Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.268.2018.1.MN
z 15 czerwca 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA



Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.) uzupełnionego w dniu 11 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczania podatku naliczonego w latach 2012-2018, w świetle art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 27 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczania podatku naliczonego w latach 2012-2018, w świetle art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług medycznych zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, dla NFZ oraz innych podmiotów. Spółka świadczy również inne usługi opodatkowane podstawową stawką VAT: wydaje zaświadczenia lekarskie, sporządza kopie dokumentacji medycznej oraz świadczy usługi wynajmu pomieszczeń. Spółka ponosi wydatki, których nie da się jednoznacznie przypisać do działalności opodatkowanej lub zwolnionej z VAT, w związku z tym do odliczenia VAT zastosowano regulacje zawarte w art. 90-91 ustawy o VAT.

Na bazie danych z roku 2011 Spółka dokonała obliczeń udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem na poziomie 1,0193% i ustaliła wskaźnik proporcji w wysokości 2%. Spółce przysługiwało w roku 2012 prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 0% od zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną. Na koniec 2012 r. Spółka ustaliła rzeczywisty wskaźnik proporcji w wysokości 0,8962%, w związku z tym nie dokonała korekty w myśl art. 91 ustawy o VAT.

Identyczne zasady postępowania zostały zastosowane przez Spółkę w 2013 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,8962%), w 2014 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,7658%), i w 2015 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,6978%).

W roku 2016 wskaźnik bazowy proporcji wyniósł 1,3719% i Spółka przez cały rok nie odliczała podatku VAT. Wskaźnik rzeczywisty dla roku 2016 wyniósł 3,8303%, w związku z tym Spółka w styczniu 2017 r. dokonała korekty podatku naliczonego VAT od pozostałych nabyć i środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł nabytych w latach poprzednich (stosując zasadę 5 i 10 letniej korekty w zależności od rodzaju środka trwałego) w wysokości 4% podatku naliczonego przypadającego na dany rok. W roku 2017 Spółka stosowała 4% wskaźnik proporcji przy odliczeniu podatku VAT od zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną. Wskaźnik rzeczywisty dla roku 2017 wyniósł 3,4388%. W związku z tym w styczniu 2018 r. spółka dokonała korekty w wysokości 4% podatku naliczonego przypadającego na dany rok od nabycia środków trwałych nabytych w latach poprzednich. W roku 2018 Spółka stosuje 4% wskaźnik proporcji bazowej przy odliczaniu podatku VAT od zakupów mieszanych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.


Czy Spółka w latach 2012-2018 miała prawo do odliczenia podatku VAT związanego ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną oraz korekty tego podatku wg zasad wskazanych w opisie stanu faktycznego?


Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w świetle wyżej przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług w latach 2012-2016 nie miał prawa do odliczenia podatku VAT.

Natomiast w latach 2017-2018, zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia podatku VAT zgodnie z wyliczoną proporcją oraz zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązany był do korekty podatku naliczonego za lata 2016-2017 od pozostałych nabyć i środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł nabytych w latach poprzednich.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:


  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.


Do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższy przepis miał następujące brzmienie:

„Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:


  1. z tytułu nabycia towarów i usług,
  2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu


  • z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.”


Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 i 91 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 ust. 4 i następne ustawy.


Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:


  1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
  2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.


Wskazać należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 cyt. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Do dnia 31 grudnia 2017 r., przepis art. 91 ust. 1 ustawy miał następujące brzmienie: po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Jak stanowi art. 91 ust. 7 ww. ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a cyt. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Z wniosku wynika, że Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży zwolnionej oraz opodatkowanej. Spółka ponosi wydatki, których nie da się jednoznacznie przypisać do działalności opodatkowanej lub zwolnionej z VAT, w związku z tym do odliczenia VAT zastosowano regulacje zawarte w art. 90-91 ustawy o VAT.

Na bazie danych z roku 2011 Spółka dokonała obliczeń udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem na poziomie 1,0193% i ustaliła wskaźnik proporcji w wysokości 2%. Spółce przysługiwało w roku 2012 prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 0% od zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną. Na koniec 2012 r. Spółka ustaliła rzeczywisty wskaźnik proporcji w wysokości 0,8962%, w związku z tym nie dokonała korekty w myśl art. 91 ustawy o VAT.

Identyczne zasady postępowania zostały zastosowane przez Spółkę w 2013 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,8962%), w 2014 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,7658%), i w 2015 r. (bazowy wskaźnik proporcji 0,6978%).

W roku 2016 wskaźnik bazowy proporcji wyniósł 1,3719% i Spółka przez cały rok nie odliczała podatku VAT. Wskaźnik rzeczywisty dla roku 2016 wyniósł 3,8303%, w związku z tym Spółka w styczniu 2017 r. dokonała korekty podatku naliczonego VAT od pozostałych nabyć i środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł. nabytych w latach poprzednich (stosując zasadę 5 i 10 letniej korekty w zależności od rodzaju środka trwałego) w wysokości 4% podatku naliczonego przypadającego na dany rok. W roku 2017 Spółka stosowała 4% wskaźnik proporcji przy odliczeniu podatku VAT od zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną. Wskaźnik rzeczywisty dla roku 2017 wyniósł 3,4388%. W związku z tym w styczniu 2018 r. Spółka dokonała korekty w wysokości 4% podatku naliczonego przypadającego na dany rok od nabycia środków trwałych nabytych w latach poprzednich. W roku 2018 Spółka stosuje 4% wskaźnik proporcji bazowej przy odliczaniu podatku VAT od zakupów mieszanych.

Przenosząc zacytowane przepisy na grunt niniejszej sprawy skoro – jak wynika z opisu sprawy – proporcja sprzedaży (udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo) za lata 2011-2015 (lata bazowe do odliczeń w latach 2012-2016), rzeczywiście nie przekraczała 2%, to w świetle art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 2 ustawy w związku z art. 90 ust. 10 ustawy, Spółka miała prawo uznać, że proporcja ta za poszczególne lata wynosi 0%, a zatem nie przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi (jeżeli oczywiście nie było możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego).

Zatem uznać należy za prawidłowe stanowisko Spółki, że w latach 2012-2016 nie miała prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponadto podzielić należy również stanowisko Spółki, że skoro za rok 2016 i 2017 (lata bazowe do odliczeń w latach 2017 i 2018 r.) proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przekroczyła 2%, to Spółce w latach 2017 i 2018 r. przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku z tytułu wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi (jeżeli oczywiście nie było/jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego) w wysokości odpowiadającej tej proporcji.

Odnosząc się do korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy że co do zasady istnieje obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, uwzględniającej proporcję dla zakończonego roku podatkowego. Oczywistym jest jednakże, że jeżeli tzw. rzeczywista proporcja nie uległa zmianie w stosunku do prognozowanej proporcji, na podstawie której dokonywano odliczeń, obowiązek korekty nie wystąpi.

Zatem w przedstawionych okolicznościach, w związku z tym, że ww. proporcja rzeczywista za poszczególne lata, tj. 2012-2015 nie przekracza 2%, to Spółka nie jest obowiązana do dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy (Spółka ma prawo uznać, że proporcja ta za poszczególne lata wynosi 0%).

Jednocześnie w związku z tym, że za lata 2016 i 2017 proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy była wyższa niż 2%, Spółka jest zobowiązana do stosownej korekty podatku, na zasadach zawartych w cyt. art. 91 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnień zawartych w pytaniu, tj. sposobu dokonywania odliczeń i korekt podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku, nie rozstrzyga natomiast pozostałych kwestii związanych z opisanym stanu faktycznego, w tym m.in. zasad kwalifikacji (zwolnienia oraz opodatkowania) przez Spółkę czynności. Przedstawione we wniosku zasady przyjęto jako element stanu faktycznego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności zwolnienia lub opodatkowania może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że analiza wartości wskazanych we wniosku proporcji obliczonych przez Spółkę za poszczególne lata nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W ramach postępowania interpretacyjnego organ podatkowy nie ocenia poprawności dokonanych przez podatnika wyliczeń rachunkowych zawartych we wniosku.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj