2018.06.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.212.2018.3.MD
z 5 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z 7 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.) oraz pismem z 14 maja 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia zespołu składników majątkowych,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. dostawę nieruchomości i ruchomości

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia zespołu składników majątkowych oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. dostawę nieruchomości i ruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KD1B3-2.4012.212.2018.2.MD, 0111-KDIB2-2.4014.34.2018.3.PB, 0222-KDIB3-2.4017.1.2018.1.MD oraz pismem z 14 maja 2018 r.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 7 i 14 maja 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. S.A. z siedzibą w K. (dalej Wnioskodawca) rozważa nabycie od „Z” sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej Sprzedawca) wskazanych w dalszej części wniosku składników majątkowych (dalej Transakcja).

Sprzedawca jest firmą świadczącą kompleksowe usługi przy budowie urządzeń i konstrukcji przemysłowych, przeważającym natomiast przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wydobywanie węgla kamiennego.

Między Sprzedawcą, a Wnioskodawcą nie istnieją żadne powiązania kapitałowe, osobowe ani biznesowe.

Sprzedawca jest producentem urządzeń przemysłu cementowego takich jak kruszarki, schładzacze, separatory, rolki podporowe piecowe, przepustnice, zbiorniki, przenośniki ślimakowe, kompensatory. Sprzedawca zatrudnia około 121 osób. Siedzibą jego działalności jest miasto W., tam też znajduje się majątek, który ma być przedmiotem transakcji.

Oprócz tego Sprzedawca posiada wyodrębniony majątek w D.

W ramach zakładu pracy usytuowanego w miejscowości W. zatrudnieni są u Sprzedawcy zarówno pracownicy fizyczni, jak i umysłowi. Ich pracą zarządza kierownik produkcji, który sprawuje bezpośredni nadzór nad produkcją.

Sprzedawca prowadzi jedną księgowość, sporządza jedno sprawozdanie finansowe, przy czym pod względem rachunkowo-księgowym wydzielone są konta analityczne dotyczące odrębnie majątku w W. i w D. Poszczególne zakłady (tj. w D. i W.) prowadzą odrębną gospodarkę materiałową oraz magazynową – zarówno pod względem formalnym (księgowo-rachunkowym), jak i faktycznym. Przy czym dział księgowy i kadrowy jest wspólny dla całej spółki, a więc obydwu zakładów.

Sprzedawca nie jest podmiotem zaległości (Urząd skarbowy, ZUS, gmina, instytucje finansujące np. banki).

W miejscowości W. majątek trwały Sprzedawcy zorganizowany jest w dwóch wydziałach: Produkcyjnym oraz Administracyjnym. Na ten majątek składają się:

Nieruchomości, a mianowicie prawo własności gruntu nieogrodzonego, zabudowanego dwukondygnacyjnym podpiwniczonym budynkiem, oraz trzema halami produkcyjnymi, jednokondygnacyjnymi, niepodpiwniczonymi o powierzchni:

hala nr C o pow. 1 994,0 m²,
hala nr D o pow. 3 316,0 m²,
hala nr E o pow. 3 214,0 m²;

Ruchomości, a mianowicie:

Tabela PDF str. 2,3 i 4

Sprzedawca zamierza całkowicie zakończyć produkcję w zakładzie w W. (ostatnie kontrakty mają zostać zrealizowane do końca maja 2018 r., a ewentualne nowe zlecenia będą przyjmowane do realizacji przez zakład w D.). Sprzedawca planuje przeprowadzenie restrukturyzacji swojego przedsiębiorstwa poprzez wygaszenie działalności zakładu w W., zbycie poszczególnych składników znajdującego się tam majątku oraz zintegrowanie pozostałych składników z zakładem w D. Do planowanej transakcji Strony przystąpią dopiero po zakończeniu przez Sprzedawcę produkcji w zakładzie w W.

W ramach planowanej transakcji – Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedawcy jedynie nieruchomości (grunty zabudowane halami produkcyjnymi oraz budynkiem biurowym) oraz część ruchomości, a mianowicie:

Tabela PDF str. 5 i 6

a więc tylko te składniki, które Wnioskodawca uznaje za przydatne do prowadzenia swojej produkcji.

Należy przy tym nadmienić, iż Wnioskodawca nie zamierza kontynuować działalności produkcyjnej Sprzedawcy, gdyż nabywane aktywa będzie wykorzystywał do produkcji i remontów maszyn górniczych, a więc w innym celu niż czyni to obecnie Sprzedawca.

W związku z tym Wnioskodawca nie przejmie żadnych umów przychodowych Sprzedawcy, jego know-how, bazy klientów, zapasów, tajemnicy przedsiębiorstwa, nie będzie korzystał z jego marki ani referencji. Wnioskodawca nie przejmie żadnych zobowiązań Sprzedawcy, w tym zobowiązań z tytułu realizowanych kontraktów ani umów kosztowych. W szczególności Wnioskodawca obejmie nabywany majątek swoimi umowami na dostawę mediów i ochronę mienia, jak również swoim ubezpieczeniem, tym samym nie przejmie dotychczasowych umów Sprzedawcy. Nie będą kontynuowane żadne umowy zaopatrzeniowe, w tym na dostawę surowców.

Transakcja nie będzie obejmowała środków pieniężnych – zarówno na rachunkach bankowych, jak również w kasie, ani wierzytelności. Wnioskodawca nie przejmie ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Sprzedającego. Jedyna dokumentacja przejmowana przez Wnioskodawcę to dokumentacja techniczna maszyn niezbędna do ich wykorzystywania zgodnie z zaleceniami producenta. Transakcja nie obejmuje wartości niematerialnych, z wyjątkiem ewentualnych licencji niezbędnych do korzystania przez Wnioskodawcę z nabywanych urządzeń.

Sprzedający nie jest podmiotem żadnych zaległości podatkowych, stanowiących dochody Skarbu Państwa czy też jednostek samorządu terytorialnego. Sprzedający nie jest też podmiotem zaległości z tytuły składek na ubezpieczenia społeczne (pełni funkcję płatnika w stosunku do zatrudnianych osób). Sprzedający nie jest również podmiotem niewykonanych zobowiązań pieniężnych o charakterze cywilnoprawnych – np. niespłaconych w terminie rat kredytów.

Na Nabywcę nie przejdą żadne zobowiązania, składniki niematerialne, oznaczenia indywidualizujące te składniki, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji i zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnica przedsiębiorstwa, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem kart gwarancyjnych i licencji do oprogramowania nabywanych urządzeń). Żaden z tych składników materialnych i niematerialnych Sprzedającego nie został przypisany do zakładu w W.

Z majątku ruchomego znajdującego się w W. na Nabywcę nie przejdą:

Tabela PDF str. 7,8,9 i 10

Zespół składników nie jest i nie będzie wyodrębniony finansowo. Zespół nabywanych składników nie prowadzi samodzielnej gospodarki finansowej – nie przypisano mu środków, które służą finansowaniu działalności, a więc przy pomocy których można regulować zobowiązania. Brak wyodrębnienia i przypisania przedmiotowemu zespołowi składników majątkowych środków finansowych powoduje, że tenże zespół składników nie finansuje swojej działalności; w ramach przedmiotowego zespołu składników nie ma środków pieniężnych w kasie czy na rachunkach bankowych, przy pomocy których można byłoby finansować działalność gospodarczą prowadzoną wyłącznie w oparciu o tenże majątek. Sprzedający nie posiada i nie będzie też posiadał narzędzi rachunkowych, które umożliwiają przypisanie poszczególnych przychodów i kosztów do przedmiotowego zespołu składników majątkowych (nie stanowi on jednostki samobilansującej). Aktywa, pasywa oraz przychody i koszty są ewidencjonowane jedynie w ramach prowadzonej przez jednostkę rachunkowości finansowej; Sprzedający nie wdrożył urządzeń rachunkowości zarządczej, pozwalającej przypisać poszczególnych wydziałom produkcyjnym oraz pomocniczym przychody, koszty oraz aktywa i pasywa.

Zespół składników majątkowych nie będzie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego wyodrębniony organizacyjne – nie będzie posiadał swojego miejsca w schemacie organizacyjnym w przedsiębiorstwie jako dział, wydział. W KRS nie wyodrębniono oddziałów w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Składniki stanowią część mienia znajdującego się w miejscowości W.

Przejęcie zespołu składników majątkowych nie będzie wiązało się z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23¹ ust. 1 Kodeksu pracy.

Mający być przedmiotem planowanej transakcji zespół składników nie będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedawcy przed sprzedażą. Są to tylko niektóre składniki majątkowe usytuowane w miejscowości W., które same nie realizują żadnych powierzonych im zadań gospodarczych. O tym, że zespół składników nie będzie wyodrębniony funkcjonalnie świadczy brak wyznaczonych im zadań gospodarczych w przedsiębiorstwie Sprzedającego (samodzielnie nie tworzą wydziału czy wydziałów produkcji podstawowej albo pomocniczej, a jedynie wchodzą w skład funkcjonującego przedsiębiorstwa); samodzielnie przedmiotowe składniki majątku nie realizują żadnego procesu produkcji podstawowej czy pomocniczej, nie pełnią też funkcji ogólnego zarządu, nie realizują funkcji zaopatrzenia czy sprzedaży; składniki te stanowią jedynie niezorganizowane (niepowiązane wzajemnie, nierealizujące samodzielnie żadnego wyodrębnionego procesu) składniki majątku Sprzedającego. Przedmiotowy zespół składników nie obejmuje składników: niematerialnych, zobowiązań, oznaczenia indywidualizującego te składniki, praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji i zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnicy przedsiębiorstwa, a także ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedyne przekazywane licencje związane są z oprogramowaniem nabywanego sprzętu.

Mający być przedmiotem planowanej transakcji zespół składników majątkowych nie ma zdolności do niezależnego funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Przede wszystkim zespół ten nie został wyodrębniony:

finansowo (nie posiada środków, którymi mógłby samodzielnie w oderwaniu od pozostałych części przedsiębiorstwa Sprzedającego finansować swoją działalność),
organizacyjnie – nie posiada urządzeń rachunkowości finansowej czy zarządczej pozwalających na planowanie, organizowanie, kierowanie i kontrolę pracy w ramach tylko tych składników,
funkcjonalnie – zespół składników nie realizuje samodzielnie (niezależnie od pozostałego majątku Sprzedającego) jakichkolwiek procesów gospodarczych (zaopatrzenia, produkcji, zarządzania, sprzedaż, itd.).

Transakcją objęte są wyłącznie ruchomości oraz nieruchomości (+ karty gwarancyjne oraz licencje do oprogramowania maszyn). Transakcja nie będzie obejmowała umów, wierzytelności, pracowników, etc. Będące przedmiotem transakcji składniki majątku nie pozwalają na prowadzenie samodzielnej działalności z uwagi na brak środków pieniężnych pozwalających zapewnić płynność finansową, umów, które mogłyby być realizowane, wierzytelności, zobowiązań, oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo, etc.

W zbywanym zespole składników majątkowych po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy elementów nie zostaną zachowane związki funkcjonalne pomiędzy jego poszczególnymi składnikami. Nabywca nie będzie w stanie tylko i wyłącznie w oparciu o nabywane od Sprzedającego składniki majątku prowadzić działalności gospodarczej. Składniki te nie obejmują wymienionych wcześniej elementów niematerialnych, zobowiązań, wierzytelności, środków pieniężnych, doświadczenia, etc. Wyłącznie w oparciu o nieruchomości, budynki i ruchomości działalność gospodarcza nie może być prowadzona.

Nabyte składniki majątku dopiero po połączeniu z majątkiem Nabywcy będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej. Składniki te nie obejmują środków pieniężnych, zobowiązań, żadnych składników niematerialnych, etc. Nabywca nie będzie kontynuował działalności Sprzedającego, nabywane składniki majątku na to nie pozwalają, przede wszystkim nie obejmują umów handlowych, wiedzy i doświadczenia, nie pozostają też ze sobą w takim związku, aby mogły realizować jakikolwiek proces gospodarczy; jak wyjaśniono, będą mogły być wykorzystywane dopiero po połączeniu z majątkiem Nabywcy. Nabywca prowadzi inny rodzaj działalności niż Zbywca. Nabyte składniki majątkowe wykorzystywane będą do innych celów, niż są wykorzystywane w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Nie będzie możliwe prowadzenie działalności wyłącznie w oparciu o nabyte składniki majątku:

nie obejmują środków pieniężnych lub wierzytelności które mogłyby finansować zobowiązania (np. z tytułu wynagrodzeń, zaopatrzenia w materiały i towary, etc.),
nie obejmują umów przychodowych, które mogłyby być realizowane po wyodrębnieniu,
nie obejmuje umów kosztowych (takich jak umowy na dostawy mediów, ochronę, dostawy materiałów do produkcji), które pozwalałyby na prowadzenie produkcji,
nie obejmują znaku towarowego, marki czy firmy, pod którą mogłaby być prowadzona działalność gospodarcza,
nie obejmuje wiedzy i doświadczenia, dzięki którym można byłoby wykorzystać tylko nabyte składniki majątku dla celów prowadzonej działalności; przedmiotem transakcji mają być specjalistyczne urządzenia, które dopiero po połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy umożliwią prowadzenie działalności gospodarczej.

Dopiero włączenie nabytych nieruchomości i ruchomości do przedsiębiorstwa Nabywcy pozwoli na wykorzystanie nabytych składników do prowadzenia działalności gospodarczej.

Na bazie nabytego majątku Nabywca nie zamierza kontynuować działalności Zbywcy. Nabywca prowadzi działalności w zakresie wydobywania węgla kamiennego. Nabywca natomiast zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątku do remontu maszyn górniczych, co będzie możliwe dopiero po połączeniu z przedsiębiorstwem Nabywcy.

Nabywca zamierza wykorzystywać nabyty zespół składników majątkowych wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Sprzedający planuje dokonać dostawy majątku w lipcu 2018 r.

Nieruchomości, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, składają się z następujących działek geodezyjnych:

działka nr 1925/14 (KW nr …)
działki nr 1717/14 i 1718/14 (KW nr ….).

Budynek przemysłowy znajduje się na działce geodezyjnej: 1925/14. Trzy hale produkcyjne zostały usytuowane na działkach geodezyjnych: 1717/14 i 1718/14.

Dla żadnego z budynków nie jest prowadzona kartoteka budynku stosownie do przepisów § 26 ust. 1 i nast. rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1034 z późn. zm.). Zdaniem Wnioskodawcy budynki te powinny zostać sklasyfikowane w dziale 12 PKOB „BUDYNKI NIEMIESZKALNE”.

Budynki są trwale z gruntem związane. Wszystkie nabywane ruchomości zostały zlokalizowane w budynkach.

Budynki zostały wybudowane w latach:

Budynek dwukondygnacyjny (przemysłowy): 1978 rok,
Hala C: 1986 rok,
Hala D: 1986 rok,
Hala E: 1988 rok.

Sprzedawca jest firmą świadczącą kompleksowe usługi przy budowie urządzeń i konstrukcji przemysłowych. Poszczególne budynki były wykorzystywane w charakterze budynku biurowego (obiekt dwukondygnacyjny) oraz hal produkcyjnych (hale: C, D, E).

U Sprzedającego pierwsze zajęcie (używanie) budynków mających być przedmiotem transakcji miało miejsce w:

rok 2011 – działka 1925 z budynkiem przemysłowym – nabyta od Starostwa Powiatowego w P. w 2011 roku z podatkiem VAT obliczonym wg stawki 23%,
rok 2009 – działki nr 1717/14 i 1718/14 oraz wzniesione na nich trzy hale produkcyjne – nabyte od Powiatu P. w 2009 roku bez podatku VAT.

Budynki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze.

Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działka 1925 z budynkiem przemysłowym. Z tytułu nabycia działek nr 1717/14 i 1718/14 wraz z trzema halami produkcyjnymi Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Sprzedawca w odniesieniu od budynków mających być przedmiotem transakcji nie ponosił wydatków na ich ulepszenie. Sprzedawca nie posiada informacji co do poniesienia tego typu wydatków przez poprzedniego właściciela lub właścicieli.

Przedmiotowe budynki, tj. budynek biurowy oraz trzy hale produkcyjne nie są wykorzystywane przez Zbywcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zbywcy z tytułu nabycia następujących ruchomości stanowiących przedmiot transakcji przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego:

Tabela PDF str. 13 i 14

W stosunku do pozostałych ruchomości stanowiących przedmiot transakcji Zbywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia: Są to:

Tabela PDF str.

Wnioskodawca oraz Sprzedawca są zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT czynni i w takim też charakterze będą zarejestrowani w tym rejestrze w dniu planowanej transakcji.

W przypadku zwolnienia dostawy budynków i gruntu z podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz l0a ustawy o VAT, strony planują rezygnację ze zwolnienia, stosownie do art. 43 ust. 10 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 7 maja 2018 r.):

Czy zespół składników majątkowych Sprzedającego, których nabycie planuje Nabywca, stanowić będzie przedsiębiorstwo czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa Sprzedającego, a wobec czego czy do transakcji znajdą zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.)?
Czy w przypadku wystawienia faktury Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego stwierdzonego tym dokumentem?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 7 maja 2018 r.):

Planowany do nabycia zespół składników majątkowych nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, dlatego do transakcji ich nabycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.).
W przypadku wystawienia faktury Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego stwierdzonego tym dokumentem.

Ad. 1

W przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm. – dalej UVAT) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm. dalej UCIT) nie zdefiniowano pojęcia „przedsiębiorstwo”.

Art. 4a pkt 3 UCIT odsyłała do art. 55¹ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm. – dalej KC), a UVAT nie zawiera w tym zakresie żadnych uregulowań. Przepisy prawa podatkowego, tj. art. 2 pkt 27e UVAT oraz art. 4a pkt 4 UCIT definiują natomiast pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, która nie występuje z kolei przepisach KC.

Zgodnie zatem z art. 55¹ KC przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w treści tego przepisu ustawodawca posłużył się słowem „w szczególności”, co w świetle § 153 ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 roku w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz. U. nr 100, poz. 908) oznacza, że wyliczenie wszystkich elementów zakresu definiowanego pojęcia w tym przepisie nie jest możliwe. Jak zauważył zaś Z. Radwański, wskazany w art. 55¹ KC wykaz składników przedsiębiorstwa nie uwzględnia wielu innych tak charakterystycznych dla działania przedsiębiorstw aktywów – zwłaszcza z tytułu rachunków bankowych (zob. Radwański Z., „Prawo cywilne. Część ogólna”, Warszawa 1994, s. 116). Tym samym aby transakcja dotyczyła przedsiębiorstwa, obejmować powinna zwłaszcza te składniki, które wymienione zostały w art. 55¹ KC.

Nie ma istotnego znaczenia wartość zbywanego majątku, jak bowiem podkreśla W. Czachórski, nawet gdy zbywane składniki majątku przedstawiają znaczną wartość w porównaniu do całości, niekoniecznie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa (zob. Czachórski W., „Zobowiązania. Zarys wykładu”, Warszawa 1995, s. 276 oraz powołane tam orzecznictwo).

Przedmiotem czynności prawnej zawsze muszą być zatem istotne elementy przedsiębiorstwa, które decydują o tym, iż chodzi o wyodrębniony kompleks składników przystosowanych do realizacji celów gospodarczych (zob. Radwański Z., „Prawo cywilne...”, s. 116). Idzie przy tym nie tylko o aktywa lecz także pasywa, w art. 55¹ KC zawarto bowiem jedynie wykaz typowych składników przedsiębiorstwa, pośród których znalazły się także zobowiązania i obciążenia związane z jego prowadzeniem (zob. Radwański Z., „Prawo cywilne” s. 115). Również A. Bartosiewicz i R. Kubacki stoją na stanowisku, że nabywca przejmuje nie tylko aktywa, lecz także pasywa przedsiębiorstwa (zob. Bartosiewicz A., Kubacki R., „VAT. Komentarz 2014”, Warszawa 2014, s. 114).

Wnioskodawca jest zdania, że wobec faktu iż przedmiotem przyszłej transakcji ma być mienie Sprzedającego nieobejmujące żadnych składników umiejscowionych w zakładzie położonym na terenie D., a gdy zaś idzie o majątek umiejscowiony w W. – nie będzie on obejmował wszystkich aktywów i w ogóle nie będzie zawierał pasywów – zespół nabytych w przyszłości aktywów nie będzie tworzył przedsiębiorstwa.

Definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarto w art. 2 pkt 27e UVAT. Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi zatem organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania. Taką samą definicję zawarto w art. 4a pkt 4 UCIT. Aby mienie przedsiębiorstwa podatnika mogło być uznane za jego zorganizowaną część, musi – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (zob. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 25 listopada 2015 roku, sygn. akt I SA/Sz 1517/14, opubl. LEX nr 1952744).

Ustalenie, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa będzie możliwe po uprzednim zbadaniu, czy zespół składników majątkowych mógłby stanowić samodzielnie działające przedsiębiorstwo (zob. wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 listopada 2011 roku (sygn. akt LEX nr 1131714).

Zdaniem Wnioskodawcy istotny jest potencjał, jak również formalne wyodrębnienie składników majątkowych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowić ma potencjalne przedsiębiorstwo, warunkiem niezbędnym do jej istnienia jest wydzielenie zespołu składników materialnych i niematerialnych w istniejącym przedsiębiorstwie; wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Odrębność finansową należy rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałoby na rozdzielenie przychodów i działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. W rozważanym zdarzeniu przyszłym nie można wykazać odrębności finansowej, albowiem nabyte w przyszłości składniki majątkowe nie obejmują środków finansowych oraz rachunków bankowych, które mogłyby służyć finansowaniu działalności, gdyby realizować miały samodzielnie funkcje gospodarcze.

Warto zauważyć, że transakcja zbycia tzw. nieruchomości komercyjnych (sprzedaż centrum handlowego czy biurowca, będących głównym aktywem spółki) nie oznacza zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak podaje L. Zalewski, z art. 2 pkt 27e UVAT wynika, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy taki zespół składników majątkowych, który jest zdolny do prowadzenia niezależnej i samodzielnej działalności gospodarczej. Nie chodzi o to, aby zespół składników majątkowych był zdolny do prowadzenia działalności po uzupełnieniu go o inne składniki majątkowe.

Przykładowo same tzw. nieruchomości komercyjne nie tworzą jeszcze zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy samego przedsiębiorstwa, nawet jeśli były później wykorzystywane przez przedsiębiorcę do działalności gospodarczej i wynajmowane innym podmiotom, co pozwalało uzyskiwać przychody.

Transakcji powinno towarzyszyć przeniesienie praw wynikających z umów najmu oraz zobowiązań na nabywcę (zob. Zalewski Ł, Fiskus kwestionuje VAT od transakcji nieruchomościowych. „Gazeta Prawna” z 8 listopada 2016 roku, nr 216). Taki też charakter będą miały aktywa, które w przyszłości zamierza nabyć Wnioskodawca. Skoro Sprzedający nie zamierza przenieść na Wnioskodawcę umów czy zobowiązań, nie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zauważyć także należy, że – jak podkreślił w jednym ze swych orzeczeń WSA w Bydgoszczy – nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo dopiero u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić przedsiębiorstwo u zbywcy (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z 28 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 135/08, LEX nr 465776). Zdaniem A. Bartosiewicza w obecnym brzmieniu przepisów, gdy wyłączona z zakresu VAT jest także czynność zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pogląd wyrażony przez sąd ten znajduje uzasadnienie (zob. Bartosiewicz A., Kubacki R., „Vat...” s. 116).

Nie dojdzie wobec tego do zbycia przedsiębiorstwa czy jego zorganizowanej części również i z tego powodu, że poszczególne składniki mienia Sprzedającego będące przedmiotem przyszłej transakcji dopiero po połączeniu z majątkiem już posiadanym przez Wnioskodawcę będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zatem zdania, że składniki majątkowe, które zamierza nabyć, nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, albowiem nie mogłyby stanowić samodzielnie działającego przedsiębiorstwa. Świadczy o tym brak środków pieniężnych oraz należności, które mogłyby zapewnić ewentualnemu przedsiębiorstwu płynność finansową. Składniki te nie obejmują umów, które mogłyby być realizowane, nie obejmują także innych zobowiązań, które miałyby zostać przeniesione na Wnioskodawcę. Wnioskodawcy nie zostanie przekazana tajemnica przedsiębiorstwa, księgi handlowe (chociażby w zakresie kont analitycznych), dokumenty księgowe związane z nabywanym majątkiem etc.

Wreszcie Wnioskodawca nie będzie kontynuował działalności zbywcy polegającej na budowie urządzeń i konstrukcji przemysłowych, nabyte mienie pozwoli też Wnioskodawcy na odrębne prowadzenie działalności w przedmiocie wydobywanie węgla kamiennego. Mienie to będzie musiało zostać uzupełnione i przystosowane do potrzeb Wnioskodawcy, aby można je było nadal użytkować w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ad. 2. W przypadku wystawienia faktury Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego stwierdzonego tym dokumentem.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 UVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a UVAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z uwagi na art. 88 ust. 3a pkt 2 UVAT nie stanowią jednakże podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 6 ust. 1 pkt l UVAT nie podlega opodatkowaniu zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. A contrario transakcja dotycząca składników majątkowych, które nie stanowią przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tezę tę potwierdza judykatura, przykładowo zdaniem NSA „wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta podatkiem od towarów i usług” (zob. Wyrok NSA z 25 czerwca 2013 roku sygn. akt I FSK 955/17. opubl LEX nr 1372709).

Ponieważ Wnioskodawca jest zdania, że mienie, które ma być przedmiotem przyszłej transakcji, nie będzie przedsiębiorstwem czy też zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa Sprzedającego, będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego stwierdzonego otrzymaną fakturą, albowiem mienie to będzie wykorzystywane w związku z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia zespołu składników majątkowych,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. dostawę nieruchomości i ruchomości,

-jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Sprzedawca jest producentem urządzeń przemysłu cementowego takich jak kruszarki, schładzacze, separatory, rolki podporowe piecowe, przepustnice, zbiorniki, przenośniki ślimakowe, kompensatory. Siedzibą jego działalności jest miasto W., tam też znajduje się majątek, który ma być przedmiotem transakcji. Oprócz tego Sprzedawca posiada wyodrębniony majątek w D. Sprzedawca planuje przeprowadzenie restrukturyzacji swojego przedsiębiorstwa przez wygaszenie działalności zakładu w W., zbycie poszczególnych składników znajdującego się tam majątku oraz zintegrowanie pozostałych składników z zakładem w D. Sprzedawca zamierza całkowicie zakończyć produkcję w zakładzie w W.

Wnioskodawca rozważa nabycie od Sprzedawcy jedynie nieruchomości tj. prawo własności gruntu nieogrodzonego, zabudowanego dwukondygnacyjnym podpiwniczonym budynkiem, oraz trzema halami produkcyjnymi, jednokondygnacyjnymi, niepodpiwniczonymi oraz część ruchomości wskazanych w opisie sprawy. Wnioskodawca zamierza nabyć tylko te składniki, które uznaje za przydatne do prowadzenia swojej produkcji. Do planowanej transakcji Strony przystąpią dopiero po zakończeniu przez Sprzedawcę produkcji w zakładzie w W. Sprzedający planuje dokonać dostawy majątku w lipcu 2018 r.

W ramach transakcji nie przejdą na Nabywcę (Wnioskodawcę) żadne zobowiązania, składniki niematerialne, oznaczenia indywidualizujące te składniki. W ramach transakcji nie zostaną również przeniesione na Nabywcę jakiekolwiek prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych. Co więcej, transakcja nie będzie obejmować również wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji i zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych.

Na Nabywcę nie przejdzie również tajemnica przedsiębiorstwa, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem kart gwarancyjnych i licencji do oprogramowania nabywanych urządzeń). Żaden z tych składników materialnych i niematerialnych Sprzedającego nie został przypisany do zakładu w W.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że przejęcie zespołu składników majątkowych nie będzie wiązało się z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23¹ ust. 1 Kodeksu pracy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedawcy.

Opisany we wniosku przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie stanowi w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedawcy również zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w ww. art. 2 pkt 27e ustawy. Przedmiot transakcji nie stanowi bowiem masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Jak wskazano we wniosku zespół składników majątkowych nie będzie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego wyodrębniony organizacyjne, nie będzie posiadał swojego miejsca w schemacie organizacyjnym w przedsiębiorstwie jako dział, wydział. Składniki stanowią część mienia znajdującego się w miejscowości W.

Zaznaczenia wymaga również, że zespół składników majątkowych nie jest i nie będzie wyodrębniony pod względem finansowym. Jak podał Wnioskodawca zespół nabywanych składników nie prowadzi samodzielnej gospodarki finansowej – nie przypisano mu środków, które służą finansowaniu działalności, a więc przy pomocy których można regulować zobowiązania. Brak wyodrębnienia i przypisania przedmiotowemu zespołowi składników majątkowych środków finansowych powoduje, że tenże zespół składników nie finansuje swojej działalności; w ramach przedmiotowego zespołu składników nie ma środków pieniężnych w kasie czy na rachunkach bankowych, przy pomocy których można byłoby finansować działalność gospodarczą prowadzoną wyłącznie w oparciu o tenże majątek. Sprzedający nie posiada i nie będzie też posiadał narzędzi rachunkowych, które umożliwiają przypisanie poszczególnych przychodów i kosztów do przedmiotowego zespołu składników majątkowych (nie stanowi on jednostki samobilansującej). Aktywa, pasywa oraz przychody i koszty są ewidencjonowane jedynie w ramach prowadzonej przez jednostkę rachunkowości finansowej; Sprzedający nie wdrożył urządzeń rachunkowości zarządczej, pozwalającej przypisać poszczególnych wydziałom produkcyjnym oraz pomocniczym przychody, koszty oraz aktywa i pasywa.

Ponadto przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie jest również wyodrębniony funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Sprzedawcy. Jak wynika z treści zespół składników majątkowych nie ma zdolności do niezależnego funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Przede wszystkim zespół składników nie realizuje samodzielnie (niezależnie od pozostałego majątku Sprzedającego) jakichkolwiek procesów gospodarczych (zaopatrzenia, produkcji, zarządzania, sprzedaży). Transakcją objęte są wyłącznie ruchomości oraz nieruchomości (oraz karty gwarancyjne, licencje do oprogramowania maszyn). Będące przedmiotem transakcji składniki majątku nie pozwalają na prowadzenie samodzielnej działalności z uwagi na brak środków pieniężnych pozwalających zapewnić płynność finansową, umów, które mogłyby być realizowane, wierzytelności, zobowiązań, oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo.

Jak wskazał Wnioskodawca w zbywanym na jego rzecz zespole składników majątkowych po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy elementów nie zostaną zachowane związki funkcjonalne pomiędzy jego poszczególnymi składnikami. Nabywca nie będzie w stanie tylko i wyłącznie w oparciu o nabywane od Sprzedającego składniki majątku prowadzić działalności gospodarczej.

Nabyte składniki majątku dopiero po połączeniu z majątkiem Nabywcy będą nadawały się do prowadzenia działalności gospodarczej. Nabywca nie będzie kontynuował działalności Sprzedającego, nabywane składniki majątku na to nie pozwalają, przede wszystkim nie obejmują umów handlowych, wiedzy i doświadczenia, nie pozostają też ze sobą w takim związku, aby mogły realizować jakikolwiek proces gospodarczy; jak wyjaśniono, będą mogły być wykorzystywane dopiero po połączeniu z majątkiem Nabywcy (Wnioskodawcy).

Na bazie nabytego majątku Nabywca nie zamierza kontynuować działalności Zbywcy. Zamierza natomiast wykorzystywać nabyte składniki majątku do remontu maszyn górniczych, co będzie możliwe dopiero po połączeniu ich z przedsiębiorstwem Nabywcy.

Nabywca zamierza wykorzystywać nabyty zespół składników majątkowych wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie przedmiotem planowanej transakcji będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Tym samym do transakcji tej przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż ww. zespołu składników majątkowych będzie stanowiła czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. dostawę nieruchomości i ruchomości.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy w tym miejscu również wskazać na art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W celu ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową transakcję, należy w pierwszej kolejności przeanalizować, czy transakcja ta może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie ustawy o podatki od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak stanowi art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Sprzedawca i Wnioskodawca planują dokonać transakcji, której przedmiotem będą nieruchomości. W ramach transakcji Sprzedawca sprzeda na rzecz Wnioskodawcy prawo własności gruntu nieogrodzonego, zabudowanego dwukondygnacyjnym podpiwniczonym budynkiem, oraz trzema halami produkcyjnymi, jednokondygnacyjnymi, niepodpiwniczonymi oraz część ruchomości wskazanych w opisie sprawy. Nieruchomości, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, składają się z działki nr 1925/14 oraz działki nr 1717/14 i 1718/14. Budynek przemysłowy znajduje się na działce geodezyjnej 1925/14. Trzy hale produkcyjne zostały usytuowane na działkach geodezyjnych 1717/14 i 1718/14. Budynek dwukondygnacyjny (przemysłowy) został wybudowany w 1978 r., natomiast Hala C i D w 1986 r., a Hala E w 1988 r. Opisywana działka z budynkiem przemysłowym została nabyta w 2011 r. natomiast działki nr 1717/14 i 1718/14 oraz wzniesione na nich trzy hale produkcyjne nabyte zostały w 2009 r.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie planowana transakcja sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z treści wniosku wynika bowiem, że budynki zostały już zasiedlone.

W przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że u Sprzedającego pierwsze zajęcie (używanie) budynków mających być przedmiotem transakcji miało miejsce w 2011 r. – budynek przemysłowy oraz w 2009 – trzy hale produkcyjne. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do tych budynków Sprzedawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie. Ponadto, z treści wniosku wynika, że na dzień dokonania planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości nie upłynie okres krótszy niż dwa lata od ich pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji planowana sprzedaż ww. budynku przemysłowego oraz trzech hal produkcyjnych będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc, skoro sprzedaż ww. budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Konsekwentnie również sprzedaż prawa własności gruntu, na których posadowione są budynki – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT (analogicznie jak sprzedaż ww. budynków, które są z tym gruntem związane).

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Sprzedawca i Nabywca w stosunku do transakcji dostawy budynków planują rezygnację ze zwolnienia, stosownie do art. 43 ust. 10 tej ustawy.

Tym samym, planowana dostawa ww. budynków, prawa własności gruntu, na którym są one posadowione, opodatkowana będzie podstawową tj. 23% stawką podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, w ramach planowanej transakcji Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedawcy także ruchomości.

Stosownie do powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z opisu sprawy, wśród ruchomości stanowiących przedmiot transakcji znajdują się zarówno takie, w stosunku do których Sprzedawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak i takie, w stosunku do których Sprzedawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże z okoliczności sprawy nie wynika, aby Sprzedawca wykorzystywał ww. ruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Sprzedawca jest producentem urządzeń przemysłu cementowego i firmą świadczącą kompleksowe usługi przy budowie urządzeń i konstrukcji przemysłowych. Tym samym do planowanej dostawy ruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Dostawa ruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek właściwych dla danego towaru.

Przechodząc do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od Sprzedawcy faktury dokumentującej dostawę nieruchomości i ruchomości, należy powtórzyć że z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą spełnione. W opisie sprawy wskazano bowiem, że zarówno Sprzedawca jak i Wnioskodawca są zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT czynni i w takim też charakterze będą zarejestrowani w tym rejestrze w dniu planowanej transakcji. Ponadto Nabywca zamierza wykorzystywać nabyty zespół składników majątkowych (nieruchomości i ruchomości) wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wykazano wyżej, planowana transakcja dostawy budynków będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jednocześnie, Strony transakcji planują skorzystać z opcji opodatkowania dostawy na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Dostawa ruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek właściwych dla danego towaru.

W konsekwencji, jeśli nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od sprzedawcy faktury dokumentującej dostawę nieruchomości i ruchomości.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz ordynacji podatkowej zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Końcowo zaznacza się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony inny stan interpretacja nie wywoła skutku prawnego. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin