Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.3.2018.1.MZ
z 19 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z prawa do ulgi mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z prawa do ulgi mieszkaniowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z treścią decyzji administracyjnych wydanych przez Prezydenta Miasta – Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, M.F., będący osobą chorą na schizofrenię, uzyskał prawo do świadczenia w formie specjalistycznych usług opiekuńczych. Na podstawie konkursu ogłoszonego przez Prezydenta Miasta świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania dla osób z zaburzeniami psychicznymi zostało zlecone Towarzystwu Przyjaciół Niepełnosprawnych.

Wnioskodawca na podstawie umowy zlecenia zawartej z Towarzystwem Przyjaciół Niepełnosprawnych rozpoczął świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych na rzecz M.F. Usługi te były wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz M.F. nieprzerwanie od 4 maja 2011 r. Z biegiem lat M.F. zaprzyjaźnił się z Wnioskodawcą, gdyż ten rzetelnie i sumienne wywiązywał się z powierzonych obowiązków opiekuńczych. W dniu 18 stycznia 2016 r. Wnioskodawca oraz M.F. udali się do notariusza, gdzie M.F. sporządził testament notarialny, na mocy którego powołał do całego spadku po sobie Wnioskodawcę. Nadto w tym samym dniu, tj. w dniu 18 stycznia 2016 r. pomiędzy M.F. a Wnioskodawcą została podpisana umowa o opiekę z podpisami notarialnie poświadczonymi. Niestety w dniu 1 stycznia 2018 r. doszło do zgonu M.F. Organizacją pogrzebu zajął się Wnioskodawca, który również pokrył związane z tym koszty. Aktualnie z wniosku Wnioskodawcy wszczęte zostało postępowanie sądowe o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym M.F. Sprawa toczy się przed Sądem Rejonowym. Nadto należy wskazać, iż w skład spadku po zmarłym M.F. wchodzą jedynie rzeczy osobiste oraz prawo własności do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 18,06 m2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w istniejącym stanie faktycznym i prawnym jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia (ulgi mieszkaniowej) na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w zw. z art. 120 i 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym i prawnym przysługuje mu uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Z treści ww. przepisu wynika bowiem, iż w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie: (...) 3) w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawującej przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie umowy pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nie przekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

W niniejszym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca sprawował opiekę nad spadkodawcą M.F. do dnia jego śmierci na podstawie pisemnej umowy o opiekę z 18 stycznia 2016 r. z podpisami notarialnie poświadczonymi. Powyższa umowa wygasła na skutek zgonu M. F. z dniem 1 stycznia 2018 r. W ramach ww. umowy Wnioskodawca świadczył zatem opiekę na rzecz spadkodawcy przez okres 1 roku, 11 miesięcy oraz 14 dni. Do upływu okresu dwóch lat, przewidzianego w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, zabrakło zatem 17 dni.

W ocenie Wnioskodawcy należy jednak uznać, iż w niniejszym stanie faktycznym została spełniona przesłanka, uprawniająca Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, mówiąca o tym, iż opieka nad spadkodawcą ma być sprawowana co najmniej 2 lata. Otóż Wnioskodawca de facto sprawował opiekę nad M.F. od maja 2011 r. do dnia 1 stycznia 2018 r. czyli przez okres ponad 7 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „spadek” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.).

Na podstawie art. 922 Kodeksu cywilnego – spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego – prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Zasadą jest, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia obowiązku podatkowego – art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Z przepisu art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy wynika, że do grupy III zalicza się – innych nabywców.

Stosownie do art. 17a ust. 1 cyt. ustawy – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie – w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, które sprawowały opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy – ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

  1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
  2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
    1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego - jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,

    2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.


Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie spadkobierców znacznymi, pod względem finansowym, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, gdy nie dysponują budynkiem lub lokalem mieszkalnym i zamierzają zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat. Ulga ta przysługuje wyłącznie osobie, która łącznie spełni wszystkie warunki wymienione w omawianym przepisie.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie umowy zlecenia, zawartej z Towarzystwem Przyjaciół Niepełnosprawnych, Wnioskodawca świadczył na rzecz M.F. specjalistyczne usługi opiekuńcze. Usługi te były wykonywanie przez Wnioskodawcę nieprzerwanie od 4 maja 2011 r. do 1 stycznia 2018 r. (dnia śmierci M.F.), tj. przez okres ponad 6,5 roku. W dniu 18 stycznia 2016 r. M.F. sporządził testament notarialny, na mocy którego powołał Wnioskodawcę do całości spadku po sobie. W tym samym dniu pomiędzy M.F. a Wnioskodawcą została również podpisana umowa o opiekę z podpisami notarialnie poświadczonymi. Umowa ta wygasła z chwilą śmierci spadkodawcy, co sprawiło, że w ramach ww. umowy Wnioskodawca świadczył opiekę na rzecz spadkodawcy przez okres 1 roku 11 miesięcy i 14 dni. Wnioskodawca zajął się organizacją pogrzebu spadkodawcy i pokrył związane z tym koszty. Wnioskodawca złożył w Sądzie wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po M.F. Sprawa jest w trakcie postępowania. W skład spadku po zmarłym M.F. wchodzą jedynie rzeczy osobiste oraz prawo własności do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 18,06 m2. Wnioskodawca zalicza się w stosunku do spadkodawcy do III grupy podatkowej.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy zawartego we wniosku, podkreślić należy, że w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca wskazał wprost, że dla celów skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej, opieka nad osobą jej wymagającą, sprawowana być powinna na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, z której wynika obowiązek takiej opieki, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza. Umowa ta jest osobną – od umów innego rodzaju

– czynnością cywilnoprawną będącą podstawą do sprawowania opieki. Natomiast ww. umowa o opiekę z 18 stycznia 2016 r., mimo że miała charakter umowy o sprawowanie opieki i była poświadczona notarialnie, to jednak nie objęła określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn okresu dwóch lat.

W związku z powyższym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w niniejszym stanie faktycznym została spełniona przesłanka, uprawniająca Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, mówiąca o tym, iż opieka nad spadkodawcą ma być sprawowana co najmniej 2 lata a Wnioskodawca de facto sprawował opiekę nad M.F. od maja 2011 r. do dnia 1 stycznia 2018 r.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że w opisanej sytuacji nie został spełniony wymóg sprawowania opieki w terminie dwóch lat od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza w zawartej umowie o opiekę, który wskazany został w analizowanym przepisie. Taki brak pozbawia Wnioskodawcę możliwości skorzystania z ulgi określonej w art. 16 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, gdyż analizowany przepis wprost wskazuje taki wymóg. Dla zastosowania wskazanej ulgi nie ma znaczenia samo faktyczne sprawowanie opieki nad spadkodawcą przed zawarciem stosownej umowy wskazanej w ww. przepisie, niezależnie od długości okresu, w jakim opieka ta była wykonywana. Prawo do skorzystania z omawianej ulgi Wnioskodawca uzyskałby gdyby faktyczna opieka nad spadkodawcą była sprawowana przez dwa lata liczone od daty poświadczenia przez notariusza zawarcia umowy o sprawowaniu opieki. Tak się jednak nie stało, gdyż Wnioskodawca – co sam zresztą potwierdził – w ramach ww. umowy z 18 stycznia 2016 r. świadczył opiekę na rzecz spadkodawcy przez okres 1 roku, 11 miesięcy oraz 14 dni a do upływu okresu dwóch lat, przewidzianego w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zabrakło 17 dni.

Do powyższego wniosku skłania również fakt, że wszelkie przepisy dotyczące ulg podatkowych i zwolnień z opodatkowania, jako wprowadzające wyłom od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania uregulowanej w art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r.

– Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), powinny być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Jednocześnie wyjaśnia się, że – z uwagi na powołanie się przez Wnioskodawcę w pytaniu zadanym we wniosku na przepisy art. 120 i 121 Ordynacji podatkowej oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – Organ w niniejszej sprawie, działając w ramach przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących przy wydawaniu interpretacji indywidualnych z uwzględnieniem przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ściśle trzymał się wytyczonych mu zasad postępowania. Przestrzeganie w postępowaniu przepisów prawa jest bowiem zarazem realizacją przesłanki prowadzenia tego postępowania w sposób budzący zaufanie. Działanie Organu na podstawie przepisów prawa składa się zatem na realizację zasady ogólnej pogłębiania zaufania obywateli do organów podatkowych.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej, gdyż nie spełnia głównego warunku określonego w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opieka nad spadkodawcą nie była sprawowana na podstawie umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza. Tym samym – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – nie przysługuje mu uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w powyższym przepisie. Jednocześnie należy zauważyć, że wszystkie pozostałe okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku

pozostają bez wpływu na wydane rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

– Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj