Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.86.2018.1.ASZ
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 czerwca 2018 r. (data wpływu – 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 grudnia 2005 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. W postanowieniu sądowym z dnia 30 stycznia 2006 r. stwierdzono, że spadek po matce Wnioskodawczyni nabyli jej mąż oraz jej córka (Wnioskodawczyni) po ½ części każde z nich.

Spadek został zgłoszony do urzędu skarbowego i opłacony przez oboje spadkobierców.

W listopadzie 2017 r., podczas wizyty w kancelarii notarialnej, Wnioskodawczyni dowiedziała się, że jej matka zostawiła testament notarialny, w którym jedynym spadkobiercą uczyniła swoją córkę (Wnioskodawczynię).

W dniu 19 kwietnia 2018 r. Sąd Rejonowy zmienił postanowienie z 30 stycznia 2006 r. i ustanowił, że spadek po matce Wnioskodawczyni w całości nabyła Wnioskodawczyni.

W dniu 8 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego, aby zgłosić zaistniałą sytuację, gdzie dowiedziała się, że powinna złożyć zeznanie podatkowe i zapłacić podatek od ½ części spadku, tej samej od której podatek zapłacił w 2006 r. ojciec Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ponownie płacić podatku od spadków i darowizn. Podatek został zapłacony w 2007 r. przez Wnioskodawczynię i jej ojca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Ww. ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 3 grudnia 2005 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. W postanowieniu sądowym z dnia 30 stycznia 2006 r. stwierdzono, że spadek po matce Wnioskodawczyni nabyli jej mąż oraz jej córka (Wnioskodawczyni) po ½ części każde z nich.

Spadek został zgłoszony do urzędu skarbowego i opłacony przez oboje spadkobierców.

W dniu 19 kwietnia 2018 r. sąd rejonowy zmienił postanowienie z 30 stycznia 2006 r. i ustanowił, że spadek po matce w całości nabyła Wnioskodawczyni.

W przedmiotowej sprawie – z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie od dnia 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn – będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.

Obowiązek podatkowy w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 4 powołanej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, zgodnie z postanowieniem Sądu z 30 stycznia 2006 r., nabyła ½ część spadku po matce.

Natomiast zgodnie z postanowieniem Sądu z 19 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po matce w całości. Skoro zatem spadek po matce (co jednoznacznie stwierdził Sąd zmieniając poprzednie postanowienie o nabyciu spadku po matce Wnioskodawczyni) nabyła Wnioskodawczyni w całości, to zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nabycie to podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn przy nabyciu spadku, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, ale zostało stwierdzone postanowieniem sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię części spadku, powstał z momentem uprawomocnienia się postanowienia Sądu z 19 kwietnia 2018 r.

Zatem w związku z ww. postanowieniem Wnioskodawczyni była zobowiązana, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku (formularz SD-3).

Fakt, że podatek od spadków i darowizn z tytułu nabycia części spadku po matce Wnioskodawczyni opłacił ojciec Wnioskodawczyni nie powoduje, że Wnioskodawczyni może nie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia tej części spadku. Podatek od spadków i darowizn dotyczy bowiem nabycia spadku przez skonkretyzowaną z imienia i nazwiska osobę fizyczną. Skoro spadek po matce Wnioskodawczyni (co jednoznacznie stwierdził Sąd zmieniając poprzednie postanowienie o nabyciu spadku po matce Wnioskodawczyni) nabyła Wnioskodawczyni w całości, to zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nabycie to podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni z tytułu nabycia części spadku po matce nie płaciła podatku od spadków i darowizn. Zatem trudno mówić o ponownym płaceniu podatku od spadku nabytego przez Wnioskodawczynię.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.