Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.94.2018.1.HK
z 19 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu – 2 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie klasyfikacji kompleksowej usługi organizacji targów jako usługi reklamowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie klasyfikacji kompleksowej usługi organizacji targów jako usługi reklamowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Firma – V. Poland sp. z o.o. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest spółką prawa polskiego, rezydentem podatkowym od całości swoich dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi działalność polegającą m.in. na produkcji i sprzedaży elastycznej pianki poliuretanowej, produktów ciekłych na bazie PCV i lateksu, w tym klejów wodnych do pianek poliuretanowych. Główną działalnością Spółki jest produkcja pianki poliuretanowej, komórkowej, w szczególności bloków, płyt, formatek i granulatu, o różnych kształtach i wymiarach, które są stosowane przeważnie w przemyśle meblowym i automotive. Ponadto, Spółka zajmuje się produkcją klejów, plastizoli oraz lateksów prewulkanizowanych.

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej Grupy V. Zgodnie z przyjętymi grupowymi założeniami biznesowymi, w pierwszej kolejności wszelkie koszty świadczenia usług na rzecz wielu podmiotów z Grupy (w tym przez zaangażowanych podwykonawców) są alokowane do jednej ze Spółek Grupy (najczęściej nierezydenta podatkowego od całości swoich dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej), a następnie – zgodnie z odpowiednimi kluczami podziału– pozostałe podmioty wchodzące w skład Grupy są obciążane kosztami związanymi ze wskazanymi usługami.

W związku z prowadzoną działalnością, jako członek międzynarodowej Grupy V., Spółka uczestniczy i będzie uczestniczyć w targach branżowych organizowanych m.in. na terenie Niemiec i Serbii, jak również w innych państwach.

Przykładowo organizatorem targów odbywających się w Niemczech, dla Grupy V., jest X. spółka siostra Wnioskodawcy z siedzibą w Holandii (Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej), natomiast organizatorem targów w Serbii jest Y. d.o.o. z siedzibąw Serbii (Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej).

Jako uczestnik targów, Spółka jest obciążona proporcjonalnie częścią kosztów kompleksowej usługi organizacji targów. Spółka ponosi i będzie ponosić opłaty na rzecz nierezydentów. Na koszty kompleksowej usługi organizacji targów składają się m.in. koszty:

1. zaprojektowania, wykonania i organizacji stoiska targowego, jego montażu oraz demontażu;
2. wynajmu powierzchni wystawowej;
3. wpisu do katalogu wystawców;
4. wydruku ulotek informacyjnych, folderów reklamowych, wizytówek;
5. obsługi audiowizualnej stoiska (np. interaktywnej strony internetowej dla stoiska);
6. wynajmu hostess;
7. obsługi technicznej stoiska (tzw. mediów np. opłaty za wodę, prąd, WiFi);
8. parkingu;
9. obsługi cateringowej, poczęstunku dla kontrahentów;
10. zakwaterowania, przejazdów i pobytu;
11. obsługi tłumaczeniowej;
12. obsługi fotograficznej stoiska;
13. zapewnienia ubezpieczenia stoiska.
    
    

Nie są one szczegółowo wymienione na fakturze.

Katalog ich nie jest zamknięty – składają się na koszty kompleksowej usługi organizacji targów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kompleksową usługę organizacji targów, opisaną w stanie faktycznym należy klasyfikować jako usługi reklamowe objęte zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, ze zm.) (dalej jako: „podatek u źródła”, zryczałtowany podatek CIT/dochodowy albo „podatek WHT”)?
2. Czy Spółka – dysponując certyfikatem rezydencji Spółki X. z siedzibą w Holandii oraz Y. d o.o. z siedzibą w Serbii – będzie mogła zaniechać poboru podatku u źródła z uwagi na treść art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. oraz postanowienia konwencji podpisanej w Warszawie dnia13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120 (…)) oraz umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz.U. nr 2001, Nr 104, poz. 1137 (…))?
   
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22ust. 1a-1e u.p.d.o.p.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Zdaniem Spółki, usługi uczestnictwa w organizacji targów (partycypowania w części kosztów) należy zakwalifikować jako usługi reklamowe, bądź też świadczenia o podobnym charakterze, które co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w stawce 20%.

Ustawy podatkowe nie zawierają definicji świadczeń opisanych w przywołanym powyżej przepisie. W szczególności nie wskazują jak należy rozumieć pojęcie usług reklamowych.

Internetowy słownik języka polskiego PWN – https://sjp.pwn.pl/ podaje, że reklama to:

1. działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,
2. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w internetowej Encyklopedii PWN– https://encyklopedia.pwn.pl/szukaj/REKLAMA.html, reklama to rodzaj komunikowania perswazyjnego, obejmujący techniki i działania podejmowane w celu zwrócenia uwagi na produkt, usługę lub idee. Natomiast Internetowa Encyklopedia Zarządzania– https://mfiles.pl/pl/index.php/Reklama podaje, że reklama jest jednym z najprostszych sposobów komunikowania się przedsiębiorstwa z otoczeniem. Stanowi istotny składnik struktury marketingu, wyraźnie oddziaływający na zachowanie określonej grupy konsumentów. Reklama to forma bezosobowej, odpłatnej, zgodnej z prawem i dobrymi obyczajami forma przekazywania informacji rynkowych dotyczących bogatej propozycji. Wykorzystywana przez przedsiębiorstwa, organizacje niehandlowe i jednostki wywiera wpływ na decyzje i zachowania określonej grupy odbiorców za pośrednictwem środków masowego przekazu. Dotyczy to komunikacji w odniesieniu do produktu, usługi, instytucji i idei. W wąskim ujęciu tym terminem można określić wszelkie działania w sferze gospodarczej, które za pomocą prawdziwych informacji na temat konkretnych towarów/usług zwrócą na nie uwagę potencjalnych odbiorców. Natomiast szerokie ujęcie dotyczy wszystkich działań prowadzących do upowszechnienia określonych informacji na temat ludzi, firm, idei, rzeczy w celu ich popularyzacji.

Targi handlowe są przedsięwzięciem o wielorakich celach. Obecność Spółki na targach, daje możliwość nawiązania kontaktów z potencjalnymi kontrahentami i zaprezentowania jej towarów szerokiemu gronu zainteresowanych odbiorców. Jest to miejsce spotkań, wymiany poglądów i doświadczeń. Z reguły wydarzenie to jest jednak ukierunkowane na marketing produktów i usług poprzez ich bezpośrednią prezentację, przedstawienie zastosowania i funkcjonalności, cech jakościowych, użytkowych i zalet technicznych produktów. Taki też charakter miały targi, których głównym celem była promocja produktów Grupy V. na rynku meblarskim.

W ocenie Spółki mimo, iż kompleksowa usługa organizacji targów, składała się z szeregu czynności, to jednak ich podstawowym zadaniem była promocja Grupy V. i jej produktów w trakcie organizowanych targów, w tym również Spółki i jej produktów. Udział Spółki w targach z pewnością przyczyni się do rozpoczęcia współpracy z nowymi klientami, zacieśnienia współpracy z aktualnymi kontrahentami i dostawcami, co z kolei wygeneruje oczekiwany wzrost sprzedaży, a więc i przychodów.

W związku z powyższym – zdaniem Wnioskodawcy – należy uznać, że Spółka nabyła usługi o charakterze tożsamym z usługami reklamowymi, które mieszczą się w katalogu świadczeń objętych ryczałtowym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.

Spółka zauważyła, że podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 września 2017 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.143.2017.1.BG.

Ad. 2

Posiadając certyfikat rezydencji Spółki X. z siedzibą w Holandii oraz Y. d o.o. z siedzibą w Serbii Spółka nie będzie zobligowana do poboru podatku u źródła od wypłaconych na ich rzecz kwot wynagrodzenia.

Postanowienia art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. (zgodnie z art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.) należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W celu rozstrzygnięcia, czy dla Spółki faktycznie wystąpi obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od kwot wypłacanych na rzecz Spółki X. z siedzibą w Holandii oraz Y. d o.o. z siedzibą w Serbii, należy przeanalizować postanowienia konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120 (…)) oraz umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz.U. z 2001 r., Nr 104, poz. 1137 (…)) – zwane w dalszej części „umowami podatkowymi”.

Usługi reklamowe i usługi do nich podobne nie zostały w umowie podatkowej odrębnie sklasyfikowane. W szczególności przychody z tego rodzaju świadczeń nie wypełniają kryteriów przedmiotowych przepisów umowy podatkowej, które przewidują opodatkowanie w państwie źródła, tj. art. 10 dotyczącego dywidend, art. 11 dotyczącego odsetek oraz art. 12 definiującego należności licencyjne. W myśl reguły podstawowej przychody z tytułu świadczonych na rzecz Spółki usług reklamowych traktować zatem należy jako zyski przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 7 umowy podatkowej, zyski przedsiębiorstwa są opodatkowane w państwie, w którym to przedsiębiorstwo ma siedzibę, chyba że prowadzi ono działalność w drugim z umawiających się państw, przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Biorąc po uwagę treść art. 7 umowy podatkowej, stwierdzić należy, że usługi wykonane przez Spółki X. z siedzibą w Holandii (za organizację targów w Niemczech) oraz Y. d o.o. z siedzibą w Serbii (za organizację targów w Serbii), nie będą w Polsce podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym u źródła gdyż:

1. Spółka X. oraz Y. d o.o. posiadają odpowiednio siedziby w Holandii oraz Serbii,
2. omawiane przychody ww. Spółek – z uwagi na miejsce rzeczywistej realizacji świadczeń (Niemcy i Serbia) – nie mogą zostać powiązane z działalnością zakładu podatkowego tych podmiotów w Polsce.
   
   

Zaniechanie poboru przez Wnioskodawcę podatku u źródła od wynagrodzenia wypłaconego za otrzymane usługi jest możliwe w sytuacji, gdy będzie ona dysponowała certyfikatami rezydencji obu Spółek (nierezydentów podatkowych od całości swoich dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej). Przesłanką zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy międzynarodowej albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika (usługodawcy) do celów podatkowych certyfikatem rezydencji (art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.). Warunek ten powinien zostać spełniony najpóźniej w momencie dokonywania wypłaty środków pieniężnych za zakupioną usługę.

Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej zarówno Spółki X. z siedzibą w Holandii, jak również Y. d o.o. z siedzibą w Serbii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla organu interpretacyjnego. Wskazana przez Wnioskodawcę interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Niemniej jednak należy podkreślić, że rozstrzygnięcie to jest zgodne z linią interpretacyjną reprezentowaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.