Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.378.2018.3.ŻR
z 9 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018r.) uzupełnione pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 02 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy usług wynajmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe,
  

• braku obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług,
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób fizycznych oraz
  

• podatku od towarów i usług w zakresie:
  • zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy usług wynajmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe,
  • braku obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
  
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 02 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz informację o sposobie doręczania korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej. W związku z tym, że Wnioskodawca jako lekarz świadczy wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, tj. usługi, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, nie podlega on, na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, obowiązkowi złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT i takiego zgłoszenia nie złożył. Nie jest więc zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony.

Aktualnie Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej o najem nieruchomości mieszkalnej (zwanej dalej: Nieruchomością) i co za tym idzie, rozszerzyć ujawnione w CEIDG PKD o „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. W tym celu zamierza nabyć lokal mieszkalny.

Będzie to lokal:

• bądź wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy (zwany dalej: Nieruchomość A) - np. na cele mieszkaniowe lub prowadzenia działalności gospodarczej przez poprzednich właścicieli,
  

• bądź wykorzystywany przez okres krótszy niż 60 miesięcy, ale w takim przypadku Wnioskodawca poczyni wydatki na jego ulepszenie w wysokości co najmniej 30% jego wartości (zwany dalej: Nieruchomość B) - dokona w nim remontu, przy czym w swoich planach bierze pod uwagę zarówno lokal w stanie surowym, jak i lokal już przystosowany do warunków mieszkaniowych, ale w gorszym standardzie, niż oczekuje Wnioskodawca.
  
  

Wnioskodawca zamierza w przyszłości wynajmować Nieruchomość lub pomieszczenia w Nieruchomości w jeden z następujących sposobów (może być to zmienne w zależności od osób zainteresowanych najmowaniem Nieruchomości):

• na rzecz syna,
  

• na rzecz syna i osób trzecich,
  

• na rzecz osób trzecich.
  
  

Niezależnie od wybranego sposobu, Nieruchomość będzie wynajmowana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca zamierza wynajmować Nieruchomość na warunkach rynkowych, bez względu na to czy będzie to następować na rzecz syna, czy na rzecz osób trzecich. Nie wyklucza jednak sytuacji, w której wysokość czynszu ustalonego na rzecz syna lub na rzecz osób trzecich będzie niższa niż rynkowa.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości dokona darowizny Nieruchomości na rzecz syna.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić Nieruchomość do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzować ją według stawki indywidualnej (do 10%), a uzyskane w ten sposób odpisy amortyzacyjne kwalifikować w poczet kosztów uzyskania przychodów. Najprawdopodobniej suma uzyskanych w ten sposób rocznych odpisów amortyzacyjnych będzie wyższa od przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z najmu Nieruchomości. W związku z tym Wnioskodawca zakłada, że opisane jak wyżej koszty uzyskania przychodów w wysokości przewyższającej przychody z najmu Nieruchomości, będą pomniejszały przychód Wnioskodawcy uzyskany z tytułu świadczenia usług opieki medycznej.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie „Czy usługę najmu lokalu mieszkalnego Wnioskodawca będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek?” Wnioskodawca wskazał, „że usługę najmu lokalu mieszkalnego będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek.” Następnie w odpowiedzi na pytanie „Czy lokal mieszkalny, będący przedmiotem najmu, znajduje się w budynku mieszkalnym o charakterze mieszkaniowym?” Wnioskodawca wskazał, „że będzie to lokal mieszkalny znajdujący się w budynku mieszkalnym o charakterze mieszkaniowym.” W odpowiedzi na pytanie Organu „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (należy podać pełny siedmiocyfrowy symbol) usługi najmu lokalu (...)?" Wnioskodawca wskazał, „że nie ma obowiązku podawać Organowi klasyfikacji statystycznej PKWiU usługi opisywanej przez siebie we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowoadministracyjnym, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy, a więc to do organu podatkowego należy ustalenie tej klasyfikacji (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1114/10 oraz z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 179/16, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 144/18).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 71/1,7 uznał wręcz wprost, że „zakwalifikowanie towaru albo usługi do konkretnego grupowania PKWiU może być przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej”.

Tym samym Organ w niniejszej sprawie, wiedząc, na czym ma polegać świadczenie usługi przez Wnioskodawcę, nie może obligować go do wskazywania klasyfikacji PKWiU. Wnioskodawca w tym miejscu uściśla, że świadczona przez niego usługa najmu, bez względu na to czy na rzecz syna, czy osób trzecich, będzie usługą najmu długoterminowego, nie będzie to usługa najmu krótkotrwałego lub wyłącznie sezonowego. Jeśli powyższe informacje nie są wystarczające dla Organu do wydania indywidualnej interpretacji podatkowej, powinien zadać w ramach wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku konkretne pytania dotyczące charakteru usługi, a nie obligować Wnioskodawcę do samodzielnego określania PKWiU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(we wniosku pytanie nr 1) Czy wynajmowanie Nieruchomości będzie zwolnione z opodatkowania VAT, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania rejestracji na cele podatkowe VAT, bez względu na to czy cena usługi najmu (na rzecz syna lub osób trzecich) będzie zgodna z wartością rynkową?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynajmowanie Nieruchomości będzie zwolnione z opodatkowania VAT i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania rejestracji na cele podatkowe VAT, bez względu na to czy cena usługi najmu (świadczonej na rzecz syna lub osób trzecich) będzie rynkowa.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 „Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Jeżeli więc Wnioskodawca będzie wynajmował Nieruchomość wyłącznie na cele mieszkaniowe najemców, to będzie to usługa zwolniona z opodatkowania VAT, bez względu na to czy najem będzie na rzecz syna, czy osób trzecich oraz czy będzie to najem całej Nieruchomości czy pomieszczeń (pokoi) w Nieruchomości. W związku z powyższym Wnioskodawca nadal będzie wykonywał wyłącznie czynności zwolnione z opodatkowania VAT i nie będzie zobligowany do rejestracji na cele podatkowe VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla powyższego nie ma również znaczenia czy cena usługi będzie ceną rynkową, czy niższą niż rynkowa, bez względu na to czy usługa najmu będzie świadczona na rzecz syna czy osób trzecich. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym najem byłby dokonywany na rzecz osób trzecich w żaden sposób niepowiązanych z Wnioskodawcą, a czynsz najmu zostałby ustalony poniżej ceny rynkowej, nie rodziłoby to dla niego żadnych konsekwencji na gruncie ustawy o VAT, ponieważ żaden przepis nie określa, by w takim przypadku podstawa opodatkowania mogła być określona inaczej niż według wartości czynszu ustalonej przez strony. Z kolej w przypadku, w którym najem byłby dokonywany na rzecz syna (podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą, w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy o VAT), zastosowanie mógłby co prawda znaleźć art. 32 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o VAT i organ mógłby określić podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, ponieważ syn Wnioskodawcy nie będzie miał prawa do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (najem na cele mieszkaniowe nie jest nabywaniem usługi w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT), ponadto Wnioskodawca jako podmiot świadczący usługi zwolnione z VAT nie ma pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a świadczenie usługi najmu na cele mieszkaniowe jest zwolnione od podatku. Jednakże nie zmieniłoby to nadal faktu, że świadczenie usługi byłoby zwolnione przedmiotowo z opodatkowania, a Wnioskodawca świadczyłby wobec tego wyłącznie usługi zwolnione z VAT i nie podlegał obowiązkowi rejestracji na cele podatkowe VAT. Zastosowanie art. 32 ust. 1 pkt 1 ma na celu przeciwdziałanie zaniżaniu kwoty podatku należnego, który w całości lub w części nie mógłby być odliczony przez nabywcę lub usługobiorcę (zob. J. Martini - Podatek od towarów i usług. Komentarz, komentarz do art. 32, 2014 Legalis w wersji elektronicznej). Jednakże w przypadku zwolnienia przedmiotowego nie wystąpi podatek należny, ponieważ zwolnienie dotyczy określonej czynności, bez względu na wysokość dokonanej w zamian za usługę zapłaty. Z kolei zastosowanie art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT ma na celu jedynie przeciwdziałanie wpływaniu na wysokość współczynnika sprzedaży poprzez obniżanie wysokości proporcji, według której następuje odliczenie podatku naliczonego (zob. J. Martini - Podatek od towarów i usług. Komentarz, komentarz do art. 32, 2014 Legalis w wersji elektronicznej). Wnioskodawca proporcji takiej nie oblicza, ponieważ w ogóle nie dokonuje odliczania VAT.

W związku z powyższym w opisanym zdarzeniu przyszłym kwestia ewentualnego ustalenia między stronami wysokości czynszu w wysokości odbiegającej od rynkowej nie będzie miała znaczenia dla Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług. Bez względu na wysokość ustalonego czynszu, Wnioskodawca będzie bowiem świadczył usługi wyłącznie zwolnione z opodatkowania i nie będzie zobowiązany do rejestracji na cele podatkowe VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Wnioskodawca zamierza w przyszłości wynajmować Nieruchomość lub pomieszczenia w Nieruchomości w jeden z następujących sposobów: na rzecz syna, na rzecz syna i osób trzecich, na rzecz osób trzecich. Niezależnie od wybranego sposobu, Nieruchomość będzie wynajmowana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca usługę najmu lokalu mieszkalnego będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Będzie to lokal mieszkalny znajdujący się w budynku mieszkalnym o charakterze mieszkaniowym. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu, bez względu na to czy na rzecz syna czy osób trzecich, będzie usługą najmu długoterminowego, nie będzie to usługa najmu krótkotrwałego lub wyłącznie sezonowego.

Należy wskazać, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przedmiotem planowanej usługi świadczonej na własny rachunek będzie wynajem lokalu o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe i nie będzie to majem krótkotrwały lub sezonowy, spełnione zostaną wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Dla zastosowania zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj i forma prawna zarówno podmiotu wynajmującego, jak i najemcy. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę – wynajmowane będą z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc, w przypadku wynajmu ww. lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, o ile świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą usługami sklasyfikowanymi w dziale 55 jako „Usługi związane z zakwaterowaniem” i w umowie najmu najemca zobowiąże się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym, świadczona przez Wnioskodawcę usługa wynajmu lokalu o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe na rzecz syna lub osób trzecich, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, o ile świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą usługami sklasyfikowanymi w dziale 55 jako „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Przy czym należy wskazać, że dla kwestii zastosowania bądź niezastosowania ww. zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług, bez znaczenia pozostaje wysokość czynszu najmu.

Natomiast, kwestie związane z rejestracją podatników zostały uregulowane w art. 96 ustawy.

I tak, na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Obowiązek rejestracji bądź brak obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku VAT nie jest uzależniony od wartości czynszu najmu, zgodnej lub niezgodnej z wartością rynkową. Przy czym należy podkreślić, że Organ w niniejszej interpretacji nie dokonuje oceny, co do prawidłowości podstawy opodatkowania świadczonych usług.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania rejestracji dla celów rozliczania podatku od towarów i usług, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca – będzie świadczył usługi wyłącznie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ww. brak obowiązku rejestracji będzie możliwy pod warunkiem, że Wnioskodawca nie będzie dokonywał innych, niż zwolnione dostaw towarów czy świadczenia usług, a w przypadku ich wykonywania – nie przekroczy kwoty wymienionej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto przy założeniu, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami wymienionymi w pozycji nr 163 załącznika nr 3 do ustawy, gdzie znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności przedmiotem oceny nie była kwestia podstawy opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług objętych zakresem pytania.

Jednocześnie należy wskazać, iż tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy również podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii, w tym również braku obowiązku wskazania przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznej PKWiU dla świadczonych usług nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy usług wynajmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe,
  

• braku obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
  

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.