Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.194.2018.1.AP
z 28 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne związanych ze spotkaniami m.in. z kontrahentami, inwestorami, czy rekrutacją nowych pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne związanych ze spotkaniami m.in. z kontrahentami, inwestorami, czy rekrutacją nowych pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca  Spółka z o.o.  (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest przedsiębiorstwem branży budowlanej, którego siedziba jest zlokalizowana w X. Głównym profilem działalności Spółki zgodnie z PKD są:

  • 41.20.Z  roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
  • 23.(…).Z  produkcja wyrobów budowlanych z betonu, produkcja masy betonowej prefabrykowanej.

Wnioskodawca realizuje roboty budowalne jako generalny wykonawca na terytorium całej Polski, przede wszystkim w województwach A., B., C., D. W związku z prowadzoną działalnością, pracownicy Spółki odbywają częste spotkania z przedstawicielami inwestorów, z którymi utrzymywana jest bieżąca współpraca celem pozyskania kolejnego kontraktu, omówienia warunków współpracy, wynegocjowania cen i warunków umowy itp. Ponadto, w ramach zakrojonej na szeroką skalę działalności marketingowej, pracownicy Spółki spotykają się z potencjalnymi inwestorami. Spotkania te, np. w związku z trwającymi negocjacjami kontraktu, mają na celu przybliżenie nowemu inwestorowi profilu działalności Spółki, dotychczasowego doświadczenia, zbudowanie relacji, a w konsekwencji  przekonanie do powierzenia robót Spółce.

Wskazane powyżej spotkania często odbywają się w restauracjach czy w kawiarniach, gdzie kontrahent zostaje zaproszony na kolację/lunch. Jest to standardowa forma pozyskiwania robót i negocjowania cen, zarówno w Spółce, jak i w całej branży budowlanej. Z racji tego, że Wnioskodawca działa w branży głównie jako generalny wykonawca, poszukuje inwestorów na terenie całego kraju, a spotkania odbywają się poza siedzibą Spółki, w różnych miastach Polski. Również potencjalni inwestorzy z województwa B. zapraszani są do restauracji. Jest to obecnie powszechnie przyjęta praktyka prowadzenia rozmów handlowych. Spotkania w restauracjach są oceniane jako bardziej profesjonalne, co ułatwia pozyskanie nowego klienta i utrzymanie współpracy z dotychczasowym. Wskazane spotkania z inwestorami lub z potencjalnymi inwestorami w restauracjach/kawiarniach nie mają charakteru wystawnego ani okazałego. Powyższe wydatki ponoszone są w celu zdobycia robót/kontraktów, co przyczyni się bezpośrednio do uzyskania w przyszłości przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Przedstawiciele Spółki ze spotkań z kontrahentami odbytych w restauracjach, składają relacje swoim przełożonym, którzy oceniają ich celowość i efektywność dla działalności gospodarczej Spółki.

Niezwykle istotnym obszarem aktywności Wnioskodawcy jest pozyskiwanie nowych pracowników i rekrutacja na stanowiska w Spółce. Z uwagi na to, że część inwestycji, które są realizowane przez Spółkę oddalone są znacznie od siedziby, potencjalni pracownicy zatrudniani do obsługi konkretnej budowy nie przyjeżdżają na rozmowy rekrutacyjne do X., ale najczęściej spotkanie rekrutacyjne odbywa się w mieście, w którym prowadzona jest budowa lub w okolicy. Z racji tego, że Spółka nie ma siedziby w miejscowościach, gdzie znajduje się większość inwestycji, rekrutacje odbywają się w punktach gastronomicznych. Należy zaznaczyć, że w chwili obecnej rynek pracy wymusza na pracodawcy konieczność dostosowania się do pracownika i przekonania go do podjęcia zatrudnienia, zwłaszcza jeżeli poszukiwane są osoby z wysokimi kwalifikacjami i doświadczeniem. W związku z powyższym ponoszone są wydatki na skromny poczęstunek w lokalach gastronomicznych (herbata, kawa, lunch itp.). Równocześnie prowadzone są spotkania ze wszystkimi innymi kontrahentami, wykonawcami, dostawcami i potencjalnymi dostawcami/podwykonawcami m.in. w celu uzgodnienia cen, warunków dostaw, warunków współpracy itp. Jako generalny wykonawca Spółka wykonuje tylko niewielką część robót powierzonych przez inwestora (głównie roboty żelbetowe), a do pozostałych robót zatrudniani są podwykonawcy.

W związku z powyższym, Spółka musi również dbać o dobre stosunki z podwykonawcami i dostawcami tak, aby umowy które są realizowane, były korzystnie zawierane oraz aby kontrahenci chcieli nawiązać/kontynuować współpracę. Ważnym aspektem jest zagwarantowanie stałości cen przez cały okres dostaw itp. W tym celu, podobnie jak w ww. przypadkach, do restauracji/kawiarni zapraszani są przedstawiciele firm, z którymi Spółka już współpracowała lub z którymi chce podjąć współpracę, celem omówienia warunków obecnej lub przyszłej współpracy.

Na chwilę obecną koszty usług gastronomicznych nie są zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, ale niewątpliwie ww. wydatki są ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mają charakter biznesowy, a w szczególności dotyczą obecnej lub przyszłej współpracy, która ma na celu osiąganie, zachowanie albo zabezpieczenie przychodów przez Spółkę. Alkohol nie jest częścią kupowanych usług gastronomicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach), ponoszone w związku ze spotkaniami z przedstawicielami inwestorów, z którymi Spółka współpracuje, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki?
  2. Czy wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach), ponoszone w związku ze spotkaniami z potencjalnymi inwestorami, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki?
  3. Czy wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach), ponoszone w związku z rekrutacją nowych pracowników na stanowiska w Spółce, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki?
  4. Czy wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach), ponoszone w związku ze spotkaniami ze wszystkimi innymi kontrahentami, wykonawcami, dostawcami oraz potencjalnymi dostawcami/podwykonawcami, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki?

AD. 1 i 2. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne w związku ze spotkaniami z przedstawicielami inwestorów, z którym Spółka współpracuje oraz z potencjalnymi inwestorami, stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: „ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów została dookreślona poprzez orzecznictwo sądów oraz doktrynę. Mając to na uwadze można wskazać na kilka przesłanek, których spełnienie pozwoli uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu. Są to następujące warunki:

  1. poniesienie kosztu przez podatnika,
  2. poniesiony koszt jest rzeczywisty (definitywny),
  3. poniesiony koszt pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  4. koszt został poniesiony w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  5. koszt powinien być właściwie udokumentowany.

Wydatki Spółki na usługi gastronomiczne są właściwie udokumentowane w postaci rzetelnych i niewadliwych faktur VAT. Ponoszone są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mają charakter biznesowy, w szczególności dotyczą obecnej lub przyszłej współpracy z partnerami, której celem jest osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie przychodów generowanych przez Spółkę.

Zastosowanie przez ustawodawcę w definicji określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztu uzyskania przychodu zwrotu „w celu” nie oznacza, że wyłącznym warunkiem ujęcia wydatku do kosztów podatkowych jest osiągnięcie określonego przychodu, lecz również potencjalna możliwość wygenerowania korzyści podatkowej.

W wyroku z 10 stycznia 2018 r., sygn. akt. I SA/Lu 732/17 WSA w Lublinie orzekł, że Użycie w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, iż będą one związane z opodatkowaną działalnością.

W kolejnym wyroku z 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 703/15 NSA orzekł, że Użycie w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Dla oceny, czy dany wydatek został poczyniony w celu zachowania lub zabezpieczenia jego źródła, należy mieć na względzie charakter związku przyczynowo  skutkowego między kosztem a przychodem.

W katalogu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zawarł negatywny spis wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z pkt 28 wskazanego artykułu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Pojęcie reprezentacji było przedmiotem licznych interpretacji Ministra Finansów oraz orzeczeń sądów administracyjnych.

Szczególne znaczenie miał wyrok w poszerzonym składzie 7 sędziów NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt FSK II 702/11. Z powyższego wyroku, a następnie z orzeczeń wydanych później, wynika, że dla właściwej wykładni art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy (jak i analogicznego w treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), najistotniejszy jest cel poniesienia określonego wydatku, a nie jego rodzaj. Kierując się etymologią wyrazu „reprezentacja”, wywodzącego się z łacińskiego słowa „repraesentatio”, oznaczającego „wizerunek”, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że reprezentacja to działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, zwłaszcza wobec braku ustawowej definicji tego terminu.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego orzekającego w sprawie, należy kierować się w tym zakresie również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. Wydatki, jakie dawniej nie mogły być uznane, ze względu na utrwalone w obrocie gospodarczym zwyczaje, za uzasadnione inaczej jak tylko zamiarem utrwalenia swojego obrazu profesjonalnego, rzetelnego przedsiębiorcy, w innych (obecnych) realiach gospodarczych  należy uzasadnić po prostu koniecznością nawiązania lub kontynuowania relacji z kontrahentami/klientami, co finalnie doprowadzić ma do powstania lub zwiększenia przychodu.

Z kolei, zgodnie z wyrokiem z 22 września 2017 r., sygn.. akt. I SA/Lu 1050/16 WSA w Lublinie Reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Należy podkreślić, ze celem Wnioskodawcy ponoszącego wydatki gastronomiczne, nie jest tworzenie i kreowanie pozytywnego wizerunku, uwypuklenie zasobności, profesjonalizmu lecz pozyskanie kolejnego kontraktu, omówienie warunków współpracy, wynegocjowanie cen i warunków umowy itp. W stosunku do potencjalnych kontrahentów wydatki te mają za zadanie przybliżenie inwestorowi profilu działalności Spółki, dotychczasowego doświadczenia, zbudowanie relacji i w konsekwencji  przekonanie do powierzenia robót Spółce.

W wyroku z 19 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2657/13 NSA w Warszawie orzekł, że Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W kolejnym orzeczeniu z 31 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3994/14 NSA w Warszawie potwierdził ww. stanowisko stwierdzając, że Kosztem reprezentacji jest wydatek, którego wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu firmy, czy wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Z tego względu ocena wydatku pod kątem wypełnienia tak pojmowanych przesłanek reprezentacji wymaga szczegółowej oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. Wykluczenie natomiast danego wydatku z kosztów reprezentacji wymaga oceny, czy spełnia on kryterium celu, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem czy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Wypełnienie kryterium celu oznacza zaliczenie przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w wyroku z 10 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2019/13, w którym NSA w Warszawie orzekł: W świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie stanowi kosztu reprezentacji wydatek na poczęstunek (usługę gastronomiczną świadczoną zarówno w siedzibie podatnika lub poza nią), który serwowany jest w ramach: działań marketingowych lub reklamowych firmy, dotyczących promocji produktu lub usługi, prowadzonych negocjacji z kontrahentami lub w ramach szkoleń, odpraw dla pracowników oraz podmiotów powiązanych gospodarczo itp., których celem nie jest kształtowanie wizerunku firmy, a doprowadzenie do nawiązania lub rozbudowania jej kontaktów gospodarczych, wprowadzenie na rynek określonych towarów i usług lub poprawa skuteczności ich sprzedaży, wzrost efektywności pracy itp.

Należy zaznaczyć, ze pojęcie „reprezentacji”, określone w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, znalazło ugruntowane znaczenie, które jest powielane w kolejnych orzeczeniach sądów administracyjnych, podobnie w zakresie ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne.

Również Minister Finansów w wydawanych interpretacja przepisów prawa podatkowego wielokrotnie dokonywał rozstrzygnięcia w zakresie ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne w kontekście kosztów reprezentacji. Następstwem ww. wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt FSK II 702/11, była interpretacja ogólna Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której stwierdzono, że Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Zdaniem Ministra Finansów Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Ostatecznie Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Z kolei przykładowo w piśmie (winno być: interpretacji indywidualnej) z 6 grudnia 2017 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.272.2017.l.JS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Również pismo (winno być: interpretacja indywidualna) z 13 września 2017 r., Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, Znak: DPP13.8221.3A.2017.MNX potwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. Zdaniem organu podatkowego wyrażonego w ww. interpretacji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki na spotkanie w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt posiłku (np. obiadu, czy kolacji), a powodem organizacji spotkania nie jest chęć wykreowania pozytywnego wizerunku firmy, lecz zwyczajowe działanie bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację. W tym zakresie należy w całości podzielić argumentację Spółki.

Jak zostało to podkreślone w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, głównym celem kosztów ponoszonych przez Spółkę na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach itp.), jest możliwość przeprowadzenia rozmów z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami. Odbywa się to głównie w miastach, w których Wnioskodawca prowadzi roboty budowlane i gdzie nie dysponuje lokalami służbowymi ze względu na czasowy charakter aktywności. Finansowane przez Wnioskodawcę posiłki spożywane poza siedzibą Spółki w trakcie spotkań o charakterze biznesowym, związane są stricte z bieżącymi i przyszłymi projektami.

Spotkania w restauracjach z kontrahentami/klientami są powszechną praktyką rynkową i nie mają za zadanie tworzenia lub poprawy wizerunku Spółki na zewnątrz. Nie cechują się wystawnością ani nie mają charakteru okazałego, nie służą wykreowaniu pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań, lecz są koniecznością nawiązania lub kontynuowania relacji z kontrahentami/klientami, co finalnie doprowadzić ma do powstania lub zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych. Przedstawiciele Spółki, ze spotkań z kontrahentami odbytych w restauracjach, składają relacje swoim przełożonym, którzy oceniają ich celowość i efektywność dla działalności gospodarczej Spółki. Spotkania odbywają się poza siedzibą Spółki, na terenie całej Polski, więc wymaganie od kontrahentów, aby przyjeżdżali każdorazowo na przedmiotowe spotkania do siedziby spółki (tylko z powodów podatkowych), bez wątpienia spotkałoby się z negatywną reakcją z ich strony.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi gastronomiczne wskazane w pytaniach Nr 1 i 2, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 w zawiązku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, gdyż ich głównym celem nie jest budowanie pozytywnego wizerunku Spółki.

AD. 3. W zakresie powyższego pytania, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, w kawiarniach), ponoszone w związku z rekrutacją nowych pracowników na stanowiska w Spółce, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Za koszty uznaje się, co do zasady, również poniesione przez podatnika wydatki „organizacyjne” (np. koszty rekrutacji pracowników). W wyroku z 31 stycznia 2000 r., sygn. I SA/Ka 1060/98 NSA orzekł, że dla zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych wystarczające jest, by poniesienie wydatku tylko mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Ustawy podatkowe regulujące zagadnienie kosztów uzyskania przychodów zaliczają do nich również koszty pozostające jedynie w pośrednim związku z osiąganymi przychodami.

W kolejnym wyroku z 14 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 999/07, WSA w Warszawie stwierdził, że poniesione wydatki na rekrutację pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, nawet jeśli ostatecznie nie zostaną oni zatrudnieni w firmie. Sąd uznał, że jeśli spółka ponosi wydatki na rekrutację pracowników i otrzymują oni wynagrodzenie za wzięcie w niej udziału, to można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, nawet jeśli rekrutowani nie podpisali w rezultacie umowy o pracę.

Należy dodatkowo podkreślić, ze wskazane wydatki na skromne usługi gastronomiczne nie mają charakteru reprezentacji w znaczeniu wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Argumentacja przedstawiona przez Spółkę, jak również powołane interpretacje przepisów prawa podatkowego oraz orzeczenia sądów administracyjnych, w zakresie pozostałych pytań, mają zastosowanie również i w tym przypadku. Celem ww. spotkań nie jest tworzenie i kreowanie pozytywnego wizerunku, uwypuklenie zasobności, profesjonalizmu Wnioskodawcy, lecz stworzenie dogodnych warunków do przeprowadzenia procesu rekrutacyjnego i rozmowy z kandydatami do pracy w Spółce. Z uwagi na to, że część inwestycji, które są realizowane przez Spółkę, oddalone są znacznie od siedziby  potencjalni pracownicy zatrudniani do obsługi konkretnej budowy nie przyjeżdżają na rozmowy rekrutacyjne do X., ale najczęściej spotkania rekrutacyjne odbywa się w mieście, w którym prowadzona jest budowa lub w okolicy. Z racji tego, że Spółka nie mam siedziby w miejscowościach, gdzie znajduje się większość realizowanych inwestycji, rekrutacje odbywają się w punktach gastronomicznych. Należy zaznaczyć, że w chwili obecnej rynek pracy wymusza na pracodawcy konieczność dostosowania się do pracownika i przekonania go do podjęcia zatrudnienia, zwłaszcza jeżeli poszukiwane są osoby z wysokimi kwalifikacjami i doświadczeniem.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na skromne usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach), ponoszone w związku z rekrutacją nowych pracowników na stanowiska w Spółce, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

AD. 4. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, w kawiarniach), ponoszone w związku ze spotkaniami ze wszystkimi innymi kontrahentami, wykonawcami, dostawcami i potencjalnymi dostawcami/podwykonawcami mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

(Argumentacja przedstawiona przez Wnioskodawcę w zakresie pytań Nr 1 i 2 ma bezpośrednie zastosowanie do stanu faktycznego objętego pytaniem Nr 4).

W szeregu interpretacjach oraz orzeczeniach sądów administracyjnych rozważana była kwestia wydatków na usługi gastronomiczne w zakresie kosztów reprezentacji, a ich kwalifikacja i wykładnia została ugruntowana oraz jest powielana w kolejnych pismach.

Przykładowo zgodnie z ww. pismem (winno być: interpretacją indywidualną) z 13 września 2017 r. Znak: DPP13.8221.3A.2017.MNX, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Reasumując wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile ich wyłącznym lub dominującym celem nie jest budowanie korzystnego wizerunku firmy, czy budowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei w piśmie (winno być: interpretacji indywidualnej) z 26 maja 2017 r., Znak: DPP7.8221.27. 2017.MNX, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko podatnika za prawidłowe i stwierdził, że W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki poniesione na zakup kalendarzy, drobnych upominków rzeczowych z logo Spółki i bez logo Spółki, kwiatów, ozdób świątecznych stanowiących wystrój Spółki, drobnego poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz wydatków na zakup usług gastronomicznych podczas negocjacji z kontrahentami w restauracjach, w sytuacji, gdy spożywany posiłek nie jest „okazały”, ani „wykwintny”, a powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością  mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację. W tym zakresie należy w całości podzielić argumentację Spółki.

Głównym celem kosztów ponoszonych przez Spółkę na usługi gastronomiczne (w restauracjach, kawiarniach itp.), jest możliwość przeprowadzenia rozmów z kontrahentami, wykonawcami, dostawcami i potencjalnymi dostawcami/podwykonawcami. Odbywają się one głównie w miastach, w których Wnioskodawca prowadzi roboty budowlane i gdzie nie dysponuje lokalami służbowymi ze względu na czasowy charakter aktywności. Finansowane przez Wnioskodawcę posiłki w trakcie spotkań o charakterze biznesowym, spożywane poza siedzibą Spółki (w restauracjach), są powszechną praktyką rynkową i nie mają za zadanie tworzenia lub poprawy wizerunku Spółki na zewnątrz. Nie cechują się wystawnością ani nie maja charakteru okazałego, nie służą wykreowaniu pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań, lecz są koniecznością nawiązania lub kontynuowania relacji z kontrahentami/klientami, co finalnie doprowadzić ma do powstania lub zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych. Spółka musi dbać o dobre stosunki z podwykonawcami i dostawcami tak, aby umowy, które są realizowane zawierane były korzystnie oraz aby kontrahenci chcieli nawiązać/kontynuować współpracę. Ważnym aspektem jest zagwarantowanie stałości cen przez cały okres dostaw itp. W tym celu, podobnie jak w ww. przypadkach, przedstawiciele firm, z którymi Spółka już współpracowała lub z którymi chce podjąć współpracę, zapraszani są do restauracji/kawiarni, celem omówienia warunków współpracy.

Powyższe podejście do ww. wydatków zostało zaprezentowane również w wyroku z 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 483/13, w którym NSA w Warszawie orzekł, że Nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch czy obiad do restauracji, nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest „okazały” ani „wykwintny”, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Powodem tym jest natomiast stworzenie bardziej przyjaznej atmosfery sprzyjającej pomyślnemu przebiegowi negocjacji (co w następstwie przekładać się może na osiągane przez Spółkę w przyszłości wyniki finansowe) lub też  zapewnienie możliwości skorzystania z posiłku, szczególnie w sytuacji, kiedy kontrahent jadąc na spotkanie, odbył wielogodzinną podróż.

W związku w powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na usługi gastronomiczne (w restauracjach, w kawiarniach), ponoszone w związku ze spotkaniami ze wszystkimi innymi kontrahentami, wykonawcami, dostawcami i potencjalnymi dostawcami/podwykonawcami, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a,
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj