 27 maja 2014 r. aktem notarialnym, stanowiła darowiznę do majątku odrębnego Wnioskodawcy, czy też do majątku stanowiącego wspólność ustawową małżonków?

Ad. 1c) Darowizna działki stanowiącej drogę dojazdową dokonana w dniu 27 maja 2014 r. aktem notarialnym dotyczyła darowizny do majątku odrębnego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma obowiązek złożenia zeznania, w którym powinien ująć przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nr 1 dokonanej dnia 30 maja 2017 r. oraz nieruchomości nr 2 stanowiącej drogę dojazdową?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi on rozliczać się ze sprzedaży działki z domem, tj. nieruchomości nr 1 oraz działki dojazdowej, czyli nieruchomości nr 2. Jako uzasadnienie takiego stanowiska Wnioskodawca przywołuje wyrok WSA w Kielcach sygn. akt I SA/Ke 351/16 z dnia 7 lipca 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• jest prawidłowe w stosunku do nieruchomości nr 1,
• jest nieprawidłowe w stosunku do nieruchomości nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy wskazuje, że jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje jednak, że nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że z chwilą objęcia danego składnika majątku wspólnością majątkową, żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, lecz każdy ze współwłaścicieli jest właścicielem całej rzeczy. Innymi słowy zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej ustawową wspólność majątkową na nieruchomość stanowiącą majątek odrębny jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez drugiego małżonka.

W związku z powyższym datą nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotu majątkowego objętego rozszerzoną wspólnością majątkową jest data nabycia go przez tego z małżonków, który przedmiot ten wnosi do wspólności małżeńskiej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w dniu 17 czerwca 2002 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę darowizny działki o powierzchni (…) ha do majątku wspólnego małżonków na której wybudował dom. Biorąc pod uwagę powyższe nabycie własności przedmiotowej nieruchomości nr 1 przez Wnioskodawcę nastąpiło przed dniem 17 czerwca 2002 r. Powyższe oznacza, że jej sprzedaż w dniu 30 maja 2017 r. nastąpiła po upływie ustawowo określonego terminu, tj. pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości, który najpóźniej w opisanym stanie faktycznym upłynął 31 grudnia 2007 r.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości nr 1 nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż ta miała miejsce po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Reasumując na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zadeklarowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nr 1 dokonanej w dniu 30 maja 2017 r. w zeznaniu podatkowym.

Natomiast w przypadku nieruchomości nr 2, stanowiącej drogę dojazdową, Wnioskodawca stał się jej właścicielem w drodze darowizny dokonanej w dniu 27 maja 2014 r. Nieruchomość nr 2 do dnia darowizny na rzecz Wnioskodawcy aktem notarialnym „umową o podział majątku wspólnego i darowizny” stanowiła majątek odrębny żony. Nieruchomość nr 2 Wnioskodawca nabył w dniu 27 maja 2014 r. w drodze darowizny z majątku odrębnego żony do własnego majątku odrębnego, a sprzedał w dniu 30 maja 2017 r., czyli sprzedaż miała miejsce przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (okres pięcioletni upłynąłby w tym przypadku dopiero 31 grudnia 2019 r.), czyli stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 art. 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego (tj. roku, w którym podatnik dokonał sprzedaży nieruchomości) podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Biorąc pod uwagę charakter nabycia nieruchomości nr 2, tj. działki stanowiącej drogę dojazdową, z której sprzedaży przychód podlega opodatkowaniu, nabytej w drodze darowizny, koszty uzyskania przychodu ustalić należy w oparciu o treść art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika, że w opisanym stanie faktycznym sprzedaży nieruchomości nr 2 Wnioskodawca dokonał w ustawowo określonym terminie wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nr 2, czyli działki będącej drogą dojazdową, stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych i na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek złożenia zeznania podatkowego PIT- 39 za 2017 rok, do właściwego wg miejsca zamieszkania Wnioskodawcy urzędu skarbowego, w terminie do 30 kwietnia 2018 r. z przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki stanowiącej drogę dojazdową.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zaistniałym stanie faktycznym dotyczące nieruchomości nr 2, stanowiącej drogę dojazdową należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach sygn. akt I SA/Ke 351/16, organ informuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Należy przy tym podnieść, że w powołanym wyroku przedmiotem sporu nie była kwestia obowiązku złożenia – jak w niniejszej sprawie – zeznania podatkowego PIT-39.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.