Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.225.2018.2.MH
z 28 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 11 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 24 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.225.2018.1.MH na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 maja 2018 r. (data doręczenia 29 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym w dniu 11 czerwca 2018 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 5 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Baza”) jest jednostką budżetową w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.). Podstawą funkcjonowania Bazy jest Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 października 2013 r. w sprawie nadania statutów Inspektoratowi Wsparcia Sił Zbrojnych oraz jednostkom podległym Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych. Statut Bazy określa załącznik nr 47 do Zarządzenia. Zadośćuczynienie za mobbing od pracodawcy (Centrum) zostało zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego - Sądu Pracy w …, sygn. akt …, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2017 r., sygn. akt … na rzecz wierzyciela - pracownika pozwanego K. Sąd w uzasadnieniu uznał, że mobbing stosowany był przez pracodawcę w trakcie trwania stosunku pracy. Baza zaopatruje finansowo pracodawcę i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Baza powołując się na art. 18 ust. 1 i ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy potrąciła od zasądzonej kwoty składki ZUS. Pracownik uważa, że zasądzona prawomocnym wyrokiem kwota zadośćuczynienia za krzywdę wywołaną mobbingiem nie powinna być pomniejszana o wysokość składek na ubezpieczenia społeczne. W związku z powyższym pracodawca otrzymał zawiadomienie o wszczęciu egzekucji przez Komornika Sądowego w kwocie równej wysokości potrąconych składek ZUS z pozostałymi kosztami komorniczymi.

W związku z powyższym, Wnioskodawca – płatnik, jako instytucja publiczna działająca w oparciu o ustawę o finansach publicznych zmuszony był zapłacić należność. Należy wspomnieć, że Wnioskodawca ma zamiar dochodzić zwrotu zasądzonej kwoty od sprawcy mobbingu, a także od pracownika, kwoty równej zapłaconym składkom ZUS, które obciążają pracownika. Po otrzymaniu wyroku Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czy obowiązany jest naliczyć składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od kwoty zadośćuczynienia za mobbing. W odpowiedzi organ rentowy uznał, że nie jest właściwy by rozstrzygać jednoznacznie przedmiotową sprawę, gdyż ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych odwołuje się bezpośrednio do przepisów podatkowych. W związku z tym, konieczność naliczenia składek ZUS uzależniona jest od uznania przez organ podatkowy kwoty zasądzonego zadośćuczynienia za mobbing jako przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd niniejszy wniosek o interpretację przepisu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 11 czerwca 2018 r., Wnioskodawca wskazał, że jest dysponentem środków budżetu państwa III stopnia podległym Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych (§ 5 Statutu Bazy), zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania budżetu państwa. Baza posiada własny numer NIP i REGON. Zadaniem Bazy jest realizacja zabezpieczenia finansowego i logistycznego jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej przydzielonych mu na zaopatrzenie zgodnie z planem przydziałów gospodarczych resortu obrony narodowej (§ 8 ust. 2 Statutu Bazy). W związku z powyższym, Baza zajmuje się całokształtem obsługi finansowej, również Centrum, które jest pracodawcą dla powódki w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, ale nie posiada własnego NIP i Regon, nie jest również płatnikiem podatku dla swoich pracowników. Baza, jako płatnik podatku dochodowego, zobowiązana jest wykonywać wszelkie obowiązki z tego tytułu wynikające, nałożone przez przepisy prawno-podatkowe. Zgodnie z art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (dotyczy pracowników Bazy i jednostek będących na Jej zaopatrzeniu). Baza jest płatnikiem podatku zgodnie z definicją zawartą w Ordynacji podatkowej. Terminowo przygotowuje PIT-4R, PIT-11. Zobowiązana jest do wysyłki formularzy rozliczeniowych organom skarbowym elektronicznie. Wpłaca pobrane zaliczki na podatek dochodowy na rachunek właściwego urzędu skarbowego od dokonanych w miesiącu poprzednim, m.in.: wypłat z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy. Realizuje również obowiązki wynikające m.in. z art. 32, art. 38, art. 39, art. 41a, art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisanym stanie faktycznym Baza uważa, że korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Podstawą zasądzenia przedmiotowego zadośćuczynienia był art. 943 Kodeksu pracy, w związku z art. 444 i art. 445 Kodeksu cywilnego. Wyrok Sądu Okręgowego w … III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2017 r. (na skutek apelacji) uprawomocnił się z dniem jego wydania, tj. w dniu 6 grudnia 2017 r. W uzasadnieniu do wyroku Sądu Rejonowego z dnia 28 lutego 2017 r., Sąd odwołał się do orzecznictwa Sądu Najwyższego, w którym wskazuje się kryteria, którymi należałoby się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, a mianowicie to, że musi ono mieć charakter kompensacyjny, a więc musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, niebędącą jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy. Z tego wynika, że „wartość odpowiednia”, to wartość z jednej strony utrzymana w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społecznej, a jego wysokość nie powinna być nadmierna w tym sensie, żeby stanowić mogła źródło wzbogacenia się poszkodowanego na tle dotychczasowego jego statusu materialnego, z drugiej zaś, z uwagi na jej kompensacyjny charakter nie może być symboliczna, lecz winna dla poszkodowanego przedstawić wartość satysfakcjonującą, a więc „ekonomicznie odczuwalną” (np. wyrok SN z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt III KK 349/07, wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2006 r., sygn. akt IV CSK 99/06). W judykaturze wskazuje się, że kryteriami istotnymi przy ustalaniu „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia są: rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste, cel który zamierzała ona osiągnąć podejmując działanie naruszające te dobra (np. wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2006 r., sygn. akt I CSK 159/05, wyrok sądu apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2004 r., sygn. akt II Aca 641/03) (...). W uzasadnieniu czytamy dalej „reasumując, Sąd uznał, że zasądzona kwota jest sumą odpowiednią w rozumieniu art. 445 kc. Zdaniem Sądu kwota ta, biorąc pod uwagę rodzaj naruszonego dobra rzutujący na rozmiar doznanej przez powódkę krzywdy nie jest kwotą nadmierną, także mając na uwadze aktualne warunki i przeciętną stopę życiową społeczeństwa i nie może zostać uznana za źródło „wzbogacenia” powódki. Niewątpliwie jednak jej wysokość przedstawia realną wartość ekonomiczną, kompensującą doznaną krzywdę”. Tezę tą podtrzymał Sąd Okręgowy powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. akt I PK 206/16, LEX nr orzeczenia 2333062, „że kwota przyznanego poszkodowanemu pracownikowi zadośćuczynienia za mobbing powinna być ustalona tak, by na przyszłość pracodawca wystrzegał się tolerowania nieodpuszczalnych zachowań w zakładzie pracy”.

Wnioskodawca wskazał, że początkowo zadośćuczynienie pomniejszono o kwoty naliczenia ZUS-u, jednak po wezwaniu dotyczącym wszczęcia egzekucji wypłacono dodatkowo poszkodowanej tą różnice tytułem zadośćuczynienia. Na podstawie wyroku do zapłaty przedmiotowego zadośćuczynienia zobowiązany był pracodawca - Centrum, za którego do dokonywania płatności zobowiązana jest Baza, jako dysponent środków budżetowych III stopnia.

W dniu 14 marca 2017 r. Baza wypłaciła poszkodowanej kwotę 3 080 zł (zadośćuczynienie) - rygor natychmiastowej wykonalności wyroku z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt …. Dnia 22 grudnia 2017 r. wypłacono kwotę zadośćuczynienia - 9 148 zł 78 gr i 1 200 zł za koszty procesowe zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2017 r., sygn. akt …. Kwota zadośćuczynienia, była to różnica zasądzonej kwoty zadośćuczynienia (20 000 zł) pomniejszona o składki ZUS występujące po stronie pracownika i pracodawcy, a także kwotę 3 080 zł, która została wypłacona wcześniej w związku z rygorem natychmiastowej wykonalności. W dniu 22 grudnia 2017 r. wypłacono odsetki. W dniu 14 lutego 2018 r. wypłacono kwotę 1 350 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Dnia 22 marca 2018 r., po zawiadomieniu o wszczęciu egzekucji wypłacono poszkodowanej 7 771 zł 22 gr tytułem zadośćuczynienia (to kwota jaka została wcześniej potrącona na opłacenie składek ZUS).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca, zgłoszony we właściwym Urzędzie Skarbowym jako płatnik zobowiązań pracowniczych Centrum, z uwagi na fakt pozostawania dysponentem środków budżetowych III stopnia i zobowiązany do ponoszenia należności publicznoprawnych za Centrum, pozostające zgodnie z planem przydziałów gospodarczych resortu (§ 8 ust. 2 Statutu Bazy) na zaopatrzeniu Wnioskodawcy, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacając pracownikowi Centrum na podstawie wyroku zasądzającego zadośćuczynienie za mobbing, powinien uznać to świadczenie za przychód z tytułu stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) czy też powinien zakwalifikować wypłacone zadośćuczynienie do dochodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, jest On zwolniony z ustalania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w momencie wypłaty zadośćuczynienia za mobbing. Regulacje prawne dotyczące mobbingu zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. W myśl art. 943 § 3 ustawy Kodeks pracy, pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przenosząc przedstawioną sytuację na grunt przepisów prawa wskazać należy, iż jako że zadośćuczynienia z tytułu mobbingu wypłacane są na podstawie regulacji Kodeksu pracy określających zasady ich ustalania, to - zgodnie z ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W drugiej części pytania odniesiono się do kwestii ustalenia kwalifikacji źródła przychodu. Jest to konsekwencja korespondencji Wnioskodawcy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych (dalej: „ZUS”), w którym ZUS jednoznacznie stwierdza, że kwestia obowiązku zapłaty składek ZUS przez Wnioskodawcę, zależy od uznania przez organ podatkowy, czy przychód uzyskany przez poszkodowaną (wypłata zadośćuczynienia) jest przychodem ze stosunku pracy czy przychodem z innych źródeł.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez poszkodowaną w wyniku wypłaty zadośćuczynienia z tytułu mobbingu jest przychodem z innych źródeł. W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1) oraz inne źródła (pkt 9). Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, źródłem zadośćuczynienia nie jest stosunek pracy, lecz orzeczenie sądowe wydane w sprawie o mobbing. Potwierdzeniem tego jest również późniejsze zawarcie ugody pozasądowej między Skarbem Państwa – Wnioskodawcą a byłym Komendantem Centrum, który pełnił swoje obowiązki w czasie kiedy doszło do mobbingu. Z zawartej ugody wynika, że ma on zapłacić na rzecz Bazy odszkodowanie za wyrządzoną szkodę. Szkodą w tym przypadku jest wypłacenie poszkodowanej zadośćuczynienia za mobbing stosowany wobec niej przez pracodawcę - byłego Komendanta Centrum. Postępowanie szkodowe zakończono w dniu 22 maja 2018 r., a więc po dacie wysłania wniosku ORD-IN do organu podatkowego. Kwota szkody została ustalona w wysokości 23 522 zł 60 gr, natomiast jej wysokość w ramach podpisanej ugody na podstawie art. 8 ustawy o odpowiedzialności majątkowej żołnierzy została obniżona do 21 000 zł.

Reasumując Wnioskodawca, jako płatnik Centrum wypłacił byłemu pracownikowi Centrum zadośćuczynienie za mobbing poszkodowanej, a kwota ta zostanie Mu zwrócona przez uznanego wyrokiem sądu mobbera w ramach ugody pozasądowej ze sprawcą mobbingu. Mając to na uwadze Wnioskodawca uważa, że zadośćuczynienie z tytułu mobbingu jest przychodem z innych źródeł na podstawie art. 10 ust.1 pkt 9 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1998 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści artykułu zwrot „w szczególności” oznacza, iż wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Innymi słowy, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik aktualnie lub w przeszłości związany z pracodawcą, czy inna osoba, nie związana z pracodawcą.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.), z wyjątkiem:

  1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
  2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
  3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
  4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
  5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
  7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko zadośćuczynienia/odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie zadośćuczynienia/odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii świadczeń.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Rejonowego - Sądu Pracy, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na rzecz wierzyciela - pracownika pozwanego, zostało zasądzone zadośćuczynienie za mobbing od pracodawcy (Centrum). Wnioskodawca zaopatruje finansowo pracodawcę i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Sąd w uzasadnieniu uznał, że mobbing stosowany był przez pracodawcę w trakcie trwania stosunku pracy. Podstawą zasądzenia przedmiotowego zadośćuczynienia był art. 943 Kodeksu pracy, w związku z art. 444 i art. 445 Kodeksu cywilnego. Wyrok Sądu Okręgowego III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia (na skutek apelacji) uprawomocnił się z dniem jego wydania, tj. w dniu 6 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że początkowo zadośćuczynienie pomniejszono o kwoty naliczenia ZUS-u, jednak po wezwaniu dotyczącym wszczęcia egzekucji wypłacono dodatkowo poszkodowanej tą różnice tytułem zadośćuczynienia. Na podstawie wyroku do zapłaty przedmiotowego zadośćuczynienia zobowiązany był pracodawca - Centrum, za którego do dokonywania płatności zobowiązana jest Wnioskodawca, jako dysponent środków budżetowych III stopnia.

W dniu 14 marca 2017 r. Wnioskodawca wypłacił poszkodowanej kwotę 3 080 zł (zadośćuczynienie) - rygor natychmiastowej wykonalności wyroku z dnia 28 lutego 2017 r. Dnia 22 grudnia 2017 r. wypłacono kwotę zadośćuczynienia - 9 148 zł 78 gr i 1 200 zł za koszty procesowe zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2017 r. Kwota zadośćuczynienia, była to różnica zasądzonej kwoty zadośćuczynienia (20 000 zł) pomniejszona o składki ZUS występujące po stronie pracownika i pracodawcy, a także kwotę 3 080 zł, która została wypłacona wcześniej w związku z rygorem natychmiastowej wykonalności. W dniu 22 grudnia 2017 r. wypłacono odsetki. W dniu 14 lutego 2018 r. wypłacono kwotę 1 350 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Dnia 22 marca 2018 r., po zawiadomieniu o wszczęciu egzekucji wypłacono poszkodowanej 7 771 zł 22 gr tytułem zadośćuczynienia (to kwota jaka została wcześniej potrącona na opłacenie składek ZUS).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że regulacje prawne dotyczące mobbingu zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). W myśl art. 943 § 3 Kodeksu pracy, pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów (art. 943 § 4 Kodeksu pracy). Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 943 § 5 Kodeksu pracy).

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przyznane zadośćuczynienie, jak i zasady jego ustalania, wynikają wprost z przepisu art. 943 Kodeksu pracy.

Odnośnie kwalifikacji do źródła przychodu, wskazać należy, że użyty w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w nim kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Innymi słowy, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik aktualnie lub w przeszłości związany z pracodawcą, czy inna osoba, nie związana z pracodawcą.

Zauważyć również należy, że z treści przepisów art. 943 § 3 Kodeksu pracy jednoznacznie wynika, że zadośćuczynienia za mobbing może dochodzić jedynie pracownik od pracodawcy, nie zaś od innych osób. Bezsprzecznie zatem odszkodowanie z tego tytułu ma swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Podkreślić również należy, że o zakwalifikowaniu świadczenia do przychodów z pracy nie przesądza fakt pozostawania danej osoby w stosunku zatrudnienia w momencie otrzymania przychodu. Przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają także zastosowanie do wypłat po ustaniu zatrudnienia. Istotnym jest fakt, że świadczenie przyznane byłemu pracownikowi ma źródło w łączącym go w przeszłości stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że wypłacone przez Wnioskodawcę – jako płatnika zobowiązań pracowniczych Centrum - zadośćuczynienie z tytułu mobbingu stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże korzystający ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i przekazania zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do zadośćuczynienia nałożony przepisami art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym wypłacone zadośćuczynienie z tytułu mobbingu jest przychodem z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionym stanie faktycznym świadczeniodawcą (dokonującym) wypłaty jest pracodawca, natomiast beneficjentem jest pracownik. W konsekwencji zadośćuczynienie za mobbing uzyskane od pracodawcy jest przychodem z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii naliczenia, od kwoty zasądzonej tytułem zadośćuczynienia, składek na ubezpieczenia społeczne. W myśl bowiem art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj