Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.232.2018.1.WR
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 1996 r. rozpoczęła działalność handlową w pawilonie handlowym, który wynajmowała od Spółdzielni Mieszkaniowej. W 1998 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa wystąpiła do Wnioskodawczyni z propozycją wykupienia przez Nią lokalu użytkowego na warunkach spółdzielczego prawa. We wrześniu 1998 r. Wnioskodawczyni lokal ten nabyła. Zakupiony lokal nie był wprowadzony do ewidencji jako środek trwały i nie podlegał amortyzacji. Wnioskodawczyni nadmienia, że w koszty sklepu zaliczany był tylko czynsz. W 2017 r. Wnioskodawczyni zakończyła działalność i lokal został sprzedany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zbyciem tego lokalu powstanie dochód do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu zbycia lokalu nie powstanie podatek dochodowy do zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy powołanej ustawy wskazują na poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Odrębnymi źródłami przychodów, na mocy art. 10 ust. 1 tej ustawy, są między innymi:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Jak stanowi art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się jednak do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Zbycie takich praw lub rzeczy skutkuje bowiem powstaniem przychodu ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi jednak przepis ust. 2c powyższego artykułu, przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Podkreślić należy, że cytowany uprzednio przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a omawianej ustawy dotyczy wszystkich składników majątku (poza nieruchomościami mieszkalnymi) spełniających ustawową definicję środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, które zgodnie z wymogami prawa powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie ma natomiast znaczenia to, czy podatnik faktycznie daną rzecz lub prawo do tej ewidencji wprowadził i czy dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. składnika majątku. Niedopełnienie obowiązków formalnych wynikających z art. 22 d ust. 2 ww. ustawy pozostaje bowiem bez wpływu zarówno na uznanie danego składnika za środek trwały (wartość niematerialna i prawną), jak i na kwalifikację przychodu z jego zbycia do odpowiedniego źródła.

O tym, co stanowi środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, decyduje odpowiednio art. 22a i 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 22b ust. 1 ustawy formułuje definicję wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z jego treścią amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na podstawie art. 22d ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zaznaczyć należy, że przysługujące podatnikowi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, który jest od długiego czasu wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, niewątpliwie spełnia kryteria wyrażone w art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi więc wartość niematerialną i prawną, o której mowa w pkt 2 ww. przepisu. Podlega również ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zatem jego sprzedaż przez przedsiębiorcę - przed zakończeniem przez niego działalności – powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej na mocy omówionego art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a.

Natomiast zgodnie z treścią art.. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Uregulowanie to znajduje dopełnienie w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy, w myśl którego do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

• jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia określonych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i składników, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie opisanego we wniosku lokalu (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego) skutkuje dla Wnioskodawczyni powstaniem przychodu z działalności gospodarczej - zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowy lokal był bowiem przez Wnioskodawczynię wykorzystywany w działalności gospodarczej i został sprzedany po jej zakończeniu, przed upływem sześcioletniego okresu, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wydatkami na nabycie zbywanych składników, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

Dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży podlega opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez Wnioskodawczynię formą opodatkowania działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.