Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.170.2018.1.NF
z 18 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania według 8% stawki podatku VAT świadczonej usługi najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania według 8% stawki podatku VAT świadczonej usługi najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem dwóch lokali mieszkalnych (dalej także Apartamenty), mieszczących się w budynkach mieszkalnych (PKOB 112). Jeden lokal położony jest w miejscowości turystycznej, drugi w miejscowości atrakcyjnej dla biznesu.

Przedmiotowe Apartamenty nabyte zostały z przeznaczeniem do świadczenia usług zakwaterowania obejmujących oddanie Lokali na cele krótkotrwałego pobytu. W ocenie Zainteresowanego, taka usługa stanowi usługę sklasyfikowaną w PKWiU jako „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” (PKWiU 55.2). W tym celu wzmiankowane Lokale zostały umeblowane i w pełni przystosowane do udostępniania Klientom zamierzającym skorzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania.

Zainteresowany nawiązał współpracę z podmiotami profesjonalnie zajmującymi się obsługą wynajmu Apartamentów (dalej Operatorzy). Pomiędzy Zainteresowanym a Operatorami zawarte zostały umowy najmu. W świetle postanowień zawartych umów Wnioskodawca, w zamian za uzgodniony czynsz, oddał w najem Apartamenty celem ich dalszego podnajmowania przez Operatorów osobom trzecim na cele świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania i w tym zakresie upoważnia Operatorów do zawierania umów podnajmu Lokali.

Jednocześnie Operatorzy zobowiązali się do dalszego podnajmu, w tym do zawierania umów z Klientami w imieniu własnym oraz zarządzania dalszym podnajmem Apartamentów. Koszty mediów i innych opłat związanych z utrzymaniem Apartamentów, a także konserwacji oraz bieżących remontów obciążają Zainteresowanego. Operatorzy natomiast ponoszą koszty związane z bieżącym utrzymaniem Apartamentów, tj. koszty utrzymania czystości w Apartamentach oraz artykułów higienicznych po pobytach Klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatorów usługa najmu Lokali podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku od towarów i usług, właściwej dla usług związanych z zakwaterowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, na przedstawione powyżej zapytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, przy czym prawodawca podatkowy dopuścił opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, zaś stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymieniono „usługi związane z zakwaterowaniem” (PKWiU 55).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Zainteresowany nawiązał współpracę z podmiotami profesjonalnie zajmującymi się obsługą wynajmu Apartamentów (dalej Operatorzy). Pomiędzy Zainteresowanym a Operatorami zawarte zostały umowy najmu. W świetle postanowień zawartych umów Wnioskodawca, w zamian za uzgodniony czynsz, oddał w najem Apartamenty celem ich dalszego podnajmowania przez Operatorów osobom trzecim (Klientom) na cele świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania i w tym zakresie upoważnił Operatorów do zawierania umów podnajmu Apartamentów. Jednocześnie Operatorzy zobowiązali się do dalszego podnajmu, w tym do zawierania umów z Klientami w imieniu własnym oraz zarządu dalszym podnajmem Apartamentów. W tym celu zostały one właściwie umeblowane i przystosowane do udostępniania Klientom zamierzającym korzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania.

W ocenie Wnioskodawcy, przez wzgląd na to, że przedmiot najmu stanowią właściwie umeblowane i odpowiednio przystosowane Apartamenty, gotowe do zakwaterowania, a celem najmu jest zaspokajanie potrzeb Klientów związanych z pobytem (w celach turystycznych, biznesowych), to ich świadczenie podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku VAT. Istotnym w tym względzie jest cel na jaki Apartament udostępniany jest Operatorowi.

Reasumując, usługi najmu świadczone przez Zainteresowanego na rzecz Operatorów, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT oraz art. 146a pkt 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu według 8% stawki podatku VAT.

Jednocześnie Zainteresowany zauważa, że prezentowane przezeń stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2017 r. nr 0461-ITPPl.4512.997.2016.1.DM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2015 r. nr IPPP2/4512-681/15-2/MJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2015 r. nr IBPP2/4512-509/15/JJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Pomimo że od dnia 1 stycznia 2016 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązuje nowe rozporządzenie (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.), to zgodnie z zapisem § 3 pkt 1 tego rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się PKWiU wprowadzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W tym miejscu należy wskazać, że podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zatem, w sytuacji gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Jednocześnie z objaśnienia nr 1) do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Powyższe oznacza, że jeżeli dany towar (lub usługa) wymieniony w załączniku nr 3, na podstawie innych regulacji podlega opodatkowaniu niższą stawką podatku VAT lub zwolnieniu od podatku – zastosowanie ma ta niższa stawka podatku lub zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem dwóch lokali mieszkalnych mieszczących się w budynkach mieszkalnych (PKOB 112). Przedmiotowe Apartamenty nabyte zostały z przeznaczeniem do świadczenia usług zakwaterowania obejmujących oddanie Lokali na cele krótkotrwałego pobytu. Lokale zostały umeblowane i w pełni przystosowane do udostępniania Klientom zamierzającym skorzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania.

Zainteresowany nawiązał współpracę z podmiotami profesjonalnie zajmującymi się obsługą wynajmu Apartamentów. Pomiędzy Zainteresowanym a Operatorami zawarte zostały umowy najmu. W świetle postanowień zawartych umów Wnioskodawca, w zamian za uzgodniony czynsz, oddał w najem Apartamenty celem ich dalszego podnajmowania przez Operatorów osobom trzecim na cele świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania i w tym zakresie upoważnia Operatorów do zawierania umów podnajmu Lokali.

Jednocześnie Operatorzy zobowiązali się do dalszego podnajmu, w tym do zawierania umów z Klientami w imieniu własnym oraz zarządzania dalszym podnajmem Apartamentów.

W ocenie Zainteresowanego taka usługa stanowi usługę sklasyfikowaną w PKWiU jako „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” (PKWiU 55.2).

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatorów usługa najmu Lokali podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku VAT.

W świetle powołanych przepisów oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy – w szczególności zaklasyfikowanie przez Wnioskodawcę świadczonych usług do grupowania PKWiU 55.2 „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” – należy stwierdzić, że tak zaklasyfikowane usługi są opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Podsumowując, świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatorów usługa najmu Lokali podlega opodatkowaniu według 8% stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.