Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.236.2018.3.SM
z 11 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wniesienia przez Wnioskodawczynię na podstawie aktu notarialnego nieruchomości na współwłasność łączną do spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wniesienia przez Wnioskodawczynię nieruchomości na podstawie aktu notarialnego na współwłasność łączną do spółki cywilnej oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek pismem z dnia 24 maja 2018 r. został uzupełniony w zakresie podatku od towarów i usług poprzez wskazanie przedmiotu wniosku oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem W. oraz I., jako współwłaściciele nieruchomości gruntowej działki nr 41/1, położonej, dla której Sąd Rejonowy Wydział Zamiejscowy Ksiąg Wieczystych z siedzibą (obecnie: Sąd Rejonowy – Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą) prowadzi księgę wieczystą nr, na podstawie umowy najmu nieruchomości z dnia 30 grudnia 2003 r., oddali w najem Spółce z o.o. ww. nieruchomość.

Na gruncie będącym przedmiotem najmu, najemca wzniósł dwa budynki handlowo-usługowe oraz budynek niemieszkalny. Umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony, jednak nie krótszy niż 5 lat, licząc od planowanej daty dokonania ostatecznej płatności na rzecz najemcy w ramach działania 123 „…..” PROW 2007-2013, natomiast po tym okresie umowa może być wypowiedziana na dwanaście miesięcy naprzód, na koniec roku kalendarzowego. Stosownie do zawartej umowy najmu wynajmujący zobowiązali się na dzień rozwiązania umowy zwrócić najemcy wartość nakładów poniesionych na nieruchomość pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne. Spółka z o.o. jest najemcą nieprzerwanie od 2003 roku.

Na podstawie umowy spółki cywilnej Wnioskodawczyni wraz z mężem W. oraz I. w dniu 2 czerwca 2005 r. zawiązała spółkę cywilną. Wspólnicy w umowie spółki postanowili, że dla realizacji celu prowadzenia działalności gospodarczej wnoszą w formie aportu nieruchomość gruntową położoną w miejscowości ….., nabytą na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 kwietnia 2001 r. sporządzonego przez notariusza oraz aktu notarialnego z dnia 10 października 2002 r., sporządzonego przez notariusza, pozostającą we współwłasności małżonków oraz wspólnika I.. Umowa spółki cywilnej została zawarta w zwykłej formie pisemnej, a co za tym idzie, wspólnicy nie zawarli umowy zobowiązującej do przeniesienia nieruchomości w formie aktu notarialnego. Ponadto nie zawarli oni w formie aktu notarialnego umowy przenoszącej własność ww. nieruchomości w wykonaniu istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości.

Celem uregulowania stanu prawnego opisanej powyżej nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami rozważa możliwość wniesienia jej w formie aktu notarialnego na współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej. Przedmiotem wkładu będzie grunt zabudowany budynkami wzniesionymi przez najemcę.

Wnioskodawczyni jako wartość wniesionego wkładu chce przyjąć wartość rynkową samego gruntu, gdyż pomimo obowiązywania zasady superficies solo cedit najemcy przysługuje roszczenie pieniężne o zwrot wartości nakładów przewidziany w umowie najmu.

Wspólnicy w ramach spółki cywilnej nie posiadają innego majątku poza ww.

Jedyny przychód jaki osiąga spółka cywilna to przychód z tytułu najmu nieruchomości. Spółka cywilna od kilku lat jest zwolniona podmiotowo od podatku VAT w związku z wysokością obrotów, nieprzekraczającą ustawowego progu.

Wnioskodawczyni rozważa zaistnienie jednej z dwóch sytuacji, w której po uregulowaniu stanu prawnego nieruchomości, tj. wniesienia jej na współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej:

1. Wnioskodawczyni pozostanie w spółce przy jednoczesnym wystąpieniu jednego z dwóch pozostałych wspólników;
2. Wnioskodawczyni wystąpi ze Spółki z jednoczesnym obowiązkiem rozliczenia, tj. wypłaty jej w pieniądzu wartości wniesionego wkładu oznaczonej w umowie spółki, czyli wartości wniesionego gruntu bez zabudowań. Tak uregulowana kwestia spłaty Wnioskodawczyni lub innego wspólnika wynikać będzie z okoliczności, iż pozostający w Spółce wspólnicy zobowiązani będą do zwrotu najemcy poniesionych przez niego nakładów na wzniesienie zabudowań. Dokonana na rzecz występującej Wnioskodawczyni lub innego wspólnika spółki wypłata wyczerpywać będzie jej roszczenia o rozliczenia udziału w wartości majątku wspólnego. Rozważana sytuacja wystąpienia wspólnika ze spółki cywilnej może dotyczyć albo Wnioskodawczyni albo innego wspólnika.
   
   

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku w zakresie podatku od towarów i usług wskazano, iż:

1. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. Na pytanie Organu: „Jaki był cel nabycia przez Wnioskodawczynię udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 41/1?”, podano, że: „Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość na cele inwestycyjne”.
3. Na pytanie Organu: „Czy Wnioskodawczyni była stroną umowy najmu z dnia 30 grudnia 2003 r. ww. nieruchomości z Sp. z o.o.?”, wskazano, iż: „Wnioskodawczyni była stroną umowy najmu z dnia 30 grudnia 2003 r.”.
4. Na pytanie Organu: „W związku z zawiązaniem spółki cywilnej w 2005 r. i zobowiązaniem do przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości, proszę jednoznacznie wskazać od kiedy spółka cywilna ma prawo do rozporządzania ww. nieruchomością jak właściciel? (proszę podać miesiąc i rok), odpowiedziano: „Spółka cywilna ma prawo do rozporządzania opisaną w stanie faktycznym nieruchomością jak właściciel od 2 czerwca 2005 r., tj. od dnia zawarcia umowy spółki cywilnej”.
5. Na pytanie Organu: „Czy przedmiotem zapytania/wątpliwości Wnioskodawczyni objętych zakresem zadanego pytania nr 2 wniosku ORD-IN jest:
   • czynność wniesienia wkładu w postaci nieruchomości gruntowej, o której mowa w umowie spółki cywilnej zawartej w zwykłej formie pisemnej w 2005 r.?
   • czy planowana czynność wniesienia nieruchomości gruntowej w formie aktu notarialnego?”
   
   

Zainteresowana wyjaśniła, że: „Przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni jest planowana czynność wniesienia nieruchomości gruntowej w formie aktu notarialnego”.

6. Na pytanie: „Czy czynność dokonana w 2005r. była rozliczona przez Wnioskodawczynię w zakresie podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to w jaki sposób?”, podano: „Dokonana przez Wnioskodawczynię w 2005 roku czynność nie była rozliczona w zakresie podatku od towarów i usług”.
7. Na pytanie Organu: „Czy z tytułu wniesienia przez Wnioskodawczynię w 2005 r. udziału w nieruchomości gruntowej do majątku spółki cywilnej wystąpiło zobowiązanie podatkowe?”, odpowiedziano, że: „Z posiadanych przez Wnioskodawczynię dokumentów wynika, że wniesienie było dokonane z majątku osobistego, które Wnioskodawczyni oceniała jako działanie niepodatnika, tj. poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług”.
8. Na pytanie: „Czy w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa?”, wskazano: „Pytaniem nr 2 jest objęte zdarzenie przyszłe, a zatem zdarzenie które nie wywarło jeszcze skutków prawnopodatkowych w postaci powstania zobowiązania, a w konsekwencji termin przedawnienia jeszcze nie biegnie. Natomiast jeżeli intencją organu było uzyskanie odpowiedzi w zakresie przedawnienia ewentualnego zobowiązania, które mogło powstać zdaniem organu w roku 2005 z tytułu przekazania spółce prawa do dysponowania nieruchomością, w sensie ekonomicznym, jak właściciel to nie zaistniały okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia”.
9. Nadto na pytanie: „Kiedy nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego z tytułu wykonania czynności objętych zakresem wniosku oraz zadanego pytania nr 2 we wniosku w rozumieniu art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa?”, Wnioskodawczyni wskazała: „Pytaniem nr 2 jest objęte zdarzenie przyszłe, a zatem zdarzenie które nie wywarło jeszcze skutków prawnopodatkowych w postaci powstania zobowiązania, a w konsekwencji termin przedawnienia jeszcze nie biegnie. Natomiast jeżeli intencją organu było uzyskanie odpowiedzi w zakresie przedawnienia ewentualnego zobowiązania, które mogło powstać zdaniem organu w roku 2005 z tytułu przekazania spółce prawa do dysponowania nieruchomością, w sensie ekonomicznym, jak właściciel to zobowiązanie takie przedawniło się 31 grudnia 2010 roku.”
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie na współwłasność łączną nieruchomości do spółki cywilnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W przypadku osób fizycznych transakcje przez nich dokonane podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dana czynność ma charakter działalności gospodarczej (por. wyroki ETS z 4 października 1995 r, w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Ambrecht, z 8 marca 2001 r. w sprawie C-415/98 Laszlo Baksci przeciwko Finanzamt Fuerstenfelbruck).

Wniesienie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej w okolicznościach zdarzenia przyszłego jest niczym innym jak realizacją uprawnień właścicielskich, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawczyni zauważa, że gdyby traktować ją jako podatnika podatku od towarów i usług, to ewentualna dostawa nieruchomości nastąpiła w momencie przekazania spółce cywilnej prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel, a więc z dniem zawarcia umowy spółki cywilnej. Oznacza, to że w dniu wniesienia na współwłasność łączną nie przechodzi na spółkę cywilną prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel, gdyż prawo to było przekazane spółce z chwilą jej zawiązania. Zdaniem Wnioskodawczyni dokonanie ww. czynności nie stanowi dostawy w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”, Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Kwestie dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2013 r. regulował art. 19 ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od 1 stycznia 2014 r., kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem W. oraz I. w dniu 2 czerwca 2005 r. zawiązała spółkę cywilną Spółka cywilna. Wspólnicy w umowie spółki postanowili, że dla realizacji celu prowadzenia działalności gospodarczej wnoszą w formie aportu nieruchomość gruntową. Przy czym, nie zawarli oni w formie aktu notarialnego umowy przenoszącej własność ww. nieruchomości w wykonaniu istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości. Natomiast obecnie celem uregulowania powyższego stanu prawnego, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami planuje dokonać tego przekazania w formie aktu notarialnego. Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, prawo do rozporządzania przedmiotową nieruchomością jak właściciel zostało przeniesione na spółkę cywilną przez Wnioskodawczynię i pozostałych współwłaścicieli w 2005 r.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest czy planowana przez Zainteresowaną czynność wniesienia nieruchomości gruntowej w formie aktu notarialnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni należy zauważyć, że skoro do faktycznego przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel przedmiotową nieruchomością doszło w 2005 r., to należy uznać, iż Wnioskodawczyni dokonała dostawy udziału we współwłasności przedmiotowej nieruchomości na rzecz spółki cywilnej w 2005 r. Tym samym, planowana czynność uregulowania tego przeniesienia w formie aktu notarialnego, w okolicznościach niniejszej sprawy, nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo wskazać należy, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast odnośnie wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.