Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.209.2018.1.EN
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2018 r. (data wpływu do Organu 4 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych, tj. elementu dokumentacji, o którym mowa w art. 9a ust. 2d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych, tj. elementu dokumentacji, o którym mowa w art. 9a ust. 2d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej również „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi działalność w ramach grupy kapitałowej, w skład której wchodzą powiązane ze Spółką podmioty krajowe.

W 2016 r.:

• przychody Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły kwotę 10 000 000 euro, ale były niższe od kwoty 20 000 000 euro,
• koszty Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły kwotę 10 000 000 euro, ale były niższe od kwoty 20 000 000 euro.
  
  

Przy przeliczaniu kwot przychodów i kosztów Spółka uwzględniła średni kurs euro ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, obowiązujący w ostatnim dniu roboczym 2016 r. stosując przepis art. 9a ust. 5 Ustawy CIT.

W związku z tym, że przychody lub koszty Spółki przekroczyły próg 2 000 000 euro określony w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, Spółka jest świadoma, że ciąży na niej obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji lub innych zdarzeń, których wartość przekroczyła tzw. próg istotności, o którym mowa w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT. Spółka zdaje sobie również sprawę, że ze względu na przekroczenie progu 10 000 000 euro jest zobowiązana do przygotowania elementu dokumentacji podatkowej, o którym mowa w art. 9a ust. 2b pkt 2 Ustawy CIT (tzw. analizy danych porównawczych).

Spółka powzięła natomiast wątpliwość, czy ma obowiązek przygotowania elementu dokumentacji podatkowej, o którym mowa w art. 9a ust. 2d Ustawy CIT, czyli informacji o grupie podmiotów powiązanych (tzw. dokumentu Master File).

Spółka nie wyklucza, że może się zdarzyć, iż w kolejnych latach również zaistnieje sytuacja, w której Spółka wykaże:

• przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, które przekroczą kwotę 10 000 000 euro, ale będą niższe od kwoty 20 000 000 euro,
• koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, które przekroczą kwotę 10 000 000 euro, ale będą niższe od kwoty 20 000 000 euro.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której:

• przychody Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekraczają kwotę 10 000 000 euro i są zarazem niższe od kwoty 20 000 000 euro, i
• koszty Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekraczają kwotę 10 000 000 euro, ale są niższe od kwoty 20 000 000 euro,

Spółka jest zobowiązana do przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych, tj. elementu dokumentacji, o którym mowa w art. 9a ust. 2d Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której:

• przychody Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekraczają kwotę 10 000 000 euro i są zarazem niższe od kwoty 20 000 000 euro, i
• koszty Spółki, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekraczają kwotę 10 000 000 euro, ale są niższe od kwoty 20 000 000 euro

Spółka nie jest zobowiązana do przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych, tj. elementu dokumentacji, o którym mowa w art. 9a ust. 2d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa CIT”).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 Ustawy CIT podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   • lub,
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   • są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej "dokumentacją podatkową".
   
   
   
   

Jak stanowi art. 9a ust. 1d Ustawy CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Według art. 9a ust. 2b Ustawy CIT, dokumentacja podatkowa obejmuje:

1. opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w tym umów zarządzania płynnością, umów o podziale kosztów, dokonywanych pomiędzy podatnikiem, a w przypadku, o którym mowa w ust. lf - spółką niebędącą osobą prawną, i podmiotami z nimi powiązanymi, zawierający:
   
   1. wskazanie rodzaju i przedmiotu tych transakcji lub innych zdarzeń,
   2. dane finansowe, w tym przepływy pieniężne dotyczące tych transakcji lub innych zdarzeń,
   3. dane identyfikujące podmioty powiązane dokonujące tych transakcji lub ujmujące te zdarzenia,
   4. opis przebiegu tych transakcji lub innych zdarzeń, w tym funkcji wykonywanych przez podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. lf - spółkę niebędącą osobą prawną, i podmioty z nimi powiązane, angażowanych przez nich aktywów bilansowych i pozabilansowych, kapitału ludzkiego oraz ponoszonych ryzyk,
   5. wskazanie metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty) podatnika wraz z uzasadnieniem ich wyboru, w tym algorytmu kalkulacji rozliczeń dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. lf - również pozostałych wspólników spółki niebędącej osobą prawną;
2. w przypadku podatników:
   
   1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 10 000 000 euro albo
   2. posiadających udziały w spółce niebędącej osobą prawną, której przychody lub koszty, w rozumieniu obowiązujących tę spółkę przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu tych przepisów równowartość 10 000 000 euro
   • poza opisem, o którym mowa w pkt 1, także opis analizy danych podmiotów niezależnych lub danych ustalonych z podmiotem niezależnym, uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach lub innych zdarzeniach, o których mowa w ust. 1, zwanej dalej "analizą danych porównawczych", wykorzystanych do kalkulacji rozliczeń, o której mowa w pkt 1 lit. e, wraz z podaniem źródła tych danych;
3. opis danych finansowych podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. lf - spółki niebędącej osobą prawną, pozwalający na porównanie rozliczeń, o których mowa w pkt 1 lit. e, z danymi wynikającymi z zatwierdzonego sprawozdania finansowego, jeżeli obowiązek jego sporządzenia wynika z obowiązujących podatnika lub spółkę przepisów o rachunkowości;
   
4. informacje o podatniku, a w przypadku, o którym mowa w ust. lf - o spółce niebędącej osobą prawną, obejmujące opis:
   
   1. struktury organizacyjnej i struktury zarządczej,
   2. przedmiotu i zakresu prowadzonej działalności,
   3. realizowanej strategii gospodarczej, w tym przeprowadzonych w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy przeniesień pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk, mających wpływ na dochód (stratę) podatnika,
   4. otoczenia konkurencyjnego;
5. dokumenty, w szczególności:
   
   1. umowy, porozumienia zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi lub inne dokumenty, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, umowę spółki niebędącej osobą prawną, umowę wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, dokumentujące zasady przyznawania praw wspólnikom (stronom umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach,
   2. porozumienia w sprawach podatku dochodowego zawarte z administracjami podatkowymi państw innych niż Rzeczpospolita Polska, dotyczące transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w szczególności uprzednie porozumienia cenowe.
   
   
   
   

Art. 9a ust. 2d Ustawy CIT stanowi, że dokumentacja podatkowa powinna również zawierać informacje o grupie podmiotów powiązanych, w skład której wchodzi podatnik lub w przypadku, o którym mowa w ust. lf - spółka niebędąca osobą prawną, w której podatnik uzyskuje przychody z udziału, jeżeli przychody tego podatnika albo tej spółki lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w przypadku podatnika w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w przypadku spółki niebędącej osobą prawną w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu przepisów o rachunkowości, równowartość 20 000 000 euro. Informacje te obejmują w szczególności:

1. wskazanie podmiotu powiązanego, który sporządził informacje o grupie podmiotów powiązanych, wraz z podaniem daty składania przez niego zeznania podatkowego;
2. strukturę organizacyjną grupy podmiotów powiązanych;
3. opis zasad wyznaczania cen transakcyjnych (polityki cen transakcyjnych) stosowanych przez grupę podmiotów powiązanych;
4. opis przedmiotu i zakresu działalności prowadzonej przez grupę podmiotów powiązanych;
5. opis posiadanych, tworzonych, rozwijanych i wykorzystywanych w działalności przez grupę podmiotów powiązanych istotnych wartości niematerialnych;
6. opis sytuacji finansowej podmiotów tworzących grupę wraz ze sprawozdaniem skonsolidowanym podmiotów powiązanych tworzących grupę podmiotów powiązanych;
7. opis zawartych przez podmioty tworzące grupę podmiotów powiązanych porozumień w sprawach podatku dochodowego z administracjami podatkowymi państw innych niż Rzeczpospolita Polska, w tym jednostronnych uprzednich porozumień cenowych.
   
   

Wykazane przez Spółkę przychody oraz koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości „samodzielnie” nie przekroczyły równowartości 20 000 000 euro, a więc nie przekroczyły progu, od którego powstaje określony w art. 9a ust. 2d Ustawy CIT obowiązek przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku sporządzenia informacji o grupie podmiotów powiązanych (Master File).

Zgodnie z art. 9a ust. 2d Ustawy CIT, dokumentacja podatkowa powinna również zawierać informacje o grupie podmiotów powiązanych, w skład której wchodzi podatnik (...) jeżeli przychody tego podatnika albo tej spółki lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości. przekroczyły [...] równowartość 20 000 000 euro.

Powszechnie uważa się, że użycie w języku naturalnym spójnika „lub” odpowiada w języku logiki formalnej alternatywie zwykłej, zwanej również alternatywą nierozłączną. Alternatywa zwykła dwóch zdań jest prawdziwa, jeżeli przynajmniej jedno ze zdań jest prawdziwe. Innymi słowy, alternatywa zwykła może być fałszywa wtedy i tylko wtedy, gdy oba jej zdania (człony) są fałszywe. W ramach przepisu art. 9a ust. 2d Ustawy CIT można wyodrębnić dwa zdania w sensie logicznym. Ponieważ w treści tego przepisu użyto spójnika „lub” można rozpatrywać każde z tych zdań odrębnie, jak również oceniać możliwość współwystępowania określonych w nich sytuacji (Zob. E. Ścierska (red.), Ceny transferowe. Lokalna i grupowa dokumentacja podatkowa oraz inne obowiązki sprawozdawcze, Wolters Kluwer 2016, LEX).

Zdanie pierwsze wyodrębnione z art. 9a ust. 2d Ustawy CIT powinno zatem brzmieć: Jeżeli przychody tego podatnika albo tej spółki w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły [...] równowartość 20 000 000 euro, natomiast zdanie drugie - Jeżeli koszty tego podatnika albo tej spółki w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły [...] równowartość 20 000 000 euro.

W ocenie Spółki hipoteza normy z art. 9a ust. 2d Ustawy CIT będzie więc spełniona, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy (odpowiednio - w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu przepisów o rachunkowości):

1. przychody podatnika albo spółki, o której mowa w art. 9a ust. lf Ustawy CIT w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły równowartość 20 000 000 euro,
2. koszty podatnika albo spółki, o której mowa w art. 9a ust. 1 f Ustawy CIT w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły równowartość 20 000 000 euro,
3. zarówno przychody, jak i koszty podatnika albo spółki, o której mowa w art. 9a ust. lf Ustawy CIT w rozumieniu przepisów o rachunkowości samodzielnie przekroczyły równowartość 20 000 000 euro.
   
   

Natomiast, zdaniem Spółki, hipoteza normy nie będzie spełniona, jeżeli ani przychody, ani koszty podatnika (spółki, o której mowa w art. 9a ust. lf Ustawy CIT) samodzielnie nie przekroczyły równowartości 20 000 000 euro. Bez znaczenia w tym kontekście pozostaje bezpośrednia relacja pomiędzy przychodami i kosztami, a więc kwestia, czy po dodaniu do siebie tych wartości łączna suma przychodów i kosztów przekroczy próg 20 000 000 euro. Konieczne jest bowiem odróżnienie alternatywy zwykłej, nazywanej również sumą logiczną, od sumy w znaczeniu arytmetycznym (Zob. interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z 17 czerwca 2016 r., Znak: IBPB1-2/4510-431/16/JW).

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, nie ma podstaw, aby dla określenia, czy w danym przypadku znajdzie zastosowanie norma z art. 9a ust. 2d Ustawy CIT konieczne było dodanie do siebie wartości przychodów i kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości podatnika albo spółki, o której mowa w art. 9a ust. lf, wykazanych w roku poprzedzającym rok podatkowy (poprzednim roku obrotowym). Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 czerwca 2016 r., znak IBPB-1-2/4510-431/16/JW. Interpretacja ta została wydana co prawda w odniesieniu do art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, jednak, zdaniem Wnioskodawcy, wyrażony w niej pogląd znajduje odpowiednio zastosowanie na gruncie art. 9a ust. 2d Ustawy CIT. W obu ww. przepisach dla potrzeb określenia zakresu obowiązków dokumentacyjnych ustawodawca posłużył się bowiem alternatywą zwykłą. Konstrukcja art. 9a ust. 1 pkt 1 i art. 9a ust. 2d Ustawy CIT jest zatem analogiczna, przy czym pierwszy z tych przepisów odnosi się do progu kwotowego odpowiadającego równowartości 2 000 000 euro, natomiast drugi - do progu kwotowego odpowiadającego równowartości 20 000 000 euro.

W przywołanej interpretacji z dnia 17 czerwca 2016 r. wnioskodawca podnosił, że ze względu na to, iż ustawodawca posłużył się w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT alternatywą zwykłą, dla ustalenia, czy dany podmiot przekracza próg 2 000 000 euro i w konsekwencji ma obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej nie powinno się sumować wartości przychodów i kosztów (a jedynie zweryfikować, czy któraś z tych wartości „samodzielnie” nie przekracza ww. progu kwotowego). Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za prawidłową następującą argumentację wnioskodawcy: W ocenie Spółki, wykładnia dopuszczająca sumowanie przedmiotowych kategorii przychodów i kosztów byłaby uprawniona w przypadku, w którym przepis art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. zostałby zredagowany inaczej tj. w drodze użycia zwrotu "podatnicy, których suma/łączna wartość przychodów lub kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalona na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyła w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro" lub pokrewnego.

W związku z powyższym, w opisanym zdarzeniu przyszłym (przy założeniu osiągnięcia przychodów lub kosztów na poziomie określonym w wariancie 2), Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o p.d.o.p., za rok podatkowy 2017. Należy bowiem podkreślić, iż obowiązek sporządzenia dokumentacji nie aktualizuje się w sytuacji, gdy ani przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro ani koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro, nawet jeśli suma przychodów i kosztów przekroczyła w roku podatkowym 2016 równowartości 2.000.000 euro.

W uzasadnieniu wydanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził ponadto: Wątpliwości Wnioskodawcy, zawarte w uzasadnieniu stanowiska, związane są z kategoriami przychodów i kosztów, a w szczególności, czy do obliczenia progu, po przekroczeniu, którego w poprzednim roku podatkowym. Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji podatkowej w roku bieżącym, w myśl zmienionego art. 9a u.p.d.o.p.. należy go ustalać jako "osobno" sumę przychodów i "osobno” sumę kosztów, czy też jako sumę tych dwóch kategorii.

Należy zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, stwierdzającą że sformułowanie przepisu przy użyciu spójnika "lub" powoduje, że jeżeli jedna lub obie kategorie, tzn. albo tylko przychody (suma przychodów), albo tylko koszty (suma kosztów), albo obie te kategorie (suma przychodów i suma kosztów) przekroczą próg 2 mln euro to Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej w następnym roku podatkowym. Natomiast w przypadku, kiedy zarówno suma przychodów jak i suma kosztów będzie niższa niż 2 mln. euro to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej w następnym roku podatkowym.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że Spółka nie będzie zobowiązana do przygotowania w ramach dokumentacji podatkowej informacji o grupie podmiotów powiązanych, o której mowa w art. 9a ust. 2d Ustawy CIT (dokumentu Master File). Ani przychody, ani koszty Spółki ustalone zgodnie z art. 9a ust. 2d Ustawy CIT nie przekroczyły bowiem „samodzielnie” równowartości 20 000 000 euro. Zdaniem Spółki z przepisów Ustawy CIT dotyczących obowiązków dokumentacyjnych nie wynika, aby w takim przypadku o obowiązku sporządzenia informacji o grupie podmiotów powiązanych decydowała okoliczność, że suma arytmetyczna przychodów i kosztów Spółki przekroczyła równowartość 20 000 000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku), przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia dot. możliwości powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku przygotowania informacji o grupie podmiotów powiązanych, tj. elementu dokumentacji, o którym mowa w art. 9a ust. 2d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych we wskazanych we wniosku okolicznościach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 4 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.