Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.199.2018.1.SG
z 16 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Usług, które są refakturowane przez Usługodawcę będącego podmiotem powiązanym względem Wnioskodawcy, podlegają ograniczeniu w zakresie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonemu w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Usług, które są refakturowane przez Usługodawcę będącego podmiotem powiązanym względem Wnioskodawcy, podlegają ograniczeniu w zakresie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonemu w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest producentem oraz dystrybutorem słonych przekąsek. Spółka należy do grupy kapitałowej będącej jednym z wiodących na rynku europejskim dostawców markowych przekąsek słonych.

Spółka ponosi na rzecz innych podmiotów wchodzących w skład Grupy, będących podatnikami VAT lub podatnikami podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”), a będących dla Spółki podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Usługodawca”) koszty usług lub opłat, o których mowa w art. 15e ust. 1 ww. ustawy (dalej: „Usługi”). W ramach świadczonych Usług, Usługodawca może dokonywać nabycia usług pierwotnie świadczonych przez podmioty trzecie (zewnętrzne, tj. niepowiązane ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych), a następnie obciążać nimi Spółkę, w zakresie, w jakim Spółka jest beneficjentem (rzeczywistym odbiorcą) Usług. W takim przypadku Usługodawca ponosi koszt określonych usług nabywanych od pierwotnych usługodawców, a następnie wystawia Spółce faktury (refaktury) dotyczące Usług w oparciu o poniesione przez Usługodawcę wydatki związane z Usługami, a wynikające z faktur zewnętrznych dotyczących usług nabytych od podmiotu trzeciego, tj. bez doliczania do nich marży. Kwoty wykazane na takich refakturach Usług otrzymywanych przez Spółkę są więc tożsame z kwotami wynikającymi z wydatków poniesionych przez Usługodawcę w związku z nabyciem Usług (w części dotyczącej Spółki). Wynika to z faktu, iż zakres Usługi i czynności podejmowane w jej ramach nie ulegają zmianie w związku z refakturowaniem, tj. Usługa, której koszt ponosi Spółka, jest tożsama z usługą wykonaną na rzecz Usługodawcy. Nabyta przez Usługodawcę usługa zostaje odprzedana w stanie nieprzetworzonym ostatecznemu nabywcy tej Usługi, tj. Spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Usług, które są refakturowane przez Usługodawcę będącego podmiotem powiązanym względem Wnioskodawcy, podlegają ograniczeniu w zakresie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonemu w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem Usług, które są refakturowane przez Usługodawcę będącego podmiotem powiązanym względem Wnioskodawcy, nie podlegają ograniczeniu w zakresie ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonemu w art. 15e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”.

Stosownie do treści art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, temu samemu ograniczeniu podlegają koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawa do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka ponosi koszt Usług nabywanych od Usługodawcy, który stanowi dla Spółki podmiot powiązany w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP. Dodatkowo Usługi mogą stanowić usługi wymienione art. 15e ust. 1, tj. przykładowo należeć do usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Potencjalnie tym samym mogą zostać spełnione przesłanki zastosowania ograniczenia wskazanego w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Należy jednak zaznaczyć, iż zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Artykuł 8 ust. 2a ustawy o VAT kreuje zatem fikcję prawną, w której podmiot, który jedynie kupuje i odprzedaje usługę, jest uważany za podmiot, który jest nabywcą tej usługi i świadczącym tę usługę (Komentarz do art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, red. Michalik T., [w:] VAT. Komentarz, 2017, SIP Legalis/el. 2017, dostęp elektroniczny). Tym samym art. 8 ust. 2a ustawy o VAT odnosi się do świadczenia usługi, polegającego w rzeczywistości na nabyciu usługi i następnie jej odprzedaniu kontrahentowi (bez zmieniania jej formy, tzw. refakturowanie). Zdaniem Wnioskodawcy, taka właśnie sytuacja ma miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - Spółka nabywając Usługi otrzymuje fakturę za dane Usługi, które zostały nie tyle wyświadczone przez Usługodawcę z zaangażowaniem własnych zasobów, ile nabyte od podmiotu trzeciego, profesjonalnego dostawcy Usług.

Zdaniem Spółki, zakresem stosowania art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT jest objęta sytuacja, w której podatnik podatku dochodowego od osób prawnych nabywa usługi refakturowane na niego przez inny podmiot. Przez koszty usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT należy bowiem rozumieć koszty usługi świadczonej przez podmiot dokonujący refaktury (podatnika VAT) na rzecz osoby trzeciej. Z wykładni językowej ww. przepisów wynika zatem, że podmiotem uprawnionym, do którego adresowane jest wyłączenie ze stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o VAT, jest podmiot, na którego refakturowane są koszty usług na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Jednocześnie zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Jak wynika z treści uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającej do ustawy o PDOP (dalej: „Ustawa nowelizująca”) z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 15e: Celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej).

W konsekwencji, dla podmiotu przenoszącego koszty (refakturującego) świadczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, koszty poniesione na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi przez podatnika, gdyż cena refakturowanej na inny podmiot usługi jest determinowana wysokością kosztu nabycia usługi przez podmiot dokonujący refaktury. W takim bowiem przypadku podmiot wystawiający refakturę ponosi koszty nabycia usługi od podmiotu trzeciego, które są bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi na rzecz ostatecznego odbiorcy i jednocześnie uzyskuje odpowiadający tym kosztom przychód.

Skoro ustawa zawiera zatem odrębny (od cytowanego powyżej art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP) przepis art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP regulujący sytuację, w której ograniczenie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP nie ma zastosowania do kosztów refakturowanych, to w ocenie Spółki oznacza to, że reguluje on sytuację inną od tej, do której ma zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP (w przeciwnym przypadku, byłby przepisem zbędnym, co byłoby sprzeczne z założeniem o racjonalności ustawodawcy oraz dyrektywą zakazu wykładni per non est).

I tak zdaniem Spółki,

  1. art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP odnosi się do sytuacji, w której podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ponosi i refakturuje koszty (stanowią one koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu z tytułu refakturowanych usług, tak przykładowo w interpretacji indywidualnej z 29 listopada 2013 r., Znak IPPB3/423-692/13- 2/EŻ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że koszty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur, które następnie podlegają w części lub w całości refakturowaniu będą stanowiły bezpośrednie koszty uzyskania przychodów i zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż koszt poniesiony w celu refakturowania usługi wiąże się bezpośrednio z przychodem z tytułu refaktury oraz wywoła skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu w momencie wystawienia refaktury),
  2. podczas gdy art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP odnosi się do sytuacji, w której podatnik podatku dochodowego od osób prawnych nabywa usługi będące przedmiotem refaktury.

Takie rozumienie przepisu potwierdza też wykładnia celowościowa przepisu. Jak bowiem wynika ze wskazanego powyżej uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej celem wprowadzonych zmian (tj. art. 15e ustawy o PDOP) jest ograniczenie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków związanych z wybranymi świadczeniami o niematerialnym charakterze, które były wykorzystywane do pomniejszania bazy podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych, m.in. przez przenoszenie na polskie spółki, wchodzące w skład grupy o charakterze międzynarodowym, części ponoszonych przez grupę wydatków na takie usługi, w nieadekwatnej, zawyżonej wysokości (uzasadnienie do projektu Ustawy nowelizującej, s. 29).

Skoro zatem ograniczenie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP dotyczy kosztów usług ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych, to w sytuacji, gdy pierwotnym usługodawcą jest profesjonalny podmiot zewnętrzny, a podmiot powiązany jest jedynie podmiotem refakturującym (tj. uzyskującym zwrot kosztów usług nabytych od podmiotów zewnętrznych), to rzeczywistym podmiotem uzyskującym przychody jest wyłącznie pierwotny usługodawca, a nabycie usług od takiego podmiotu nie podlega ograniczeniom z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP. Z uwagi zatem na to, że koszty Usług są refakturowane na Wnioskodawcę bez marży, tj. według wysokości wynagrodzenia należnego pierwotnemu usługodawcy, nie dojdzie do sytuacji zawyżenia przedmiotowych kosztów, co mogłoby skutkować zaniżeniem tzw. bazy podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych u Wnioskodawcy. W konsekwencji, objęcie w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym kosztów Usług zakresem stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP byłoby sprzeczne z celem wprowadzenia tej regulacji. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, powyższe wskazuje, że przedstawiony powyżej sposób interpretacji i stosowania art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP jest prawidłowy.

Tym samym, zdaniem Spółki, w przypadku kosztów ponoszonych w związku z nabyciem Usług - zastosowanie znajdzie wyłączenie stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o PDOP.

Podsumowując, koszty Usług, które są refakturowane przez Usługodawcę będącego podmiotem powiązanym względem Wnioskodawcy, nie będą podlegały ograniczeniom, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 updop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.; dalej „updop”, „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Rozpatrując nabywane przez Spółkę usługi organ podatkowy ograniczył się w niniejszej interpretacji do przeprowadzenia analizy wydatków ponoszonych przez Spółkę pod kątem możliwości zastosowania postanowień art. 15e ustawy o CIT, a nie do kwestii spełnienia warunków ogólnych uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej jako: „ustawa nowelizująca”) nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 18 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2018 r. wszedł w życie art. 15e ust. 1 ustawy o pdop, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, oraz świadczeń o podobnym charakterze;
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 (tj. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej, lub organizacyjnej (know-how) (…)

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11 ust. 1 updop, jeżeli:

  1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
  2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
  3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest producentem oraz dystrybutorem słonych przekąsek. Spółka należy do grupy kapitałowej będącej jednym z wiodących na rynku europejskim dostawców markowych przekąsek słonych. Spółka ponosi na rzecz innych podmiotów wchodzących w skład Grupy, będących podatnikami VAT lub podatnikami podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, a będących dla Spółki podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Usługodawca”) koszty usług lub opłat, o których mowa w art. 15e ust. 1 ww. ustawy (dalej: „Usługi”). W ramach świadczonych Usług, Usługodawca może dokonywać nabycia usług pierwotnie świadczonych przez podmioty trzecie (zewnętrzne, tj. niepowiązane ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych), a następnie obciążać nimi Spółkę, w zakresie, w jakim Spółka jest beneficjentem (rzeczywistym odbiorcą) Usług. W takim przypadku Usługodawca ponosi koszt określonych usług nabywanych od pierwotnych usługodawców, a następnie wystawia Spółce faktury (refaktury) dotyczące Usług w oparciu o poniesione przez Usługodawcę wydatki związane z Usługami, a wynikające z faktur zewnętrznych dotyczących usług nabytych od podmiotu trzeciego, tj. bez doliczania do nich marży. Kwoty wykazane na takich refakturach Usług otrzymywanych przez Spółkę są więc tożsame z kwotami wynikającymi z wydatków poniesionych przez Usługodawcę w związku z nabyciem Usług (w części dotyczącej Spółki). Wynika to z faktu, iż zakres Usługi i czynności podejmowane w jej ramach nie ulegają zmianie w związku z refakturowaniem, tj. Usługa, której koszt ponosi Spółka, jest tożsama z usługą wykonaną na rzecz Usługodawcy. Nabyta przez Usługodawcę usługa zostaje odprzedana w stanie nieprzetworzonym ostatecznemu nabywcy tej Usługi, tj. Spółce.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów Usług refakturowanych na rzecz Wnioskodawcy przez podmiot powiązany, zastosowanie znajdzie ograniczenie, o którym mowa w art. 15e updop.

W tym miejscu wskazać należy, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 2 updop, nie ma zastosowanie do kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 8 ust. 2a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”) w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z powyższego wynika zatem, że chodzi o koszty usług refakturowanych przez podatnika na inne podmioty.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że w analizowanym przypadku „ostatni podmiot” (Wnioskodawca) nie jest podatnikiem, który refakturuje koszty Usług, lecz jest podmiotem, na którego refakturowane są te koszty. Stąd przepis art. 15 ust. 11 pkt 2 updop nie znajdzie zastosowania w jego przypadku.

Powyższe potwierdzają, zamieszczone na stronie Ministerstwa Finansów objaśnienia do art. 15e updop, gdzie wskazano m.in., że limitowaniu nie podlegają koszty (…) usług refakturowanych przez podatnika; chodzi o usługi nabyte we własnym imieniu, lecz na rachunek innego podmiotu powiązanego (pełna treść objaśnień dostępna jest pod adresem: https://www.mf.gov.pl/ - ścieżka dostępu: Wiadomości/Ostrzeżenia i wyjaśnienia podatkowe/Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw – plik do pobrania: Ograniczenie wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT)).

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego do powyższych uwarunkowań prawnych, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 15e updop. Jak bowiem wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza nabyć Usługi od podmiotu powiązanego. Przy czym, jak wskazano, podmiot powiązany (Usługodawca) w ramach świadczonych Usług, może dokonywać nabycia usług pierwotnie świadczonych przez podmioty trzecie (zewnętrzne, tj. niepowiązane ze Spółką), ale Usługi nabędzie de facto na rzecz Wnioskodawcy, który będzie ich wyłącznym beneficjentem. W związku z powyższym wszystkie koszty związane z Usługami będą fakturowane przez pierwotnych usługodawców tych Usług wprost na podmiot powiązany. Wszystkie koszty tych Usług będą refakturowane przez podmiot powiązany na Wnioskodawcę.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że art. 15e ust. 11 pkt 2 updop znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której podatnik (Wnioskodawca), działając we własnym imieniu, lecz na rzecz innego podmiotu, nabywa usługę, której koszt następnie refakturuje na ten podmiot.

Natomiast, w opisanej we wniosku sprawie Wnioskodawca występuje, jako ten podmiot na rzecz którego podmiot powiązany dokonuje nabycia i refakturowania Usług.

Zatem, należy stwierdzić, że sytuacja prawnopodatkowa Wnioskodawcy przedstawiona w niniejszej sprawie nie odpowiada tej, do której odnosi się art. 15e ust. 11 pkt 2 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że koszty poniesione przez niego na usługi świadczone przez podmioty niepowiązane, a refakturowane na Wnioskodawcę przez podmiot powiązany, w związku z wyłączeniem zawartym w art. 15e ust. 11 pkt 2 updop, nie będą podlegać ograniczeniom wynikającym z art. 15e updop.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj