2018.05.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-2.4011.207.2018.1.AK1

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.207.2018.1.AK1
z 16 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania sumy pieniężnej wynikającej z weksla – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania i wykazania przychodu w zeznaniu podatkowym za 2017 r. oraz w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania,
nieprawidłowe – w części dotyczącej braku powstania przychodu w 2011 r.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania sumy pieniężnej wynikającej z weksla i wykazania jej w zeznaniu podatkowym za 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2011 r. zawarł 4 umowy z Bartoszem R., w ramach których Wnioskodawca jako Inwestor powierzył Zarządzającemu umówione kwoty pieniędzy. Zarządzający zobowiązał się do wprowadzenia tych środków do obrotu giełdy towarowej. Zgodnie z umowami ulokowane środki miały przynieść Inwestorowi zysk 6% netto w skali miesiąca. Umowy zostały zawarte w dniach: 28 lutego 2011 r., 5 kwietnia 2011 r., 23 maja 2011 r., 6 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wpłacił na rachunek Zarządzającego łącznie 224.000 zł.

Z uwagi na fakt, że Zarządzający nie wywiązywał się z zawartych umów Wnioskodawca zażądał zwrotu powierzonych kwot i naprawienia szkody (utraconych korzyści).

Zapłata została zrealizowana wekslem płatnym do dnia 8 listopada 2011 r. Weksel został podpisany przez Bartosza R. i poręczony przez jego żonę Joannę R. Weksel nie został wykupiony w terminie. Wnioskodawca w postępowaniu nakazowym przez Sądem Okręgowym w W. uzyskał w dniu 16 grudnia 2011 r. nakaz zapłaty. Zgodnie z tym nakazem Sąd nakazał pozwanym Bartoszowi R. i jego małżonce Joannie R. zapłacenie solidarnie w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu kwoty 326.000 zł z ustawowymi odsetkami oraz zwrot kosztów sądowych.

Wnioskodawca w celu wyegzekwowania wierzytelności wszczął postępowanie egzekucyjne. Do dnia 9 marca 2017 r. komornik wyegzekwował od pozwanych kwotę 207.867,01 zł z czego kwotę 182.042,17 zł przekazał Wnioskodawcy.

W dniu 11 marca 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Panią Joanną R. umowę regulującą spłatę długu, w myśl której Pani R. oprócz już wyegzekwowanych kwot zobowiązała się zapłacić Wnioskodawcy 134.500 zł. Po dokonaniu tej wpłaty Wnioskodawca zobowiązał się uznać, że tym samym wyczerpały się jego roszczenia wobec Pani Joanny R. Pani R. zapłaciła Wnioskodawcy kwotę 134.500 zł w dniu 14 marca 2017 r.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie prowadził jej w roku 2011.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytana.

Czy w zeznaniu podatkowym za rok 2017 Wnioskodawca winien wykazać przychód w wysokości otrzymanej od komornika kwoty oraz kwoty wpłaconej przez Panią R.?
Czy kosztem uzyskania przychodu będą kwoty pierwotnie wpłacone przez Wnioskodawcę Zarządzającemu oraz poniesione koszty pomocy prawnej i postępowań sądowych i egzekucyjnych?
Czy z uwagi na fakt wystawienia weksla w 2011 r. należy uznać, że ewentualne zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu w wysokości otrzymanej od komornika oraz od Pani R. kwoty oraz jego wykazania zeznaniu podatkowym za 2017 r.

Uzasadnienie

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem praktycznej realizacji powyższej zasady jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła. Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. W myśl art. 20 ust. 1b za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się także przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” wskazuje na to, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym i w związku z tym poza wymienionymi w tym przepisie, także inne przychody mogą być przychodami „z innych źródeł”. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, w którym u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć te wszystkie przychody (korzyści majątkowe), które nie mieszczą się w ściśle określonych kategoriach przychodów, wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 cytowanej ustawy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca, w związku z niewywiązaniem się z umowy przez Bartosza R. domagał się od niego zwrotu wpłaconych mu kwot i naprawienia szkody (utraconych korzyści). Zapłata została zrealizowana wekslem. Weksel nie został wykupiony w terminie. W wyniku postępowania sądowego, nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym sąd nakazał drugiej stronie zapłatę kwoty weksla z ustawowymi odsetkami oraz zwrot kosztów sądowych. W wyniku podjętej egzekucji komornik ściągnął od zobowiązanych część należności z weksla. W wyniku zapłaty przez Panią Joannę R. umówionej kwoty Wnioskodawca w 2017 r. zrzekł się wobec niej jakichkolwiek dalszych żądań. W tej sytuacji trudno przyjąć, że Wnioskodawca osiągnął jakąkolwiek „korzyść majątkową” - w ciągu 6 lat udało mu się bowiem odzyskać pieniądze, które wpłacił Bartoszowi R. oraz otrzymał zwrot kosztów poniesionych na wyegzekwowanie tych pieniędzy. Nie można więc mówić o wystąpieniu przychodu w rozumieniu art. 11 ustawy.

Ponadto należy wyjaśnić, że weksel jest papierem wartościowym o określonej przez prawo wekslowe formie, dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały, a jedyną osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest prawny posiadacz weksla. Weksel inkorporuje w sobie określone prawo majątkowe. Weksel własny sporządzany w formie ściśle określonej przez prawo wekslowe (ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe - t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 160), zawiera bezwarunkowe zobowiązanie się wystawcy do zapłacenia we wskazanym miejscu ustalonej sumy pieniężnej w wyznaczonym na wekslu terminie, określonej osobie, zwanej remitentem. Każdy weksel można przenieść przez indos, który oznacza, że poprzez pisemne oświadczenie umieszczone na wekslu przenosi się prawa z weksla na inną osobę. Samo wręczenie weksla, jak też innych środków płatniczych, poza gotówką, nie stanowi zapłaty. Musi temu towarzyszyć równoczesne, w jakiejkolwiek formie (umowa ustna, na piśmie, potwierdzone pismo przewodnie) – zgoda na przyjęcie zapłaty wekslem. Następuje wówczas zwolnienie z długu dłużnika przez wierzyciela - art. 506 do 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Razem ze zgodą stanowi dopiero zapłatę. Następuje wygaśnięcie zobowiązania jako skutek zwolnienia z długu w sytuacji, gdy dłużnik spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, np. zamiast gotówką płaci składnikiem swojego majątku.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że wygaśnięcie zobowiązania z tytułu zwrotu świadczeń i naprawienia szkody (utraconych korzyści) z racji nie dotrzymania warunków umowy nastąpiło w 2011 r., tj. z chwilą wręczenia weksla. Zawarcie porozumienia z drugą stroną na zapłatę w formie weksla potwierdza płatniczą funkcję wydania weksla.

Tak więc nawet jeśli uznać, że Wnioskodawca otrzymał jakikolwiek przychód to mogłaby nim być ewentualnie suma pieniężna wynikająca z weksla. Byłby to wówczas dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w 2011 r.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Stosownie do art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011 uległo już przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2017 r., tj. z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego czyli roku, w którym upłynął termin płatności podatku. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma już obowiązku rozliczania go w zeznaniu podatkowym.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu w wysokości otrzymanej od komornika kwoty oraz jego wykazania zeznaniu podatkowym za 2015 r.

Powyższe stanowisko potwierdza m. in. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB4/4511-1499/15-2/JK2 z 26 lutego 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania i wykazania przychodu w zeznaniu podatkowym za 2017 r. oraz w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania, a nieprawidłowe jest w części dotyczącej braku powstania przychodu w 2011 r.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2011 r. zawarł 4 umowy, w ramach których Wnioskodawca jako Inwestor powierzył Zarządzającemu umówione kwoty pieniędzy. Zarządzający zobowiązał się do wprowadzenia tych środków do obrotu giełdy towarowej. Zgodnie z umowami ulokowane środki miały przynieść Inwestorowi zysk 6% netto w skali miesiąca. Wnioskodawca wpłacił na rachunek Zarządzającego łącznie 224.000 zł. Z uwagi na fakt, że Zarządzający nie wywiązywał się z zawartych umów Wnioskodawca zażądał zwrotu powierzonych kwot i naprawienia szkody (utraconych korzyści). Zapłata została zrealizowana wekslem płatnym do dnia 8 listopada 2011 r. Weksel nie został wykupiony w terminie. Wnioskodawca w postępowaniu nakazowym przed Sądem uzyskał w dniu 16 grudnia 2011 r. nakaz zapłaty. Zgodnie z tym nakazem Sąd nakazał pozwanym zapłacenie solidarnie w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu kwoty 326.000 zł z ustawowymi odsetkami oraz zwrot kosztów sądowych. Wnioskodawca w celu wyegzekwowania wierzytelności wszczął postępowanie egzekucyjne. Do dnia 9 marca 2017 r. komornik wyegzekwował od pozwanych kwotę 207.867,01 zł z czego kwotę 182.042,17 zł przekazał Wnioskodawcy. W dniu 11 marca 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Panią Joanną R. umowę regulującą spłatę długu, w myśl której Pani R oprócz już wyegzekwowanych kwot zobowiązała się zapłacić Wnioskodawcy 134.500 zł. Po dokonaniu tej wpłaty Wnioskodawca zobowiązał się uznać, że tym samym wyczerpały się jego roszczenia wobec Pani Joanny R. Pani R zapłaciła Wnioskodawcy kwotę 134.500 zł w dniu 14 marca 2017 r.

Jak wynika z ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r., poz. 160) weksel jest papierem wartościowym o określonej przez prawo wekslowe formie, dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały, a jedyną osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest prawny posiadacz weksla. Weksel inkorporuje w sobie określone prawo majątkowe. Wręczenie weksla, jak też innych środków płatniczych, poza gotówką, nie stanowi zapłaty. Zawsze musi temu towarzyszyć równocześnie, w jakiejkolwiek formie ustnej lub pisemnej zgoda na przyjęcie zapłaty wekslem.

Wygaśnięcie zobowiązania z tytułu zwrotu świadczeń i naprawienia szkody (utraconych korzyści) z racji nie zachowania zobowiązania do wprowadzenia środków pieniężnych do obrotu giełdy towarowej nastąpiło w 2011 r., tj. z chwilą wręczenia weksla. Zawarcie porozumienia z drugą stroną na oddanie środków pieniężnych w formie weksla potwierdza płatniczą funkcję wydania weksla.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że suma pieniężna wynikająca z weksla stanowiła w 2011 r. dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011 uległo już przedawnieniu – o ile nie wystąpiły przesłanki do zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia, o których mowa w art. 70 § 2-6 oraz art. 70a Ordynacji podatkowej – z dniem 31 grudnia 2017 r., tj. z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego czyli roku, w którym upłynął termin płatności podatku. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma już obowiązku rozliczania go w zeznaniu podatkowym.

Reasumując, należy wskazać, że Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu w wysokości otrzymanej od komornika i Pani R. kwoty oraz jego wykazania w zeznaniu podatkowym za 2017 r. W związku z powyższym bezprzedmiotowa stała się odpowiedź na pytanie Nr 2.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania i wykazania przychodu w zeznaniu podatkowym za 2017 r. oraz w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania, a za nieprawidłowe w części dotyczącej braku powstania przychodu w 2011 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin