2018.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.103.2018.2.KT
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania importu usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania importu usług. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwania tut. Organu nr 0114-KDIP1-2.4012.103.2018.1.KT z dnia 26 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna (Wnioskodawca) zajmuje się świadczeniem usług w zakresie spedycji i odpraw celnych na rzecz krajowych jak i zagranicznych osób fizycznych i podmiotów niebędących osobami fizycznymi. Usługi te polegają w szczególności na zapewnieniu wprowadzenia do obrotu samochodów sprowadzanych ze Stanów Zjednoczonych (a także innych krajów spoza Unii Europejskiej czy też Europejskiego Obszaru Gospodarczego), jak również innych towarów, zazwyczaj pochodzących z Chin.

Usługi te są świadczone za pośrednictwem firm niemieckich, które po wykonaniu usługi obciążają Wnioskodawcę zarówno należnym im wynagrodzeniem, jak również należnościami celno-podatkowymi. Powyższe należności firmy niemieckie ujmują w wystawianych fakturach. Upoważnienie firmom niemieckim do dokonywania odpraw celnych udzielane jest bezpośrednio przez klientów Wnioskodawcy.

Przedmiotowe usługi, wykonywane w imieniu własnym Wnioskodawcy, ale na rzecz klienta, są każdorazowo dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą lub paragonem fiskalnym. Natomiast poniesienie wydatków związanych z należnościami celno-podatkowymi udokumentowane zostaje poprzez wystawienie noty obciążeniowej.

Wnioskodawca podkreśla, że na fakturach wystawianych Wnioskodawcy przez firmy niemieckie widnieją dane klientów Wnioskodawcy, co wskazuje na okoliczność, iż usługi nabywane są w imieniu własnym Wnioskodawcy, lecz z uwagi na fakt, iż nie jest on ich faktycznym beneficjentem, usługi te są nabywane bezpośrednio na rzecz osób trzecich.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że jest zarejestrowany jako czynny podatnik na potrzeby podatku VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Natomiast firmy niemieckie nie mają na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Klientami Wnioskodawcy są zarówno podmioty gospodarcze jaki i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podstawa opodatkowania podatkiem VAT z tytułu usług polegających na zapewnieniu dopuszczenia do obrotu samochodów (lub innych towarów), wykazywana na fakturze wystawionej przez niemieckie firmy, powinna uwzględniać całkowitą wartość importu usług świadczonych na rzecz klientów, w tym również ponoszonych przez Wnioskodawcę należności celno-podatkowych, i opodatkowana VAT w wys. 23%? Czy też z tej podstawy powinny być wyłączone należności celno-podatkowe?

W uzupełnieniu do wniosku Spółka doprecyzowała, że przedmiotem zapytania jest ustalenie podstawy opodatkowania importu usług od firmy niemieckiej rozpoznawanego przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania przedmiotowych usług powinna obejmować również wartość wydatków poniesionych na należności celno-podatkowe, które są przenoszone na podmioty wymienione w fakturach firmy z Niemiec.

Zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535, zwana dalej: uVAT), przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a uVAT, w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a uVAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 uVAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Dodatkowo, zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 uVAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1a uVAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3 uVAT.

Stanowisko strony potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 1759/12) odnoszący się do włączenia do podstawy opodatkowania akcyzy zapłaconej w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej. W tezie ww. orzeczenia NSA stwierdził, że jeżeli podatek akcyzowy i opłata paliwowa płacone są przez podatnika we własnym imieniu, nie mogą być uznane za kwoty otrzymane od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. Podobne stanowisko przyjął m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 29 marca 2017 r. (sygn. akt: I SA/Go 461/16).

W związku z opisanym stanem faktycznym oraz w świetle przywołanych przepisów należy uznać, że podstawa opodatkowania podatkiem VAT z tytułu świadczenia opisanych usług powinna uwzględniać również wartość zwróconych przez klienta należności z tytułu poniesionych przez Wnioskodawcę należności celno-podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Natomiast art. 8 ust. 2a ustawy wskazuje, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Podatnikami, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 działu V ustawy (regulującego kwestie związane z miejscem świadczenia przy świadczeniu usług):

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy, określona została w art. 28b ustawy. Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, stanowi – w myśl art. 2 pkt 9 ustawy - import usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz krajowych i zagranicznych klientów usługi w zakresie spedycji i odpraw celnych, polegające na zapewnieniu wprowadzenia do obrotu towarów sprowadzanych spoza Unii Europejskiej. Usługi te, wykonywane w imieniu własnym Wnioskodawcy, ale na rzecz klienta, Spółka świadczy za pośrednictwem firm niemieckich, które po wykonaniu usługi obciążają Wnioskodawcę zarówno należnym im wynagrodzeniem, jak również należnościami celno-podatkowymi, które firmy niemieckie ujmują w wystawianych na rzecz Spółki fakturach. Upoważnienie do dokonywania odpraw celnych udzielane jest firmom niemieckim bezpośrednio przez klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca podkreśla, że na fakturach wystawianych na jego rzecz przez firmy niemieckie widnieją dane klientów Spółki, co potwierdza, że usługi nabywane są w imieniu własnym Wnioskodawcy, lecz z uwagi na okoliczność, że nie jest on ich faktycznym beneficjentem, usługi te są nabywane bezpośrednio na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Natomiast firmy niemieckie nie mają na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem zapytania Spółki jest ustalenie podstawy opodatkowania z tytułu nabycia opisanych usług od firmy niemieckiej, rozpoznawanego przez Wnioskodawcę jako import usług, w szczególności – czy podstawa ta powinna uwzględniać całkowitą wartość importu usług, w tym również ponoszonych przez Wnioskodawcę należności celno-podatkowych.

W świetle powołanych wyżej przepisów, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, import usług ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi jest terytorium Polski;

usługodawcą jest podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju (niezależnie od tego, czy na terenie Unii Europejskiej czy też poza jej terytorium), nieposiadający w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;

usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, bądź osoba fizyczna, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca, jako polski podatnik, spełnia warunki określone w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Nabycie przez Spółkę od podmiotów zagranicznych (firm niemieckich) nieposiadających w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usług, dla których miejscem świadczenia jest - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – terytorium Polski, stanowi dla Wnioskodawcy import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Zatem Spółka zobowiązana jest, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkować usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa podatkowego.

Stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast podstawą opodatkowania - w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 - jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei art. 29a ust. 7 ustawy wskazuje, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają m.in. kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy, o których mowa w ww. art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy. Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w tym przepisie jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Należy podkreślić, że aby otrzymana przez podatnika kwota stanowiła zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek usługobiorcy, nie może stanowić należności lub kosztów dodatkowych, które w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy uwzględnić w podstawie opodatkowania. Nie wystąpi zwrot wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rzecz usługobiorcy, jeśli wydatki te były poniesione przez podatnika we własnym imieniu. W takiej sytuacji kwota zwracanych wydatków stanowi w istocie element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu danej transakcji.

W świetle powołanych regulacji prawnych oraz przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że ustalając podstawę opodatkowania z tytułu importu usług Wnioskodawca nie może skorzystać z instytucji zwrotu wydatków uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy.

W opisanej sprawie, w celu wykonania usług spedycji i odpraw celnych na rzecz swoich klientów Wnioskodawca nabywa te usługi od firmy niemieckiej, która świadcząc usługę na rzecz Spółki ponosi również koszty należności celno-podatkowych, którymi obciąża Wnioskodawcę w ramach wynagrodzenia za wykonaną usługę - należności te, jak wskazał Wnioskodawca, ujmowane są w wystawionych na rzecz Spółki fakturach. Przedmiotowe koszty stanowią więc element kalkulacyjny wykonywanej przez firmę niemiecką usługi.

Zatem zwrotu kosztów należności celno-podatkowych, poniesionych przez usługodawcę w związku ze świadczeniem usługi na rzecz Wnioskodawcy, nie można uznać za ponoszone w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Wydatki te ponoszone są przez spółkę niemiecką na rzecz klientów Wnioskodawcy (ostatecznych beneficjentów, którym Spółka odsprzedaje nabywane od zagranicznego kontrahenta usługi), ale w imieniu własnym firmy niemieckiej, w celu realizacji usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Oznacza to, że w niniejszej sprawie nie występuje zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i tym samym przy ustalaniu podstawy opodatkowania usług świadczonych przez firmę niemiecką na rzecz Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania regulacje zawarte w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy. W konsekwencji, wartość poniesionych przez usługodawcę kosztów należności celno-podatkowych Wnioskodawca powinien – stosownie do art. 29a ust. 1 i ust 6 ustawy - uwzględnić w podstawie opodatkowania nabywanych od firmy niemieckiej usług, które zobowiązany jest rozliczyć na terytorium kraju w ramach importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zaznacza, że jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin