Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.134.2018.1.BS
z 27 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa i terminu do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych w ramach akcji promocyjnej oraz sposobu dokumentowania ww. świadczeń pieniężnych wypłacanych Klientom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 7 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa i terminu do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych w ramach akcji promocyjnej oraz sposobu dokumentowania ww. świadczeń pieniężnych wypłacanych Klientom.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Wnioskodawca Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT czynnym. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż pojazdów, akcesoriów oraz usług serwisowych.


W celu zwiększenia obrotów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług z tytułu sprzedaży pojazdów, Spółka rozważa wprowadzenie akcji promocyjnej adresowanej do podmiotów, którzy kupują od Spółki większą ilość samochodów (np. firm świadczących usługi wynajmu pojazdów dokonujących zakupów flotowych, firm świadczących usługi leasingowe). Ponieważ nie zawsze zakup pojazdu finansowany jest ze środków własnych nabywcy – często korzysta on z usług leasingu – Spółka rozważa przyznanie klientowi świadczenia pieniężnego z tytułu skorzystania z jej oferty, w wysokości określonej procentowo ceny sprzedanych przez Spółkę pojazdów, niezależnie od formy finansowania i podstawy korzystania z pojazdu.

Objęty niniejszym wnioskiem program promocyjny zakłada udział trzech podmiotów: Spółki, Leasingodawcy oraz Klienta (przyszłego użytkownika pojazdów). Klient zainteresowany nabyciem od Spółki pojazdów wybierze pojazdy z oferty Spółki, a następnie zawrze z Leasingodawcą umowę leasingu (finansowego lub operacyjnego), wskazując Leasingodawcy, że ma nabyć określone pojazdy od Spółki. Spółka dostarczy na zamówienie Leasingodawcy pojazdy wybrane przez Klienta i wystawi z tego tytułu Leasingodawcy – jako nabywcy pojazdów – fakturę dokumentującą ich dostawę.


Następnie – z tytułu wprowadzonego programu promocyjnego – w zależności od wartości pojazdów wybranych przez Klienta i dostarczonych Leasingodawcy, Spółka wypłaci Klientowi świadczenie pieniężne, stanowiące określony procent ceny netto sprzedaży pojazdów do Leasingodawcy. Podstawą wypłacenia świadczenia będzie nota księgowa, w której Spółka wskaże:

  1. kwotę świadczenia (brutto, bez wyodrębnienia kwoty podatku),
  2. nr VIN pojazdu (sprzedanego Leasingodawcy), z tytułu którego wypłaca Klientowi świadczenie promocyjne,

Nr VIN identyfikuje samochód w sposób unikatowy. Numer ten jest również podawany na fakturze sprzedaży pojazdów Leasingodawcy. Spółka zakłada, że nie będzie znała ani wymagała wskazania przez Klienta, czy będzie użytkownikiem pojazdu na podstawie umowy leasingu finansowego czy operacyjnego (umowy najmu długoterminowego), ani czy po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego Klient dokona wykupu pojazdu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


  1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym świadczenie pieniężne wypłacane przez Spółkę Klientom będzie stanowiło podstawę obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z tytułu dostawy pojazdu dokonanej na rzecz Leasingodawcy?
  2. Czy obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym Spółka wypłaci Klientowi świadczenie pieniężne?
  3. Czy prawidłowym będzie dokumentowanie świadczenia pieniężnego notą księgową?

Zdaniem Wnioskodawcy:


W opisanym zdarzeniu przyszłym świadczenie pieniężne wypłacane przez Spółkę Klientom, będzie stanowiło podstawę obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z tytułu dostawy pojazdu dokonanej na rzecz Leasingodawcy. Świadczenie pieniężne będzie miało charakter rabatu pośredniego, stanowiącego zwrot osobie trzeciej części ceny uzyskanej od Leasingodawcy ze sprzedaży pojazdów.


Obniżenia podstawy opodatkowania, a także kwoty podatku należnego, należy dokonać w rozliczeniu za okres, w którym Spółka wypłaci świadczenie Klientowi. Właściwym dokumentem księgowym będzie nota, ponieważ brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej.


Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jak przyjmuje się w orzecznictwie i praktyce podatkowej, kwota podstawy opodatkowania winna odpowiadać rzeczywiście otrzymanemu wynagrodzeniu. W konsekwencji, jeśli podatnik dokonuje zwrotu części ceny otrzymanej od nabywcy towaru lub usługi, podstawa opodatkowania winna być odpowiednio pomniejszona.

Planowany przez Spółkę sposób przeprowadzenia transakcji stanowi udzielenie rabatu pośredniego. Zwyczaj taki jest powszechny w obrocie gospodarczym i obejmuje dokonanie zwrotu części ceny nabycia towaru podmiotowi, który nie jest bezpośrednim nabywcą towaru. Wypłacenie takiego świadczenia pieniężnego umożliwia dostawcy obniżenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy, zaś po stronie beneficjenta będącego podatnikiem podatku od towarów i usług powoduje obowiązek skorygowania (zmniejszenia podatku naliczonego odliczonego z tytułu nabycia towaru, jeśli takie odliczenie mu przysługiwało).


W takim przypadku nie ma możliwości wystawienia faktury korygującej dla bezpośredniego nabywcy, ale nie stanowi to przeszkody dla zmniejszenia kwoty podatku należnego przez dostawcę i naliczonego przez nabywcę.


Art. 29a ust 10. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1

Co prawda zgodnie z art. 29a ust. 13 w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Udzielenie rabatu pośredniego nie wiąże się jednak z korygowaniem faktury wystawionej nabywcy (firmie leasingowej).


Przepis ten interpretowany jest zgodnie z zasadą proporcjonalności i wyrokiem TSUE w sprawie C-317/94. W wyroku tym TSUE wskazał, że artykuł 11(A)(1)(a) i artykuł 11 (C)(1) Szóstej Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby w przypadku, gdy:

  1. producent wystawia kupony zniżkowe opiewające na określoną kwotę, które mogą zostać zrealizowane przez konsumenta przy zakupie towarów u sprzedawcy detalicznego,
  2. kupony takie, rozdawane potencjalnym klientom w trakcie kampanii promocyjnej, są przyjmowane przez sprzedawcę detalicznego tytułem zapłaty za konkretne towary,
  3. producent dokonał sprzedaży konkretnego towaru po pierwotnej cenie dostawcy bezpośrednio detaliście, oraz
  4. detalista przyjmuje kupony od klientów przy sprzedaży towarów, przedstawia je następnie producentowi i otrzymuje wskazaną w nich kwotę,

podstawa opodatkowania równa była cenie sprzedaży ustalonej przez producenta, pomniejszonej o kwotę wskazaną na kuponach i zwróconą sprzedawcy detalicznemu. Zasada ta dotyczy także dostaw realizowanych przez producenta na rzecz hurtownika, a nie bezpośrednio na rzecz sprzedawcy detalicznego.


Jak wskazał TSUE: „Interpretacja ta w sposób oczywisty wynika z zasady, iż podstawa opodatkowania stanowiąca podstawę do poboru podatku VAT przez organy skarbowe nie może być wyższa niż wynagrodzenie faktycznie zapłacone przez odbiorcę końcowego, stanowiące podstawę do wyliczenia ponoszonego przez niego podatku VAT, oraz z zasady neutralności VAT, zgodnie z którą w każdym kraju towary powinny być obciążone takim samym podatkiem, niezależnie od liczby etapów produkcji i dystrybucji.

Interpretacja ta nie ma niekorzystnego wpływu na system podatku VAT, gdyż nie powoduje ona potrzeby korygowania podstawy opodatkowania w transakcjach pośrednich. Kwota ta pozostaje niezmieniona, gdyż w przypadku tych transakcji przestrzeganie zasady neutralności VAT zapewnione jest dzięki zastosowaniu warunków dokonania odliczenia określonych w Dyrektywie, umożliwiających podatnikom na etapach pośrednich w łańcuchu dystrybucji, np. hurtownikom i sprzedawcom detalicznym, zapłacenie organom skarbowym jedynie tej części podatku VAT, jaka stanowi różnicę między ceną zapłaconą na rzecz dostawcy i ceną, po jakiej towary zostały dostarczone nabywcy”.

Powyższe stanowisko TSUE jest w pełni aprobowane przez krajową praktykę podatkową. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dość jednolicie akceptuje obniżenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku w sytuacji dokonania zwrotu części ceny w ramach rabatu pośredniego. W interpretacji z dnia 2 grudnia 2016 r. sygn. 0461-ITPP1.4512.740.2016.1.IK wskazano, że „W przypadku otrzymania bezpośrednio od Spółki zwrotu części ceny zakupionych produktów, dla Detalisty nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny tych towarów. W tej sytuacji podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu sprzedaży nie będzie Dystrybutor, który otrzyma od Detalisty cenę należną w pełnej wysokości, ale Spółka, która dokona sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieli rabatu. U Spółki nastąpi zatem obniżenie podstawy opodatkowania. W związku z tym będzie ona mogła skorzystać z prawa do korekty podstawy opodatkowania i należnego podatku VAT. W takim kształcie sprawy udzielany rabat pośredni stanie się upustem – obniżką (rabatem), o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.


Należy przy tym wskazać, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o udzielonym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku Detalisty.

Przepisy krajowe nie określają dokumentu na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota księgowa.


Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że rabat pośredni udzielony przez Spółkę na rzecz Detalisty zostanie udokumentowany notą księgową wystawioną przez Detalistę. Wysokość obrotów uprawniających do otrzymania rabatu ustalona jest przez strony umowy pomiędzy Spółką, a Detalistą na podstawie określonego poziomu zakupów produktów dokonanych u Dystrybutora.


Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro udzielony przez Spółkę rabat nie będzie związany ze świadczeniem wzajemnym, to nie będzie stanowić wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. W takim przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny usług przez Spółkę, która co prawda nie świadczy usług bezpośrednio na rzecz Detalisty, ale udzieli mu rabatu („rabatu pośredniego”), co spowoduje w istocie obniżenie ceny sprzedawanych towarów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyć Dystrybutora, która zapłaci Spółce cenę określoną w umowie. Natomiast podmiotem uprawnionym do obniżenia podstawy opodatkowania stanie się Spółka, która dokona sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieli rabatu pieniężnego”.

Podstawą rozliczenia zmniejszenia podatku należnego jest wówczas nota księgowa, a jej rozliczenie powinno nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym dojdzie do wypłaty rabatu pośredniego końcowemu odbiorcy (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 lutego 2017 r. sygn. 1462-IPPP1.4512.6.2017.1.KR: „Podsumowując, w przypadku udzielenia aptekom przez Wnioskodawcę rabatów, o których mowa w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca będzie uprawniony do odpowiedniego obniżenia (o wartość rabatu udzielonego aptece) podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego z tytułu sprzedaży towarów. Dokumentem właściwym do udokumentowania rabatów będzie nota zawierająca odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości, wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz danej apteki, a Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT oraz podatku VAT należnego z momentem udzielenia (wypłaty na rzecz apteki rabatu), udokumentowanego wystawioną przez Wnioskodawcę notą”).

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się w interpretacji z dnia 1 sierpnia 2017 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.294.2017.1.RS: „Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, bowiem w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Zatem, faktura korygująca może dotyczyć tylko pierwszego sprzedawcy i bezpośredniego nabywcy – pośrednika, uczestniczących w pierwotnej transakcji.

Nie można bowiem wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od nabywcy (pośrednikowi), ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie dojdzie do żadnej dostawy. W przypadku kiedy ostateczny odbiorca otrzyma bezpośrednio od pierwszego sprzedawcy zwrot części ceny zakupionego towaru wówczas dla pierwszego sprzedającego i dla ostatecznego nabywcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy pośrednika, który zapłacił pierwszemu sprzedawcy i otrzymał od ostatecznego nabywcy cenę należną w pełnej wysokości. Zatem pierwszy sprzedawca nie może wystawić temu odbiorcy żadnej faktury. Przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podmiot udzielający rabatu może ten rabat udokumentować a zwłaszcza w przypadku, gdy tym podmiotem jest podmiot zagraniczny”.


Praktyka interpretacyjna jest w tym zakresie utrwalona. Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji z dnia 26 października 2017 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.446.2017.1.KR, w której za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, który twierdził, że:

  1. rabat udzielony i faktycznie wypłacony dowolnemu podmiotowi, który nabył towary dystrybuowane przez wnioskodawcę, obniża podstawę opodatkowania i podatek należny,
  2. rabat pośredni powinien być udokumentowany notą księgową,
  3. wnioskodawca ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w miesiącu w którym faktycznie wypłacił kwotę rabatu,
  4. wypłacona kwota rabatu pośredniego jest kwotą brutto – w której zawiera się kwota zmniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego,
  5. wystarczające będzie, aby nota księgowa odzwierciedlała najistotniejsze informacje dotyczące udzielonego rabatu pośredniego: wskazanie nazw, adresów, numerów NIP dostawcy i odbiorcy rabatu, daty udzielenia rabatu a także wskazanie, iż nota dotyczy rabatu pośredniego oraz wskazanie kwoty rabatu brutto, obniżenia podstawy opodatkowania (sprzedaży netto) i obniżenia podatku należnego.

W ramach planowanej akcji promocyjnej Spółka zwróci Klientowi określony procent ceny dostawy pojazdów do Leasingodawcy. Ostatecznie otrzymana kwota z tytułu dostawy (podstawa opodatkowania), będzie zatem niższa od kwoty wskazanej na fakturze dokumentującej dostawę pojazdów. Ponieważ rabat jest wypłacany Klientowi (osobie trzeciej w stosunku do transakcji pomiędzy Spółką a nabywcą pojazdów – Leasingodawcą), nie ma podstaw do korygowania faktur wystawionych dla firmy leasingowej.


Jak wynika wprost z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Okoliczność korzystania przez Klienta z pojazdu na podstawie umowy leasingu nie powoduje, że powyższe regulacje i praktyka podatkowa nie mogą mieć zastosowania do świadczenia pieniężnego wypłacanego przez Spółkę Klientowi. W przypadku leasingu finansowego, czynność między Leasingodawcą a Klientem stanowi dostawę towarów. W przypadku Leasingu operacyjnego w kontekście wyroku TSUE z dnia 4 października 2017 r. sygn. C-164/16, w tożsamy sposób należy kwalifikować świadczenie pieniężne wypłacane przez Spółkę.


Niezależnie bowiem od podstawy prawnej korzystania z pojazdu przez Klienta, w każdym przypadku świadczenie pieniężne:

  1. dotyczy pojazdów wskazanych (zamówionych) przez Klienta,
  2. ekonomicznie obniża ostatecznie uzyskaną z tytułu dostawy cenę pojazdów,
  3. dotyczy łatwych do identyfikacji towarów (nr VIN pojazdu ujęty na fakturze dostawy pojazdów do Leasingodawcy oraz na nocie wystawianej na rzecz Klienta w celu udokumentowania wysokości należnego mu świadczenia).

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe w całości.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj