Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.205.2018.1.KS
z 14 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na nabycie instalacji gazowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na nabycie instalacji gazowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Przed 31 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wprowadził do rejestru środków trwałych samochód osobowy o wartości początkowej powyżej 3.500 zł. Samochód ten jest amortyzowany metodą liniową.

W styczniu 2018 r. Wnioskodawca zakupił i zamontował instalację gazową do ww. samochodu osobowego. Wydatek poniesiony na nabycie instalacji jest wyższy niż 3.500 zł i niższy niż 10.000 zł. Suma wydatków na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację przedmiotowego samochodu osobowego, którą podatnik poniesie w roku 2018, nie przekroczy 10.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć poniesiony wydatek na nabycie instalacji gazowej nabytej po 31 grudnia 2017 r. w wysokości powyżej 3.500 zł a poniżej 10.000 zł jednorazowo w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodu i nie traktować wydatku na nabycie instalacji jako ulepszenia zwiększającego wartość początkową samochodu osobowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zaliczyć poniesiony wydatek na nabycie instalacji gazowej nabytej po 31 grudnia 2017 r. w wysokości powyżej 3.500 zł a poniżej 10.000 zł jednorazowo w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodu i nie traktować tego wydatku na nabycie instalacji jako i ulepszenia zwiększającego wartość początkową samochodu osobowego.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2018 r., dalej ustawa p.d.o.f.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawa p.d.o.f., za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o ryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175), przepisy m.in. art. 22g ust. 17 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w brzmieniu nadanym powołaną ustawą, stosuje się do składników majątku przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz fakt, że wskazany w stanie faktycznym niniejszego wniosku składnik majątku w postaci instalacji gazowej do samochodu osobowego został przyjęty do używania po dniu 31 grudnia 2017 r, Wnioskodawca powinien do tego składnika majątku zastosować art. 22g ust. 17 ustawy p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2018 r.

W konsekwencji uwzględniając wysokość wydatków poniesionych na nabycie instalacji gazowej do samochodu osobowego, samochodu tego jako środka trwałego nie uważa się za ulepszonego. Co za tym idzie, wydatki na nabycie instalacji nie powiększają jako ulepszenie wartości początkowej samochodu osobowego, ale wydatki te należy zaliczyć jednorazowo w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się bowiem odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Jeżeli zatem samochód osobowy spełnia definicję środka trwałego (art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), podatnik ma prawo wprowadzić ten składnik majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22 ust. 8, oraz odpisy te zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Należy dodać, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodu nie uważa się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175), dalej: ustawa nowelizująca, z mocą od dnia 1 stycznia 2018 r. zmieniła próg kwotowy, do wysokości którego podatnicy mogą dokonywać jednorazowej amortyzacji poprzez zaliczanie wydatków dotyczących środków trwałych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotowy limit wydatków został podwyższony z 3.500. zł do 10.000 zł. Zwiększony limit objął wydatki na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jak również na ulepszenie środków trwałych, o którym mowa w art. 22g ust. 17 o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. wydatki na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 17 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Natomiast, na podstawie art. 11 ww. ustawy nowelizującej, art. 22g ust. 17 stosuje się do składników majątku przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.

Wyjaśnić należy, że zgodnie z przywoływanym powyżej przepisem przejściowym (art. 11 ustawy nowelizującej), nowy limit w wysokości 10.000 zł, określony w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie do składników majątku przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym, w przypadku ulepszenia po dniu 31 grudnia 2017 r. środka trwałego przyjętego do używania przed dniem 1 stycznia 2018 r. – co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku, zastosowanie znajduje dotychczasowy limit w wysokości 3.500 zł. Nowy, wyższy limit w wysokości 10.000 zł obejmuje wyłącznie ulepszenia środków trwałych przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.

W świetle jednoznacznego językowo brzmienia przepisu przejściowego, nie jest możliwe przyjęcie zawartego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na nabycie instalacji gazowej i uznania za prawidłową przedstawioną przez niego interpretacji art. 11 ustawy nowelizującej, niezależnie od czasu przyjęcia do używania środka trwałego – samochodu osobowego podlegającego ulepszeniu w postaci instalacji gazowej.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przed 31 grudnia 2017 r. wprowadził do rejestru środków trwałych samochód osobowy o wartości początkowej powyżej 3.500 zł. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca zakupił i zamontował instalację gazową do ww. samochodu osobowego. Wydatek poniesiony na nabycie instalacji jest wyższy niż 3.500 zł i niższy niż 10.000 zł. Suma wydatków na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację przedmiotowego samochodu osobowego, którą podatnik poniesie w roku 2018, nie przekroczy 10.000 zł.

Mając na uwadze powyższe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie środek trwały - samochód osobowy na podstawie art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed dniem 1 stycznia 2018 r. (a tym samym przyjęty do używania przed tą datą), to w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowaniem art. 22g ust. 17 ww. ustawy w zw. z art. 11 ustawy nowelizującej. Wnioskodawca nie może zaliczyć poniesionych wydatków na nabycie po 31 grudnia 2017 r. instalacji gazowej do samochodu osobowego bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Poniesione wydatki jako wydatki na ulepszenie środka trwałego będą zwiększać wartość początkową tego środka trwałego i mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe potwierdzone zostało przez Ministra Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 18859 z 30 stycznia 2018 r. złożoną w sprawie składników majątku przyjętych do używania, w której stwierdzono, że ustawa nowelizująca, z mocą od 1 stycznia 2018 r. zmieniła próg kwotowy, do wysokości którego podatnicy mogą dokonywać jednorazowej amortyzacji poprzez zaliczanie wydatków dotyczących środków trwałych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowy limit wydatków został podwyższony z 3.500 zł do 10.000 zł. Zwiększony limit objął wydatki na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jak również na ulepszenie środków trwałych, o którym mowa m.in. w art. 16g ust. 13 updop, tj. wydatki na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.