Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.295.2018.2.AO
z 3 lipca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z 6 czerwca 2018 r. znak sprawy 0114-KDIP1-1.4012.295.2018.1.AO (skutecznie doręczone 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usług płatnej telewizji kablowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 24 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% usług płatnej telewizji kablowej. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z 6 czerwca 2018 r. znak sprawy 0114-KDIP1-1.4012.295.2018.1.AO (data doręczenia 11 czerwca 2018 r.).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego, zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem działalności Spółki wg PKD - jest m.in. nadawanie programów telewizyjnych ogólnodostępnych i abonamentowych. Zgodnie z wyjaśnieniami do PKD podklasa ta obejmuje - tworzenie programów telewizyjnych, poprzez nabywanie określonych programów (np. filmów, programów dokumentalnych itp.), produkcję określonych programów we własnym zakresie (np. wiadomości lokalne, relacje na żywo) lub ich kombinacje,

  • programowanie i transmisje programów telewizyjnych ogólnych i specjalistycznych (relacje sportowe, informacyjne itp),
  • nadawanie programów na życzenie.

Programy te mogą być nadawane przez producenta lub dystrybuowane przez osoby trzecie takie jak telewizje kablowe lub dostawcy telewizji satelitarnej. Programy te mogą być ogólnodostępne lub abonamentowe.


W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy m.in. usługi polegające na sprzedaży pakietów programów telewizyjnych, tj. dostarcza do abonentów sygnał telewizji analogowej oraz telewizji cyfrowej, za który pobiera stosowne opłaty wg ustalonego cennika.


Spółka jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT.


W ramach prowadzonej działalności Spółka zarówno produkuje programy telewizyjne we własnym zakresie w celu ich emisji w ramach programu lokalnego, jak również reemituje programy innych nadawców. Reemisja polega na rozpowszechnianiu przez inny podmiot niż pierwotnie nadający drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.


Dla realizacji celu jakim jest świadczenie usług telewizji kablowej spółka wykonuje szereg czynności, które są niezbędne do jego realizacji. Usługą podstawową jest reemisja programów nabywanych od ich producentów. Spółka dodatkowo produkuje dla własnych potrzeb program lokalny w celu jego emisji. Jednakże aby reemitować programy oraz dokonywać emisji programu własnego należy w należytym stanie utrzymywać telekomunikacyjną sieć kablową, aby móc następnie udostępnić abonentom także sieć i świadczone w niej usługi dostępu do telewizji kablowej, na podstawie umowy określającej konkretnie przypisany pakiet programowy.


Należy przy tym podkreślić, iż do każdego pakietu programów reemitowanych przypisany jest również własny program lokalny.


W związku z powyższym wystawiając faktury VAT spółka wyszczególnia w nich następujące pozycje: produkcję własną, reemisję programów określonego pakietu oraz utrzymanie sieci. Produkcję własną oraz utrzymanie sieci spółka opodatkowuje 23% stawką VAT, natomiast reemisję stawką 8%.


W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że w swej podstawowej działalności świadczone przez Spółkę usługi płatnej telewizji kablowej nie są usługami elektronicznymi w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże jako usługi dodatkowe, nie wchodzące w skład pakietów programów telewizyjnych, Spółka świadczy usługi polegające na wypożyczaniu filmów (audycji) w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (VOD) poprzez dekoder służący do odbioru programów telewizyjnych. Odbiór wypożyczonego filmu (audycji) odbywa się „on line” bez jego zapisu na jakimkolwiek zewnętrznym nośniku danych. Usługa ta jest aktywowana wyłącznie na żądanie konkretnie zindywidualizowanego klienta. Usługi te nie wchodzą w skład opłaty abonamentowej i są fakturowane po fakcie wypożyczenia filmu (audycji) w odrębnej od abonamentu pozycji, z 23% stawką podatku od towarów i usług.

Usługi telewizji kablowej polegające w głównej mierze na reemisji programów nadawców zewnętrznych, a także własnego programu lokalnego, nie stanowią usług reklamowych czy też promocyjnych.


W ramach programu lokalnego Spółka na zlecenie podmiotów zewnętrznych emituje w blokach reklamowych ich reklamy. Za emisję reklam Spółka pobiera opłaty od reklamodawców, opodatkowane 23% stawką podatku od towarów i usług. Oczywistym jest to, że opłata za reklamę nie jest częścią składową opłaty abonamentowej.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz Abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych zarówno tych reemitowanych, jak i produkcji własnej przedstawione w powyższym opisie podlegają w całości opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Tym samym, czy wystawiając fakturę za świadczone usługi Wnioskodawca ma prawo opodatkować preferencyjną stawką VAT 8% zarówno opłatę za produkcję własną, reemisję programów innych nadawców, jak i za utrzymanie sieci?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Biorąc pod uwagę szereg indywidualnych interpretacji jakie pojawiły się dla rozstrzygnięcia tożsamych wątpliwości związanych ze stosowaniem prawa podatkowego przy praktycznie tożsamym stanie faktycznym, Spółka doszła do wniosku iż dotychczasowa jej praktyka polegająca na opodatkowaniu stawką 23% produkcji własnej, jak i utrzymania sieci, przy jednoczesnym opodatkowaniu 8% stawką VAT reemisji programów innych nadawców dla świadczenia kompleksowej usługi jaką jest usługa telewizji kablowej była błędna.


Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.


Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Zgodnie zaś z ust. 2 przywołanego artykułu, w zw. z art. 146a pkt 1 i 2, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%.


W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 169 wymieniono usługi, bez względu na symbol PKWiU, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie. Obniżona stawka nie ma jednak zastosowania do usług reklamowych i promocyjnych.


Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny należy przyjąć, iż przedstawione we wniosku usługi świadczone przez Spółkę stanowią świadczenia pomocnicze w stosunku do realizowanej przez nią usługi głównej tj. umożliwienie odbioru programów telewizyjnych (reemitowanych i produkcji własnej), o której mowa w poz. 169 załącznika nr 3 do Ustawy. Świadczy o tym niezbędność tych świadczeń w stosunku usługi głównej, nierozerwalność poszczególnych składowych świadczenia kompleksowego oraz łączny charakter tych usług.


Tym samym powinny być opodatkowane według sławki 8%.


W kwestii opodatkowania świadczeń kompleksowych wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości UE w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT i wypracował powszechnie stosowaną koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych.

W wyroku w sprawie C-349/96 Trybunat uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jednak w sytuacji gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle ze sobą powiązane, że obiektywnie, w znaczeniu gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Tożsame stanowisko Trybunał zajął w orzeczeniach w sprawach: C-41/04; C-2/95; C-111/05; C 292/11; C-88/09. Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko TS należy stwierdzić, że ze świadczeniem usługi kompleksowej mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Tym samym usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Mając na uwadze wyżej wskazany stan faktyczny należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi w zakresie telewizji kablowej polegającej na dostarczeniu abonentom reemitowanych programów telewizyjnych zarówno w technice analogowej i cyfrowej, programu lokalnego wraz z usługą pomocniczą w postaci usługi utrzymania, a przez to i udostępniania sieci stanowią jedno świadczenie złożone dla celów podatku VAT, na które składają się pojedyncze elementy (usługi), z których jedna - usługa telewizji kablowej - stanowi usługę zasadniczą, przy czym usługa utrzymania (udostępniania sieci) stanowi usługę pomocniczą, która nie jest usługą samą w sobie, odrębną usługą, lecz zmierza ona do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby abonentów, którą jest dostarczenie programów telewizyjnych zarówno tych reemitowanych, jak i programów własnej produkcji.

Zatem świadczone przez Spółkę usługi, których celem jest dostarczenie za pomocą urządzeń odbiorczych sygnału telewizyjnego do abonentów, za które Wnioskodawca pobierałby opłaty wyspecyfikowane na fakturze w ramach kompleksowego świadczenia podlegać winny opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).


Na podstawie art. art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.


Jak stanowi art. 146a pkt 1 i 2 cyt. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 169 wymieniono „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie” bez względu na symbol PKWiU.


Przy czym, jak wynika z wyjaśnień zamieszczonych pod załącznikiem stawka obniżona w zakresie wymienionych usług, nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.


Treść poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy interpretować zgodnie z zapisami ustawy o radiofonii i telewizji. W myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1414 z poźn. zm.) prawo rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przysługuje jednostkom publicznej radiofonii i telewizji oraz osobom fizycznym, osobom prawnym i osobowym spółkom handlowym, które uzyskały koncesję na taką działalność, albo – w przypadku programów telewizyjnych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych – wpis do rejestru takich programów.

Z art. 4 pkt 6 ustawy o radiofonii i telewizji wynika, że w rozumieniu ustawy programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Zgodnie z art. 4 pkt 7 tej ustawy rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców. Natomiast w myśl art. 4 pkt 8 ustawy o radiofonii i telewizji rozprowadzaniem jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy wg PKD jest m.in nadawanie programów telewizyjnych ogólnodostępnych i abonamentowych. Zgodnie z wyjaśnieniami do PKD podklasa ta obejmuje tworzenie programów telewizyjnych, poprzez nabywanie określonych programów (np. filmów, programów dokumentalnych itp.), produkcję określonych programów we własnym zakresie (np. wiadomości lokalne, relacje na żywo) lub ich kombinacje, programowanie i transmisje programów telewizyjnych ogólnych i specjalistycznych (relacje sportowe, informacyjne itp), nadawanie programów na życzenie. Programy te mogą być nadawane przez producenta lub dystrybuowane przez osoby trzecie takie jak telewizje kablowe lub dostawcy telewizji satelitarnej. Programy te mogą być ogólnodostępne lub abonamentowe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy m.in. usługi polegające na sprzedaży pakietów programów telewizyjnych, tj. dostarcza do abonentów sygnał telewizji analogowej oraz telewizji cyfrowej, za który pobiera stosowne opłaty wg ustalonego cennika. W ramach prowadzonej działalności Spółka zarówno produkuje programy telewizyjne we własnym zakresie w celu ich emisji w ramach programu lokalnego, jak również reemituje programy innych nadawców. Reemisja polega na rozpowszechnianiu przez inny podmiot niż pierwotnie nadający drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru. Dla realizacji celu jakim jest świadczenie usług telewizji kablowej Spółka wykonuje szereg czynności, które są niezbędne do jego realizacji. Wnioskodawca wskazał, że usługą podstawową jest reemisja programów nabywanych od ich producentów. Spółka dodatkowo produkuje dla własnych potrzeb program lokalny w celu jego emisji. Jednakże aby reemitować programy oraz dokonywać emisji programu własnego należy w należytym stanie utrzymywać telekomunikacyjną sieć kablową, aby móc następnie udostępnić abonentom także sieć i świadczone w niej usługi dostępu do telewizji kablowej, na podstawie umowy określającej konkretnie przypisany pakiet programowy. Wnioskodawca podkreślił, iż do każdego pakietu programów reemitowanych przypisany jest również własny program lokalny. Wystawiając faktury VAT Spółka wyszczególnia w nich następujące pozycje: produkcję własną, reemisję programów określonego pakietu oraz utrzymanie sieci. Produkcję własną oraz utrzymanie sieci Spółka opodatkowuje 23% stawką VAT, natomiast reemisję stawką 8%.


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania w całości stawką podatku VAT w wysokości 8% świadczonych usług płatnej telewizji kablowej na rzecz Abonentów.


Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji kiedy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Usługa kompleksowa zawiera kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT z tym, że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

W analizowanych okolicznościach Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi polegające na sprzedaży pakietów programów telewizyjnych tj. dostarcza do abonentów sygnał telewizji analogowej oraz telewizji cyfrowej za który pobiera stosowne opłaty. Dla realizacji celu jakim jest świadczenie usług telewizji kablowej Wnioskodawca wykonuje szereg czynności niezbędnych dla jego realizacji. Jak wskazał Wnioskodawca, usługą podstawową jest reemisja programów nabywanych od ich producentów. Do każdego pakietu programów reemitowanych przypisany jest własny program lokalny. Ponadto z wniosku wynika, że aby możliwe było udostępnienie abonentom sieci i świadczonych usług dostępu do telewizji kablowej w zakresie reemitowania programów oraz dokonywania emisji programu własnego w należytym stanie należy utrzymywać telekomunikacyjną sieć kablową. Tak więc na podstawie umowy określającej konkretnie przypisany pakiet programowy Wnioskodawca świadczy usługi dostępu do telewizji kablowej w skład których wchodzi reemisja programów nabywanych od ich producentów, emisja programu własnego oraz utrzymanie sieci. Z tytułu świadczenia dostępu do telewizji kablowej w ramach pakietu telewizyjnego obejmującego w głównej mierze programy telewizyjne reemitowane, jak i własny program lokalny Wnioskodawca pobiera od Abonentów stosowne opłaty. Zatem Wnioskodawca świadcząc usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz Abonentów w zakresie sprzedaży ww. programów telewizyjnych powinien wymienione czynności traktować jako jedną usługę kompleksową.

Z wniosku wynika, że w swej podstawowej działalności świadczone przez Spółkę usługi płatnej telewizji kablowej nie są usługami elektronicznymi w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi dodatkowe polegające na wypożyczaniu filmów (audycji) w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (VOD) poprzez dekoder służący do odbioru programów telewizyjnych nie wchodzą w skład pakietów programów telewizyjnych. Wnioskodawca wskazał również, że usługi telewizji kablowej polegające w głównej mierze na reemisji programów nadawców zewnętrznych, a także własnego programu lokalnego, nie stanowią usług reklamowych czy też promocyjnych.

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Abonentów usługi płatnej telewizji kablowej dotyczące dostarczania za pomocą urządzeń odbiorczych sygnału telewizyjnego w ramach sprzedawanych pakietów programów telewizyjnych zarówno reemitowanych, jak i produkcji własnej obejmujące również usługi w zakresie utrzymania sieci, za które Wnioskodawca pobiera od Abonentów stosowne opłaty, jako jedno kompleksowe świadczenie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz poz. 169 załącznika nr 3 do tej ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, usługi te nie stanowią usług elektronicznych, usług reklamowych czy też promocyjnych i w skład pakietów programów telewizyjnych nie wchodzą usługi polegające na wypożyczaniu filmów (audycji) w wybranym przez korzystającego z usługi czasie. Bez wpływu na zastosowanie preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% pozostaje kwestia specyfikacji opłat na fakturze obejmujących reemisję programów telewizyjnych innych nadawców, emisję własnego programu lokalnego oraz usługi utrzymania sieci.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj