Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.287.2018.1.MH
z 30 maja 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2018 r. złożonego w dniu 21 marca 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy sieci kanalizacyjnej (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy sieci kanalizacyjnej oraz w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności sieci kanalizacyjnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.153.2018.1.MH na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 26 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 4 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca (wspólnie z żoną) jest właścicielem domu jednorodzinnego. W trakcie budowy domu z własnych środków zrealizował inwestycję budowy odcinka sieci kanalizacyjnej, mimo że zadaniem własnym gminy jest zapewnienie mieszkańcom dostępu do sieci kanalizacyjnej (w myśl ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o Samorządzie Gminny - art. 7.1 pkt 3). W imieniu Gminy to zadanie powinno zrealizować Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, które nie dysponowało środkami finansowymi, aby zrealizować stosowną inwestycję. Tym niemniej Wnioskodawca otrzymał wymagane dokumenty, zezwolenia oraz zapewnienie ze strony Przedsiębiorstwa o zwrocie kosztów inwestycji w 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca podpisał (wspólnie z żoną) z Przedsiębiorstwem dwie umowy: przedwstępną umowę sprzedaży i umowę dzierżawy sieci do czasu odpłatnego przejęcia.

Kwoty ustalone przez Przedsiębiorstwo to: 44 304 zł 20 gr za wykup sieci, który nastąpi do dnia 31 marca 2021 r. oraz za 2017 r. kwota 1 020 zł 80 gr, za lata 2018-2020 kwota 1 225 zł rocznie, stanowiące czynsz dzierżawny do czasu odpłatnego przejęcia.

Firma realizująca na zlecenie Wnioskodawcy budowę odcinka sieci kanalizacji wykonała usługę za kwotę 39 729 zł (co zostało zapłacone przez Wnioskodawcę w dniu 14 listopada 2016 r.). Do tej kwoty doszły koszty dodatkowe, takie jak filmowanie zbudowanego odcinka, nadzory i odbiory.

Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy przede wszystkim roku 2017, ale podobna sytuacja (opisana powyżej) wystąpi również w latach 2018-2020, sprzedaż w 2021 r.

Odbiór wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nastąpił w dniu 7 października 2016 r. Odbiór przez Przedsiębiorstwo przejmowanego w dzierżawę urządzenia kanalizacyjnego został dokonany w dniu 1 marca 2017 r. Przyłączenie nastąpiło w tym samym dniu co odbiór, tj. 7 października 2016 r. Umowa przedwstępna została zawarta w dniu 1 marca 2017 r., umowa dzierżawy została zawarta w dniu 1 marca 2017 r. W piśmie otrzymanym od Przedsiębiorstwa jest informacja o „odpłatnym przekazaniu na majątek Przedsiębiorstwa sieci kanalizacji sanitarnej”. W umowach stworzonych przez Przedsiębiorstwo (zarówno umowie dzierżawy jak i przedwstępnej umowie sprzedaż) nie ma podanych przepisów prawnych. Umowa dzierżawy mówi o oddaniu do korzystania i pobierania pożytków urządzenia kanalizacyjnego, a dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu. Przedwstępna umowa sprzedaży mówi o tym, że Wnioskodawca - jako sprzedający zobowiązuje się do zawarcia z kupującym umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), której przedmiotem będzie sprzedaż przez sprzedającego na rzecz kupującego urządzenia kanalizacyjnego.

W umowie dzierżawy mowa jest o „zastosowaniu odpowiednich przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków, prawa budowlanego i kodeksu cywilnego. W przedwstępnej umowie sprzedaży „zastosowanie mają odpowiednie przepisy prawa, a w tym kodeksu cywilnego”. Obecnie Wnioskodawca nie zna treści umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), którą będzie musiał (wspólnie z żoną) podpisać, gdyż Przedsiębiorstwo jej nie przedstawiło.

Umowa dzierżawy obowiązuje do dnia 31 grudnia 2021 r. Przychód z dzierżawy, Wnioskodawca uzyskuje jako dzierżawa prywatna (nie posiada wraz z żoną działalności gospodarczej). Jako wydzierżawiający przekazuje sieć na rzecz dzierżawcy urządzenie kanalizacyjne do korzystania i pobierania pożytków, zaś dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu i korzystania z urządzenia wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z przeznaczeniem i zasadami prawidłowej eksploatacji. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca przelewa na Przedsiębiorstwo wszystkie prawa z tytuły gwarancji i rękojmi. Wartość wykupu sieci zostanie pomniejszona o wartość czynszu dzierżawnego. Wartość wykupu sieci (zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży) wyniesie 44 304 zł 20 gr, natomiast Przedsiębiorstwo zobowiązało się wykupić sieć za kwotę 49 000 zł (włączając w to kwotę czynszów dzierżawnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy uzyskana przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) roczna kwota dzierżawy sieci kanalizacyjnej podlega ujęciu w zeznaniu rocznym PIT, a jeśli tak to w którym punkcie PIT należy ją wykazać?
  2. Czy po przejęciu odpłatnym sieci przez Przedsiębiorstwo i de facto, zwrocie poniesionych przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) kosztów Wnioskodawca będzie zobowiązany do ujęcia tej kwoty w zeznaniu rocznym PIT lub innym dokumencie informującym Urząd Skarbowy o tym fakcie?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na ustawowy obowiązek gminy na zapewnienie sieci kanalizacji sanitarnej dla mieszkańców oraz zainwestowanie własnych środków na realizację tej inwestycji nie powinien On ponownie zostać obciążony podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatek został przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) zapłacony razem z otrzymaną fakturą.

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca powinien określić wysokość kosztów uzyskania przychodów, a art. 22g pkt 2 precyzuje, że w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt określony jest przez koszty wytworzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie otrzymywany czynsz dzierżawny nie stanowi dochodu, jest jedynie zwrotem już poniesionych kosztów (które powinna ponieść gmina). W rozliczeniu PIT Wnioskodawca nie powinien wykazywać czynszu dzierżawnego jako dochodu, a wpisany czynsz dzierżawny w PIT-36 za 2017 r. to błąd, który należy skorygować. Jeżeli jest On zobowiązany do wykazania czynszu jako dochodu, to jednocześnie ta sama wartość powinna być podana jako koszt uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22g pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z dzierżawy zaliczanego do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc dzierżawy niestanowiącej pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy.

Stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 693 § 1 ww. ustawy – przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zatem, należy przyjąć, że - co do zasady - podstawową formą opodatkowania dochodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca z własnych środków zrealizował inwestycję budowy odcinka sieci kanalizacyjnej. W imieniu Gminy to zadanie powinno zrealizować Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, które nie dysponowało środkami finansowymi, aby zrealizować stosowną inwestycję. Tym niemniej Wnioskodawca otrzymał wymagane dokumenty, zezwolenia oraz zapewnienie ze strony Przedsiębiorstwa o zwrocie kosztów inwestycji w 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca podpisał (wspólnie z żoną) z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji dwie umowy: przedwstępną umowę sprzedaży i umowę dzierżawy sieci do czasu odpłatnego przejęcia. Kwoty ustalone przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji stanowiące czynsz dzierżawny do czasu odpłatnego przejęcia, to za 2017 r. kwota 1 020 zł 80 gr, za lata 2018-2020 kwota 1 225 zł rocznie. Odbiór wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nastąpił w dniu 7 października 2016 r. Odbiór przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji przejmowanego w dzierżawę urządzenia kanalizacyjnego został dokonany w dniu 1 marca 2017 r. Przyłączenie nastąpiło w tym samym dniu co odbiór, tj. 7 października 2016 r.

Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 1 marca 2017 r. W piśmie otrzymanym od Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji jest informacja o „odpłatnym przekazaniu na majątek Przedsiębiorstwa sieci kanalizacji sanitarnej”. W umowach stworzonych przez Przedsiębiorstwo (zarówno umowie dzierżawy jak i przedwstępnej umowie sprzedaży” nie ma podanych przepisów prawnych. Umowa dzierżawy mówi o oddaniu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji do korzystania i pobierania pożytków urządzenia kanalizacyjnego, a dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu.

W umowie dzierżawy mowa jest o „zastosowaniu odpowiednich przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków, prawa budowlanego i kodeksu cywilnego. Umowa dzierżawy obowiązuje do dnia 31 grudnia 2021 r. Przychód z dzierżawy, Wnioskodawca uzyskuje jako dzierżawa prywatna (nie posiada wraz z żoną działalności gospodarczej). Jako wydzierżawiający przekazuje sieć na rzecz dzierżawcy urządzenie kanalizacyjne do korzystania i pobierania pożytków, zaś dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu i korzystania z urządzenia wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z przeznaczeniem i zasadami prawidłowej eksploatacji. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca przelewa na rzecz Przedsiębiorstwa wszystkie prawa z tytuły gwarancji i rękojmi. Wartość wykupu sieci zostanie pomniejszona o wartość czynszu dzierżawnego. Wartość wykupu sieci (zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży) wyniesie 44 304 zł 20 gr, natomiast Przedsiębiorstwo zobowiązało się wykupić sieć za kwotę 49 000 zł (włączając w to kwotę czynszów dzierżawnych).

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny uznać należy, że uzyskana przez Wnioskodawcę roczna kwota czynszu dzierżawnego, wynikająca z zawartej umowy dzierżawy sieci kanalizacyjnej stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy Wnioskodawca wybrał opodatkowanie z dzierżawy na zasadach ogólnych, przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Przedmiotowa kwota winna zostać wykazana – łącznie z innymi uzyskanymi przychodami (dochodami) w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym została ona wypłacona. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Ponadto, wskazać należy, że powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia, nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie. W świetle przepisów podatkowych nie jest możliwe zakwalifikowanie przyłącza wodociągowego do środków trwałych ze względu na brak kompletności. Przyłącze nie działa bowiem samodzielnie, a stanowi element sieci. Taki pogląd znajduje uzasadnienie w orzecznictwie NSA. Zgodnie z nim, przyłącza do sieci wodociągowej nie stanowią obiektów kompletnych, przeznaczonych do wykorzystania na własny użytek (wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1205/97). W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie mógł wydatków poniesionych na wybudowanie sieci kanalizacyjnej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo, tutejszy Organ wskazuje, że we własnym stanowisku Wnioskodawca powołał przepis art. 22g pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając jednak na uwadze treść przedmiotowego wniosku, tutejszy Organ przyjął, że Wnioskodawca powołując ww. przepis miał na myśli art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy i uznał, że jest to oczywista omyłka pisarska, niemająca wpływu na merytoryczne rozpatrzenie sprawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj