2018.04.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.80.2018.2.AC
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 6 kwietnia 2018 r. i 10 kwietnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z powstaniem przychodu u Członków Zarządu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (pytania oznaczone we wniosku nr 1, nr 2 i nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.80.2018.1.AC, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 23 marca 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 30 marca 2018 r.), zaś w dniu 6 kwietnia 2018 r. oraz w dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku (data nadania 6 kwietnia 2018 r.). Pismem z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawca sprostował omyłkę w zadanym pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1a.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) podpisał z Członkami Zarządu umowę o świadczenie usług zarządzania. Jeden z Członków Zarządu jest przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG, przy czym jego działalność posiada status działalności zawieszonej. Drugi z Członków Zarządu nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej (nie jest przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG).

Wynagrodzenie Członków Zarządu z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług zarządzania stanowi dla nich przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT), tj. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Do obowiązków Członków Zarządu w ramach podpisanej umowy o świadczenie usług zarządzania należy prowadzenie spraw i reprezentowanie Spółki. Realizacja powyższych obowiązków wiąże się z odbywaniem przez Członków Zarządu podróży w kraju i zagranicą.

W celu należytego wykonywania swoich obowiązków umownych Członkowie Zarządu zobowiązani są do korzystania z udostępnionych przez Spółkę samochodów służbowych. Samochody te zostały udostępnione Członkom Zarządu do celów służbowych, jak i prywatnych na podstawie odrębnej umowy, tj. Umowy powierzenia samochodu służbowego (dalej: Umowa), zawartej między Spółką a poszczególnymi Członkami Zarządu.

Samochody służbowe do celów prywatnych są udostępniane Członkom Zarządu nieodpłatnie. Na podstawie zawartej Umowy Członkowie Zarządu przejmują odpowiedzialność materialną za powierzony przez Spółkę samochód służbowy wraz z wyposażeniem. Jak zostało to wskazane w Umowie powierzenie Członkom Zarządu samochodu służbowego wynika z charakteru pełnionych przez nich funkcji wymagającej ich stałej dyspozycyjności oraz służy celom prywatnym Członków Zarządu na warunkach określonych w zawartej Umowie.

Członkowie Zarządu są zobowiązani do używania samochodu służbowego zgodnie z jego przeznaczeniem, instrukcją obsługi oraz przepisami wewnętrznymi obowiązującymi w Spółce. W czasie, w którym samochód służbowy znajduje się w posiadaniu Członków Zarządu zobowiązują się oni do zachowania należytej staranności w sprawowaniu pieczy nad samochodem służbowym oraz przejmują odpowiedzialność za ewentualne uszkodzenie samochodów niewynikające z normalnego użytkowania, a także za ich kradzież, będącą wynikiem zaniedbania przez Członków Zarządu ich obowiązków wynikających z zawartej Umowy.

W celu zapewnienia prawidłowej eksploatacji i zabezpieczenia samochodu służbowego, w czasie, w którym znajduje się on w posiadaniu Członków Zarządu, Członkowie Zarządu zobowiązują się w szczególności do:

przestrzegania przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz zasad bezpieczeństwa, które są mu znane;
właściwego zabezpieczenia samochodu służbowego przed dostępem osób nieupoważnionych;
niepozostawiania w samochodzie akcesoriów, sprzętu, urządzeń, dokumentów samochodu, a także innych dokumentów, których pozostawienie mogłoby sprzyjać narażeniu na uszkodzenie samochodu w wyniku włamania albo kradzieży i jednocześnie narazić na utratę ważnych i poufnych informacji;
natychmiastowego poinformowania Spółki o fakcie uszkodzenia lub kradzieży samochodu oraz zgłoszenia tego faktu policji i właściwemu zakładowi ubezpieczeń;
wykonywania obowiązków wynikających z instrukcji fabrycznej producenta;
utrzymania samochodu w czystości;
niezwłocznego powiadomienia Spółki o każdej zauważonej awarii lub usterce samochodu.

Jednocześnie, jak już wskazano Członkowie Zarządu wykorzystują powierzony samochód do celów prywatnych.

W związku z wykorzystywaniem przez Członków Zarządu samochodu służbowego na cele prywatne, po ich stronie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest kalkulowana przez Spółkę przy zastosowaniu następującego algorytmu: liczba dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych x średni dzienny koszt wynajmu danego typu samochodu przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów. Liczba dni w danym miesiącu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustalana jest w oparciu o comiesięczne oświadczenie Członków Zarządu o wykorzystaniu tego samochodu do celów prywatnych. Średni dzienny koszt wynajmu danego samochodu ustalany jest na podstawie cen stosowanych przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia pojazdu. W tym celu Spółka wystąpiła z zapytaniem o ofertę cenową wynajmu pojazdów podobnego typu do samochodów powierzonych Członkom Zarządu. W odpowiedzi na zapytanie Spółka otrzymała trzy oferty, na podstawie których został skalkulowany średni dzienny koszt wynajmu każdego samochodu.

Spółka pokrywa wszelkie koszty związane z bieżącą eksploatacją samochodu służbowego (np. koszty przeglądów, pielęgnacji, opłaty za ustawowe badania, koszty oleju i innych płynów). Jednocześnie zarówno w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów służbowych, jak i prywatnych Spółka pokrywa koszty paliwa. Spółka nie ustala przychodów Członków Zarządu z tytułu pokrywania kosztów dotyczących bieżącej eksploatacji samochodu służbowego, jak również z tytułu pokrywania kosztów paliwa (zarówno w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów służbowych jak i prywatnych).

W piśmie z dnia 6 kwietnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że w złożonym wniosku o wydanie interpretacji omyłkowo zacytowano przepis art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, zamiast wskazanego art. 13 pkt 9 ustawy o PIT. W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie ze stanem faktycznym występującym u Wnioskodawcy jego intencją było zacytowanie, zgodnie ze wskazaniem we wniosku, art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, o następującej treści: „przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7” zamiast art. 13 pkt 7 ustawy o PIT w brzmieniu: „przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych”.

Wnioskodawca wskazał, że zagadnienia podatkowe zaprezentowane we wniosku pozostają w ścisłym związku z właściwym wywiązywaniem się Spółki z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Zagadnienia dotyczą bowiem kwestii prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania oraz wysokości podatku, który Spółka jako płatnik powinna naliczyć, pobrać i przekazać do właściwego organu. Tylko zajęcie przez Organ stanowiska co do prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zaprezentowanych zdarzeń podatkowych pozwoli Spółce jako płatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych na prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania i właściwe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku. W sytuacji odmowy oceny stanowiska Wnioskodawcy przez Organ Spółka pozostanie bez możliwości jakiejkolwiek weryfikacji prawidłowości wykonywania swoich obowiązków, w tym w szczególności ustalania podatku we właściwej wysokości. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie istnieją żadne wątpliwości co do tego, że wskazane zapytania dotyczą zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy przychód Członków Zarządu zatrudnionych przez Spółkę na umowę o świadczenie usług zarządzania, z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych należy ustalać stosując art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy w przypadku gdy Członkowie Zarządu zużywają w celach prywatnych paliwo, którego koszt nabycia pokrywa Spółka, prawidłowe jest postępowanie polegające na odrębnym ustalaniu przychodu Członków Zarządu na podstawie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zużytego przez niego paliwa do przejazdów w celach prywatnych, niezależnie od ustalanego osobno na podstawie tego samego przepisu, przychodu w wartości świadczenia niepieniężnego z tytułu wykorzystywania przez Członków Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych?
Jeśli odpowiedź na pytanie wskazane w punkcie 2 będzie pozytywna, Spółka zwraca się z zapytaniem, czy Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, przy ustalaniu wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu pokrycia kosztów zakupu paliwa do samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych Członków Zarządu, a tym samym podstawy opodatkowania przychodu ustalanego na podstawie art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może stosować każdą metodę określenia wartości tego świadczenia, która zgodnie z dyspozycją art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiada cenie rynkowej stosowanej w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich uzyskania?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1, nr 2, i nr 3, natomiast zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1a zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku),

Ad 1

Zdaniem Spółki, przychód Członków Zarządu zatrudnionych przez Spółkę na umowę o świadczenie usług zarządzania, z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych należy ustalać stosując art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Mając na uwadze powyższe, przychód z tytułu nieopłatnego korzystania z samochodów służbowych przez Członków Zarządu należy ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT.

Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy o ustaleniu ryczałtowego przychodu z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych, tj. art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT. Wskazane przepisy dotyczą bowiem jedynie pracowników. Członkowie Zarządu wykonują natomiast obowiązki służbowe na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania i tym samym nie mogą zostać uznani za pracowników. Powyżej zaprezentowane podejście znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2017 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.74.2017.2.AMN.

Ad 2

Spółka uważa, że prawidłowym będzie odrębne ustalenie przychodu Członków Zarządu na podstawie art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, z tytułu pokrycia kosztu paliwa zużytego do przejazdów w celach prywatnych, niezależnie od ustalanej osobno wartości świadczenia niepieniężnego z tytułu wykorzystywania przez Członków Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych.

Zdaniem Spółki, przyjęta przez Nią metodologia kalkulacji nieodpłatnego świadczenia za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych nie obejmuje wartości paliwa zużytego w związku z wykorzystaniem samochodu służbowego do celów prywatnych, którego koszt nabycia pokrywa Spółka. W efekcie, wartość paliwa zużytego do celów prywatnych powinna być kalkulowana oddzielnie.

Zatem, w sytuacji, gdy Spółka pokrywa koszty nabycia paliwa zużytego przez Członków Zarządu do przejazdów w celach prywatnych, wówczas wartość tego paliwa stanowi, odrębny od przychodów z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, opodatkowany przychód Członków Zarządu, którego wysokość należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

W rezultacie, niezależnie od wartości świadczenia z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT, zdaniem Spółki, przychód Członków Zarządu stanowi również odrębnie wartość paliwa zużytego do przejazdów w celach prywatnych, którego koszt nabycia pokryła Spółka.

Ad 3

Spółka, jako płatnik, obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, przy ustalaniu podstawy opodatkowania w odniesieniu do wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu pokrycia kosztów zakupu paliwa do samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych przez Członków Zarządu, może stosować każdą metodę określenia wartości tego świadczenia, która zgodnie z dyspozycją art. 11 ust. 2 ustawy o PIT, zapewni odniesienie ustalonej wartości do ceny rynkowej stosowanej w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich uzyskania.

Jeśli własne stanowisko w zakresie określonym w punkcie 2 powyżej okaże się prawidłowe konsekwencją tego będzie konieczność ustalenia podstawy opodatkowania wartości nieodpłatnego świadczenia, polegającego na pokryciu przez Wnioskodawcę kosztów zakupu paliwa do celów prywatnych Członków Zarządu.

Wnioskodawca zaznaczył, że przepisy ustawy o PIT nie wskazują praktycznego sposobu ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia, tj. wartości paliwa zużytego do celów prywatnych Członków Zarządu, w związku z wykorzystywaniem przez niego samochodu służbowego. W związku z tym, uznać należy, że w tym celu może być stosowana każda metoda, która pozwoli na jednoznaczne określenie wartości tego świadczenia. Co do zasady jednak sposób ten musi odpowiadać cenie rynkowej stosowanej w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich uzyskania, co wynika z art. 11 ust. 2 ustawy o PIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka może przykładowo pozyskiwać od Członków Zarządu miesięczny wykaz przejazdów prywatnych z wyodrębnieniem przebytej trasy w kilometrach w poszczególnych dniach miesiąca. W oparciu o tak przygotowany przez Członków Zarządu wykaz, Spółka może obliczać wartość zużytego przez Członków Zarządu paliwa na przejazdy prywatne i doliczać ją do wartości przychodów Członków Zarządu.

Tym samym Spółka uważa, że wartość przychodów Członków Zarządu z tytułu zużytego w celach prywatnych paliwa zdaniem Spółki może stanowić iloczyn następujących wartości:

sumy przejechanych przez Członków Zarządu kilometrów w danym miesiącu w celach prywatnych,
współczynnika średniego spalania ustalonego przez Spółkę dla pojazdu konkretnej marki lub danego rocznika oraz
średniej ceny paliwa za 1 litr, ustalanej na koniec danego miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście, natomiast w pkt 3 wymienia pozarolniczą działalność gospodarczą. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

Według art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody:

otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy),

uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy (art. 13 pkt 9 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca definiuje w przepisach art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu w art. 11 ww. ustawy, a także określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie zatem z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy uznać tym samym każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia –- według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku –- według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Powołane wyżej przepisy regulują ogólną zasadę ustalania wartości pieniężnej świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast przepisy art. 12 ust. 2a-2c, jako zastrzeżenie wskazane wprost przez ustawodawcę w dyspozycji art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wprowadzają wyjątek od tej zasady i dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ww. ustawy).

Ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zatem wyłącznie świadczenie wynikające z udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych pracownikowi. Zryczałtowane kwoty określone zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy stanowią przychód pracownika doliczany do innych przychodów ze stosunku pracy.

Tym samym przepis art. 12 ust. 2a nie ma zastosowania do osoby wykonującej usługi na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej we wniosku należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie sposób uznać, że wartość pieniężną świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez Członka Zarządu zatrudnionego na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania należy ustalić zgodnie z art. 12 ust. 2a-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku mają bowiem zastosowanie ogólne zasady ustalania wartości pieniężnej świadczeń uregulowane w art. 11 ww. ustawy.

W rezultacie, Spółka jako płatnik ma obowiązek doliczenia do przychodów Członka Zarządu wartości pieniężnej świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy. Jednocześnie na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych.

Należy wskazać, że określona wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych nie obejmuje kosztów zakupu paliwa, lecz obejmuje wyłącznie koszty Wnioskodawcy wynikające z udostępnienia Członkom Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacyjne takie jak koszty ubezpieczenia, bieżące naprawy, przeglądy, wymianę części eksploatacyjnych, np. wymiana opon, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego czy Członkowie Zarządu będą wykorzystywali samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie. Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to m.in. koszty zużytego paliwa.

W odniesieniu do zużytego przez Członków Zarządu paliwa do przejazdów do celów prywatnych, którego koszt nabycia pokryła Spółka, należy wskazać, że wartość tego paliwa stanowi − odrębny od przychodów z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych − opodatkowany przychód Członków Zarządu z działalności wykonywanej osobiście, w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający doliczeniu do pozostałych przychodów. W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, przychodem Członków Zarządu, zakwalifikowanym przez Wnioskodawcę do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie zarówno wartość pieniężna świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jak i wartość zużytego przez Członków Zarządu paliwa do przejazdów do celów prywatnych, które przysługują im na podstawie umów o świadczenie usług zarządzania zawartych ze Spółką.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo odnosząc się do kwestii ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu pokrycia kosztów zakupu paliwa do samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych przez Członków Zarządu na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Organ nie dokonuje wyliczeń, ani nie potwierdza prawidłowości dokonanych przez Wnioskodawcę wyliczeń kwoty przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia dla Członków Zarządu. Określenie reguł pozwalających na ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu pokrycia kosztów zakupu paliwa do samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych przez Członków Zarządu na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy do regulacji wewnętrznych obowiązujących u Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem interpretacji indywidualnej wydawanej przez Organ podatkowy jest przepis prawa wskazany przez Wnioskodawcę. W związku z tym, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotem zapytania Wnioskodawcy był art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów wynagrodzenia Członków Zarządu z tytułu wykonywania umowy o świadczenie usług zarządzania, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin